অসমীয়া শব্দ অৰ্থ | অসমীয়া অভিধান অ আখৰ
অসমীয়া শব্দ অৰ্থ |
অসমীয়া শব্দ অৰ্থ (Assamese Word Meaning)
অ |
---|
অনিষ্ট- হানি, ক্ষতি, অপকাৰ। |
অলেখ- লেখ বা গণনা কৰিব নোৱাৰা, অসংখ্য, বিস্তৰ, বহুত। |
অব্যাহত- অবাধ, বাধাহীন, অনগল। |
অৱহেলা- আওহেলা, অনাদৰ। |
অজ্জুকা- বেশ্যা। |
অন্যতম- বহুতৰ ভিতৰত বিশেষ এজন বা এটা। |
অমূল্য- যাৰ মূল্যৰ সীমা নাই, যাৰ উচিত মূল্য বা বেচি দিব ৰ পৰা নাযায়। |
অবিৰাম- বিৰামহীন, নেৰা-নেপেৰা। |
অখাদ্য - খোৱাৰ অনুপযোগী |
অনায়াসে - অলপ চেষ্টাতে, সুকলমে, সুগমে |
অনুসৰি - সেইমতে, অনুযায়ী |
অংকন- অঁকা কায |
অঞ্জলি- আঁজলি |
অসহনীয়- অসহ্য। |
অলেখ- লেখহীন বা গণনা কৰিব নোৱাৰা, অসংখ্য। |
অঞ্চল- কোনো এক ভৌগোলিক পৰিসীমাৰ বিশেষ খণ্ড, এলেকা; বিশেষ ভূখণ্ডৰ কোনো এটা ভাগ |
অনুষ্ঠান- সভা, অধিৱেশন, বৈঠক; শাস্ত্ৰীয় ক্ৰিয়া-কম, উৎসৱাদি |
অৱলম্বন – গইনা। |
অন্বয় - সম্বন্ধ, সংযোগ |
অভিমুখী - দিশে, ফালে |
অৱজ্ঞা – গুৰুত্বহীন বিবেচনা। |
অৱমাননা – যথাযোগ্য মান নকৰা অৱস্থা। |
আৱাঞ্ছিত – অনিচ্ছাকৃত। |
অৱক্ষয় – ক্ৰমান্বয়ে হোৱা স্থলন। |
অৱদান - মহৎ কাৰ্য,কীৰ্তি। |
অভিভূত - বিহুৰ, তলত হেৰোৱা |
অভিমুখে- ফালে, দিশে |
অস্ত- মাৰ যোৱা, তললৈ নামি নেদেখা হোৱা |
অক্ষিপট- চকুৰ মণিৰ ভিতৰৰ ফালে থকা মিহি ছাল |
অনুক্ৰম- যথাক্ৰম |
অগণিত- গণনা কৰিব নোৱাৰা |
অঁকৰা- বোধশক্তিহীন |
অগস্ত্য- এজন ঋষিৰ নাম |
আগ-ভেটা- বাধা প্ৰদান |
অকাযকৰী- কাৰ্যকৰী নোহোৱা |
অকস্মাৎ- হঠাৎ |
অকণমান- অলপ বা সৰু |
অংগীকাৰ- প্ৰতিজ্ঞা |
অণুবীক্ষণ- খালী চকুৰে দেখা নোপোৱা বস্তু এটা দেখা পোৱা যন্ত্ৰ। |
অগ্নিবাণ- পৌৰাণিক যুদ্ধাস্ত্ৰ- বিশেষ |
অংগীভূত- অংগৰূপে অন্তৰ্ভুক্তি ঘটা |
অৱদমিত – দমাই বা হেঁচি ৰখা। |
অতলস্পশ- চলি ঢুকি নোপোৱা, বৰ দ |
অকালপক্ক- অকালতে পকা |
অৱচেতন – চেতন আৰু অচেতনৰ মধ্যৱৰ্তী অৱস্থা। |
অনুপ্ৰেৰণা - উৎসাহ, উদ্গনি |
অজন - চেষ্টা কৰি পোৱা, আহৰণ কৰা |
অভিধানিক – অভিধান সম্বন্ধীয়, অভিধানত থকা। |
অৱয়ব – সাকাৰ ৰূপ। |
অমনোযোগিতা – মনোযোগ নোহোৱা অৱস্থা। |
অৱাঞ্ছনীয় – যিটো বাঞ্ছা কৰা অনুচিত। |
অৱদান - মহৎ কাম, সকলোৱে প্ৰশংসা কৰা কাম, দান বা বৰঙণি |
অৱগুণ্ঠন – ওৰনি। |
অব্দ - বছৰ |
অৱসাদ – দেহ-মনৰ ক্লান্তি। |
অভূত্থান – হঠাতে হোৱা বিদ্ৰোহ,উদয়। |
অভিলাষ – হেঁপাহ,আকাংক্ষা। |
অভিনৱ – একেবাৰে নতুন। |
অৱৰোধ – আবদ্ধ কৰি থোৱা কাৰ্য। |
অহংকাৰ - গব, ইদপ, নিজক ডাঙৰ বা শ্ৰেষ্ঠ বুলি ভবা |
অৱদমন – দমাই বা হেঁচি ৰখা কাৰ্য। |
অসীম - সীমা নথকা, অশেষ |
অভিশপ্ত – যি অভিশাপৰ ফল ভূগিছে। |
অৰিহণা – দান কৰা ধন,বৰঙণি। |
অৱধি – পৰ্যন্ত (মৃত্যু অৱধি)। |
অমনোযোগী – মনোযোগ নিদিয়া। |
অৰিহণা – দান কৰা ধন,বৰঙণি। |
অৰ্থাগমন – টকা-পইচা হাতলৈ অহা কাৰ্য। |
অভিৱৰ্ত্তন – নিৰ্দিষ্ট উদ্দেশ্যত অনুষ্ঠিত সভা। |
অভিভূত – মোহিত। |
অমাতাৰ মাত- আধাফুটা মাত, শুনিবলৈ শুৱলা মাত |
অৱহেলা- আওহেলা, অনাদৰ |
অভিজিৎ - এটা নক্ষত্ৰ,বিজয় সাব্যস্ত কৰোঁতা। |
অনুপ্ৰাণিত- উৎসাহিত |
অভ্যন্তৰিক – অভ্যন্তৰ-সম্পৰ্কীয়। |
অবলা – মনোবলহীন (স্ত্ৰী) |
অৱশ্যম্ভাৱি – যিটো নিশ্চিত ভাৱে হৱ। |
অম্বিকাগিৰী – দুৰ্গা ৰ স্বামী। |
অৰ্থৱান – ধনৱান। |
অলপীয়া – তাকৰীয়া,অধিক নোহোৱা। |
অলস ভাবে – উদ্যমহীন ভাৱে। |
অৰ্ধ – আধা। |
অন্তৰ্মুখী – ভিতৰলৈ লক্ষ্য বা গতি থকা। |
অন্তৰ্ভাগ – অভ্যন্তৰৰ ভাগ। |
অন্তৰ্নিহিত – অন্তৰালত থকা। |
অৱসৰ – আজৰি |
অৱনতি – উন্নতিৰ বিপৰীত,পতন। |
অন্তৰ্ধান - হঠাৎ অদৃশ্য হোৱা কাৰ্য্য। |
অন্যতম- বহুতৰ ভিতৰত বিশেষ এজন বা এটা |
অমূল্য- যাৰ মূল্যৰ সীমা নাই, যাৰ উচিত মূল্য বা বেচি দিব পৰা নাযায় |
অবিৰাম- বিৰামহীন, নেৰা-নেপেৰা |
অসহনীয়- অসহ্য |
অন্তৰ্গত – ভিতৰত বা মাজত থকা। |
অৱৰ্ণনীয় – বৰ্ণনাতীত। |
অলেখ- লেখহীন বা গণনা কৰিব নোৱাৰা, অসংখ্য |
অনিষ্ট - হানি, ক্ষতি, অপকাৰ |
অবাবতে – কাৰণ নোহোৱাকৈ। |
অমীমাংসিত – সিদ্ধান্ত বা নিষ্পত্তি নোহোৱা। |
অভাৱ – অনাটন। |
অকুটিল- সৰল, অকপট। |
অকুল- অজাতি , হীন কুল । |
অকূলন- অভাব, অনাটন। |
অকৃতী- অপটু, অকামিলা, যোগ্য় নোহোৱা । |
অকোপ- খং নোহোৱা । |
অক্ত- লিপ্ত, মিশ্ৰিত। |
অগণন- অলেখ, অসংখ্য়। |
অগনি- অগ্নি । |
অগাপিচা- এটাৰ পাচত আনটো। |
অগৌৰৱ- অসন্মান। |
অগ্নি সংযোগ- জুই লগোৱা । |
অগ্ৰদূত- প্ৰদৰ্শক । |
অগ্ৰাংশ- প্ৰধান অংশ । |
অগ্ৰিম- আগেয়ে দিয়া । |
অঘৰী - থিতাপি ঘৰ-বাৰী নথকা এজাতি মানুহ। |
অঁচা- খোৱাৰ পিছত মূখ ধোৱা । |
অচিন- অচিনাকি, ৱ , পৰাজয় । |
অজলা- একো নজনা , হোজা , ভোদা ।নজনা । |
অজন্তা- বুৰঞ্জী প্ৰসিদ্ধ গুহামন্দিৰ। |
অজয়- জয়ৰ অভা |
অজিত- কোনেও জয় কৰিব নোৱাৰা। |
অজেই- জানিব নোৱাৰা ,দুৰ্জ্জয়। |
আকৰণীয়া - কৰিব নলগীয়া । |
অকায - কৰিব নলগীয়াকাম,বেয়া কাম। |
অতুলনীয়া - যাৰ তুলনা নাই। |
অদম্য - অদমনীয়, দমন কৰিব বা বাধা দিব নোৱৰা। |
অধীৰ - অস্হিৰ, উদ্ধিগ্ন। |
অনন্য - অদ্ধিতীয়, আন নথকা। |
অনগল - খোকোজা নলগা, বাধা নথকা। |
অনুকৃতি - অনুকৰণ সদৃশ ৰুপ। |
অন্যতম - বহুতৰ ভিতৰত এক । ()বিশেষ। |
অপকম - বেয়া কাম, কুকম, পাপ। |
অলিখিত - লিপিবদ্ধ নোহোৱা, আখৰেৰে নিলিখা। |
অৱদান - বিশেষ দান, অনুদান। |
অৱসৰ বিনোদন- আজৰি পৰৰ আমোদ-প্ৰমোদ। |
অৱিৰতভাৱে- বিৰতি নথকাকৈ। |
অধ্য়ৱসায় - নেৰানেপেৰা উংসাহ বা পৰিশ্ৰম , নিৰন্তৰ চেষ্টা । |
অদম্য় - যাক দমাব বা বশ কৰিব নোৱাৰি । |
অভিজ্ঞতা- কৰি , দেখি , শুনি , ঠেকি লাভ কৰা জ্ঞান । |
অনন্ত - অন্ত নথকা , অক্ষয় । |
অবিহনে - অভাবে । |
অৱশিষ্ট-ব্যৱহাৰৰ শেষত বাকী থকা । |
অন্যমনষ্ক – যাৰ মন অন্য বিষয়ত নিযুক্ত । |
অনুসন্ধিংসু- বিচাৰি চাওঁতা । |
অক্লান্ত – ভাগৰ নলগা । |
অপ্ৰত্যাশিত- আশা নকৰা । |
অবিচ্ছেদ্য- এৰিব নোৱাৰা । |
অসমৰ্থ- অক্ষম । |
অনন্ত- অন্ত নথকা । |
অংশ - ভাগ, পৰিমাণ । |
অংশী-অংশ থকা, ভাগ থকা। |
অংশুমালা- কিৰণ মালা , ৰশ্মিজাল। |
অকৰা- বোবা, কথাকব নোৱাৰা। |
অকটু- যি কটুৰ নহয়। |
অকণি-এক কণ, অলপ , অকণমান। |
অকথা- বেয়া কথা নাইবা বিষয়, কৰিব নলগা কাম। |
অকলকতীয়া-লগ সংগ ভাল নোপোৱা মানুহ, স্বাৰ্থপৰ। |
অকৰণ- নকৰা, নিবৃত্তি। |
অকলশৰীয়া- লগ নোহোৱাকৈ থকা । |
অকালন-মাত নুফুটা, কেঁচুৱা, নিচেই সৰু। |
অজ্ঞান- একো নজনা মূ্ৰ্খ। |
অটল - অলৰ , স্থিৰ, দৃঢ। |
অঠিক- ঠিক নোহোৱা, অনিশ্চিত। |
অডিত- হিচাপ অদিৰ বহী পত্ৰৰ পৰীক্ষা । |
অণু- অতি সূক্ষ্ম বস্তুূবা বস্তুৰ কণা । |
অণ্ঠকণ্ঠ- ওঁঠ আৰু নেলুৰ গুৰিৰ মাজভাগ । |
অতৰ্ক- তৰ্কিব নোৱাৰা, বুদ্ধিৰ অগম্য । |
অতল- যাৰ তলি পোৱা নাযায়। |
অতিৰথী- ডাঙৰ যোদ্ধা বা ৰণুৱা । |
অতিৰিক্ত- প্ৰয়োজনতকৈ অধিক । |
অতিশয়- বৰ বেছি, অত্য়ন্ত। |
অতীজ- আগেয়ে হৈ যোৱা , পুৰণি। |
অতুঙ্গ- অত্য়ুচ্চ, উন্নতি , শূণ্য়। |
অতুস্ট- সন্তুস্ট নোহোৱা। |
অত্য়াচাৰী- অন্য়ায় আচৰণকাৰী । |
অত্ৰাহি- নিৰুপায়, বিবুদ্ধি। |
অথচ- কিন্তু। |
অথবা- নাইবা, কিম্বা। |
অদয়- বহুত, প্ৰচুৰ, যথেস্ট। |
অদক্ষ- যি নিপুণ নহয় । |
অধিৰথ- কৰ্ণৰ তোলনীয়া পিতূ, কৰ্ণক লালন- পালন কৰা এদন নীলকুলীয়া লোক । |
অধিৰাজ্য- গোটেই সাম্ৰাজ্যৰ অধিপতি। |
অধীনতা- পৰাধীন, আনৰ তলতীয়া হৈ থকা । |
অধীৰ প্ৰকৃতি- একেথিৰে নথকা, চঞ্চল স্বভাৱ । |
অধিবাসন- একো নোখোৱাকৈ লঘোনে থকা, অধিবাস । |
অধ্যৱসায়- একেৰাহে লাগি থকা, নেৰানেপেৰা পৰিশ্ৰম । |
অনবহিত- অসাৱধান, অমনোযোগী। |
অনভিজ্ঞ একো নজনা । |
অনাটন- অভাৱ, নাটনি অৱস্থা । |
অনাদি- অসীম, যাৰ সীমা নাই । |
অনামিকা- আঙুঠি পিন্ধোৱা আঙুলিটো । |
অনাবিল- পৰিস্কাৰ, পৱিত্ৰ। |
অনাহাৰ- লঘোন, উপবাস। |
অনাচাৰ- কু-ব্যৱহাৰ, বেয়া আচৰণ । |
অনীশ্বৰ- নাস্তিক, ইশ্বৰ নমনা । |
অন্ধলা - অন্ধ মানুহ । |
অপঘাত- অকস্মাতে হোৱা ডাঙৰ ঘটনা, দূৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত হৈ মূত্যু। |
অপকৰ্ম্ম- কু-কৰ্ম্ম, বেয়া কাম । |
অপকাৰ- ক্ষতি হোৱা, অনিষ্ট। |
অপৰিপাটি- পৰিপাটি নোহোৱা, বিশৃঙ্খল । |
অবোধ- অজ্ঞান মানুহ, অঁজলা। |
অদৰকাৰ- - প্ৰয়োজন নথকা, অত্যাৱশ্যকীয় । |
অচেতন- জীৱ নথকা, চেতনাহীন হোৱা, গভীৰ নিদ্ৰাত থকা । |
অচিলা- অজুহাত, কাৰণ। |
অজান- অপৰিচিত ব্যক্তি, বিবেচনাহীন । |
অজামিল- মহাপাপীলোক, পুৰণি আখ্যানত থকা এটা মহাপাপী বামুণৰ নাম। |
অজীণ-পাতকী- দন্দুৰা লোক, কাৰো সৈতে মিলিব নোৱাৰা লোক, দুষ্ট। |
অৰ্জ্জুনা - ঊষাৰ আন এটা নাম, অনিৰুদ্ধৰ পত্নী । |
অট্ৰালিকা- ৰাজপ্ৰসাদ ডাঙৰ পকীঘৰ । |
অডিচি- হোমাৰে লিখা এখন মহান গ্ৰন্থ। |
অদৰ্শন- দৰ্শন নোহোৱা , নেদেশা। |
অদল-বদল- সালসলনি পৰিবৰ্তন । |
অধম- পাষণ্ড, নীচ। |
অধ - তললৈ তললৈ পতন। |
অজগৰ- এবিধ ডাঙৰ সাপ। |
অজাতি- নীচ জাতৰ মানুহ। |
অটোগ্ৰাফ- লিখকে নিজ হাতে লিখা, নিজৰ হাতৰ লেখা । |
অধনুৱা- এনে বা শুদাই পোৱা, ধন নলগা। |
অদ্ৰোহ- অন্যায় নকৰা কাৰ্য, অহিংসা। |
অনৰ্গল- খোকোজা নলগা, বাধা নথকা। |
অনশ্বৰ- চিৰস্থায়ী, যাৰ নাশ নাই। |
অনয়- বিপদ, ব্যসন। |
অনম্বৰ- আকাশ, কাপোৰহীন। |
অনমিত-- অজিত, অপৰাভূত, যাক নত কৰা নাই। |
অনশন- লঘোন, উপবাস। |
অনল- অগ্নি, জুই। |
অনৰ্থ- অনিষ্ট, অশুভ। |
অনাবাসিক- য'ত বাস কৰা নহয়। |
অনাৱশ্যক- দৰকাৰ নোহোৱা, অপ্ৰয়োজন। |
অনাময়- ৰোগাভাৱ, সুস্থ। |
অনামেঘে- মেঘ নোহোৱাকৈ। |
অনু - পাছত। |
অনুকথন- পিছত কোৱা, অনুহবাদ। |
অনীক- সৈন্য, সৈন্যদল। |
অনুকৃতি- প্ৰতিমূৰ্ত্তি, ছবি। |
অনুকম্পা- দয়া, সহানুভূতি, সমবেদনা। |
অনুকৰণ- অইনৰ কাৰ্যত নকল। |
অনুক্ৰম- যথাক্ৰম, । |
অন্গ- অনুগামী, অনুচৰ। |
অনুকল্প- যাক আন এটাৰ ঠাইত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। |
অদৃঢ়- ঢিলা, হালি যোৱা। |
অচিন্ত- চিন্তাশূন্য, চিন্তাৰে ঢুকি নোপোৱা। |
অচিন্ত্য- ইশ্বৰ। |
অজৈৱ- অজীৱৰ পৰা যাৰ জন্ম। |
অজ্ঞাতসাৰে- গম নোপোৱাকৈ। |
অভাব- অবিদ্যা, মায়া-মোহ। |
অজু- মুখ, হাত, ভৰি আদি। |
অতপা- বৰকৈ বঢ়া বা হোৱা, অসাধাৰণ। |
অণুভা- বিদ্যুত। |
অনুমাত্ৰিক- অকণমান, বৰকম। |
অতনু- কামদেৱ, কামহীন। |
অতন্ত্ৰ- অপ্ৰধান, অনৰ্থক। |
অত্যয়- অপগমন, অতিক্ৰম। |
অত্যাগী- নকৰা, কৰ্ম ফল আশা নকৰা। |
অতিষ্ঠ- অস্থিৰ, থাকিবলৈ অসমৰ্থ। |
অত্যন্ত- বৰ বেছি, অতিশয়। |
অত্যভিমানী- বহুত অভিমানীয। |
অনভ্যাস- অনধ্যয়ন, অভ্যাসৰ অভাৱ। |
অনভ্ৰ- মেঘহীন। |
অনঘ্য- যাৰ পূজা নাই, পূজ্যহীন। |
অনৰণ্য- বনশূন্য, বাণৰপুত্ৰ। |
অনিল- বায়ু, বতাহ। |
অনিষ্ট- ক্ষতি, অপকাৰ, হানি। |
অনুগমণ- অনুসৰণ, পাছে-পাছে যোৱা। |
অনুখৰ- কঠোৰ, কঠিন। |
অনুগ- সেৱক, অনুচৰ, অনুগামী। |
অনুপযোগী- উপযুক্ত নোহোৱা, অনুপযুক্ত। |
অকবি- ৰসবোধহীন, যি কবি নহয় । |
অকৰণীয়- কৰাৰ যোগ্য। |
অকৰুণ-হ্ৰদয়হীন, নিৰ্দ্দয়। |
অকলুষ- পৱিত্ৰ, নিৰ্দোষ, নিস্পাপ। |
অকল- লগ নথকা, অকলশৰীয়া। |
অকূল- অপাৰ, অনন্ত। |
অকোৱা- পকোৱা- মেৰখোৱা, পোন নোহোৱা। |
অগম্য-দুৰ্গম, যত সহজে যাব বা সোমাৱ নোৱাৰি। |
অগধুৰ- পাতল, গধুৰ নোহোৱা। |
অগতি- উপায়হীন লোক, নিৰাশ্ৰয় মানুহ। |
অখ্যাত- অপ্ৰতিষ্ঠিত, অপ্ৰসিদ্ধ। |
অগাধ- বৰদ, তলি-নোহোৱা,আথা-উনি। |
অগৰা- আগৰা চোৱা। |
অগক- এবিধ সুগন্ধি কাঠ, চন্দন বিশেষ। |
অগা-ডেৱা- আগে আগে জপিয়াই ফুৰা, আগঁভেটি ধৰা। |
অগৰ-বগৰ- ইফাল-সিফাল, অনৰ্থক কথা। |
অগভীৰ- বাম, দ নোহোৱা। |
অগঢ়ী- দেখিবলৈ বেয়া, অশুৱনি, গঢ় নোহোৱা। |
অগ- দমন কৰিব নোৱাৰা। |
অগত্যা- উপায়হীন, টানত পৰি, বাধ্য হৈ। |
অগম- পৰ্ব্বত, বৃক্ষ, গতিহীন। |
অখ্যাত- বদনাম, অপযশ। |
অগৰ্হিত- নিন্দিত নোহোৱা, নিৰ্দ্ধোষ। |
অগ্নিবাণ- জুই ওলোৱা শৰ, |
অগ্নিশতকাৰ- মৃতকৰ দেহ দাবন কৰা কাৰ্য্য। |
অগ্ন্যাধান- হোমাদি স্থাপন। |
অগ্ন্যস্ত্ৰ- কামান ইত্যাদি, বন্দুক। |
অগিযান- জ্ঞানহীন। |
অগ্নিকুণ্ড- জুইশাল, জুই ধৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা গাঁত। |
অগুণ- বেয়া চিন্তা, অপকাৰ, শলাগ নোহোৱা। |
অগ্নি- জুই, আহাৰ জীৰ্ণ কৰা শক্তি। |
অগ্নি-পৰীক্ষা- জুইত পুৰি শুদ্ধ কৰা। |
অঙহী-বঙহী- সম্বন্ধ থকা, লগাভগা। |
অঘাইত- অতিপাত, অতি দুষ্ট। |
অচিৰ- অলপ সময়, খন্তেকীয়া। |
অজ -যাৰ জন্ম নাই, ইশ্বৰ। |
অনাভুৱা- চিনি-নোপোৱা, আচহুৱা। |
অনাস্থা- অভক্তি, অশ্ৰদ্ধা, অবিশ্বাস। |
অনাহক- অদৰকাৰ, অবাব। |
অনাহত- আধাত নোপোৱা, অক্ষত। |
অনাসক্ত- আসক্তি নথকা। |
অনাবৃত- ঢাকি নোথোৱা। |
অনায়াস- যত্নহীন। |
অনাবাৰে - অনাহকত, অবাবত। |
অনাবাতে- বতাহ নোহোৱাকৈ। |
অনাদৃত- আদৰ নোপোৱা। |
অতীত- হৈ যোৱা, অতিক্ৰম কৰা। |
অতিলঘন- অতিক্ৰম। |
অতিলোমা- যাৰ বহুত বেছি লোম থাকে। |
অতিৰুপ- বহুত ধুনীয়া , অতি সুন্দৰ। |
অনুপাম- নিৰুপাম, যাৰ তুলনা নাই। |
অকথ্য-অকথনীয়, কব নলগীয়া কথা। |
অকপট- সহজ- সৰল, কপট নথকা। |
অকথা- বদনাম , বেয়া-কথা। |
অকটুৰ-ৰসাল, কটুৰ নোহোৱা। |
অকলপেটীয়া- আপোনপেটীয়া স্বভাৱৰ। |
অকালী- শিখ সম্পদায় বিশেষ। |
অকৃতিত্ব- অক্ষমতা, অযোগ্যতা। |
অকৃতি- কৰিবনলগীয়া কাম। |
অখ্যাতি- অপযশ, বদনাম। |
অকৈতৱ- ছলনাহীন, অকপট। |
অঞ্জনা- হনুমানৰ মাক, কেশৰী বান্দৰৰ পত্নী। |
অতিৰঞ্জিত- বেছিকৈ ৰহণ লগাই কথা কোৱা। |
অতন্দ্ৰ- জাগৰিত, অনলস, তন্দ্ৰাশূন্য। |
অত্যাধুনিক- অতি আধুনিক। |
অটুট- ক্ৰটিহীন, কম নোহোৱা। |
অটব্য- বৰ ডাঠ, গহীন। |
অটবী- হাবি, বননি। |
অঞ্চল- কাপোৰৰ আচল, গাত লোৱা কাপোৰ বা ৰিহাৰ আগ। |
অকল্পিত-- যথাৰ্থ, অকৃত্ৰিম, প্ৰকৃত। |
অকোপ- খঙ নোহোৱা। |
অকৃষ্ট- চনমাটি, পতিত। |
অঠাৱৰ- নিশ্চিত নোহোৱা, অঠিক। |
অতুলনীয়- যাৰ তুলনা নাই। |
অতীন্দ্ৰিয়- ইন্দ্ৰিয়ৰ অগোচৰ। |
অদাহ্য-পাতক- ধন থাকোতেঁও দান নকৰা, পাপ। |
অদাহ্য- যাক পুৰি পেলাব নোৱাৰি, যাক পুৰি পেলোৱা অনুচিত । |
অধিকৰণিক- বিচাৰপতি। |
অধিকৰণ- ব্যাকৰণৰ এটা কাৰক, বিচাৰৰ ঠাই। |
অধিকৰ- সাধাৰণ কৰৰ ওপৰত কৰ, অতিৰিক্ত কৰ। |
অধৰ- তলৰ ওঁঠ। |
অধৰপল্লৱ- কোমল পাতৰ দৰে ঁওঠ। |
অধাচাৰ- নিয়ম- নীতি নমনা, অনাচাৰ। |
অধীন- আনৰ তলতীয়া হৈ থকা, আনৰ বশ। |
অধিৰোহণ- ওপৰত উঠা। |
অধিৰোহণ- স্থাপন, ধনুত বাণ সংযোগ কৰা। |
অধিৰুঢ়- আক্ৰান্ত, আৰুঢ়। |
অধিৰাজ- প্ৰধান ৰজা। |
অধীশ- মহাৰজা, সম্ৰাট। |
অধিক্ষেপ- অৱহেলা, নিন্দা। |
অকৃতকাৰ্য- হতাশ, কাৰ্য্য সিদ্ধি কৰিব নোৱাৰা। |
অকৃষ্ট- চনমাটি,পতিত। |
অকৃতাৰ্থ- বিফল-মনোৰথ। |
অকুন্ঠা- নিসংশয়, নিসন্দেহ। |
অকুমাৰ- বয়স পূৰ নোহোৱা লৰা, নাবালক। |
অকাল-বোধন- পূজাৰ কাৰণে অকালত দেৱ-দেৱীক জাগৃত কৰা কাৰ্য্য । |
অকিঞ্চন- অতি দুখীয়া, গৰীৱ। |
অকাল-পক্ক- বয়সতকৈ বুদ্ধিত বেছি আগবঢ়া। |
অকুতোভয়- অলপো ভয় নোহোৱা, নিৰ্ভীক। |
অকাল- আবতৰ, অসময়। |
অকাৰ্য্য- দুৰ্ঘটনা, বেয়া কাম। |
অকামিলা- একো নজনা,কামৰ অযোগ্য । |
অকলশৰ- লগ নথকা, অকলশৰীয়া। |
অকহি- একৈশ। |
অকল্যাণকৰ- অমংগল, বাধা থকা। |
অকাজভাগী- অবালটন্দ, কামৰ অযোগ্য। |
অকোৱা-পকোৱা- অসৰল, বেকা-বেকি। |
অকাই-পকাই- ঘূৰাই-পকাই। |
অকলুষিত- যি কলুষিত নহয় । |
অকল্যাণ- অমংগল, বিপদ। |
অকাতৰ- নিৰ্ভয়, সন্দেহ নকৰা। |
অকাম- শূন্য, কামনা। |
অকাণ্ড- অকাল, অসময়, মূল নোহোৱা । |
অক্ৰিয়- ক্ৰিয়া নাইবা কাম নথকা, অন্যায় কাম।। |
অক্ৰোধ- ক্ৰোধ নথকা, ধৈৰ্য্যশীল। |
অক্লান্ত- ক্লান্ত নোহোৱা, ভাগৰ নলগা। |
অগা-বগা- বাটত বাধা জন্মোৱা, আগচি ধৰা কাৰ্য্য । |
অগা-ভেটা- বাট আগচি ধৰা, বাধা দিয়া। |
অগুৰুৱা- অপ্ৰকাশিত, অশৰণীয়া। |
অগোচৰ- ইন্দ্ৰিয়ই ঢুকি নোপোৱা, নজনা-নুশুনা। |
অগ্নিগৰ্ভ- যাৰ ভিতৰত জুই থাকে। |
অগ্ৰহায়ণ- আঘোণ মাহ। |
অগ্ৰহণীয়- গ্ৰহণৰ অযোগ্য। |
অঘৱন্ত- পাপী। |
অঘৈয়া- এফলীয়াকৈ কটা জোঙা হুল। |
অঘোৰ-অতি ভয়ানক, ভয় নজন্মোৱা। |
অঘিণ- ঘিণ নকৰা। |
অগাহ্য- বিশ্বাসৰ অযোগ্য। |
অগ্নিময়-জুইৰে পৰিপূৰ্ণ,অগ্নি সদৃশ যুগ। |
অগ্নিসংস্কাৰ- জুইৰে শোধন কৰা, মৃতদেহ দাহ কৰা কাৰ্য্য। |
অগ্নিমৃল্য- জুই ছাই দাম। |
অগ্নিসখা- বায়ু, অগ্নিৰ সখি। |
অংকুৰ- গজালি, পোখা। |
অজগৌ- জঅধা মূৰ্খ, একো নজনা মানুহ। |
অজ- একো নজনা, অজ্ঞানী। |
অধ্যাসিত- অধিষ্ঠিত নিৱেশিত, যি স্থানত বাস কৰা যায়। |
অধ্যাসীন- উজবিষ্ট, বহি থকা। |
অধ্যাত্ম- পৰমাত্মা সম্পৰ্কীয়, যি আত্মাক বিয়পি থাকে, শৰীীৰ চিত্ত সম্পৰ্কীয়। |
অধ্যক্ষৰ- ওংকাৰ, প্ৰণৱ। |
অধোনতি- কৃতকাৰ্য্য নোহোৱা, উন্নতিৰ অভাৱ। |
অধোবস্ত্ৰ- চুৰিয়া মেখেলা, তলৰফালে পিন্ধা কাপোৰ। |
অনন্যমন- একে কথাতে লগোৱা চিত্ত, একাগ্ৰমন। |
অনন্য বিষয়- আন বিষয়ৰ লগত জড়িত নোহোৱা, প্ৰযোজ্য নহয়। |
অনন্তৰ- তাৰ পাছত, অব্য, ওচৰ। |
অনসূয়া- পৰৰ দোষ দেখি বিদ্ৰুপ লকৰা, গুণীৰ গুণ নিন্দা নকৰা । |
অনৰ্হ- অযোগ্য, অপূজ্য। |
অনমনীয়- নম্য- কঠোৰ প্ৰকৃতিৰ, অনি কঠিন, যাক নত কৰিব নোৱাৰি। |
অনাৰম্বৰ- জাক-জমক নোহোৱা, সমাৰোহ বিহীন অৱস্থা। |
অনাদৰ- অৱহেলা, মৰম নকৰা। |
অনিয়ম- নীতিৰ বিপৰীত, অবিধি। |
অনুপান- দৰৱৰ লগত মিহলাই খোৱা বস্তু। |
অনুবাদ- তৰ্জ্জমা, ভাঙনি। |
অনুবন্ধ- পূৰ্ব্বৰ পৰা চলি অহা ৰীতি। |
অনুপায়- নিৰুপায়, সহায়হীন। |
অনুসূচী- তপচিল, তালিকা। |
অনুস্বাৰ- নাকেদি মনা আখৰ।অনুলেপ- চন্দনাদি গাত ঘঁহা কাৰ্য্য। |
অনুষ্ঠাতা- কোনো কাম আৰম্ভ কৰোতা। |
অনুৰোধ-ৃ প্ৰাৰ্থনা, খাটনি। |
অন্তিম- মৰিবৰ সময়, শেষ। |
অন্তৰাত্মা- জীবাত্মা, বিবেক। |
অন্তৰীণ- ৰাজ আজ্ঞামতে নিৰ্দিষ্ট ঠাইত আবদ্ধ। |
অন্তৰ্গত- মাজত থকা, ভিতৰৰ। |
অন্তী- মুনিহ মানুহে কাণত পিন্ধা কঁৰীয়া। |
অনতিবিলম্বে- শীঘ্ৰে, পলম নোহোৱাকৈ। |
অধ্যাসন- বহি থকা, অধিষ্ঠান। |
অধ্যাপনীয়- শিক্ষনীয়,পঢ়োৱাৰ যোগ্য, পাঠনীয়। |
অধ্যায়- আধ্যা, পুথিৰ এভাগ। |
অনতিদীৰ্ধ- অতি দীঘলীয়া নহয়। |
অনঘ- নিস্পাপ, পৱিত্ৰ। |
অনন্যপৰায়ণ- অন্য বিষয়ত যি নালাগে। |
অনন্যব্ৰতা- পতিব্ৰতা ৰমণী, একমাত্ৰ ব্ৰত পৰায়ণা, একনিষ্ঠা স্ত্ৰী। |
অনন্যবৃত্তি- একাগ্ৰ, একমাত্ৰ বৃত্তি। |
অনুভৱ- উপলব্ধি, জ্ঞান বুজা। |
অনুপলব্ধি- অনুমান বা বোধৰ অভাৱ। |
অনুপাত- এক ৰাশিৰ লগত এক ৰাশীৰ সম্বন্ধ। |
অনুপল - নিমিষ, ক্ষণ। |
অনুপযুক্ত- অক্ষম, অনুচিত অযোগ্য। |
অনুবৰ্তী- অপৰৰ মতে চলা, পাছত থকা। |
অনুবাদক- যি অনুবাদ কৰ্। |
অনুষ্ঠান- আৰম্ভ। |
অনুশীলন- কোনো কাম কৰাৰৰ আগতে পুনৰ শিকি লোৱা, অভাস। |
অনুস্মৰণ- পিছত স্মৰণ, সদায় চিন্তা কৰা। |
অন্ত্য- অতি নীচ, শেহত থকা। |
অন্তৰ্দ্ধান- অদৃশ্য হোৱা, নাইকীয়া হৈ যোৱা। |
অপগমন- আতৰি যোৱা কাৰ্য্য। |
অপকৃত- ক্ষতিগ্ৰস্ত, যাৰ অপকাৰ কৰা হৈছে। |
অপৰিচিত - অচিনাকী, চিনাকী নোহোৱা। |
অপৰাধী- দোষী, অপৰাধ কৰা লোক। |
অপূৰণীয়- পূৰণ কৰিব নোৱাৰা। |
অপুস্প- ফুল নোহোৱা। |
অপুত্ৰক- সন্তান নথকা, পুত্ৰ নথকা । |
অপাত্ৰ- অযোগ্য। |
অফল- য'ত ফল উতপন্ন নহয়। |
অপ্ৰিয়- ভাল নোপোৱা। |
অপ্ৰীতি- অসন্তোষ, মনোমালিন্য। |
অপ্ৰমাদ- সাৱধান, নিৰ্ভূল মনোযোগী। |
অপ্ৰামানিক- যাৰ কোনো প্ৰমাণ নাই। |
অবিচাৰ- বিচাৰৰ অভাৱ, অবিবেচনা। |
অবিনীত- নম্ৰ নোহোৱা, অবাধ্য। |
অবিবাদে- বিবাদ নোহোৱাকৈ, নিৰ্ব্বিবাদে- । |
অবিবেক- অজ্ঞান অৱস্থা, হিতাহিত জ্ঞানৰ অভাৱ। |
অভিধেয়- প্ৰকাশক, বোধক। |
অভিজ্ঞা- স্মৃতি। |
অভিনীত- ঊাৱনা কৰি দেখুৱা। |
অভিন্ন- সমান, ভেদৰহিত। |
অভিচাৰ- হিংসা, অনিষ্টকৰণ। |
অভয়- সাহস, ভয় নথকা। |
অভদ্ৰ- অসভ্য, অনিষ্ট। |
অভাষণ- একো নোকোৱা, মৌন। |
অভক্ত-ভক্তি নথকা, ভক্তিহীন। |
অভিসন্ধি- অভিপ্ৰায়, আন্তৰিক ভাৱ। |
অভেদ- প্ৰভেদ নথকা, অভিন। |
অভূত- আগেয়ে নোহোৱা। |
অভিশস্ত- দোষমুক্ত কৰা, যাক মিছাকৈ দোষাৰোপ কৰা হৈছে। |
অভিমত- ইচ্ছা, মত। |
অভিভাৱক- সাৱধান লওঁতা, আশ্ৰয়ত ৰাখোঁতা। |
অভিবাদন-নমস্কাৰ, প্ৰণাম। |
অভোগ্য- ভোগৰ অযোগ্য। |
অভিসাৰ- নায়ক- নায়িকাৰ সংকেত স্থানলৈ গমন। |
অভিহীত- জনাজাত, খ্যাত,কথিত। |
অভষেক- অবগাহন, কোনো কামত নিয়োগ কৰা । |
অমানৱ- ৰাক্ষস, দেৱতা, যি মানুহ নহয়। |
অমানুহ-যাক মানুহ বুলিব নোৱাৰি। |
অমাতৃক- মাক নথকা। |
অমাত্য- সচিব, মন্ত্ৰী। |
অমৰলোক- দেৱতাসকল থকা দেশ। |
অমৰাৱতী- ইন্দ্ৰপূৰী, স্বৰ্গৰ ৰাজধানী। |
অমায়িক- সৰল, ভদ্ৰ, অহংকাৰ নথকা। |
অভ্যাগত- আলহী, ঘৰলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰা লোক। |
অভ্যৰ্থনা- সমাদৰ, আদৰ, সোধা-পোছা কৰা। |
অমনোযোগ- আওকাণ, অৱহেলা, মনোযোগৰ অভাৱ। |
অমুখ- অবুজন। |
অভ্ৰ- বালিচন্দ্ৰা, মেধ, আকাশ । |
অভ্যাস- স্বভাৱ, পৰিণতি, প্ৰকৃতি। |
অমল- নিৰ্মল, মল নথকা, বিশুদ্ধ। |
অময়া- মায়া বা ভ্ৰমশূন্য, অকপট, উদাৰ। |
অমাতৰ মাত- অতি শুৱলা মাত। |
অমিতভেজা- অসীম ক্ষমতাশালী। |
অমিতা- অমৃতা, মধফুল। |
অমৰ- দেৱতা, নমৰা, চিৰকলীয়া। |
অভ্ৰান্ত- ভূল নকৰা, ভ্ৰম নথকা। |
অমিল- মনৰ মিল নথকা। |
অমুক্ত- মুক্ত নোহোৱা, মুকলি নোহোৱা। |
অমোল- অতি উত্তম, অমূল্য। |
অম্বল- টেঙাৰ আ়ঞ্জা। |
অম্ভ- পানী। |
অম্লান- বিৰ্বণ নোহোৱা, নিৰ্মল। |
অযত্ন- যত্নৰ অভাৱ। |
অমূতৰ পুত্ৰ- ভগবানৰ পুত্ৰ, মানুহ। |
অম্বুজ- পদুম। |
এম্বলিকা- কাশী ৰজাৰ সৰুগৰাকী কন্যা, দুৰ্গাৰ এটা নাম। |
অমোচন- যাৰ পৰা উদ্ধাৰ পাব নোৱাৰি। |
অমোঘা -শান্তনু ৰজাৰ পত্নী, এখন বিশেষ নদী। |
অভিশস্তি- দোষাৰোপ, শাপ, অপমান। |
অভুক্ত- উপবাসী, নোখোৱাকৈ থকা,যাক খোৱা হোৱা নাই। |
অভ্দ্য-টান, ভেদিব নোৱাৰা। |
অধিকাৰ- দেশ অধিকাৰ আদিৰ বাবে সদলে গমন, যুদ্ধ যাত্ৰা। |
অভিভৱ- আকুল ভাৱ, পৰাভৱ, পৰাজয়। |
অভিভূত- পৰাভূত, পৰাস্ত। |
অভিশপ্ত- অভইশাপ, শাও পোৱা। |
অভিৰুচি- ৰুচি প্ৰবৃতি, অভিলাষ। |
অভিপ্ৰায়- উদ্দেশ্য, ইচ্ছা। |
অমলীন- উজ্জল, নিষ্কলংক, নিৰ্দোষ। |
অমান্তি- মত নোহোৱা, অস্বীকাৰ, মানি নোলোৱা। |
অমৰ-কোষ- অমৰ সিংহই ৰচনা কৰা অএন অভিধান। |
অভ্যুদয়- দেখা দিয়া , উদয় হোৱা। |
অমানুষী- মানুহৰ অযোগ্য। |
অমান্য- বশ নোহোৱা, অসন্মান। |
অমিত - যাৰ পৰিমান বা সীমা নাই, অসীম। |
অমত- অসন্মতি, মতৰ অভাৱ। |
অমিশ্ৰ- আচল, বিশুদ্ধ, খাঁটি। |
অৰুণ- বেলি, গৰুড় পক্ষীৰ ককায়েক, সূৰ্য্য। |
অৰতি- অশ্ৰদ্ধা, ৰাপ নথকা। |
অৰাজক- ভাল শাসন নথকা, ৰজা নথকা। |
অৰখীয়া- ৰখীয়া নখকা। |
অযুগ্ম- অকলশৰীয়া, বিযপৰীয়া, অকল। |
অযশ- অপযশ, অখ্যাতি। |
অৰক্ষনীয়- যাক ৰাখিব নোৱাৰি। |
অৰীতি- অনাচাৰ, অনিয়ম। |
অয়ি- সম্বোধনবাচক অব্যয়। |
অৰা- নিলগ, মূৰ, দূৰ। |
অৰবিন্দ- নীলা বা ৰঙা পদুম, পদুম। |
অৰসিক- ৰস নথকা। |
অযৌন- জনন যন্ত্ৰবিহীন, জনন শক্তিহীন। |
অৰিয়া- শত্ৰু, বিৰোধী লোক। |
অযোধ্য- যাৰ লগত যুঁজ কৰা অসাধ্য। |
অৰুচি- খাবলৈ মন নোযোৱা, অনিচ্ছা। |
অযুগু- অনুচিত, অন্যায়। |
অযৌক্তিক- যুক্তিসন্মত নহয়, যুক্তি বিৰুদ্ধ। |
অৰক্ষক- ৰক্ষাৰ অভাব। |
অৰ্প- শোধা, সমৰ্পণ কৰা। |
অৰ্দদন- যি হিংসা কৰে, মাৰে। |
অৰ্য্যমা- উত্তৰ ফাল্গুনী লক্ষত্ৰ, সূৰ্য্য। |
অৰ্গৰ-মাৰ- বন্দবস্ত কৰা। |
অৰ্থকৰ- লাভজনক। |
অৰ্থৱন্ত- ধনী ব্যক্তি, ধন থকা। |
অৰোগী- ৰোগ নথকা, নিৰোগী, সুস্থ। |
অৰ্থাগাম- উপাজন, বিত্তলাভ, ধনৰ আগমন। |
অৰ্চ্চি- জুইশিখা, সূৰ্য্যৰ কিৰণ। |
অৰ্চ্চক- পূজক, পূজা কৰোঁতা। |
অৰুপ- যাৰ ৰুপ নাই। |
অৰ্থী- প্ৰাৰ্থী, যি হব খোজে। |
অৰ্ণৱ- সাগৰ। |
অত্যুক্তি- অতিৰঞ্জন, বৰকৈ বঢ়াই কথা কোৱা। |
অদূৰ- নিকট, সমীপ, ওচৰ। |
অধিৰোপত- স্থাপিত, কৃতাৰোহণ, আৰোপিত। |
অনসচূৰ্ণ- বাৰুদ। |
অন্তৰাত্মা- মনৰ শাসন কাৰক, জীৱৰ প্ৰবৃত্তি-নিবৃত্তি নিয়ামক। |
অন্তৰ্ভুক্ত- ভিতৰত নাইৱা মাজত থকা। |
অন্তৰতম- অতিশয় অন্তৰ বা ভিতৰুৱা, বৰ গম্ভীৰ। |
অন্ত্যজ- হীন জাতি, নীচ জাতি। |
অন্তঃ প্ৰৱাহ- ভিতৰুৱা গতি। |
অন্ত- ওৰ, মৰণ, শেষ ভাগ। |
অপখেতি- অনিষ্ট, অপকাৰ। |
অপ-নীচ, উপস। |
অনূ্যন- সম্পূৰ্ণ, কম নোহোৱা। |
অপক্ক- কেঁচা, নপকা। |
অন্নদাতা- প্ৰতিপালক, পোহপাল দিঁওতা। |
অন্ধকাৰ- পোহৰ নথকা, আন্ধাৰ। |
অপৰিণত- অপূৰঠ, অপঁইতা। |
অপবৰ্গ- মোক্ষ, মুক্তি, ফলসিন্ধি। |
অপৰাজিতা- এবিধ লতা ফুল। |
অপৰাবিদ্যা- ঋকবেদ, যি বিদ্যা শ্ৰেষ্ঠ নহয়। |
অপত্নীক- বঁৰলা বিয়া নকৰোৱা। |
অপথ- আওবাট, অপথ। |
অপবাদ- - বদনাম, নিন্দাকৰণ। |
অপৰিচ্ছিন্ন- অপৰিস্কাৰ। |
অপৰ- বেলেগ, অন্য, কোনো বিশেষ লোকত বাজে আন। |
অপব্যয়ী- বেছি খৰচী, বেয়া কামৰত খৰচ কৰা। |
অপায়- বিনাশ, আপদ, হানি। |
অপহাস- উপহাস। |
অপাৰ- ভয়ানক বিপদ, সমুদ্ৰ। |
অপ্ৰয়াস- চেষ্টাবিহীন। |
অপ্ৰতুল- নাটনি, অভাৱ। |
অপ্ৰৰোচিত- প্ৰেৰণা নিদিয়া, উত্তেজিত নকৰা। |
অপ্ৰত্যক্ষ- নেদেখা। |
অপ্ৰবাসী- প্ৰবাস বা বিদেশত নথকা। |
অন্দৰমহল- অন্তঃপূৰ। |
অন্বিত- যুক্ত, সম্পন্ন, সংলগ্ন। |
অন্যায়- অনুচিত, অযুগুত। |
অপকলংক-অপযশ, মিছা অপবাদ। |
অপগ্ৰহ- কু-গ্ৰহ, অমংগলকাৰী। |
অপৰিগ্ৰহ- চিত্তবৃত্তি নিৰোধৰ উপায়, সা- সম্পত্তি নথকা, । |
অপৰিপূৰ্ণ- অসম্পূৰ্ণ। |
অপাৰ- পাৰ বা দাঁতি নথকা, বহুত বহল, বৰ বেছি। |
অপ্সৰা- স্বৰ্গৰ পৰী, অপ্সৰী, স্বৰ্গবেশ্যা। |
অবিনাশী- সদায় থকা, কেতিযাও নাশ নোহোৱা। |
অবিচল- স্থিৰ, অবিচলিত, অটল। |
অবিদ্যা- মায়া, অজ্ঞান। |
অবিনয়- কঠোৰ ভাৱ, বিনয় বা নম্ৰভাৱ নথকা। |
অবাক্য- অনুচিত বাক্য, গালি, নিন্দা। |
অব্দ- মেঘ, দিন-ৰাতি স্বৰুপ যিকালে ত্ৰিজগত ৰক্ষা কৰে। |
অব্যৱধান- একো নথকা, মাজত একো নথকা। |
অযথা- অযোগ্য, অনুপযুক্ত, অসত্য। |
অমানুষিক- মানুহৰ অতীত, মানুহত নথকা। |
অম্বৰ- কাপোৰ, আকাশ, শূন্য। |
অমৃত- দেৱতাৰ পানীয়, যাক খালে মৰণ নহয়। |
অমিয়- মধুময়, অমৃত। |
অৰ্ক- আকনৰ গছ। |
অৱকাশ- আজৰি সময়, অৱসৰ, কাম নকৰাকৈ থকা। |
অৱলম্বন- আশ্ৰয়-কৰণ, উপায়। |
অৱধান- কাণ-পাতি শুনা, মনোযোগ। |
অৱতৰণ- তললৈ নামি অহা কাৰ্য্য,অৱৰোহণ। |
অৱজৰ- আজৰি, অৱসৰ। |
অৱৰোধ- অমুক্ত অৱস্থা, |
অৱশেষ- ব্যৱহাৰৰ পাছত বাকী থকা ভাগ, অন্ত, শেষ। |
অৱসাদ- শ্ৰান্তি, ভাগৰ বিবাদ। |
অৱনত- তলমুৱা, চাপৰা। |
অৱচেতন- সামান্যভাৱে চেতনা থকা। |
অশন- ভোজন। |
অশ্ৰদ্ধা- অভক্তি, অনাদৰ, আওহেলা। |
অশোক- শোকহীন, বেজাৰ নথকা। |
অঁহীয়া- আঁহ থকা। |
অখীয়া- আখি থকা, গঁঠীয়া, গাঠি যুক্ত। |
অখাত- স্বভাৱতে হোৱা জলাশয়, উপসাগৰ। |
অচিৰে- শীঘ্ৰে, অলপ সময়তে। |
অজান্তি-নজনা-নুশুনা। |
অজিজ্ঞাাসী- অবিবেচক,ভাল-বেয়া একো বিচাৰ কৰিব নোৱাৰা। |
অণ্ডাধাৰ- মাইকীৰ যি ভাগত সন্তান জন্মোৱা কণী উৎপন্ন হয়। |
অডিচি- হোমাৰৰ এখন মহাকাব্য। |
অতিমানৱ- অলৌকিক শক্তিসম্পন্ন লোক, মহামানৱ। |
অধৰপ্ৰান্ত- ওঁঠৰ আগভাগ। |
অধিকতা- সৰ্ব্বাপেক্ষা অধিক। |
অধোবদন- অপ্ৰতিভ, তলমূৰ কৰা। |
অনঘ- পৱিত্ৰ, শিৱ, নিৰ্দোষ। |
অনগ্ৰসৰ- পিছ পৰা, আগত নোযোৱা। |
অনন্য চিন্তা-অন্য বিষয়ৰ ওপৰত চিন্তা নকৰা। |
অনন্য- অন্যৰ সৈতে সম্বন্ধ বৰ্জিত। |
অনন্ত পথ- যি পথৰ অন্ত বা শেষ নাই। |
অনন্ত যোনি- অসংখ্য জীৱন। |
অনবৰত- সদায় হৈ থকা, ছেদ-ভেদ নথকা। |
অনভিভূত- অপৰাজিত, অনাক্ৰান্ত, অব্যাহত। |
অনায়াস- যত্নহীন। |
অনাথ- ৰখীয়া নথকা, আশ্ৰয়হীন। |
অনা- আমৰ হতুৱাই দূৰৰ পৰা ওচৰ চপোৱা। |
অনাদৰী- শিৱসিংহ ৰজাৰ পত্নী। |
অনুপাতক- মহাপাতক সদৃশ পাপ। |
অনুপ্ৰাণিত - উতসাহিত। |
অনুযোগ- তিৰস্কাৰ, দোষাৰোপকৰণ। |
অপঘাত- দুৰ্ঘটনা জনিত মৃত্যু, ডাঙৰ ঘটনা। |
অপমান- অৱমাননা, মানহানি। |
অপপ্ৰচাৰ- মিছা ঘোষণা, অযথা অথবা অযুক্তিকৰ কথাৰ প্ৰকাশ। |
অপৰাজিত- পৰাস্ত নোহোৱা। |
পৰাধ- দোষ, পাপ, ক্ৰটি। |
অপদস্থ- বিষয় গুচা, লাজত পৰা, অপমানিত হোৱা। |
অপঠিত -যাক পঢ়া হোৱা নাই। |
ত অপূৰ্ণ- অসম্পূৰ্ণ, পূৰ নোহোৱা। |
অপ্ৰচলিত- নচলা, চলিত নোহোৱা। |
অপ্ৰশস্ত- অনুপযুক্ত, নিন্দিত, সংকীৰ্ণ । |
অবিনশ্বৰ- অবিনাশী, কেতিয়াও নাশ নোহোৱা। |
অবালক- অতি কমবয়সীয়া। |
অবিকল- লৰচৰ নকৰা, কোনো ভাগ নেৰা। |
অবাট- যাব নলগীয়া বাট, আওবাট। |
অব্যক্ত- পৰমাত্মা, ইশ্বৰ, মন-বুদ্ধিৰ অগোচৰ। |
অভিনন্দন- অইনক আনন্দ দিয়া, প্ৰশংসা, অভিভাষণ। |
অভিনৱ- একেবাৰে নতুন। |
অভিন্ন- বেলেগ নোহোৱা। |
অমাতৰ মাত- অতি শুৱলা মাত। |
অমাত- মান কথা নথকা। |
অম্বা- জননী, আই। |
অযুক্ত- লগ নলগা, যুক্ত নথকা। |
আলম- আশ্ৰয়। |
অৱগত- খবৰ পোৱা, বুজি পোৱা। |
অৱগাহি- অৱগাহন কৰি। |
অলোভ- শূন্য, লোভ। |
অৱগায় -বিবেচনা, নিমগ্ন ভাৱ, গভীৰ চিন্তা। |
অলৈ-তলৈ- ইফাল সিফাললৈ। |
অলুপ্ত- নাইকিয়া নোহোৱা, লোপ নোহোৱা। |
অলীক- অসত্য, সাজি লোৱা। |
অলোক-সম্ভৱ- অপাৰ্থিব। |
অলক্ষণী- কুলক্ষিণী, দুৰ্ভাগী। |
অসন্মত- অমত, অমান্তি। |
অসংযোগ- একে লগে নথকা অৱস্থা, যোগ নোহোৱা অৱস্থা। |
অসামান্য- অসাধাৰণ। |
অসাক্ষাত- অনুপস্থিত । |
অসমৰ্থ- সামৰ্থ্য নথকা, অপাৰগ। |
অসাদৰ- অনাদৰ। |
অস্পষ্ট- সহজে বুজিব নোৱাৰা, ভালকৈ নুফুটা। |
অসুস্থ- পীড়িত, যাৰ শৰীৰ বা মন ভাল নাই। |
অসুন্দৰ- কুৰুপ, দেখিবলৈ বেয়া, অশুৱনি, । |
অস্মাৰ- স্মৃতি শক্তি লোপ পোৱা ৰোগ। |
অস্থায়ী- অলপ দিনীয়া, অনিত্য। |
অস্তিত্ব- বিদ্যমানতা, স্থিতি। |
অক্ষয়- নাশ নোহোৱা, সদায় থকা। |
অক্ষি- চকু । |
অক্ষসুত্ৰ- জপমালা, সুতাৰে জপ-মালা গঁথা হয়। |
অহোভাগ্য- বৰ কপাল, পৰম ভাগ্য। |
অহিংসা- কাৰো অন্যায় বা অহিত নিচিন্তা স্বভাৱ, হিংসাৰ অভাৱ। |
অক্ষাত- ক্ষতহীন, ঘুণ নলগা। |
অহ্ন- দিন। |
অহা- আগত পোৱা, আগত উপস্থিত হোৱা । |
অহিপতি- বাসুকী, সাপৰ ৰজা। |
অহিত- অনিষ্টকাৰী, অপকাৰী। |
অহল্যা- গৌতম ঋষিৰ পত্নী, পঞ্চ সতীৰ ভিতৰত এগৰাকী। |
অহৰহ- নিতৌ, দিন সদায়। |
অহৌবলিয়া- বলিয়াৰ দৰে কথা কোৱা বা আচৰণ কৰা। |
অক্ষৰ- আখৰ, পৰমাত্মা। |
অসাধ্য- ক্ষমতাৰ বাহিৰ, কৰিব নোৱাৰা। |
অসিদ্ধ- নিসিজা, নিষ্ফল, অসম্পন্ন। |
অসাম্য- বিষম অৱস্থা, অসমানতা। |
অসমধ- দেখাদেখি নোহোৱা। |
অসাময়িক- অকালত হোৱা। |
অস্বাভাবিক- স্বভাৱ-বিৰুদ্ধ, অসাধাৰণ। |
অস্থাৱৰ- লৰচৰ কৰিব পৰা, আন ঠাইলৈ নিব পৰা। |
অসম- অতুল্য, সমান নোহোৱা। |
অসৰ্তক- অসাৱধান। |
অসঞ্জাত - অপ্ৰত্যয়, অবিশ্বাস। |
অসংযোগ- যোগ নোহোৱা অৱস্থা, একে লগে নথকা অৱস্থা। |
অষ্টৰস- কাব্য বা ভাষা পঢ়োঁতে বা শুনোতে সৃষ্টি হোৱা আঠবিধ ৰস। |
অষ্টনাগ- আঠোটা ডাঙৰ সাপ। |
অশ্বশালা- ঘোঁৰাশাল। |
অশোচনীয়- যাৰ কাৰণে শোক কৰা অনুচিত, শোকৰ অযোগ্য। |
অশোভন- অসুন্দৰ, শোভা নাপায়। |
অশ্ৰান্ত- অবিৰাম, অক্লান্ত। |
অশিথিল- টান, শিথিল নহয়। |
অশিষ্ট- দুষ্ট,অসাধু। |
অৱধি- অন্ত, সীমা। |
অৱসৰ- আজৰি, অৱকাশ। |
অৱসান- সমাপ্তি, অন্ত। |
অৱনমন- হীন অৱস্থালৈ অনা, তলৰ ফালে হলোৱা কাৰ্য্য। |
অৱৰোহ- অবতৰণ। |
অশিৰ- মূৰ নাইকীয়া। |
অশৰণীয়া- শৰণ নোলোৱা। |
অশাসন- শাসনৰ অভাৱ, অৰাজক। |
অশুৱনি- কুশ্ৰী, দেখিবলৈ বেয়া। |
অলয়- লয় বা নাশ হীন। |
অযুত- দহ হেজাৰ। |
অৰণি- ঘঁহিলে জুই উঠা কাঠ। |
অযাত্ৰা- বেয়া বা অমংগলীয়া যাত্ৰা। |
অযাচিত - এনেই বোৱা , নোখোজা। |
অৰ- শলখা। |
অৰিহণা- - দক্ষিণা, সন্মান সহকাৰে দান দিয়া। |
অৰিষ্ট- ৰিষ্ট বা অসংগল নথকা। |
অৰাতি- অৰি, শত্ৰু। |
অৰত্নি- এহাত, কিলাকুটিৰ পৰা কেঞা আঙুলিৰ মুৰ পৰ্য্যন্ত। |
অযোনি- যোনিৰ পৰা নোপোজা। |
অয়নান্ত- ক্ৰান্তি, সীমা। |
অযোগ- একেলগ হৈ নথকা অৱস্থা। |
অমায়িক- অহংকাৰ নকৰা, পৰল ভদ্ৰ। |
অভিশাপ- শাও, শপনি, অইনৰ মংগল বা হানি হওক বুলি কামনা কৰা প্ৰকাশ। |
অভিৰাম- সুন্দৰ, ৰমণীয়, তৃপ্তিদায়ক। |
অংশাঁশ- ভাগৰ ভাগ, পৃথক পৃথক ভাগ। |
অংস-কান্ধ, স্কন্ধ। |
অকন্টক- চিন্তা বা ভয় নথকা, কাঁইট নথকা, নিৰাপদ। |
অংসভাৰ- কান্ধৰ বোজা। |
অকৰ্ত্তা- প্ৰভূ নাইবা গৰাকীৰ ভাৰ নথকা, কৰ্মহীন। |
অকথন- নোকোৱা। |
অকুন্ঠা- অসংকোচ। |
অকাল-কুসুম- অসময়ৰ ফুল, অসম্ভৱ কাৰ্য্য। |
অকাঁৰী- তুঁহ,মল আদি নুগুচোৱা, নিকা নকৰা। |
অকাজী- কামত পাৰ্গত নহয়। |
অকাৰণ- অবাব, অনাৱশ্যক, অসাৰ। |
অকঠিন- কোমল, উজু, ঢিলা। |
অইন- অন্য, আন। |
অংশু- ৰশ্মি, কিৰণ। |
অংশুধৰ- সূৰ্য্য। |
অংশুক- বস্ত্ৰ। |
অঋণী- যাৰ ধাৰ নাই, লিধৰুৱা, ঋণ মুক্ত। |
অংসফলক- ত্ৰিকোণাকাৰ অস্থি, কান্ধত থকা অস্থি। |
অঁকৰা মৈত উঠা- নভবা নিচিন্তাকৈ কোনো কামত ধৰি তাক এৰিবৰ মন নকৰা। |
অকথনীয়- কথাৰে নাইবা ভাষাৰে প্ৰকাশ কৰাৰ অযোগ্য। |
অকটা- আকটা চোৱা। |
অঁই- ম'হে মতা মাত । |
অকঠোৰ- অকঠিন, অকৰ্কশ। |
অকম্পিত- নকঁপা, সযুক্ত, দৃঢ়। |
অকৰ্ম্মা- এলেহুৱা, অপাত্ৰ, কাম কৰিব নোৱাৰা। |
অঁৰা- চাৰিটাৰ লেখ। |
অঁকা-বঁকা- নানা ৰঙৰ আঁচ থকা, পখৰা-চিতৰা। |
অঁটা- যিমান লাগে সিমান কৰা, টানকৈ বন্ধা। |
অকাৰান্ত - অ শেষত থকা। |
চ অকাট্য- যাক যুক্তিৰে খণ্ডন কৰিব নোৱাৰি, অখণ্ডনীয়। |
অকুন্ঠিত - উদাৰ, হেলা নথকা, ভয়শূন্য। |
অকাল-বৃষ্টি- অসময়ত হোৱা বৰষুণ। |
অকাজ- কুকৰ্ম্ম। |
অকস্মাতে- হঠাতে, আগেয়ে নজনাকৈ। |
অভোজন- উপবাস, অনাহাৰ। |
অভীপ্সিত- অভিলষিত, বাঞ্চিত। |
অভেদাত্মা- নলে-গলে লগা, অভিন্ন হ্ৰদয়। |
অভিব্যাপ্ত- পৰিব্যাপ্ত, সকলোফালে বিস্তৃত। |
অভিযোজন- উদ্দেশ্য সাধনৰ উপযোগী কৰা। |
অভিভাষণ- অভিনন্দন, সম্ভাষণ। |
অভিযুক্ত- জগৰত কৰা, যাৰ উপৰত দোষ আৰোপিত কৰা হৈছে। |
অভিযাত্ৰী- সাহসিক আৱিস্কাৰ বা অভিজ্ঞতা লাভৰ কাৰণে অগ্ৰগামী। |
অভিলাশ- ইচ্ছা, আশা। |
অভিজ্ঞান- যাৰ দ্বাৰা জনা যায়। |
অভিগমন- কোনো বস্তৰ ফাললৈ গতিকৰণ। |
অভিনয়- ভাওনাকৰণ, নাট্য প্ৰদৰ্শক। |
অভিনিৱেশ- মনোযোগ, ভিতৰলৈ সোমাই যোৱা। |
অভিনেতা- ভাৱৰীয়া, যি অভিনয় কৰে। |
অভিব্যক্ত- প্ৰকাশিত, প্ৰকাশ, বিকাশ |
অভিসম্পাত- শপনি,শাও, অভিশাপ। |
অভিমুখ- দিশ, সমুখ। |
অভিমান- প্ৰিয়জনৰ পৰা অনাদৰ পাই অপমান বোধ, ৰোহ। |
অভিনেয়- অভিনেয়ৰ যোগ্য। |
অভিধা- উপাধি, নাম। |
অভি- অভিযান, অভিসাৰ। |
অভয়-পদ- ভয় নথকা অৱস্থা। |
অভাৱে- নথকাত, নহলে। |
অভিমন্য- পৰীক্ষিতৰ পিতা, উত্তৰাৰ স্বামী, সুভদ্ৰাৰ পুতেক। |
অভিজ্ঞতা- দেখি শুনি লাভ কৰা জ্ঞান, দুৰদৰ্শিতা। |
অভঁজা- কুৰুপ, দেখিবলৈ বেয়া। |
অক্লিষ্ট- কষ্ট নমনা। |
অক্ৰীড়ামোদী- খেলা-ধুলা ভাল নোপোৱা। |
অখণ্ড-মণ্ডল- সম্পূৰ্ণ গোলাকাৰ। |
অগম্যা- যাৰ সৈতে সহবাগ নিষিদ্ধ। |
অকৃতঘ্ন- উপকাৰ স্বীকাৰ কৰোঁতা, কৃতজ্ঞ। |
অক্ৰীড়াসুলভ- খেলা-ধুলাৰ লগত খাপ নোখোৱা। |
অকোপী- খঙ নোহোৱা মানুহ। |
অখণ্ড- পূৰ্ণ, অখণ্ড প্ৰতাপ, নভগা-নিছিগা। |
অগষ্টাচ- ৰোমৰ এজন সম্ৰাটৰ নাম। |
অঘাইত- মহা ডাঙৰ, অতিপাত। |
অঘাসুৰ- অসুৰ বিশেষ। |
অগ্ৰাধিকাৰ- সকলোতকৈ আগে কৰিব লগীয়া বুলি স্বীকাৰ।, প্ৰাধান্য। |
অঘটন- দুৰ্ঘটনা। |
অঘ্ৰাত- আগেয়ে ঘ্ৰাণ নোলোৱা। |
অগ্ৰংবগ্ৰং- যিহকে পাই তাকে কৰা বা কোৱা, অৰ্থহীন কথা বা কাম। |
অঘট-ঘটনা- আচৰিত বা বিপৰীত ঘটনা, সদায় নঘটা বা নোহোৱা ঘটনা। |
অগ্ৰ- প্ৰথম, ওপৰৰ ভাগ, আগ। |
অঘটনীয়া- অসম্ভাব্য। |
অছিদ্ৰ- নিৰ্দ্দোষ, বিন্ধা নথকা। |
অচনিয়া- চুৱনি, ভাত খাই মুখ বা চুৱা ধোৱা ঠাই। |
অচলকন্যা- নদী, পাৰ্বতী। |
অচম- আহোম বংশক বুজাবৰ কাৰণে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। |
অচাটুৱা- কাৰো সহায় নলৈ চলা। |
অচেষ্ট- নিশ্চেষ্ট। |
অচাপল্য- অচাঞ্চল্য। |
অছিলা- ছুটা, অবলম্বন। |
অচিন্তিত- নভবা-নিচিন্তাকৈ। |
অচলযুক্তি- যি যুক্তিৰ কোনো ভত্তি নাই। |
অচাক্ষুষ- দৃষ্টিৰ অগোচৰ, অপ্ৰত্যক্ষ। |
অচ্যুত- পৰমেশ্বৰ, যাৰ নাশ বা ক্ষয় নাই। |
অচল- লৰচৰ নকৰা, স্থিৰ, গতিশূন্য। |
অচেষ্টা- কাৰবাৰ নকৰা, চেষ্টা নকৰা, হেলা। |
অজৰ- অমৰ- নমৰা, বুঢ়া নোহোৱা। |
অজীণ- অজীৰ্ণৰোগ। |
অজ্ঞাতবাস- আনে নজনানুশুনাকৈ লুকাই থকা। |
অজীণাশী- কাৰো লগত মিলিৱ নোৱাৰামানুহ, অজীণ পাতকী। |
অজ্ঞ- একো নজনা, মূৰ্খ। |
অজলে-অথলে-অযথা স্থানত। |
অজাত-শত্ৰু- যুধিষ্ঠিৰ, মগধ দেশৰ এদন ৰজা। |
অজাত- নোপোৱা, নজন্মা। |
অজয়খেত্ৰী- দুষ্ট, অবুজন। |
অণ্ড- ডিমা, কণী। |
অতি- আধুনিক- - বৰ্তমান যুগত সকলোতকৈ নতুন। |
অত্যাচাৰ- নিষিদ্ধ আচৰণ, উপদ্ৰৱ। |
অতিবাহন- ক্ষেপণ, যাপন। |
অতিপাতন- যোৰ পাপ, অতি পাতকী। |
অতিকায়- প্ৰকাণ্ড শৰীৰ বিশিষ্ট ৰাৱণৰ পুতেক। |
অতিপাত- অতিৰিক্ত, পৰিমাণৰ বাহিৰ হোৱা। |
অতিথি- অভ্যাগত, আলহী। |
অতীন্দ্ৰিয়বাদ- ইন্দ্ৰিয়াদিৰে ঢুকি নোপোৱা তথ্যাদিৰ বিষয়ে মত। |
অতিবল- মহাবলশালী। |
অতৃপ্ত- হেপাহ নপলোবা, তৃপ্তি নোপোৱা। |
অতিনাটকীয়- নাটকৰ অতীত নাইবা অসাধ্য। |
অথাকে- নেৰানেপেৰাকৈ, অনবৰত। |
অথিৰ -অস্থিৰ, চঞ্চল, অনিশ্চিত। |
অথন্তৰ- আপদ, দুৰাৱস্থা। |
অদম্ভ- গপ নথকা, অহংকাৰী নহয়। |
অদোষ- দোষৰ অভাৱ। |
অদেহী- দেহ নাইকীয়া। |
অধস্থ- তলতীয়া, অধীনত থকা। |
অধমৰ্ণ- যিয়ে ধাক কৰে, ধৰুৱা। |
অধিবচন- অভিধা, নাম, সংজ্ঞা। |
অধ্যক্ষ- তত্বাবধায়ক, নেতা, গৰাকী। |
অধ্যাহাৰ- উদ্ধাৰ, ব্যাকৰণৰ নিয়মমতে লুকাই থকা কথা পূৰাই লোৱা। |
অ'ভেন- খাদ্য় গৰম কৰিবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ যন্ত্ৰ। |
অংক লক্ষ্মী- অৰ্ধাঙ্গিনী। |
অংগ বস্ত্ৰ- স্বৰ্গৰ দেৱতাসকলে পৰিধান কৰা বস্ত্ৰ। |
অংকপাত- চিন দিয়া। |
অংগজ- শৰীৰৰ পৰা জন্ম হোৱা। |
অংকুণ- গজালি মেলা। |
অউ- আঁতৰৰ পৰা জনোৱা সঁহাৰি। |
অংকীয়া নাট- মহাপূৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ নাকসমূহ। |
অংগাবৰণ- দেহ ঢকা। |
অংগুৰি- আঙঠি। |
অঁকৰা মৈত উঠা- কোনো এখ কাম কৰি থাকি সেই কামটোৰ পৰা আঁতৰিব নিবিচৰা। |
অঁহে- এইফালে। |
অঁহ্ৰিপ- বৃক্ষ। |
অকণমান- অলপমান। |
অকলপেটীয়া- কেৱল নিজৰ কথা ভৱা। |
অকাাই-পকাই- ঘূৰাই-ঘূৰাই। |
অকৰ্ণ- সাপ। |
অকম্পিত- জৈন ধৰ্মৰ এজন তীৰ্থংকৰ। |
অঁশৰাজ্য়-অংগৰাজ্য়। |
অঁকা- অংকণ কৰা। |
অঁকৰা- সৰু কথাবোৰতে খং কৰা লোক। |
অঁতৰা- আঁতৰাই দিয়া। |
অকজাৰ- বিৰতি। |
অ'ভাৰটাইম- জুখতকৈ অধিক সময়। |
অ'ত্ ত'ত্- ইফালে সিফালে। |
অব'ন- জাপানত উদযাপন কৰা এখ মহত্বপূৰ্ণ উৎসৱ। |
অংকশায়িনী- পত্নী। |
অংগৰোহ- চুলি। |
অংশক-ভাগী। |
অংগুলিত্ৰাণ- গীতাৰ। |
অংগাৰক মণি- অংগাৰৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা মণি। |
অংগিকা- মহিলাই পৰিধান কৰাা বস্ত্ৰ। |
অকহি- একৈশ। |
অকৰ- হাত নথকা। |
অকথা- অনুচিত কথা। |
অকলশৰীয়া- যাৰ কোনো নাই। |
অকাৰণতে- কোনো কাৰণ নোহোৱাকৈ। |
অঁকাল মৃত্য়ু- অতি সোনকালে মৃত্য়ু বৰণ কৰা। |
অকুল- অজাতি। |
অখাদ্য়- খাবৰ বাবে উপযোগী নোহোৱা। |
অখা- বৰষুণ। |
অখণ্ড সংখ্যা- ভগ্নাংশ নোহোৱা সংখ্য়া। |
অগজ - পৰ্বতত জন্ম হোৱা। |
অগখুতা- পাৰ্বতী। |
অক্সিজেন- জীৱই উশাহ ল'বলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা গেছবিধ। |
অখ্য়াত- বিখ্যাত নোহোৱা। |
অগ্নিগড়- জুইৰ বেৰ, বাণ ৰজাই তেওঁৰ কন্য়া ঊষাক সুৰক্ষিত কৰিবলৈ তেজপুৰত নিৰ্মাণ কৰা এটা জুইৰ বেৰৰ ঘৰ। |
অগ্নি- বিষ্ণু। |
অগ্নিকাণ্ড - জুইৰ দুৰ্ঘটনা। |
অগিৰ- সমান। |
অগন্তি- বৰফুল আৰু তাৰ গছ। |
অগুৰু- পাতল। |
অগ্নিবৃষ্টি- জোখতকৈ অধিক তাপ দিয়া। |
অগ্নিদিপা- জুইৰ দৰে দীপ্তিময়ী। |
অগ্নিসংস্কাৰ- মৃতকক অন্তিম সংস্কাৰ কৰা কাৰ্য। |
অগ্নিযুগ- প্ৰতিবাদৰ যুগ। |
অগ্নিবিৎ- সাগ্নিক ব্ৰাহ্মণ। |
অগ্নিশেখৰ- ভগৱান শিৱ। |
অগ্নিসহ- অদাহ্য়। |
অগ্নিশৰ্মা- খংত জ্বলি-পুৰি থকা লোক। |
অগ্ৰোদৰ- পাকস্থলীৰ ওপৰত থকা অংশটো। |
অঘৰী- যি লোকৰ ঘৰ নাই। |
অঘিণ্- ঘৃণ নকৰা। |
অঘটন- ঘটিব নলগীয়া কাৰ্য। |
অগ্ৰহৰ- আগুৱাই যোৱা। |
অগ্ৰজ- যি প্ৰথমতে ওপজে। |
অগ্ৰিম ধন- কাম আৰম্ভ হোৱাৰ পূৰ্বে দিয়া মূল্য়। |
অগ্ৰমান্য়- সম্পত্তিৰ গৰাকী। |
অঘাসুৰ- ভগৱান শ্ৰী কৃষ্ণৰ সৰু মুমায়েক। |
অঘৱন্ত- অধিক পাপ কৰা লোক। |
অছিদ্ৰ- ফুটা নথকা। |
অজৰা- এঠাইৰ পৰা আ এঠাইত থোৱা। |
অজাত পক্ষ- পাখি নথকা। |
অজং- একো নজনা। |
অজাযুদ্ধ- ছাগলীৰ যুদ্ধ। |
অজয়া- নিচাযুক্ত দ্ৰব্য়। |
অজাত্- জন্ম নোহোৱা। |
অজেয়- যাক হৰুৱাব পৰা নাযায়। |
অঞ্জন- চকুত ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ ক'লা ৰঙৰ বস্তু। |
অজ্ঞানকৃত- নজনাকৈ কৰা। |
অঞ্জনাৱতী- কাজল ব্য়ৱহাৰ কৰা নাৰী। |
অঞ্জনগীৰি- এটা ওখ পৰ্বতৰ নাম। |
অজ্ঞাতসাৰে- কোনেও নজনাকৈ। |
অজ্ঞাবাদ- অজ্ঞানবাদ চোৱা। |
অজ্ঞতা- জ্ঞান নথকা। |
অটলতা- এঠাইৰ পৰা ল'ৰচৰ নোহোৱা। |
অতনুকুমাৰ- ৰতী দেৱীৰ স্বামী। |
অণুৰেণু- অধিক সৰু কণা। |
অতনা- অধিক। |
অডিচন- গায়কৰ সুৰৰ পৰীক্ষা। |
অণুজীৱ বিজ্ঞান- অতি সৰু জীৱ। |
অণুমাত্ৰ- অতিি কম পৰিমাণৰ। |
অট'গ্ৰাফ- বিখ্যাত লোকসকলৰ চহী। |
অট্টালিকা- প্ৰাসাদ। |
অণুদৰ্শন- সৰুকৈ দেখাপোৱা। |
অন্ঠোত- তথাপি। |
অতপৈকা- জোখতকৈ অধিক পৰিমাণে। |
অতিথি সৎকাৰ- ঘৰলৈ আলহী আহিলে কৰা আদৰ। |
অতিজন- অধিক সংখ্যক। |
অতিদীৰ্ঘ- বহুত দীঘল। |
অতিতত- অধিক। |
অতিথি ধৰ্ম- আলহী ৰূপে। |
অতিনাটক- অধিক মিলনাত্মক নাটক। |
অতিপাত- পৰিমাণতকৈ বেছি। |
অতিচালাকী ডিঙিত জৰী- বেছি চতুৰ দেখুৱাবলৈ গৈ পংঘাতত পৰিবলীয়া হোৱা। |
অতিদিষ্ঠ- বেলেগ এঠাইৰ পৰা পোৱা। |
অতিক্ৰমণ- নমনা। |
অতিগব- অধিক মুৰ্খ। |
অতলান্টিক- শেষ নথকা। |
অতিক্ৰম- হৈ যোৱা। |
অতিপৰিচয়- যাৰ বিশেষকৈ জনা যায়। |
অতিতৃষ্ণ- পিয়াঁহত অন্ঠ কন্ঠ শুকাই যোৱা। |
অতিগুণ- যাৰ তাত অধিক গুণ থাকে। |
অতৰ্কিত- যাক আগতে চিন্তা কৰা নাি। |
অতিদৰ্শী- যোনে বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যতটোৰ কথা ভাৱে। |
অতিভোজন- অধিক খাদ্য় গ্ৰহণ কৰা। |
অতি শোভন- অতিকৈ সুন্দৰ। |
অতিৰঞ্জক- অতিকৈ সুৰ লগাই কোৱা লোক। |
অতিভক্তি চুৰৰ লক্ষণ- বেয়াকাম কৰিবৰ বাবে বাহিৰত কৰা ভদ্ৰলোকৰ আঁচৰণ। |
অতিমোদ- অতিকৈ গোন্ধ থকা। |
অতিৰিক্ত ন্য়ায়াধীশ- ন্য়ায়াধীশৰ ওপৰৰ লোক। |
অতিৰুচিৰ- অধিক ধুনীয়া। |
অতিৰথী- মহান যোদ্ধা। |
অতিলোভ- অতি বস্তুৰ পতি মোহ থকা। |
অতিসাৰী- অধইক ৰোগত ভোগী থকা। |
অতীন্দ্ৰকৃষ্ণ- ভগৱান শ্ৰঈ কৃষ্ণ। |
অত্য়ন্তাভাৱ- অধিক অভাৱ। |
অতুষ্ট- সন্তুষ্টহীন। |
অত্য়াচাৰী- বেলেগৰ লগত অন্য়ায়, মাৰ-পীত কৰি থকা। |
অত্য়াহাত- লৰা-লৰি। |
অত্য়াৱশ্যক- বহুত প্ৰয়োজনীয়। |
অতুলান্দ- আনন্দৰ সীমাহীন। |
অত্য়ম্ল- তেঁতেলী গছ। |
অত্য়াগী- যোনে ফল পাম বুলি কাম কৰে। |
অতিস্নেহ- অধিক মৰম কৰা। |
অতীন্দ্ৰ- যাক ইন্দ্ৰই ঢুকি নাপায়। |
অত্য়ানন্দ- আনন্দৰে ভৰপুৰ। |
অদৰকাৰ- যাৰ প্ৰয়োজন হোৱা নাই। |
অদায়াত- যাৰ সম্পত্তিৰ কোনো অধিকাৰ নাই। |
অদূৰবদ্ধ- একেবাৰে ওচৰতে। |
অদন- খাদ্য়। |
অথাই সাগৰ- ভয়ংকৰ সংকট। |
অদা- নৃত্য়ৰ জৰিয়তে নিজৰ মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰা। |
অদৰ্শনীয়- যাক দৰ্শন নকৰে। |
অদক্ষতা- জোন পাৰ্গত নহয়। |
অথালি-পথালিকৈ- দুয়োপ্ৰান্তে। |
অথাকথক- একে ওচৰা- ওচৰিকৈ। |
অদিতি- দক্ষ ৰজাৰ কন্য়া। |
অদৃষ্টপূৰুষ- ভাগ্য়ৰ লিখন নিয়ন্ত্ৰণ কৰা। |
অদ্ৰি- পৰ্বত। |
অধঃক্ৰম- কমি যোৱা অৱস্থা। |
অদ্বিকা- শ্ৰেষ্ঠা লোক। |
অধঃপতিত- শ্ৰীবৃদ্ধি নোহোৱা অৱস্থা। |
অদেহী- দেহ নথকা। |
অত্ৰপ- লাজ নথকা। |
অত্য়ুষ্ণ- অধিক মাত্ৰা গৰম। |
অথল- বেয়া স্থান। |
অথচ-কিন্তু। |
অদণ্ড্য়- শান্তি পাব নগলা। |
অদহনযোগ্য়- জুয়ে নোপোৰা। |
অধম- ধৰ্মৰ পতি ভক্তি নথকা, ন্য়ায় পক্ষত নথকা। |
অদ্ৰ- কঠোৰ শিল। |
অদ্দাম- বেলেগ ধৰণৰ। |
অদেখা- চকুত নপৰা। |
অধ্বগা- গংগাৰ এটা নাম। |
অদৃষ্টলিপি- ভাগ্য়ৰ লিখন। |
অধমৰ্ণ- ঋণগ্ৰহিতা। |
অধঃ- তলত। |
অদৃষ্টক্ৰমে- ভাগ্য়ৰ দ্বাৰা। |
অধঃক্ষেপণ- তলৰ পালে চোৱা। |
অদেশ- বেয়া লগা ঠাই। |
অধিকাৰ- ক্ষমতা। |
অধৰ্মাচাৰীঃ অপৰাধী। |
অধিগম্য়- পাবলগীয়া। |
অধিতাপীয়- কম তাপৰ। |
অধিকতা- বহুত পৰিমাণৰ। |
অক্ষীয়- অক্ষক কেন্দ্ৰ কৰি উৎপত্তি হোৱা। |
অক্ষ- ধুৰা। |
অহিভুক- ময়ুৰ। |
অক্ষাংশ- বিষুৱ ৰেখাৰ উত্তৰ-দক্ষিণ বা পূৱ-পশ্চিম প্ৰান্তত পৃথিৱীক যি ভাগত ভাগ কৰে। |
অহা-যোৱা- যাতায়ত কৰা। |
অক্ষিৰাজ- বান্দৰ ৰজা বালি আৰু সুগ্ৰীৱৰ মাতৃ। |
অস্পৃষ্ট- যাক স্পৰ্শ নকৰে। |
অধীয় ন্য়ায়ালয়- তলতীয়া আদালত। |
অধিযুগ- ইতিহাসৰ এক সময়। |
অধিমান- মনোনীত কৰা। |
অধিৱাশী- অন্য় দেশৰ বসতি কৰা লোক। |
অধিৰথ- মহাবীৰ কৰ্ণৰ লালন-পালন কৰি ডাঙৰ-দীঘল কৰা পিতৃ। |
অধিপুৰুষ- ভগৱান। |
অধিবাসী- বসবাস কৰা লোক। |
অধ্যায়্- কোনো এখন কিতাপৰ এক অংশ। |
অধ্য়ৱসায়শীল- অধিক যত্ন কৰা ব্য়ক্তি। |
অধ্য়য়নাৰ্থী- শিক্ষাৰ্থী। |
অধ্য়াত্মীয়- জনা-শুনা ব্য়ক্তিৰ সম্পৰ্কীয়। |
- অধৃতি- অশান্তি। |
অধিক্ৰম- অত্য়াচাৰ। |
অধিগম্য়- পাবলগীয়া। |
অধিশয়ন- ভগৱান বিষ্ণু। |
অধিকাৰ ক্ষেত্ৰ- অধিকাৰৰ কাৰণত। |
অধিচৰ্ম- চৰ্মৰ উপৰভাগ। |
অধিকম- আধিক্য়। |
অধৰ্মনিয়ম- পাপ কামত বিধি নিষেধ। |
অধৰ্- তলৰ ওঁঠ। |
অদ্য়তন- আজিৰ দিনৰ। |
অদ্ধিক- পৰম। |
অগ্ৰমদিবা- পূৰণি ভাৰতৰ জলযান। |
অগ্ৰিম বৃদ্ধি- অধিক ধন বাঢ়া। |
অঘ্য়- নিৰ্বোধ। |
অঘৃষ্ট- ঘৃষ্ট ঘঁহনি খোৱা। |
অগ্ৰহণীয়- গ্ৰহণৰ বাবো অযোগ্য়। |
অগ্ৰগতি- নিয়মিত ক্ৰম। |
অগ্ৰিম ৰচিদ- আগতিয়াকৈ দিয়া প্ৰাপ্তি। |
অগ্ন্য়ালয়ঃ হোমৰ ঘৰ। |
অগ্নিৰেতে- স্বৰ্ণ। |
অগ্নিধ্ৰ- যজ্ঞৰ অগ্নিৰক্ষণৰ ওপৰত বিশেষ চকু ৰখা বৈদিক যজ্ঞৰ ষোল্লজন পুৰোহিতৰ অন্য়তম। |
অগ্নিমান- অগ্নিযুক্ত। |
অগ্নিবাহ- জুইৰ বাহন। |
অগ্নিদান- মৃতকক মুখাগ্নিকৰণ। |
অগ্ৰিম পৰ্যালোচনা- আগতীয়াকৈ কৰা পৰ্যালোচনা। |
অগ্ৰদতত্ত- প্ৰস্তাৱিত ব্য়য়ৰ বাবে আগতে দিয়া মূল্য়। |
অঘটন- যিটো ঘটা হোৱা নাই। |
অজৰ্-অমৰ্- বুঢ়া কাল। |
অঞ্জনা- অলংকৰা শাস্ত্ৰৰ ব্য়ঞ্জনা। |
অজীণ্-পাতকী- ঘণাই ঠাই সলাই ফুৰা লোক। |
অঞ্জনা-নন্দন- হনুমন্ত। |
অজ্ঞেয়- যাক জানিব পৰা নাই। |
অজিৰ- বেগী। |
অঞ্জন-আকাশ- কাজৰ বৰণৰ আকাশ। |
অচ্ছেদ্য়- যাক ছেদন কৰিব নোৱাৰি। |
অচ্য়ু- শ্ৰীকৃষ্ণ। |
অজানিতে- অজ্ঞাতবশতঃ। |
অজস্ৰে- নিতৌ। |
অজ্ঞানতা- অজ্ঞতা। |
অঞ্জনী- পৱন দেৱতাৰ পত্নী। |
অতয়ে- ইমানকৈ। |
অট্টনাদ- অতি উৎকত ধ্বনি। |
অণীক- কাড় বা তীৰৰ আগভাগ। |
অঠিনাথ- উত্তম। |
অণ্ডীৰ- শক্তিশালী। |
অতট- তটহীন। |
অতপাত- অতিমাত্ৰা। |
অঠিক্- সঠিক নহয়। |
অট'ৰিক্সা- তিনিটা চকাৰ গাড়ী। |
অতিথি পূজন- আলহীকত আদৰ-সাদৰ কৰা কাৰ্য। |
অতীজৰ- জৰাৰহিত। |
অতিপাত- সময় বা কাল যাপন। |
অতাই- পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা কৰি। |
অতিনিদ্ৰা- মানসিক ৰোগৰ বাবে জোখতকৈ বেচিকৈ টোপনি যোৱা। |
অতি টানে- অতিকৈ টান। |
অতিদান- অধিক দান। |
অতিৰস- অধিক সোৱাদ। |
অতিলৌকিক- অপাৰ্থিৱ। |
অতিৰিক্ত মূখ্য সচিব- অসমৰ মূখ্য সচিব। |
অতিশাব্দিক- অতিশব্দ বিষয়ক। |
অতিৰিক্ত- অধিক। |
অতিশ্ৰান্ত- অতিশয় ক্লান্ত। |
অতিশায়ী- অতিক্ৰমকাৰী। |
অতিদূৰ- অধিক দূৰ। |
অতিক্ৰম্য়তা- অতিক্ৰমণীয়তা। |
অতিথিসেৱণ- আলহীক কৰা শুশ্রূষা। |
অতিগ- যোন সফল হয়। |
অতি- বহুত। |
অতিচালাক- অধিক বুদ্ধিয়ক। |
অতিম- গৰ্ব। |
অতিবিদ্ধ- বহুত আঘাত পোৱা। |
অতিমন্য়ু- কাৰোবাৰ গুণ দেখি জ্বলা। |
অতিলোমা- লোমেৰে ভৰপুৰ। |
অত্য়য়- শেষ নিশ্বাস ত্য়াগ কৰা। |
অতৃত্প- সুখী নোহোৱা। |
অত্য়ন্তীন- অধিক বেগেৰে। |
অতীব্ৰ- লেহেম। |
- অতিসৌৰভ- ধুনীয়া সুগন্ধ। |
অত্য়াসাৰী- মানসিকভাৱে অধিক চিন্তা কৰি থকা। |
অদাল- এজোপা বৃক্ষ। |
অথনি- অলপ আগতে। |
অদয়- ওচৰা-ওচৰি। |
অদাস- বেলেগৰ তলতীয়া নোহোৱা। |
অথাৱৰ- ডাঙৰ সংকট। |
অদত্ত- বিবাহ নোহোৱা। |
অদাহ্য়- াক পুৰি দিয়া নহয়। |
অথলে- অযথা। |
অদীক্ষিত- শিক্ষা গ্ৰহণ নকৰা। |
অদভ্ৰ- বৃহৎ পৰিমাণে। |
অধিক বাঢ়ৈত গুৰ ধমনা- অধিক মানুহে কৰা কামটো সফল নোহোৱা। |
অধাৰ্মিক- ধৰ্মৰ পতি ভক্তি নথকা। |
অধিকোষ অৱশেষ- জমাা কৰা ধন। |
অধিকাৰচ্য়ুত- অধিকাৰ নোপোৱা। |
অংগপালিকা- মহিলা। |
অংগুলি- হাত- ভৰিৰ আঙুলি। |
অংগাভৰণ- পাজ-পোছাক। |
অংশচততুষ্টয়- মূৰ, হাত-ভৰি, বুকু। |
অংগনাপ্ৰিয়- মহিলাৰ প্ৰিয়। |
অংকবাচক- সংখ্যাৰ আদেশাত্মক। |
অংকুৰপ্ৰতিক- গজালিৰ নিচিনা। |
অঁকোপৰি- কোলাৰ ওপৰত। |
অংশগ্ৰহণ- যোগদান কৰা। |
অঁকটলা- ডাল-পাতবোৰ গুচাই নোথোৱা। |
অঁঠ- ওঠ। |
অঁকৰা- নমনা স্বভাৱৰ। |
অঁৰা-সংখ্যা। |
অঁকাৰী- পৰিষ্কাৰ নকৰা। |
অকল্- লগত কোনো নথকা। |
অকল্পষ- ভূল বা দোষ নকৰা। |
অকৃতি- কুকৰ্ম। |
অকূতোভয়ে- ভয় নগলা। |
অকৃতজ্ঞ- শলাগ নোলোৱা। |
অকাল বেলা- অসময়। |
অকৃতোদ্বাহ- বিয়া নকৰোৱা। |
অকৃপণ- কৃপণালী নকৰা। |
অকৰান্ত- শেষ নোহোৱা। |
অংগীকৃতি- প্ৰতিজ্ঞা। |
অংশ- ভাগ।় |
অংগাৰক- লৰাসায়নিক উপাদান। |
অংশীদাৰিত্ব- ভাগ থকা। |
অঁতাই- পিটাই- পৰিষ্কাৰ কৰা। |
অকাজী- কোনো এটা কাম ভালদৰে কৰিব নজনা মহিলা। |
অকলকতীয়া- কেৱল নিজৰ কথা ভৱা আৰু নিজৰ ইচ্ছাপূৰ যিকোনো উপায়েৰে পূৰণ কৰা। |
অকষ্ট বদ্ধ- দুৰ্ঘোৰ বিপদত পৰা। |
অকুল্য়- স্বৰ্ণ ৰূপ। |
অকৃতজ্ঞতা- উপকাৰ নমনা। |
অকৃত্ৰিম- প্ৰাকৃতিক। |
অগণ্য়- গণিব নোৱাৰা। |
অখিয়া- আখি গুচোৱা। |
অখিলাত্মা- বিশ্ব ব্ৰহ্ম। |
অক্ৰোধ- খং নথকা। |
অক্ৰীড়ামোদী- খেলি ভাল নোপোৱা মানুহ। |
অক্সিন- গছৰ আগ অংশত থকা। |
অখ্য়াতনামা- বিখ্যাত নোহোৱা লোক। |
অগতানুগতিক- নামভৰ্তি হোৱাৰ পিছতো শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰা। |
অক্ৰু- বেৰ। |
অখতীয়া- দুষ্ট। |
অগঢ়ী- দেখিবলে কুৎচিত। |
অগৌণ- প্ৰধান। |
অগাপিচাকৈ- ইটোৰ পাচত আনটো। |
অগ্নিগৃহ- যজ্ঞস্থলী। |
অগুণা- জাবৰ-জোথৰ। |
অগ্ৰ- মুখৰ ফাল। |
অগ্নিবীজ- স্বৰ্ণ। |
অগ্নিবৰ্ষণ- জুইৰ বৰষুণ। |
অঘাৰিবকাৰী- দীঘে পথালিয়ে অংকণ কৰা। |
অচিৰ প্ৰভা- বিজুলিৰ জিলিকণি। |
অচাতুৰ্থ- চতুৰ নোহোৱা। |
অচিহ্ন- চিনি নোপোৱা। |
অজাপুত্ৰ- বলি-বিধানৰ বাবে ৰখা ছাগলী। |
অজনাভ- ভাৰতবৰ্ষৰ পূৰণি নাম। |
অজ্ঞ- মুৰ্খ। |
অঞ্জনাগীৰি- নীলগীৰি। |
অজীৰ্ণ- অজীৰ্ণতা। |
অজ্ঞাতে- নজনাকৈ। |
অঠাাৱৰ- অনিশ্চয়। |
অঞ্জুমণি- মণি-মুকুতাৰ সৌন্দৰ্য। |
অণি- বেজী। |
অতিক্ৰান্ত- অতীত। |
অতলবিহাৰী- ভগৱান শ্ৰী কৃষ্ণ। |
অতি প্ৰসাৰ- বেছিকৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা। |
অতিৰঞ্জণ বিকাৰ- ৰহণ সানি ভালপোৱা। |
অতিৰক্ত- নিজৰ প্ৰাপ্য়তকৈ বেছিকৈ পোৱা। |
অতিমৰ্ত্য়- বেলেগ ধৰণৰ। |
অত্য়ন্তগামী- বহুত সৰধৰ। |
অথাউনি- থাউনী নোপোৱা। |
অদুয়া- অংগ নথকা। |
অত্ৰস্থ- এই ঠাইখনৰ। |
অথবা- নাইবা। |
অথাকে- প্ৰত্য়েক সময়তে। |
অথিৰ-অবিৰ- স্থিৰ হৈ নথকা। |
অত্ৰাহি- সংকটৰ পৰা সাৰিবলৈ কোনো উপায় নথকা অৱস্থা। |
অদ্বৈত- ব্ৰহ্ম আৰু ঈশ্বৰ। |
অধ- নৰক। |
অধমতা- ভদ্ৰতাৰ গুণ নথকা। |
অধঃশিল- আন্তঃশিলা। |
অদ্ৰিজ- পাহাাৰীয়া মাটি। |
অদৃষ্টবান- ভাগ্যশালী। |
অধস্থ- অধম। |
অধানন- তললৈ মুখ কৰি থকা। |
অধিশিক্ষা- অধিপূৰুষ |
অধিযাচন- চৰকাৰৰ দ্বাৰাভূমি। |
অধোনমন- ধ্বংসৰ পথলৈ আগবাঢ়ি অহা। |
অধ্য়ুঢ়া- কেইবাজনী পত্নীৰ ভিতৰত প্ৰথম পত্নী গৰাকী। |
অধ্য়ায়ী- জ্ঞানাৰ্থী। |
অধোগত- অৱনগত। |
অধ্য়াত্মবিদ্য়া- পৰম আত্মা বিষয়ক জ্ঞান। |
অধ্য়াত্ম- আত্মাক অধিকাৰ কৰি লোৱা। |
অধিশ্ৰয়- আশ্ৰয়। |
অধীৰ্- অস্থিৰ। |
অধিকাৰী- অদিকাৰৰ গৰাকী। |
অধৰোষ্ঠ- তল আৰু ওপৰৰ ওঁঠ। |
অধিদৰ্শক- 'অ'ভাৰচিয়াৰ'। |
অধিৱেশন- অনুষ্ঠান। |
অধীনে- তলতীয়া হৈ। |
অধিবক্তী- মহিলা উকীল। |
অধূসূচনা- জাননী। |
অধিক্ষেত্ৰ- কৰ্তৃত্বত থকা অঞ্চল। |
অধিমূল্য়- দিবলগীয়া মূল্য়তকৈ অধিক মূল্য় দিয়া। |
অধিপত্ৰ- ৱাৰেন্ট। |
অধোতে- তলৰ পিনে। |
অধ্যাহাৰ্য- অধ্যাহাৰ কৰাৰ যোগ্য। |
অঝধোভংগ পদ- ভংগিল শিলাস্তৰৰ পাদদেশ। |
অনজালি- বড়ো জনগোষ্টীৰ লোকসকলে প্ৰিয়সকলক কৰা সম্বোধন। |
অনচ্ছ- মাজেদি নেদেখা। |
অংগতনু- কামদেৱ। |
অননুমোদিত- যাক মঞ্জুৰ কৰা হোৱা নাই। |
অনধিকৃত- যাৰ অধিকাৰ নাই। |
অনধিকাৰ- ক্ষমতাৰ ্বাৱ থকা। |
অনঘকান্তি- পবিত্ৰ সৌন্দৰ্য। |
অনংগ- যাৰ শৰীৰৰ কোনো অংশ নাই। |
অনধিকাৰ প্ৰৱেশ- অনুমতি বা অধিকাৰ নোহোৱাকৈ সুমোৱা। |
অন্থাই- শিল। |
অদ্ৰিভিত- ইন্দ্ৰ দেৱতা। |
অধমাংগ- পাৱ। |
অদ্বয়ানন্দ- আনন্দৰ তুলনাৰ সীমা নাইকিয়া। |
অদৃষ্টবশতঃ ভাগ্য়ৰ বাবে। |
অধৰপান- অধৰ চুম্বন। |
অদ্ৰিশিখৰ- পৰ্বতৰ ওখ শিৰ। |
অদ্ৰিতনয়া- পাৰ্বতী। |
অদৃষ্টৰ দোষ- কঁপালৰ দোষ। |
অধৰ্মভীৰু- পাপ কৰিবৰ বাবে ভয়কৰা। |
অধিকাৰ অভিলেখ- স্বত্ব থকা খাতা বহী। |
অধিককৈ- বেছিকৈ। |
অধিজিহ্বা- আলজিভা। |
অধিজনন- জন্ম হোৱা। |
অধিভূ-শাসন কৰা। |
অধিৰাজ্য়- সাম্ৰাজ্য়ৰ ভাগ। |
অধিপ্ৰজ- বহু সন্তানৰ জন্মদাতা। |
অধিষ্ঠাতা- বাস কৰা। |
অধীতি- অধ্য়ায়। |
অধিৰোহ- আৰোহণ। |
অধ্য়াত্মবাদ- আধ্যাত্মিকতাবাদ। |
অধোলোক্- পাতাল। |
অধোদেশ- প্ৰতিষ্ঠিত। |
অধোবৃত্তি- নীচ ব্য়ৱসায়। |
অনছাইট- কোনো এক বিশেষ প্ৰকল্পৰ কাম চলি থকা। |
অননুৰূপ- অনুৰূপ বা একে নহয়। |
অনধ্য়য়ন- অধ্য়নৰ অভাৱ। |
অনত- অহংকাৰ নথকা। |
অননুভৱ- অনুভৱ নোহোৱা। |
অন- অভাৱ। |
অনধিগম্য়- অবোধ। |
অনন্য়কান্তি- সৌন্দৰ্যৰ শেষ নোহোৱা। |
অনন্য়া- অদ্বিতীয়। |
অনন্য়াৰ্থ- স্পষ্ট। |
অনন্য়মনা- একাগ্ৰ চিত্ত। |
অনভিভূত- যি অভিভূত হোৱা নাই। |
অনন্য়সূলভ- যি সাধাৰণ নহয়। |
অনন্য়- একক। |
অনভিজ্ঞতা- যাৰ অভিজ্ঞতা নাই। |
অনন্য়গামী- একানুৰক্ত। |
অনপেত- অতিক্ৰান্ত নোহোৱা। |
অনপ- পানী নথকা। |
অনন্য়কিৰণ- অতি উজ্জ্বল কিৰণ। |
অনন্য়তা- অদ্বিতীয়তা। |
অনন্তপাৰ- সীমা নথকা। |
অনম্বয়ী- অন্বয়শূন্য়। |
অনভিপ্ৰেত- ইবাঞ্ছিত। |
অনন্য়াপৰায়ণ- যোনে আনক অন্য়ায় নকৰে। |
অনপায়ী- নিগাজি। |
অনভাষ- ধ্বনি ডাঙৰ কৰা এবিধ মেচিন। |
অনৱগ্ৰহ- বাধাহীন। |
অনৰ্থক কাব্য়- যি কাব্য়ই আৱেগ বা বোধৰ সঞ্চাৰ কৰে। |
অনস্তিত্ব- যাৰ অস্তিত্ব নাই। |
অনাগম- আহি নোপোৱা। |
অৱজ্য়োতি- মনৱীয় গুণ-গৰিমা। |
অনৱগত- নজনা। |
অনাগত বিধাতা- পিছলৈ হ'ব পৰা দোষ ষোনে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। |
অনৱশৰ- অৱসৰহীন। |
অনলাক্ষ- মহাদেৱ। |
- অনকটা- যাক কাটিব পৰা নাযায়। |
অনৱস্থা- স্থিৰ নোহোৱা অৱস্থা। |
অনাই- সাৱধান হৈ শুনা। |
অনাক্ৰম্য়তা- কোনো ৰূগক বধ কৰিব পৰা ক্ষমতা। |
অনাঘ্ৰাত- যাৰ গোন্ধ লোৱা হোৱা নাই। |
অনৰ্হ- অৰ্হতাবিহীন। |
অনস্তমিত- বিলীন নোহোৱা। |
অনৰ্ঘ- অমূল্য়। |
অনৱৰত- প্ৰত্য়ক মূহুৰ্তত। |
অনাকুল- অস্থিৰ। |
অনম্বৰ- চিৰস্থায়ী। |
অনাৱৰ্তী অনুদান- এককালীন মঞ্জুৰী। |
অনাদিনৱ- দোষ নকৰা। |
অঁনাতাৰ সংযোগ- ৰেডিঅ' ৰ যোগাযোগ ব্য়ৱস্থা। |
অনাবিল- পৰিষ্কাৰ। |
অনামী- বেনামী। |
অনালোচিত- আলোচিত নোহোৱা। |
অনাবাদী- চহ কৰাৰ অনুপযোগী। |
অনাবৃষ্টি- বৃষ্টিৰ অভাৱ হোৱা। |
অনাৰ্য- যোন আৰ্য নহয়। |
অনাতন- তাপ নথকা। |
অনানুষ্ঠানিক- আনুষ্ঠানিক নোহোৱা। |
অনাদিষ্ট- আদেশকৃত নোহোৱা। |
অনাৰ্ছ- স্নাতক মহলাৰ সন্মানসূচক পাঠ্যক্ৰম। |
অনামিকা- নিনাও। |
অনাদি কাল- অতি পূৰণি কাল। |
অনাতাঁৰ প্ৰচাৰ- ৰেডিঅ'ৰ প্ৰচাৰ কৰা কাৰ্য। |
অঁনাতাৰ বাতৰি- ৰেডিঅ' ৰ পৰা সম্প্ৰচাৰিত বাতৰি। |
অনিৰুদ্ধ- অৰ্জুনৰ পুত্ৰ। |
অনিশ্চিতভাৱে- নিশ্চিত নোহোৱা। |
অনীশ- শ্ৰেষ্ঠতম। |
অনুকল্প- বেলেগ বেলেগ। |
অনীতিজ্ঞ- নীতি শাস্ত্ৰ জনা শুনা লোক। |
অনুগ্ৰাহ্য়- অনুগ্ৰহৰ যোগ্য়। |
অুকলন গণিত- গণিত শাস্ত্ৰৰ এক শাখা। |
অনী- হুল। |
অনুকাৰী- বেলেগৰ নিচিনা কাম কৰা। |
অনীহ- নিষ্পৃহ। |
অনুকৰণ প্ৰবৃত্তি- অনুকৰণ কৰাৰ স্বভাৱ। |
অনুচৰ- লগত যোৱা মানুহ। |
অনুক্ৰমণ- বৰষুণৰ পানী মাটিত পৰি যোৱা। |
অনুখৰ- ডাংকোপ মাৰি যোৱা কথা। |
অনীচ- নীচ নোহোৱা। |
অনুকৰণীয়- অনুকৰণ কৰিবৰ বাবে উপযুক্ত। |
অনুক্ৰমে- একাদিক্ৰমে। |
অনীশ্বৰ- ঈশ্বৰক বিশ্বাস নকৰা লোক। |
অনুকূলন- সলনি হোৱা। |
অনুদ্ধৃত- কাৰো কথা তুলি নিদিয়া। |
অনুনাদ স্তৰ- অনুনাদকৰ মাত্ৰা। |
অনুদ্বেল- অচঞ্চল। |
অনুতোষ- সন্তুষ্টি। |
অনুজ্ঞাধাৰী- কোনো কামৰ বাবে আদেশ পোৱা। |
অনুত্তৰ- মহান। |
অনুতাপন- অনুতাপ। |
অনুনয় বিনয়- অতি ভদ্ৰভাৱে কৰা প্ৰাৰ্থনা। |
অনুধাৰা- উপচেদ। |
অনুবিন্দ- পূৰাণৰ আখ্যানসম্বলিত চৰিত্ৰ। |
অনুপ্ৰাণিত- কোনো এটা কাম কৰিবলৈ দিয়া প্ৰেৰণা বা সাহস। |
অনুবাদী- সদৃশ। |
অনুভোোগ- উপভোগ। |
অনুমিতি- কামটো দেখি কাৰণটোৰ বিষয়ে সুদা। |
অনুৰাত্ৰ- প্ৰত্য়কটো ৰাতি। |
অনুলিপি- অনুলেপ। |
অনুৰজ- মৰম চেনেহৰ। |
অনুৰেণু- ধূলিকণা। |
অনুমোদন- কোনো কাামক ভাল বুলি ভাৱি মানি লোৱা কাৰ্য। |
অনুমনন- অনুচিন্তন। |
অনুৰঞ্জনা- সন্তোষ প্ৰদান দিয়া। |
অনুলম্ব- উলম্ব। |
অনুবাৱিত- যাক অনুভাৱ কৰা যায়। |
অনুৰুদ্ধ- বাচি লোৱা। |
অনুষ্ঠাতা- কামবোৰ আৰম্ভ কৰা। |
অনুৱশ- বশৱতী। |
অনুস্মৰণ- পুনঃস্মৰণ। |
অনৈতিক- নীতি শাস্ত্ৰৰ বীপৰিতে। |
অনুসৃতি- অনুসৰণ কৰা। |
অনৃতবাদিকা- মিছা ভাষণ। |
অন্তৰা- গাানৰ দ্বিতীীয়য় পদ। |
অন্তঃস্থল- পৃথিৱীৰ বাহু। |
অন্তঃপুৰিকা- অন্তঃপূৰুষত ৰখা মহিলা। |
অনীশ্বৰবাদ- নাস্তিকবাদ। |
অনুগ- যোনে অনুগমণ কৰে। |
অনুগ্ৰহভাজন- অনুগ্ৰহ পোৱা ব্য়ক্তি। |
অনিষ্ঠা- নিষ্ঠা নাইকিয়া। |
অনুজ্ঞা শক্তি- মমবাতিৰ পোৰযুক্ত। |
অনুধ্য়া কৰা- দ কৈ চিন্তা কৰা। |
অনুপ্ৰিয়া- অতিকৈ মৰমৰ। |
অনুবদ্ধ- কথাৰ বান্ধ। |
অনুবাৰ- প্ৰত্য়েকবাৰে। |
অনুপাতে- পৰিমাণে। |
অনুপদ- খোপতে। |
অনুৰাগকান্তি- ভালপোৱাৰ পোহহৰ। |
অনুলগ্ন- সংলগ্ন। |
অনূসুচিত ক্ষেত্ৰ- তালিকাভুক্ত কৰা। |
অনূপ- সজল ভূমি। |
অন্তৰ ফল- বিয়োগ কৰা। |
অন্তঃপ্ৰবজনঃ বিভিন্ন ঠাইৰ পৰা কোনো এখ নিৰ্দিষ্ট ঠাইলৈ যোৱা। |
অন্তৰ মহল- ভিতৰৰ মহল। |
অন্তঃসাৰ- শক্তিশালী। |
অন্ততৰাক্ৰৰিয়া- কোনো বস্তু। |
অন্তৰ্ভাৱ- আন্তৰ্কি ভাৱ। |
অন্তৰ্দাহী- হৃদয়দহনকাৰী। |
অন্ত্য় বৰ্ণ- শব্দৰ শেষৰ আখৰ। |
অন্ত্য়- নীচ। |
অন্ধিয়াৰ- এন্ধাৰ। |
অন্য়ত্ৰ- আন ঠাই |
অন্ধকূপ- এন্ধাৰ গুহা। |
অন্য়দৃত আনৰ দ্বাৰা কৰা। |
অন্ন- খাদ্য়। |
অন্নবস্ত্ৰ- ভাত-কাপোৰ। |
অনন্দান- খাদ্য় দিয়া। |
অপদ- সাপ। |
অপজয়- পৰাজয়। |
অপ- পানী। |
অপগা- নদী। |
অপচিতি- ক্ষয়। |
অপঘন- শৰীৰ। |
অপ- বেয়া। |
অপদ্ৰব্য়- অশুদ্ধি। |
অপচেষ্টা- যত্ন। |
অপত্ৰ- অংকুৰ। |
অপচয়- হানি। |
অনুষ্ঠিত- সম্পাদিত। |
অুশাসন- শিল। |
অনুসাৰ- বিধি মতে। |
অপ্সৰা- স্বৰ্গৰ সুন্দৰী। |
অবদ্য়- অকথ্য। |
অপ্ৰাণ- মৃত। |
অপ্ৰহত- অকৃষ্ট। |
অপবংশ- নীচ বংশ। |
অবজ- পদুম। |
অপ্ৰাচীন- নতুন। |
- অপ্ৰেম- প্ৰেম নথকা। |
- অপ্ৰিত- বিৰক্ত। |
- অবচন- গালি। |
অপথে-বেয়া বাটে। |
অপজাতি- নীচ জাতি। |
অপত্য়- সন্তান। |
অপক্ক- কেঁচা। |
অপগণ্ড- নিৰ্বোধ। |
অন্য়ায়- অহিত। |
অন্য়থা- অব্য়। |
অসহ- বেয়া। |
অসম সাহসী- অতি সাহসী। |
অসময়- সময় নথকাত। |
অসত্ৰক- সাৱধান নোহোৱা। |
অসম- উত্তৰ পূব ভাৰতৰ এখন ৰাজ্য়। |
অসম্ভৱ- যিটো নহয়। |
অসমাপ্ত- শেষ নোহোৱা। |
অসম্ভূত- অজাত। |
অসুৰ- দানৱ। |
অসুখী- সুখী নোহোৱা, বেমাৰ হৈ থকা। |
অস্ত যা- লুকাই যা। |
অস্ত্ৰী- অস্ত্ৰ লোৱা। |
অহি- সৰ্প। |
অহংযু- অহংকাৰী। |
অস্ফুট- নেদেখা। |
অহং- গৰ্ব। |
- অক্ষ- ৰাৱণৰ পুত্ৰ। |
অহে- অব্য। |
অক্ষক- কন্ঠাস্থি। |
অক্ষম- নোৱৰা। |
অহিতা- নাম। |
অহিংস্ৰ- হিংসা নথকা। |
অক্ষিজল- চকুৰ পানী। |
অহা- উপস্থিত হোৱা। |
অস্বীকাৰ- মানি নোলোৱা। |
অস্থিদহা- অস্থি মজ্জা। |
অস্বচ্ছতা- বিকিৰণ। |
অহলি- জোখ। |
অসুস্থ- বেমাৰ। |
অসন্মত- মানি নোলোৱা। |
অসততা- সতাত নথকা। |
অৰ্ক্ষ্য়- গৰুৰ পক্ষী। |
অৰ্নভ্ৰ- মেঘ নথকা। |
অল্পভাষী- মিত ভাষী। |
অলোক- পাতাল। |
অল্কপাল- কম সময়। |
় অৰ্লেক- এজন ৰজা। |
অলীক্- মিছা। |
অলোভ- লোভ নথকা। |
অল্পবিদ্য়া- কম পঢ়া-শুনা। |
অলংঘন- মানি নোলোৱা। |
অৰ্থী- প্ৰাৰ্থী। |
অৰ্ধপ্ৰহ- আদা প্ৰহৰ। |
অৰ্ধায়ু- কম বয়স। |
অৰ্হতা-যোগ্য়তা। |
অলকতিলক- অলকত অঁকা চন্দনৰ তিলক। |
অলুক- লোপৰিহত। |
অলীক- বৃন্দ। |
অল্প- তাকৰ। |
অলিপক- ভোমোৰা। |
অলস্- কামম নকৰা। |
অলুপ্ত- নেহেৰুৱা। |
অল্পজ্ঞ- কম জনা। |
অলক্ষণ- অশুভ চিন। |
অল্পছা- অপল। |
অলৰ্গদ- পানীত থকা সাপ। |
অলক্ষ্য়- মনিব নোৱাৰা। |
অলুই- না-সকলৰ মূল্য়। |
অলমতা- ওলোমা। |
অলপত- অৱশ্য। |
অলাভ্- লাভ নোহোৱা। |
অৰ্পণীয়- শুধৰাই দিয়া। |
অলকত্- আলতা। |
অৰ্থে- কাৰণে। |
অৰ্হণা- প্ৰাৰ্থনা। |
অভিন্- একে। |
অভিলেক- ৰেকৰ্ডাৰ। |
অমদ্য়- ফটিকা। |
অভ্ৰক- আকাশ |
অভূত- নঘটা। |
- অভিসৰ্গ- দান। |
অভূ- অভৌতিক। |
অময়া- অমায়া। |
অভ্ৰ- বালিচ্নাদ। |
অভ্য়াহাৰ- লুট কৰা। |
অমনোযোগী- মনোযোগ নিদিয়া। |
অভেদ- অভিন। |
অভিসন্ধ- ঠগ। |
অভিস্ৰৱণ- আস্ৰৱণ। |
অমনুষ্য়- অমানুহ। |
অমতি- দুৰ্মতি। |
অভূ-বিষ্ণু। |
অমমা্- মিচিং ছোৱালীক মৰমতে মতা নাম। |
অভ্য়াপা- লাভৰ আশা। |
অভিযু- আলোককণা। |
অমত- ইচ্ছা নকৰা। |
অভীষ্ট দেৱতা- ইষ্ট দেৱতা। |
অধিৰাণী- স্ত্ৰী সম্ৰাঞ্জী। |
অধীন চিত্ত- চঞ্চল মন। |
অংশকাল- সময়ৰ ভাগ। |
অংগী- দেহবিশিষ্ট। |
অঁই- ম'হৰ গুৱালে ম'হক মাতে। |
এঁকাবঁকা- অনেক বৰণৰ আঁচযুক্ত। |
অংস- যজ্ঞবেদীৰ কোণ বিশেষৰ নাম। |
অঁসত্ৰ- কান্ধত পিন্ধা কবচ। |
অংশে- বৈাগ কৰি দিয়া। |
অংগুলিত্ৰাণ- ধনুযোৰ্দ্ধাই আঙুৱিত পিন্ধা চৰ্মাৱৰণ। |
অকৰ্মী- কাম নকৰা মানুহ। |
অকম্পিতভাৱে- স্থিৰ হৈ থকা অৱস্থা। |
অকথক- কথা নোকোৱা লোক। |
অকাৰ্পণ্য- উদাৰতা। |
অকুন্ঠচিত্ত- উদাৰমতি। |
অগচ্ছিত- যি ৰক্ষিত নহয়। |
অক্সাইডেছন- অক্সিজেনৰ সৈতে যোগাযোগ হোৱা। |
অথাল- বাচন বৰ্তন ধোৱা। |
অগ্নিগৰ্ভ- সূৰ্যকান্ত মণি। |
অগাপিচা- এটা আগত আৰু আনটো পিছত হোৱা। |
অগ্ন্য়ুৎপাত- আগ্নেয়গিৰিৰ পৰা ওলোৱা জুই। |
অগ্নিমুখ- যাৰ জুইৰ দৰে মুখ। |
অগ্নিশুদ্ধ- অগ্নিৰদ্বাৰা শুদ্ধি। |
অগ্নিভু- জুইৰ পৰা জন্ম হোৱা। |
অগ্ৰিম প্ৰাপ্তি- আগধন প্ৰাপ্তি। |
অজল-অস্থান- আশ্ৰয় নোলোৱা। |
অজাতি- জাতি নথকা মানুহ। |
অজৰামৰ- অজৰ-অমৰ। |
- অজ্ঞাপিত- প্ৰকাশ নকৰা। |
অতন্ত্ৰ- তন্ত্ৰহীন। |
অতিপন্ন- স্বধৰ্মৰ পৰা বিচ্য়ুত। |
অতিৰঞ্জিত- বৰকৈ ৰহন লগোৱা। |
অতিশয়ৰূপে- বহুত। |
অত্য়াস্কত- অতিকৈ আসক্ত। |
অত্য়ংকুশ- নিৰংকুশ। |
অদল- ওন্দোলা। |
অদ্ৰিকীয়া- ধৰিত্ৰী। |
অধিকৃত- আয়ত্ত। |
অধিষ্ঠিত- আৱিৰ্ভূত। |
অধ্য়াত্মজ্ঞান- পৰমাত্মা বিষয়ক জ্ঞান। |
অননুশীলন- অনুশীলন। |
অনধিষ্ঠিত- প্ৰতিষ্ঠা নকৰা। |
অননুমেয়- অনুমেয় নোহোৱা। |
অনপেক্ষী- অনপেক্ষিত। |
অনপেক্ষা- প্ৰতীক্ষা নকৰা। |
অনন্ত প্ৰৱাহ- অন্তহীন প্ৰবাহ। |
অনন্তশীৰ্খা- সাপৰ ৰজা বাসুকীৰ পত্নী। |
অনাক্ৰমণ- আক্ৰমণ নকৰা। |
অশন ব্ৰত- খাদ্য় গ্ৰহণ নকৰা ব্ৰত। |
অনৱধান- মনোযোগ নিদিয়া। |
অনলস- আলস্য়হীন। |
অনৱস্থান- চঞ্চল। |
অনাদি-পৰম্পৰা- অনাদি কাললৈকে। |
অনাতাঁৰ সম্প্ৰচাৰ- ৰেডিঅ'ৰ প্ৰচাৰ। |
অনাহাৰী- আহাৰ গ্ৰহণ নকৰা। |
অনিয়মিত কাৰণ- অনিযোজ্য় কাৰণ। |
অনিশ্চিত- অস্থিৰ। |
অনুচাৰী- অনুসাৰী। |
অনুকাম- যি কাম অনুপযুক্ত নহয়। |
অনুনাদী- সদৃশ শব্দ। |
অনপদ্ৰুত- সংগীতৰ এবিধ তাল। |
অনুদ্বায়ী- ভাপ হৈ উৰি নোযোৱা। |
অনুধিতা- পশ্চাদ গমন কৰা। |
অনুদ্য়োগ- যত্ন নকৰা অৱস্থা। |
অনুবাদ্য়- অনুকৰণীয়। |
অনুপ্ৰভা- প্ৰৌজ্জ্বল ৰঙৰ। |
অনুপাম- যাক তুলনা কৰা নাযাায়। |
অনুৰণিত- প্ৰতিধ্বনিত। |
অনুযাগ- পৰিপূৰক যজ্ঞ। |
অনুশায়িত্ব- অনুতপ্ত। |
অনুসৰণ- বেলেগৰ কামম দেখি কৰা কাম। |
অনুসত্ত্বা- অন্তঃসত্ত্বা। |
অনূসুচী- বিস্তৃত আৰু বিষদ তালিকা। |
অন্তৰীক্ষে- আকাশত। |
অন্ত্য়ঋণ- তিনি ঋণৰ শেষ ঋণ। |
অন্তৰ্হিত- নেদেখা হোৱা। |
অন্তলিখিত- খোদাই কৰি লিখা। |
অন্তৰ্বৃত্তি- অন্তৰ্মুখ চাওঁক |
অন্তৰ্বীজ- ফলৰ শাহ। |
অন্তৰ্হৃদয়- হৃদয়ৰ ভিতৰ। |
অন্য়থাচৰণ- বীপৰিত ব্য়ৱহাৰ। |
অননসংস্থান- জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলৈ কৰা কোনো এক বৃত্তি। |
অন্বেষ্ট- আশা কৰা লোক। |
অপত্য়হীন- যাৰ কোনো সন্তান নাই। |
অপছন্দ- ভাল নলগা। |
অপভাস- অসাধু উক্তি। |
অপৰপক্ষ- কৃষ্ণপক্ষ। |
অপৰাহত- বাধামুক্ত। |
অপৰহণ- নদীয়ে সুঁতিক সামৰি লোৱা পক্ৰিয়া। |
অপস্মাৰ- টোপনিত খোজ কাঢ়ি ফুৰা। |
অপশব্দ- চহা মাত। |
অপশোক- শোক নথকা। |
অময়া ভকত- মায়াক বশ কৰা ভকত। |
অভ্য়ুপায়- অংগীকাৰ। |
অভ্য়াঘাত- কষ্ট। |
অমূলক স্মৃতি- এটা ৰোগ। |
অমিতাশন- সৰ্বভুক। |
- অমুখ্য়- অপ্ৰশস্ত। |
অযয়াত্ৰা- শুভহীন যাত্ৰা। |
অম্বৰুহ- শতপত্ৰ। |
অম্লৰাজ- একুৱাৰেজিয়া। |
অম্ল- টেঙা খোৱাদ। |
অম্বল- মিঠা মিহলি টেঙাৰ তৰকাৰী্। |
অযুক্ত প্ৰভাৱ- অতিৰিক্ত শক্তি। |
অৰিহণা- দান। |
অৰণ্য়- জংঘল। |
অযাচিতে- নিবিচৰাকৈ। |
অণমৃতলাল- দেৱ-পুত্ৰ। |
অম্বজাক্ষ- পদুম ফুলৰ দৰে যাৰ চকু। |
অমৃতশেয়- বিষ্ণু। |
অৰা- তেওঁলোক। |
অৰিষ্ট নেমি- অ়্ঝাতবাসৰ সময়ত সহদেৱে বিৰাত ৰজাৰ ঘৰত লোৱা নাম। |
অৰ্থমন্ত্ৰী- অৰ্থ বিষয়ক মন্ত্ৰী। |
অৰ্থগ্ৰাহী- অৰ্থগ্ৰহণকাৰী। |
অৰ্থবিজ্ঞান- অৰ্থনীতি। |
অৰ্থনীতি- ধন ব্য়ৱহাৰ বিষয়ক নিয়ম। |
অৰ্চিতা- যাক পূজা অৰ্চনা কৰা হয়। |
অৰ্থ কৰি- যাৰ কবিতাত অৰ্থৰ সৌন্দৰ্যটো প্ৰধান হয়। |
অৰ্ণৱজান- পানী জাহাজ। |
অৰ্ঘ দি- আসা এৰা। |
অৰ্চি- উজ্জ্বল। |
অৰুণোপল- পদ্মৰাগ মণি। |
অলংকাৰী- সৌন্দৰ্যকাৰক। |
অল্পশত- অলপতে ভয় কৰা। |
অলেহ্য়- অন্য়ায়জনক। |
অলিকৃষ্ণ- কলা বৰ্ণৰ ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ। |
অলপতে অলপ কাটি- অলপতে সাৰি পৰ। |
অল্পত্ব- ৰাগৰ স্বৰসমূহৰ মাজৰ ন্য়ুনতম স্বৰ। |
অৱনিশি- দিনে-ৰাতিয়ে। |
অৱতাৰবাদ- অৱতাৰৰ নিয়ম। |
অৱনতদহা- বীজাণুৰ আক্ৰমণ হোৱা প্ৰষ্টেজ গ্ৰন্থিৰ বেমাৰ। |
অশাঁতি- অশান্তি। |
অৱশিষ্ট- ব্য়ৱহাৰ কৰাৰ পিছত বাকী ৰোৱা। |
অশৰাধী- শৰাধ নকৰা। |
অশ্ৰোত্ৰীয়- বেদ নপঢ়া ব্ৰাহ্মণ। |
অশ্ববনী- সাতাইশটা নক্ষত্ৰৰ প্ৰথম নক্ষত্ৰটো। |
অসংযম- ইন্দ্ৰিয় দমনৰ অভাৱ। |
অষ্ট মহিষী- ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ আঁঠগৰাকী পত্নী। |
অসমান্- সমান নোহোৱা। |
অসন্তোষ- বেজাৰি। |
অস্তিত- বৰ্তমানতা। |
অহস্তক্ষেপ নীতি- চৰকাৰে গ্ৰহণ কৰা এক বাণিজ্য়িক নীতি। |
অস্বানতন্ত্ৰ্য়- পৰাধীনতা। |
অক্ষয়িষ্ণু- প্ৰত্য়েক বাৰে ব্য়ৱহাৰ কৰি থাকিলেওঁ শেষ নোহোৱা অৱস্থা। |
অক্ষিপ্তিকা- তাল। |
অক্ষৌহিনী- হাতী। |
অক্ষৰাধাৰাৰ- একোটা অক্ষৰৰ মুখৰ বা নাদযুক্ত ধ্বনি। |
অহানিকৰ গেছ- ৰাসায়নিক পদাৰ্থৰ সৈতে বিক্ৰিয়া নকৰা এবিধ গেছ। |
অসুখীয়া- কেতিয়াওঁ সুখ নোপোৱা। |
অৱসৰ্ণ- সামন জাতি নোহোৱা। |
অষ্টাশীতি- অষ্টাশী। |
অশ্বশাল- ঘোঁৰা থকা ঠাই। |
অৱহেলা- অত্য়াচাৰ। |
অৱে- সম্বোধনবাচক শব্দ। |
অশলাগ- উপকাৰ স্বীকাৰ নকৰা লোক। |
অৱৰ সচিব- সচিবৰ অধীনৰ এজন কৰ্মচাৰী। |
অলমকাৰ- আভূষণ। |
অৰ্থকামী- অভিলাষী। |
অৰুণাৰ্শ্ব- সূৰ্য ৰথৰ ঘোঁৰা। |
অৰিষ্ট- মংগল। |
অযথাৰ্থ- মিছা। |
অমিতাচাৰ্- অসংযম। |
অমনুয্য়তা- মনুষ্য়ৰ যোগ্য় নোহোৱা গুণ। |
অভ্য়ুত্থায়ী- অভ্য়ুত্থানকাৰী। |
অভিযান্ত্ৰিক মনোবিজ্ঞান- ক্ৰিয়াৰ স্বৰূপ নিৰ্ধাৰণ। |
অভিক- কামুক। |
অভিজ্ঞতা- দেখি-শুনি লাভ কৰা জ্ঞানসমূহ। |
অভিকথিৰ- অভিযুক্ত। |
অভাংভাং- একো নথকা। |
অভিগ্ৰস্্ত- ভূগি থকা। |
অব্লা- অথনি। |
অব্য়য়- ব্য়য় নোহোৱা। |
অবুদ্ধি- বুদ্ধি নথকা। |
অবিৱেচনা- বিৱেচনা নকৰা। |
অবাধ ভৰ্মণ- যি ভ্ৰমণ কৰোতে বাধা প্ৰদান কৰা। |
অবিদ্য়য়মান- অৱৰ্তমান। |
অবাস্তৱিক- বাস্তৱ নোহোৱা। |
অবিধেয়- অনিয়ম। |
অবালক- সৰু ল'ৰা। |
অবিদ্য়া- পঢ়া-শুনা নকৰা। |
অবিকাৰী- লৰচৰ নোৱা। |
অবাধ ক্ষমতা- অখণ্ড ক্ষমতা। |
অপ-ভাষা- সামান্য় ভাষা। |
অপৰিগৃহীত- অগৃহীত। |
অৰাংমুখ- কোনো কথানে আশা এৰি নিদিয়া। |
অপৰাঘ কাহিনী- ৰহস্য়ৰ ঘটা উদঘাটন। |
অপৰাপৰীয়া- খেল। |
অপক্ৰিয়া- অপকৰ্ম। |
অন্নৰসজ- আহাৰৰ পৰা ওলোৱা বগা ৰস। |
অন্বেষণ- বিচাৰণ। |
অন্তৰ্ভুক্ত- ভৰাই দিয়া। |
অন্ত্য়শ্বৰ লোপ- শব্দৰ শেষত থকা স্বৰধ্বনিৰ লোপ। |
অন্তৰ্বতী- অন্তৰ্গত। |
অন্তৰ্দৃষ্টি- আত্মদৰ্শন। |
অন্তৰ্দেশীয় পৰিৱহণ- দেশৰ ভিতৰৰ। |
অন্তিম-পত্ৰ- উইল। |
অন্তৰ্বিপ্লৱ- গৃহযুদ্ধ। |
অন্তৰ্জ্বালা- অন্তৰ্গ্লানি। |
অন্ত্য়মিল- শেষৰ বৰ্ণ দুটা মিল থকা । |
অন্তিম কাল- সেষ নিশ্বাস ত্য়াগ কৰাৰ আগৰ সময়খিনি। |
অন্তৰ্বেগ- হৃদয়ৰ আবেগ। |
অন্নাভাৱ- খাবলৈ নোপোৱা অৱস্থা। |
অপদ্ৰব্য়ণ- বস্তুৰ পৃথক কৰা পদ্ধতি। |
অপচ্ছায়া- ছায়াপূৰ্ণ আকাৰ। |
অপক্ৰম- পলায়ন। |
অপতন- পৰি নোযোৱা। |
অপকৰ্ম্ম- বেয়া কাম। |
অন্য়গামী- অন্য় ঠাইলৈ যোৱা। |
অন্বেষণ শুল্ক- তদন্তৰ দিব লগীয়া ধন। |
অপগতি- বেয়া দশা। |
অপচিত- অপব্য়ায়িত। |
অন্ত্য়াশ্ৰম- চাৰিখন আশ্ৰমৰ ভিতৰত শেষৰ আশ্ৰমখন অৰ্থাৎ সন্ন্য়াস ধৰ্ম। |
অন্নসাৰ- আহাৰৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা সাৰ। |
অন্নকূট- অন্নৰ পাহাৰ । |
অন্ত্য়ানুপ্ৰাস- শব্দালংকাৰ। |
অন্তশয্য়া- মৃত্য়ুশয্যা। |
অন্ধসন্ধি- অৱকাশ। |
অন্বীক্ষা- পৰ্যালোোচনা। |
অনুৱৰ্ততীী অৱবাহ- কোনো কামৰ ফলত উৎপত্তি হোৱা জলধাৰা। |
অনৈক্য়- মিল নথকা। |
) অনৌচিত্য়- যিটো উচিত নহয়। |
) অনুদ্দেশ- বিচাৰি নোপোৱা। |
অনুধ্য়ান- অনুধ্য়ানকাৰী। |
অনুদিত- উদিত নোহোৱা। |
অনুক্ৰমধ্বনি- যিটো ধ্বনি একাদিক্ৰমে ইটোৰ পিছত আনটো দেখুৱাব পাৰি। |
অনিয়ম- নিয়ম নমনা। |
অনিৰ্বেয়- যাক নোমাব নোৱাৰি। |
অনন্য় সহায়- অদিক সহায় কৰা। |
অনন্য়ব্ৰত- সংকল্প নথকা। |
অনন্তপ্ৰকাশ- যাৰ প্ৰকাশৰ শএষ নাই। |
অধ্য়াত্মৰতি- পৰমাত্মাৰ ধ্যানত ৰত লোক। |
অধোনিবাসী- পাতাত বাস কৰা লোক। |
অধমাধম- অধিক বেয়া। |
অদ্বৈতবাদ- এজন মাথো ঈশ্বৰত বিশ্বাস। |
অধঃকৃত- অৱনমিত। |
অধৰকোণ- ওঁঠ। |
অদম্য়- অবাধ্য। |
অদিকা- প্ৰয়োজন নোহোৱা। |
অৰ্থবনিধি- অৰ্থববেদ বিষয়ত নিপুণ। |
অথে- নিজৰ। |
অধঃকৰণ- তললৈ নমোৱা। |
অদ্বয়বাদ- তাত বাহিৰে একো নাই। |
অদ্যভক্ষ- আজিৰ আহাৰ। |
অধনুৱা- ধন নলগা। |
অত্য়াশা- অতিৰিক্ত আকাংক্ষা। |
অতীৱ- বহুত। |
অতি মন্দা- বজাাৰৰ দৰৰ আকস্মিক পতন। |
অতিবাহ- অতিক্ৰম। |
অত্য়ন্ত- অধিক। |
অত্য়ায়ত- অতি বহলাই। |
অজলীয়- পানীৰ বাহিৰে অন্য় পদ্ধতি। |
অচি- ইচ্ছা-পত্ৰৰ কাম কাযক। |
অগ্নি শালি- এবিধ শালিধান। |
অগ্ন্য়াহিত- অগ্নিহোত্ৰী। |
অ'ছ'পী- কইনা। |
অঁক- তাক। |
অংগ- কোনো অংশ। |
অংগাৰধানী- কয়লাৰ পাত্ৰ। |
অংশক্- বিভাজক। |
অঁ- বাৰু। |
অকৰ- নিষ্কৰ। |
অকাজ- সাচপাৰ। |
অংশুক গ্ৰহ- হাতীৰ গৰাকী। |
অংগত্ৰ- অংগত্ৰাণ। |
অংকুৰকল্প- গজালিসদৃশ। |
অংকী- দাগ থকা। |
অংগৰাজ- যয়াৰ শৰীৰ ধুনীয়া। |
অকণ- এতিয়া। |
অকৃতী- অয়োগ্য়। |
অকুপিত- অক্ৰুদ্ধ |
অক্ৰম-ক্ৰম নথকা। |
অখিলামাধৱ- বিষ্ণু। |
অগজৱ- হৰধনুখনৰ নাম। |
অগিৰ- অগ্নি। |
অগ্নিদেৱা- নক্ষত্ৰ। |
অগ্ৰদায়- বইনা। |
অচিৰে- সোনকালে। |
অজনক- জনক হ'ব নোৱাৰা। |
অজমুখ- অজৰ নিচিনা মুখ। |
অনুভা- বিজুলী। |
অতন্দ্ৰতা- টোপনী নহা। |
অতিগন্ধ- গন্ধক। |
অতিমাত্ৰা- মাত্ৰা চুই যোৱা। |
অতিশক্তি- মহাবীৰ। |
অ়্ঝাপনীয়- গোপনীয়। |
অজড়়- জীৱ থকা। |
অচিগি- নখ। |
অঘ- পাপ। |
অগ্নিসখা- বায়ু। |
অগ্নিকেতু- ধোৱা। |
অগ- সূৰ্য। |
অকাৰ্যকাৰী- কামত নলগা। |
অকৃতধী- অমাৰ্জিত বুদ্ধি। |
অকৃপ- দয়া নকৰা। |
অখহ- মিলিব নোৱাৰা। |
অগৌৰৱ- গৌৰৱ নকৰা। |
অগ্নিবিন্দু- ফিৰিঙতি। |
অগ্নিতাপ- জুইৰ তাপ। |
অগ্নিম- দলপতি। |
অগ্নিকাষ্ঠ- ইন্ধন। |
অখট- খাল নোহোৱা। |
অক্য়াতিকৰ- লাজলগা। |
অকবু- কাণ্ডজ্ঞান। |
অঁকৰা- মানি নলৈ কাজিয়া কৰা স্বভাৱৰ। |
অকচ- তপা। |
অংশু- কাপোৰ। |
অংহতি- সংকট। |
অ'ইকাম- খামতিসকলৰ গীত। |
অংকুশ মুদ্ৰা- শাস্ত্ৰীয় নৃত্য়ৰ এক ভংগী। |
অংগকৰ্ম- অনুলেপন। |
অংগৰক্ষক- ৰক্ষা কৰা লোক। |
অঁহীয়া- আঁহযুক্ত। |
অকস্মাৎ- হঠাতে হোৱা ঘটনা। |
অখাইদৈ- ভৰপুৰ। |
অক্লান্ত- ভাগৰি নথকা। |
অগ্ৰাক্ষি- চকুৰ ওপৰৰ অংশ। |
অচিহ্নিত- চিহ্ন নথকা। |
অচিৰাংশু- বিদ্য়ুৎ। |
অচল- লৰচৰ নকৰা। |
অগ্নিদীপক- জুইৰ পোহৰ। |
অধৰবিম্ব- বিম্ভ ফলবিধৰ দৰে ৰঙা বৰ্ণৰ। |
অধিকাৰী- গৰাকী। |
অধৰ্মাচাৰ- ধৰ্মক নমনা। |
অধিকাৰস্থ- অধিনস্থ। |
অধিষ্ঠান- চক্ৰ। |
অধিভাৰ- অদিক ওজনৰ। |
অধ্য়াহৃত- যিটো অদ্য়াহাৰ কৰা হয়। |
অধোৰষ্ঠীয়- নিম্ন ঔষ্য। |
অধ্য়াস- গুণৰ |
অননুষ্ঠিত- অনুষ্ঠিত নকৰা। |
অনঘকৃষ্ণ- ভগৱান। |
অননুমত- অনুমত নথকা। |
অনন্য়দৃষ্টি- অন্য় ঠাইত চকু নপৰা। |
অবৰ- বিৰতিবিহীন। |
অ ষ্টেইজ- অভিনয় কৰাৰ মূহুৰ্ত্তত। |
অনৰ্থ- অযথা। |
অনৱৰোধ- অৱৰোধহীন। |
অনংমোহন- শ্ৰীকৃষ্ণ। |
অনংশ- অনাধিকাৰী। |
অনঘ- পাপ নকৰা। |
অনংগদেৱ- কামদেৱ। |
অনাময়- চাফ-চিকুণ ঘৰ। |
অনাবাৱে- বতাহ নবলা ঠাই। |
অনাাতপ- ৰ'দ নপৰা। |
অনাজৰীৰে- জৰীহীন। |
অনাৱাসিক- আৱসিক নোহোৱা। |
্নিবাৰ- নিবৃত্তি নাইকিয়া। |
অনাহক- যাৰ প্ৰয়োজন নাই। |
অনিপুণ- যি নিপুণ। |
অনিবাৰ্য্য সেৱা- অত্য়াৱশ্য়কীয় সেৱা। |
অীশকৃষ্ণ- মহান গুণৰ অধিকাৰী। |
অনুক্তপূৰণ- খালী ঠাই পূৰ কৰা। |
অনুনাথনা- উপাসনা। |
অনুতপ্ত- মনত তাপ পোৱা। |
অনুজ্ঞাত- আদেশপ্ৰাপ্ত। |
অনুদান- চৰকাৰৰ পৰা প্ৰদান কৰা সহায়। |
অুদৰ- ক্ষীণ। |
অনুকাশ- আলোকৰ প্ৰতিফলন। |
অনুখন- প্ৰত্যেক দিনাই। |
অনুগ্ৰ- খং নথকা। |
অনুদ্দাত- ওখ বা চাপৰ নোহোৱা। |
অনুপ্লৱ- সহায়। |
অনুবিভা- বিভাগৰ ওপৰৰ বিভাগ। |
অুবাত- বতাহৰ ফালে । |
অনিৰূপতি- নিৰ্ণয় কৰা নহয়। |
অনিৰুদ্ধি- কষ্ট পোৱা। |
অনিবাৰ্পিত- নুমাই নোযোৱা। |
অনুত্তেজিত- উৎসুক হৈ নথকা। |
অনুপম্- যাক তুলনা কৰিব নোৱাৰি। |
অনুশয়- আগৰে পৰা মনত ৰাখি থোৱা হিংসা ভাৱ। |
অনৈসৰ্গিক- প্ৰাকৃতিক নোহোৱা। |
অদ্ৰিনাথ- পৰ্বতৰ ৰজা অৰ্থাৎ হিমাৱয় পৰ্বত। |
অধঃকেন্দ্ৰ- পৃথিৱীৰ ভিতৰত ঘটি থকা ভূমিকম্প। |
অধীৰতা- স্থিৰ হৈ নথকা অৱস্থা। |
অধিসঞ্চাৰ- পূৰ্বপূৰুষৰ দৈহিক গুণ। |
অনভিজ্ঞ- অভিজ্ঞ নোহোৱা। |
অনাখৰী- পঢ়া শুনা নকৰা লোক। |
অনৱস্থিৰ- অস্থিৰ অৱস্থা। |
অকায়- দেহ নথকা। |
অকৃত্ত- খকণ্ড নোহোৱা। |
অগণিত- অসংখ্য। |
অগ্নিজ- এবিধ ঔষধি উদ্ভিদ। |
অগ্নিবীৰ্য- জুইৰ পৰা ওলোৱা তেজ। |
অগ্নিমন্দ- আহাৰ জীণ নোহোৱা। |
অচিলা- কাৰণ দেখুওৱা। |
অজলা গাঠি- জৰীৰে বন্ধা এটা গাঠি। |
অঞ্জনাভ- অঞ্জনৰ দৰে শোভা থকা। |
অজিহ্- ভেকুলী। |
অুবীক্ষণ- চকুৰে ধৰিব নোৱোৰা বস্তুক চাবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা এখ বিশেষ যন্ত্ৰ। |
অট'কবি- নিজকে যুক্ত কৰা ভীতি। |
অতন্দ্ৰিতা- যাৰ নিদ্ৰা নাই। |
অতিথিশালা- আলহী থকা ঘৰ। |
অতিশীত- বহুত ঠাণ্ডা। |
অদ্ৰীশ- হিমালয় পৰ্বতৰ নাম। |
অধিকাৰভ্ৰষ্ট- অধিকাৰচ্য়ুত। |
অধদিক মাছত বগলী কণমা- বহুত সুখত দোখ পোৱা। |
অধীন্- স্বাধীনতা নোপোৱা। |
অধ্য়াসন- এতিয়া। |
অধোক্ষজ- ভগৱান। |
অননুমোদন- মঞ্জুৰ নহয়। |
অনন্য়প্ৰীতি- একান্ত ভক্তি। |
অনৱসাদ- ক্লান্তি নলগা। |
অনাভৃত- সকলোৰে। |
অনিবদ্ধ- প্ৰচলিত হৈ থকা প্ৰাচীন গান। |
অনুচিকৰ্ষা- বেলেগৰ পৰা শিকিবলৈ কৰা ইচ্ছা। |
অনুগ্ৰহ পাত্ৰ- যাক দয়া কৰা হয়। |
অনুনাদন- বাদ্য়যন্ত্ৰৰ সুৰৰ লগত মিলোৱা। |
অনুস্মৃতি- আগতে ঘটি যোৱা ঘটনা মনত পেলোৱা। |
অন্তকাল- মৃত্য়ুৰ সময়। |
অন্তৰস্থ- হৃদয়ৰ ভিতৰত থকা। |
অন্তৰীক্ষবাসী- মহাকাশৰ বাসিন্দা। |
অন্তৰি- ভিতৰি। |
অন্তমূল- এবিধ ঔষধি লতাজাতীয় উদ্ভিদ। |
অন্তৰীঘচাৰী- আকাশ। |
অন্তৰা- অন্তৰি- ওচৰৰ নোহোৱা। |
অন্তৰংগা- আপোন। |
অন্তঃস্থ- মাজত থকা। |
অন্তৰ্মুখী- সংসাৰৰ মায়া মোহ এৰি সন্ন্য়াস ব্ৰত বা ঈশ্বৰৰ ভক্তিৰ ফালে মন ঢাল খোৱা। |
অন্নপূৰ্ণ- সকলোবোৰ বস্তুৰে ভৰপুৰ হৈ থকা। |
অপগত- যাক আঁতৰাই দিয়া হয়। |
অপচাৰ নিৰোধ- দুৰ্নীতি ৰোধ কৰা। |
অপপ্ৰেৰণা- বেয়া কাম কৰাত উৎসাহ দিয়া। |
অপমিশ্ৰণ- বেয়া বস্তু মিলাই দিয়া কাম। |
অপৰাত্ৰ- শেষ নিশা। |
অপৰাভূত- যাক হৰুৱাতো সম্ভৱ নহয়। |
অপৰকাল- বেলেগ সময়। |
অপব্য়ৱহাৰ- যি ব্য়ৱহাৰ কৰাতো উচিত নহয়। |
অপৰিকল্পিত- আগ-পাচ নুগুণা। |
অপযাত- গুচি যোৱা। |
অপব্য়য় কৰ- অযথা ব্য়য় কৰ। |
অপৰিপুষ্টৃ- ভৰপুৰ নোহোৱা। |
অপ্ৰতিৰোধ- প্ৰতিৰোধৰ অভাৱ। |
অপ্ৰতিষ্ঠা- যাক প্ৰতিষ্ঠা কৰা হোৱা নাই। |
অপ্ৰত্য়াখান- স্বীকাৰ কৰা। |
অপ্ৰবাসী- বিদেশত বাস নকৰা। |
অপ্ৰতিষিদ্ধ- প্ৰতিষেধহীন। |
অপ্ৰতিবন্ধ- অবাধ। |
অপ্ৰকৰ্ষিত- অনতিক্ৰান্ত। |
অপ্ৰতিসম- সমমিতি নথকা। |
অপ্ৰতিযোগী- যাৰ কোনো প্ৰতিযোগী নাই। |
অপ্তুল্- নোজোৰা। |
অপ্ৰাণী- প্ৰাণী নথকা। |
অপ্ৰেক্ষিত- যাক দেখা নাই। |
অপ্ৰস্তুত প্ৰশংসা- প্ৰশংসা কৰিবলৈ প্ৰস্তুত নোহোৱা। |
অবাত- বতান নবলা। |
অবল- শক্তিশালী নোহোৱা। |
অ-বৰ্ণ- অ আখৰ। |
অবিকল প্ৰতিৰূপ- প্ৰায় বহুখিনি একে নিচিনাই। |
অবিভাজ্য়- যাক ভাগ কৰিব পৰা নাযায়। |
অবিশ্বাসী- যোন বিশ্বাসৰ যোগ্য নহয়। |
অবিক্ষিপ্ত- নিৰ্জু স্বভাৱৰ। |
অভয়পদ- যোনে সাহস দিয়ে। |
অভিঘাতক- যোনে আঘাত কৰে। |
অভিবাসন- বেলেগ দেশলৈ গৈ তাতেই বাস কৰা। |
অভিযাচন- সাধনি। |
অভিনিৱেস- সোমোৱা। |
অভিলেখ ন্য়ায়ালয়- আদালতৰ বিভিন্ন কাগজ-পত্ৰ। |
অভিসময়- প্ৰতিনিধিসকলৰ সভা। |
অভিশ্য়ন্ত- শোভাবৰ্ধক। |
অভ্য়সন- অভ্য়াস কৰা কাৰ্য। |
অমনোযোগ- মন নিদিয়া কাৰ্য। |
অমাত্ৰ- পৰমব্ৰহ্ম। |
অমৰাংগনা- দেৱী। |
অমিশ্ৰ- মিহলি নোহোৱা। |
অমাত্য়বৰ্গ- মন্ত্ৰীপৰিষদ। |
অমৰ্দিত- অপৰাজিত। |
অমূৰ্তক- বহুত নোদোকা। |
মাৰ্গ- বেয়া পথ। |
অণিল্- একতা নোহোৱা। |
অমোল- যাক মূল্য় দি পাব নোৱাৰি। |
অম্লজান- বায়ু আৰু পানীৰ উপাদান। |
অযথা- অনৰ্গল। |
অমৃত মহল- কৰ্ণাটক ৰাজ্য়ত দেখা পোৱা যায়। |
অযত্নকৃত- চেষ্টা নকৰাকৈ সম্পূৰ্ণ কৰা। |
অম্লবৃক্ষ- তেঁতেলী গছ। |
অৰ- চকাৰ দণ্ড। |
অৰস- সোৱাদ নথকা। |
অয়ি- সম্বোধন কৰি মতা মাত। |
অযোগ্য়তা- উপযুক্ত নোহোৱা। |
অৰপি- টিঙিৰি কাঠ। |
অৰাষ্ট্ৰীয় সমাজ- নাগৰিকৰ সমাজ। |
অযুক্ত- যোগ হৈ নথকা। |
অম্লতা- টেঙা সোৱাদ। |
অযতনে- চেষ্টা নকৰাকৈ। |
অৰক্ষিত- ৰক্ষিত নোহোৱা। |
অৰীতীয়া- অনাচাৰী। |
অৰ্থবোধ- অৰ্থবুজ। |
অৰ্থ- ধন-সম্পত্তি। |
অভ্যাখান- মিছা বদ্নাম। |
অভ্য়ষিম- সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ। |
অভ্য়াস- প্ৰত্য়েক দিনাই কৰা আচৰণ। |
অণুষ্য়পত্ৰ- কুলীন। |
অমিতাভ- দিবাকৰ। |
অমায়- ব্ৰহ্ম। |
অমূদ্ৰাংকিত- বৈশিষ্ট্য়মূলক চিন থকা। |
অৰক্ষা- ৰক্ষা নথকা। |
অৰ্থব্য়াপক- জ্ঞানব্য়ঞ্জন। |
অল্পসংখ্যক বৰ্গ- তাকৰীয়া সভাসদ। |
অৱৰোপণ- বিভিন্ন বিচ্ছিন্ন অংশৰ সমাহাৰ। |
অৱক্ষীণ- নষ্ট কৰা। |
অশাশ্বত্- অচিৰস্থায়ী। |
অশনি- ব্ৰজপাত। |
অশ্ৰুপাত- চকুৰ পানী ওলোৱা। |
অশ্বগন্ধা- ঔষধত ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ লতা গছ |
/অশ্ৰদ্ধঃ শ্ৰদ্ধাহীন। |
অষ্টৰস- কাব্য়ৰ আঁঠবিধ ৰস। |
অসংবৃত- বস্ত্ৰ নথকা। |
অষ্টাদশ- ওঠৰ। |
অসংখ্য- গণি শেষ কৰিব নোৱাৰা। |
অষ্টোত্তৰশত- এশ আঁঠ। |
অসংগতি- বেয়া সঙ্গতি। |
অষ্টনৱতি- আঐঠানব্বৈ। |
অসমাপিকা ক্ৰিয়া- যি ক্ৰিয়াই বাক্য় সম্পূৰ্ণ নকৰে। |
অসহনীয়- সহ্য় কৰিব নোৱাৰা অৱস্থা। |
অসন্মোহ- যথাৰ্থজ্ঞান। |
অসম্ভাৱনীয়- অঘটনীয়। |
অসুৰৰ আলি- গুৱাহাটী মহানৰৰ ওচৰৰ এটা আলি। |
অস্তগত- মাৰ যোৱা। |
অসুস্থতা- বেমাৰ হৈ থকা অৱস্থা। |
অস্তৰক- ভূ-গৰ্ভস্থ শিলাস্তৰ। |
অস্কিপিটেল- মূৰৰ পাবৰ অংশ। |
অহম্মখ- যধামুৰ্খ। |
অস্বস্তিকৰ- অশান্তিজনক। |
অঙৰহ্- সদায়। |
অক্ষদণ্ড- মেৰুদণ্ড। |
অক্ষি বিলাপ- চকুৰ আকাৰ। |
অক্ষত-যোনী- বয়স নোপোৱা। |
অক্ষয় বট- গয়াত থকা এজোপা অমৰণ বট গছ। |
অসূয়া- লোকৰ গুণ সহ্য় কৰিব নোৱাৰা। |
অসমৰ্থনীয়- যাক সমৰ্থন কৰিব পৰা নাযায়। |
অশ্বূমেঘ- ঘোঁৰাৰ মাংসৰ দ্বাৰা হোম দিয়া পূজা বা যজ্ঞ। |
অভিলক্ষক- দূৰবীক্ষণত লক্ষ্য়বস্তুৰ ওচৰফালে থকা কাঁচ। |
অভ্য়াবৃত্তি- পুনৰাই নকল কৰা। |
অভেৰি- ডিম্বকোষ প্ৰজনৰ বাবে প্ৰস্তুত হোৱা অৱস্থা। |
অভ্ৰংলিং- বায়ু। |
অভ্ৰৰোহ- বৈদুৰ্য মণি। |
অভিস্নেহ- চেনেহ। |
অভিলংঘন- অতিক্ৰম কৰা। |
অভাৱী- দুখীয়া। |
অবেৰন্- ইওৰেনাছৰ এটা উপগ্ৰহ। |
অবিশ্ৰাম- অবিৰন্ত। |
অব্ধি- জলধৰ। |
অভীষ্টসিদ্ধি- ইচ্ছা পূৰণ। |
অমতি- প্ৰৱঞ্চক। |
অভেদ্য়- টান। |
অভ্য়স্ত- অভ্য়াস কৰা। |
অমদ্য়পায়ী- যোনে মদ নাখায়। |
অভিমুক্ত- অভিযোগৰ পৰা মুক্তি পোৱা। |
অভিব্য়াপ্ত- সম্য়কৰূপে ব্য়াপ্ত। |
অভিমন্য়ু- আত্মমৰ্যাদাসম্পন্ন। |
অভ্য়াগত- অতিথি। |
অভ্ৰগান- হস্তী। |
অভিকন্ঠ- নিৰ্ভীক কন্ঠ। |
অবিশ্বসনীয়- যাক বিশ্বাস কৰিব পৰা নাযায়। |
নৰিয়াৰ পৰা হোৱাত বাজে আন প্ৰকাৰৰ মৃত্য়ু। |
অপনেয়- দূৰীকৰণীয়। |
অপৰাধ বিজ্ঞান- অপৰাধী মানসিকতা। |
অপৰাহ্ন- দিনৰ পাচৰ ভাগ। |
অন্নশেষ- এৰেহা। |
অন্ধৰা- আধা জ্বলি থকা আৰু আধা জ্বলি নথকা অৱস্থা। |
অপথ্য়- নৰিয়া বৃদ্ধি কৰা বস্তু। |
অপৰাধীন- বেলেগৰ অধীন নোহোৱা। |
অপৰা- পশ্চিম দিশ। |
অপহতি- ধবংস বিস্তাৰ কৰা। |
অপ্ৰতিশাসন- দ্বিতীয় কোনো শাসন নথকা। |
অপ্ৰতিজ্ঞ- যাৰ মন স্থিৰ নহয়। |
অপ্ৰতিপক্ষ- যাৰ প্ৰতিপক্ষ নাই। |
অপ্ৰকাশ্য- গোপনীয়। |
অপ্ৰকৃষ্ট- উৎকৃষ্ট নোহোৱা। |
অপ্ৰধান- যোন মূখ্য় নহয়। |
অপোহন- দুবিধ দ্ৰৱক পৃথক কৰা এক বিশেষ ধৰণৰ পদ্ধতি |
। |
অপ্ৰতিৰুদ্ধ- যাক প্ৰতিৰুধ কৰা হোৱা নাই। |
অপ্ৰতিকাৰ- প্ৰতিকাৰৰ অভাৱ। |
অপৰিস্ৰুত- ছেকি যাক পৰোশধন কৰা নহয়। |
অপশালী- অপক্ষাশূন্য়। |
অপসাৰণ- আঁতৰোৱা কাৰ্য। |
অপৰোধ- বৰ্জন কৰা। |
অপষ্কৰ- মলদ্বাৰ। |
অপহস্ত- হাতৰ বাহিৰলৈ গুচি যোৱা। |
অপৰাত্ৰ- ৰাতিৰ শেষ সময়খিনি। |
অন্য়োন্য়ে- পৰস্পৰে। |
অপডাউৱা- দুষ্ট। |
অন্ননলী যোনডাল নলীৰ দ্বাৰা খাদ্য় পৰিপাক তন্ত্ৰলৈ যায়। |
অন্য়পুষ্ট- বেলেগে প্ৰতিপালন কৰা। |
অনুত্তৰ- যাৰ উত্তৰ দিবলৈ নাই। |
অনুদ্য়ত্- উদ্য়োগী নোহোৱা। |
অনিয়ম্কৈ- নিয়মৰ বিপক্ষে। |
অনাহ্ত- যাক মতা হোৱা নাই। |
অনিলশখ- বহ্নি। |
অনাৰেৰী মেজিষ্ট্ৰেত- বিনা বেতনে বিচাৰ কৰা লোক। |
অনাৰ্ষ- অবৈদিক। |
অৱকল্প- দেখাত যোন সন্মানৰ যোগ্য়। |
অনন্য়মতি- দৃঢ়মতি। |
অনন্তপাল- কাশ্মীৰৰ এজন সেনাপতি। |
অননুগতি- ভক্তি বা অনুগতিৰ অভাৱ। |
অধ্য়ক্ষ- ৰক্ষক। |
অধীনতা- তলতীয়া। |
অধিজ্য়- ধনুত গুণ লগোৱা কাৰ্য। |
অদ্ৰিৰাজ- হিমালয় পৰ্বত। |
অধঃপাতে- ধব্বংস পথে। |
অধমুখ্- অধোমুখ্। |
অদ্ৰৱণ- গলি নোযোৱা। |
অদৰ্শন- দেখা নোপোৱা। |
অথালি-পথালি- দীঘ-প্ৰস্থ। |
অথাই- দ'। |
অতৃপ্তি- সুখী নোহোৱা। |
অত্য়াদৰ- অতি আদৰ। |
অতিশব্দবিজ্ঞান- অতিশব্দৰ ব্য়ৱহাৰ। |
অতিলোলুপ- বেছি লোভ। |
অতিতৃষ্ণা- পিয়াহত অন্ঠ কন্ঠ শুকাই যোৱা অৱস্থা। |
অন্ঠেকন্ঠে- ডিঙিৰ গুৰিলৈকে। |
অতিনৈতিকতা- নৈতিকতাক লৈ আতিশয্য। |
অতিচৰা- মাটিত ফুলা পদ্ম। |
অতিবাহ্য়- অতিবাহিত। |
অতিমান- অধিক সন্মান। |
অতিৰোহিত- প্ৰকাশিত। |
অতিভোক্তা- জোখতকৈ অধিক খাদ্য় গ্ৰহণ কৰা। |
অতিৱৰ্তিত- অতিক্ৰান্ত। |
অতিবাত- ধুমুহা। |
অতিলংঘন- ব্যাভিচাৰৰ সীমা চেৰাই যোৱা। |
অত্য়াপন্ন- অধিক আপদযুক্ত। |
অত্য়ুক্তি- বেছি বঢ়াই কোৱা কথা। |
অথান্তৰ- অথন্তৰ। |
অত্য়- বেগেৰে যোৱা ঘোঁৰা। |
অতুল্য়প্ৰকাশ- তুলনা কৰিব নোৱাৰা প্ৰকাশভংগী। |
অদৰিশন্- দেখা নোপোৱা। |
অৎলাংন- বেয়া মনোভাৱৰ লোক। |
অদীৰ্ঘসূত্ৰ- কাম কৰোতে যোনে দেৰী নকৰে। |
অধম্- পাষণ্ড। |
অদ্ৰষ্টব্য়- চাব নলগীয়া। |
অধৰ চুম্বন- অধৰ। |
অধিকন্তু- বিশেষত। |
অধোদিশ- নিম্নদিশ। |
অনতি- বেছি নোহোৱা। |
অননুৰূপ- অনুৰূপ। |
অনন্য়ধৰ্মা- একমাত্ৰ ধৰ্মবিশিষ্ট। |
অনভিব্য়ক্ত- প্ৰকাশ নকৰা। |
অনাগম্য়- দুষ্প্ৰাপ্য়। |
অনা- এবাৰ ভজা। |
অনাৱশ্যক- প্ৰয়োজন নোহোৱা। |
অনুগ্ৰাহক- অনুগ্ৰহ কৰোতা। |
অনুকাৰিতা- নিজৰ জীৱ বচাবৰ বাবে কোনো প্ৰাণীয়ে বেলেগৰ ৰূপ ধাৰণ কৰা। |
অনুনাদ- প্ৰতিধ্বনি। |
অনুদ্বেগ- উগুল থুগুল নলগা অৱস্থা। |
অৱহেলা- সন্মান নোপোৱা। |
অশালীন- অভদ্ৰতা। |
অশকুন- যি লক্ষণ শুভ নহয়। |
অশ্বিন- অশ্বৰূপিনী সংজ্ঞাৰ গৰ্ভত জন্ম হোৱা সূৰ্যৰ দুজন পুত্ৰ সন্তান। |
অশ্ৰ্ৰেষ্ঠ- মহান নোহোৱা। |
অশ্ৰপ- ৰাওক্ষহ। |
অশ্ব- ঘোঁৰা। |
অশ্বপতি- কেকয় দেশ নৃপতি। |
অশুদ্ধি- শুদ্ধ নোহোৱা অৱস্থা। |
অৱৰোহ- অৱৰোহন। |
অৱনী- ধৰিত্ৰী। |
অৱদমন- দমন কৰা কাম। |
অৱেপণ- তললৱৈ পেলোৱা কাৰ্য। |
অৱসায়ক- ব্য়ৱসায় শেষ হোৱাৰ পিছত হিচাপ লোৱা লোক। |
অৱিক- ভেড়া। |
অশংক-মেঘালয়ৰ খাছী। |
অসংকোচ- ভয় নকৰা কাৰ্য। |
অষ্টমী- কৃষ্ণ বা শুক্ল পক্ষৰ আঠ নম্বৰ তিথি। |
অষ্টি- শাহ। |
অশক্ততা- শক্তি নথকা। |
অৱগ্ৰহ- গ্ৰহণ কৰা। |
অগাহ- মনোযোগ দিয়া কাৰ্য। |
অধান- কাণ পাতন। |
অৰ্হণ- যোগ্য়তা। |
অৰসিক্- ৰস বোধ নথকা। |
অযাচিত্- নিবিচৰা। |
অমৰাধিপ- মহাদেৱ। |
অমনোগত- যি বাঞ্ছিত নহয়। |
অভিযান- কোনো উদ্দ্যেশক লৈ কৰা যাত্ৰা বা কাম। |
অভিজ্ঞ- জনা-শুনা। |
অভাল- ভাল নোহোৱা। |
অব্ধিক- শামুক। |
অবিশ্বাস- বিশ্বাস নকৰা। |
অভৱ্য়- সাধুতা নোহোৱা। |
অভকতীয়া- ভকতীয়া নোহোৱা। |
অভয় মুদ্ৰা- তন্ত্ৰত উল্লেখ কৰা এবিধ বিশেষ মুদ্ৰা। |
অভিৰুতি- নিনাদিত। |
অভিব্য়ক্ত- প্ৰকাশিত। |
অভিনেত্ৰ- আলোক যন্ত্ৰাসৰ লেন্স। |
অভিব্য়ঞ্জনা- অভিব্য়ক্তি। |
অভ্য়ুপায়ন- উপঢৌকন। |
অভোজ্য়- খোৱাৰ অনুপযোগী। |
অমায়া-সুৰ- সঁচা সুৰ। |
অমাতৰ মাত- কেচুঁৱা লৰা-ছোৱালীৰ মাত ফুটা সময়ত ওলোৱা মাত। |
অমিতাভৰঞ্জন- কোনো পোহৰ। |
অমান্য- মানিবৰ বাবে য়োগ্য় নোহোৱা। |
অমৰা- ইন্দ্ৰপুৰী। |
অমায়িক- বৰ ভদ্ৰ। |
অমৰলোক- স্বৰ্গ। |
অমংগলীয়া- শুভ নোহোৱা। |
অভিৰক্ষা- নজৰবন্দী। |
অভিসায়- গধুলি সময়। |
অমূলক- মূল নথকা। |
অমাত্য়- মন্ত্ৰী। |
অমৰপুৰ- অমৰধাম। |
অমায়া- ভ্ৰমহীন। |
অম্ভ- পানী। |
অম্বৰদীপ- আকাশৰ পোহৰ। |
অৰ্থ- যথাথৰ্থে। |
অৰ্চ- পূজা কৰা। |
অৰুন্তুদ- দুখ লগা। |
অৰ্ধচন্দ্ৰাকৃতি- অৰ্ধচন্দ্ৰৰ আকৃতিদ দৰে। |
অলাউ- ডিঙি নথকা লাউ। |
অলপ্কৈ- তাকৰকৈ। |
অল্পমূৰ্তি- চাপম মানুহ। |
অৰ্পিতা- লাভ কৰা। |
অৰ্কবন্ধু- পংকজ। |
অৰ্হৎ- অধিক টান নিয়ম পালন কৰা। |
অৰে্নহ- অয়োগ্য়। |
অৰ্ঘা- পূজা কৰি থকা অৱস্থাত দেৱতাক পানী দিয়া এবিধ বিশেষ পাত্ৰ। |
অৰ্চন- উপাসানা। |
অযোৱান- অসমৰ অৰণ্য়ত পোৱা এবিধ ঔষধি। |
অৰল- বিয়া নোহোৱা ছোৱালী। |
অম্বুধি- অব্ধি। |
অণৃতৰঞ্দন- অমৃতৰ নিচিনা শোভা। |
অম্লমিতি- টেঙাৰ পৰিমাণ নিৰ্ণয় কৰা ৰসায়ন শাস্ত্ৰৰ এটা শাখা। |
অযথাৰূপে- একো কামত নহাকৈ কৰা। |
অমোঘা- ঋষি শান্তনুৰ পত্নী। |
অম্ল শিল- বহুত জিলিকি থকা শিল। |
অৰিষ- শৌচদ্বাৰত হোৱা এটা বেমাৰ। |
অৰ্থ-গৃহনু- টকা-পইচাৰ প্ৰতি লোভ থকা লোক। |
অৰ্থান্তৰন্য়াস- কাব্য়িক শাস্ত্ৰৰ এবিধ অলংকাৰ। |
অৰ্ধৰাত্ৰ- মাজনিশা। |
অলৰ অচৰ- অস্থিৰভাৱে নথকা। |
অল্পপ্ৰাণ- নম্বৰ আৰু নম্বৰৰ আখৰ। |
অলৌকিতা- অজাগতিক কৰা। |
অলট্ৰুইজম- আনৰ দ্বাৰা কাম কৰোৱা। |
অৱধি দান- পিছলৈ হোঁহকোৱা। |
অৱঘাত- কষ্ট পোৱা। |
অৱস্থা- গতি। |
অশোভন- সুন্দৰ নোহোৱা। |
অসংযুক্ত- লগ নলগা। |
অসমীচীন- যুক্তিকৰ নোহোৱা। |
অসভ্য়- অভদ্ৰ। |
অসৎকৰ্মা- বেয়া কাম কৰা। |
অসত্য়- মিছাঁ। |
অস্বস্থ- স্বস্থ নোহোৱা। |
অক্ষোভোেে- কঁপি নথকাকৈ। |
অক্ষনতি- সুৰৰ লহৰ। |
অহিতে- বিপক্ষে। |
অস্ত্ৰ-শালা- অস্ত্ৰ থোৱা স্থান। |
অস্বামিক- যাৰ গৰাকী নাই। |
অক্ষপাদ- ঋষি গৌতম। |
অঙুকাণে-পঙুকানে- অৰ-তৰ পৰা। |
অহিকুল- যি দুজন লোক স্বভাৱতে শত্ৰু। |
অক্ষৰ-বৃত্ত- চন্দ্ৰ সজ্জা। |
অহুৰ-মাৰ্জদা- জ্ঞানময় ঈশ্বৰ। |
অহৰ্নিশ- প্ৰত্য়ক দিনাই। |
অস্থিপঞ্জৰ- কংকাল। |
অসাৱধানতা- সতৰ্ক হৈ নথকা। |
অস্বাভাৱিক- স্বাভাৱিক নোহোৱা। |
অস্থাৱৰ- একে স্থানতে থকা। |
অস্থিৰতা- নিশ্চয় নোহোৱা। |
অহংবুদ্ধি- আত্মা বুলি বোধ কৰা। |
অস্বতন্ত্ৰ- পৰাধীন হৈ থকা। |
অস্বস্তি- শান্তি নোপোৱা। |
অৱধেশ- ৰামচন্দ্ৰ। |
অৱতাৰ- কোনো এক ৰূপ লৈ পৃথিৱীলৈ অহা। |
অৱহাস- ব্য়ংগ। |
অৱসান- শেষ। |
অশ্ৰোতব্য়- অশ্লীল। |
অশৌচ্- অশুচিতা। |
অশুভ- মংগল নোহোৱা। |
অসংজ্ঞেয়- অজ্ঞেয়। |
অষ্টনিধি- আঠবিধ ৰত্ন। |
অষ্টাংগ-প্ৰণাম- শৰীৰ আঠ প্ৰণাম। |
অষ্টধা- আঠ প্ৰকাৰ। |
অসংযত- শাসনত নথকা। |
অষ্ট পঞ্চাছ- আঠাৱন। |
অশ্লিষ্ট- অসংবদ্ধ। |
অষ্টোত্তৰ- অষ্টাধিক। |
অসমৰ্থতা- সম্ভৱ নোহোৱা। |
অসুচল- অতি সহজতে কৰিব নোৱাৰা অৱস্থা। |
অসৌজন্য়- অসুজনতা। |
অষ্টাদশ পূৰাণ- খন পূৰাণ। |
অশ্ৰু- চকুপানী। |
অশ্বৰক্ষক- ঘোঁৰাৰ ৰক্ষক। |
অষ্টাংগ- দেহৰ আঠবিধ অংশ। |
অসংযমী- অজিতেন্দ্ৰিয়। |
অষ্টম- াট। |
অশ্ৰুতপূৰ্ব- আক আগতে শুনা নাই। |
অশেষ্- যাৰ শেষ নাই। |
অসপিণ্ড- সাত পূৰুষৰ বাহিৰেও। |
অসক্ত- অনাসক্ত। |
অসন্নিহিত- একেবাৰে ওচৰত নথকা। |
অসন্তুষ্ট- সুখী নোহোৱা। |
অসহজ্- কঠিন। |
অসদ্ভাৱ্- বেয়া স্বভাৱৰ। |
অসম বিন্য়াস- যোনটো বিশ্লেষণ কৰা প্ৰক্ৰিয়াত অনুৰূপতা নাথাকে। |
অসহন্- সহিব নোৱাৰা গুণ। |
অসামৰিক আয়-ব্য়য়ক প্ৰাককলন- অসামৰিক আনুমানিক বাজেট। |
অষ্ট্ৰেলিয়া- পৃথিৱীৰ সাতখন মহাদেশৰ ভিতৰত সকলোতকৈ সৰু মহাদেশখন। |
অসিতাৰ্চি- অনল। |
অস্তিত্বগত মনোবিজ্ঞান- মনোবিজ্ঞানৰ এটা শাখা। |
অসাহসিক্- সাহস নথকা। |
অসাৰুৱা- ভাল গুণ নথকা। |
অসত্য়বাদী- সত্য়ৰ পথত নথকা। |
অসম্ভাৱ্য়- আচৰিত। |
অসমত্ব- লএটাতকৈ বেছি প্ৰাৱস্থাৰে গঠিত তন্ত্ৰ। |
অসন্মান- অনাদৰ। |
অসুখ্- বেজাৰ। |
অসাৰ্থক- অবাবদ। |
অহমিকা- মইবৰ ভাৱ। |
অক্ষয় তৃতীয়া- সত্য় যুগ আৰম্ভৰ দিন। |
অভাষণ- মৌন। |
অভিনিষ্ক্ৰুমণ- গুচি যোৱা। |
অভিলেখন- চৰকাৰী নীতি- নিয়মত লিখিত বিৱৰণ। |
অভিভাষণ- সনম্ভাষণ। |
অভোগ্য়- ভোগৰ অযোগ্য়। |
অমা- বৰাহ। |
অমৰনগৰ- দেৱলোক। |
অমুক্- মানুহৰ নামৰ সলনি ব্য়ৱহাৰ কৰা শব্দ। |
অয়াতিৰীয়া- কোনো এখ ঠাইলৈ ভ্ৰমণ কৰিব যাবলৈ ওলালে দেখিবৰ বাবে যোগ্য় নোহোৱা। |
অৰসজ্ঞ- ৰসবোধশূন্য়। |
অয়নাংশ- গতিপথৰ এক অংস। |
অৰ্থগৌৰৱ- বহলাই। |
অৰ্ধনমিত- আধা নমাই অনা। |
অৰ্হ- উপযোগী। |
অৰ্ধেন্দুমৌলি- মৃত্য়ুঞ্জয়। |
অৰ্ধালংকাৰ- সাহিত্য়ত ব্য়ৱহাৰ কৰা অলংকাৰৰ প্ৰকাৰ। |
অৰ্ধাগম- ধন অৰ্জন কৰা। |
অলক্ষ্মী- দুৰ্ভাগ্য়ৰ দেৱী। |
অৱচয়- সম্পদ। |
অৱহিত- সাৱধান। |
অৱসন্ন- বিমৰ্ষ |
অৱস্থান- স্থিতি। |
অশুদ্ধ- শুদ্ধ নোহোৱা। |
অষ্টভূজ - আঠডাল সৰলৰেখাৰ দ্বাৰা সীমাবদ্ধ ক্ষেত্ৰ। |
অসম সাহিত্য় সবা- অসমৰ প্ৰথমটো আৰু একমাত্ৰ জাতীয় সাহিত্য়ানুষ্ঠান। |
অসামৰিক বিমাণ পৰিবহন- সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ লোকৰ বাবে বিমান পৰিবহণ ব্য়ৱস্থা। |
অস্তগামী- মাৰ যাব ধৰা। |
অস্ত্ৰীকৰণ-যুদ্ধৰ বাবে সাজু হোৱা। |
অক্ষয় ললিতা- হৰগৌৰিক পূজা কৰা দিনটো। |
অসমৰ্থনতা নিবৃত্তি বেতন- দুৰ্বলতাৰ বাবে পোৱা পেন্সন। |
অস্পৃহ- ইচ্ছা নথকা। |
অহল্য়া- গৌতম ঋষিৰ সুন্দৰী পত্নী। |
অহংবোধ- এক মানসিক বিকাৰ। |
অস্থিৰ- লৰচৰ হৈ স্থিৰ ভাৱে নথকা। |
অস্বচ্ছ- সযাক ভিতৰেদি চালে দেখা পোৱা নাযায়। |
অহংকাৰ- শ্ৰেষ্ঠ বুলি ভৱা। |
অসৌষ্টৱ- দেখিবলৈ বেয়া। |
অৱক্ষয়- মানসিক। |
অৱসৰ বিনোদন- আজৰি সময়। |
অৱস্থাপন্ন- সম্পদযুক্ত। |
অসংযুক্ত আখৰ- অন্য় ব্য়ঞ্জন বৰ্ণৰ সৈতে লগ নলগা। |
অহদ্ধ- অখজুৱা। |
অক্ষৰ-ভোক্তা- অক্ষৰ পূৰুষ জীৱাশ্মা । |
অহিপত্ৰ- সাপ ৰজা বাসুকী। |
অপ্ৃ- কোনো লোকক গতাই দিয়া। |
অৰ্থাথী- ধন ভোগ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰা লোক। |
অৰুণজ্য়োতি্- সূৰ্যৰ প্ৰকাশ। |
অৰ্থসাহায্য- ধনৰ সহায় কৰা। |
অলংঘনীয়- নিয়ম উলংঘা কৰা। |
অভিলক্ষিত- জনা । |
অভিকম্পন- জোঁকাৰণিৰ শব্দ। |
অভিযুক্তি- কোনো ভূলৰ বাবে গোচৰ দিয়া। |
অভিবাহ- শক্তিৰ অবিচ্ছিন্ন প্ৰৱাহ। |
অভিমানী- অহংকাৰ কৰা। |
অভীষ্ট ফলপ্ৰদ- বিচৰামতে পোৱা। |
অক্ষিপট- নেত্ৰ মণিৰ ভিতৰত থকা আলোক সংবেদী পৰ্দা। |
অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞান- যি কাৰণৰ বাবে মানুহৰ মাজত বিভিন্ন সমস্য়ায় দেখা দিয়ে। |
অস্বীকাৰ কৰ- মানি নলবি। |
অস্থি সংহাৰ- হাড় জোৰা দিয়া বন। |
অস্ত- তললৈ নামি যোৱা বা তলতৈ ডুবি যোৱা। |
অসি নৃত্য়- হাতত তৰোৱাল লৈ প্ৰদৰ্শন কৰা এক বিশেষ নৃত্য়। |
অসানি- পাতল পায়সানা। |
অসুবিধা- বিশেষ সুবিধা নথকা অৰ্থাৎ বিশেষ সমস্য়া থকা। |
অসৱৰ্ণ বিবাহ- জাতিৰ বৰ-কইনাৰ বিয়া। |
অসমতল- যাৰ উপৰভাগ অসমান। |
অসমঞ্জস- উচিত নোহোৱা। |
অষ্টনায়িকা- জয়ী হোৱা মহিলা। |
অষ্ট ৰিপু- মানুহৰ আঠ বিধ অশুভ প্ৰবৃত্তি। |
অশান্ত- শান্তভাৱে নথকা। |
অশৰণ- আশ্ৰয় নোলোৱা। |
অশংকিত- ভয় নকৰা। |
অৱসাদ- ভাগৰ। |
অবলেপে- গৰ্ব কৰি। |
অৱস্থিতি- থাকন। |
অৱশ্যে- নিশ্চয়। |
অশৰীৰী- শৰীৰ নথকা। |
অৱনায়ক- প্ৰতিনায়ক। |
অৱৰোধ- বাহিৰলৈ ওলাই নোযোৱা কাম। |
অৱগতি- জ্ঞান। |
অলক- কুটিল কন্তল। |
অৰফুল- ৰঙা ৰঙৰ জৱা ফুল। |
অৰাং- মৰুভূমি। |
অবিত্ৰ- নাৱৰ ব'ঠা। |
অম্ল-সমতূল্য়- টেঙাযুক্ত অপতৃণাশক ঔষণ। |
অমীমাংস্য়- মীমাংসাৰ অযোগ্য়। |
অমিত তেজা- অমিত তেজস্বী। |
অমৰদাৰু- দেৱদাৰু বৃক্ষ। |
অণুক্ত- মুকলি নোহোৱা। |
অণ্বা- দুৰ্গাগ এটা নাম। |
অযুক্তি- অন্য়ায়। |
অযোনী-সম্ভৱা- অযোনিজা। |
অৰ্থ- কোনো শব্দ যি বস্তু বা কামক বুজায়। |
অৰিয়াআৰি- এটাটকৈ আনটো ভাল হোৱাৰ চেষ্টাৰ কাৰবাৰ। |
অৰ্থমিতি- অৰ্থবিজ্ঞানৰ এটা বিশেষ শাখা। |
অৰ- বহ্নি। |
অম্বুমান- সমুদ্ৰ। |
অম্বষ্ঠ- হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ এটা জাতি। |
অম্লমধু- টেঙা আৰু মিঠাৰ মিশ্ৰণৰ সোৱাদ। |
অৰাতি- শত্ৰু। |
অৰিন্দমৰ্দন- শত্ৰুক বধ কৰা। |
অৰাতিদমন- শত্ৰুক দমন কৰা লোক। |
অম্লমাপক- ৰাসায়নিক মিশ্ৰণ। |
অম্লিকা- তেঁতেলী গছ। |
অম্বিকা- ৰজা বিচিত্ৰাৱৰ্ষৰ প্ৰথম গৰাকী পত্নী। |
অমাসী- অমাৱস্যা। |
অমূলগিৰি- পৰ্বতৰ তলত শিলৰ গাঁথনি নথকা। |
অমিয়কৃষ্ণ- অমৃতৰ আধাৰস্বৰূপ ভগৱানশ্ৰীকৃষ্ণ। |
অভ্য়সনীয়- অনুশীলনীয়। |
অভৌতিক- পঞ্চভূতেৰে প্ৰতিষ্ঠা নকৰা। |
অভিযাত্ৰী- দুঃসাহসিক পৰ্যতন। |
অনূসুচিত- তচপিলযুক্ত। |
অনৈচ্ছিক- নিজ ইচ্ছাৰে নচলা। |
অনুসন্ধান বিভাগ- বিশেষভাৱে কোনো লোক নিৰুদ্দেশ হৈ থাকিলে তেওঁলোকক বিচাৰি অনা এটা বিভাগ। |
অংকোট- শুকালে খোৱা ফল এবিধ। |
অংগ-পৰিচালন- ব্য়ায়াম। |
অংকস্থ- আয়ত্ত। |
অঁকৰি- সেইদৰে। |
অঁগবিকল- বিকল দেহ। |
অঋতু- অসময়। |
অ'ভাৰ- ক্ৰিকেট খেলত বলাৰজনে নিক্ষেপ কৰা ছটা বৈধ বলৰ এটা গোট। |
অ'জন- অক্সিজেন গেছৰ এটা অৱৰূপ। |
অঅংকুৰজ্য়োতি- পোহৰৰ উৎস। |
অংগাৰকাৰক- বেচিবৰ কাৰণে কাঠ জ্বলাই কাঠ প্ৰস্তুত কৰা কাৰ্য। |
অংগীকাৰবদ্ধ- প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধ। |
অঁগাংগী- একেবাৰে ওচৰা-ওচৰি সম্পৰ্ক। |
অংশুস্নান- সূৰ্যস্নান। |
অকৰণ- কৰণ নাই। |
অকলুষ- চেকা নথকা। |
অকবি- কবিত্ব প্ৰতিভা নথকা কবি। |
অকালি-পকালি- অকাই-পকাই থকা অৱস্থা। |
অকুণ্ঠিত- সন্দেহ নকৰা। |
অখাত- মন্দিৰৰ সন্মুখত থকা পুখুৰী। |
অখেদ- আক্ষেপহীন। |
অখণ্ডনীয়- খণ্ডন কৰিব নোৱাৰা। |
অখণ্ড-পাঠ- ধৰ্মপুঠিৰ অবিৰত অধ্য়ায়। |
অখণ্ড- নভগা-নিছিগা। |
অখটি- ডাঙৰ ৰোগ। |
অকাল বৰ্ষণ- অসময়ত হোৱা বৰষুণ। |
অকূল- পাৰ নথকা। |
অকাৰ- ব্ৰহ্মা। |
অখাত- যি পুখুৰী খনা নহয়। |
অগ্নিক্ৰিয়া- মুখাগ্নিকৰণ। |
অগাত- নষ্ট হোৱা। |
অগৰা- জন্তুৰ গাত লাগি থকা এবিধ গুটি। |
অগ্নিকলা- জুইৰ দহবিধ অবয়ৱ। |
অগ্নিচয়ন- অগ্নি স্থাপনৰ মন্ত্ৰ। |
অগেন- বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বুজোৱা এক ঘৃণনীয় বস্তু। |
অগ্নিদাহ্য়- যি জুইত পৰি যায়। |
অঘিণ্কৈ- ঘিণ নকৰাকৈ। |
অঘন্- পাতল। |
অচলন- প্ৰচলিত হৈ নথকা। |
অজান্তি- নজনা- নুশুনা। |
অঞ্জনপ্ৰতিম- কাজলৰ নিচিনা একে। |
অতনু- দেহ নথকা। |
অতিধন্বা- শ্ৰেষ্ঠ ধনুৰ্বিদ। |
অতসী পুষ্পবৰ্ণভা- দুৰ্গা। |
অতিৰূপ- যাৰ ৰূপ নাই। |
অত্য়ানু- অধিক সৰু। |
অত্য়াসন্ন- অতি সোনকালে আহিব। |
অধম তন্ত্ৰ- সমাজৰ আটাইতকৈ নীচ। |
অধিতত্ব- অধিচৰ্ম। |
অধিচ্য়ুত- দখল হেৰুওৱা লোক। |
অধিৰাজ- ৰজা বা নৃপতি। |
অধ্য়ক্ষত্ব- অধ্য়ক্ষতা। |
অননুভৱনীয়- যাক উপলদ্ধি কৰা নাযায়। |
অংগাৰক ৰসায়ন- জৈৱ ৰসায়ন। |
অংগাৰিণী- জুই পাত্ৰ। |
অঁতা- যুগুত কৰা। |
অকম্পনীয়- বিচলিত নহয়। |
অকল্শৰ্- কোনো লগ নথকা। |
অকপটভাৱে- কপট নথকা মনোভাৱেৰে। |
অকুন্ঠচিত্তে- লাজ নকৰি। |
অনিবন্ধী- নিৰ্দিষ্ট আকাৰ। |
অনাতাঁৰ বাৰ্তা- ৰেডিঅ'ৰ বাতৰি। |
অনৰ্থকৰ- অনিষ্টকাৰী। |
অনন্ত-বিজয়- যুদ্ধত যুধিষ্ঠিৰে বজোনৱা শংখৰ নাম। |
অনংগপ্ৰিয়- বসন্ত ঋতু। |
অধীৰমান- পঢ়ি থকা হোৱা। |
অধিৰোপিত- উত্থাপিত। |
অধিযজ্ঞ- পৰমাত্মা। |
অধি অংগৰ- দেহত থকা সকলো অংগৰ উপৰিও অতিৰিক্ত অংগ। |
অৰ্ধ্বযু- যজ্ঞৰ অনুষ্ঠানত পুৰোহিতে মন্ত্ৰ পঢ়ি থকা। |
অদ্বৈতপবাদী- ভগৱান এজনতকৈ আন নাই বুলি কোৱা। |
অদদৃশ্য়মান সম্পত্তি- যি সম্পত্তিৰ বাস্তৱ অৱস্থিতি নাই। |
অদোষ- দোষ নকৰা। |
অকণি- সৰু ল'ৰা-ছোৱালীক মতা মাত। |
অকবন- শিমলু গছ। |
অঁ- চাওঁক। |
অংগহাৰী- নৃত্যশাল। |
অংগুলিগ্ৰন্থি- হাত-ভৰিৰ আঙুলি। |
অংকতল- গছৰ পাতৰ উপৰিও ভাগৰ তল। |
অই- ওচৰত থকা কোনো মানুহক মতা নাম। |
অ'ৰ গোসঁাই তলৈ নিয়া- বিশৃংখল কৰা। |
অংকবিদ্য়া- গণইতবিদ্য়া। |
অইল- তেল। |
অংগচ্ছেদ- কোনো অংগ কাটি পেলাই দিয়া। |
অংগাৰ- সনম্পূৰ্ণ নোহোৱাকৈ জ্বলা কয়লা। |
অংগ-মৰ্দন- শৰীৰ মালিচ কৰা। |
অঁশকলা- ভগৱত শক্তিৰ আংশিত প্ৰকাশ। |
অংশু- পোহৰ। |
অকলংক- পৰিষ্কাৰ। |
অকপটচিত্ত- কপটবিহীন। |
অকাজ্ভাগী- কামৰ যোগি্য় নোহোৱা। |
অকুন্ঠপ্ৰাণে- অকুন্ঠচিত্তে। |
অকালন- মাত নুফুটা। |
অকাৰ্য- কুকৰ্ম। |
অখন- এই সময়ত। |
অগ্নিকোণ- অগ্নিদেৱতাৰ অধিকাৰ। |
অগুচ্চাচি- দেউৰী মহিলা। |
অগা অগিকৈ- সমুখাসমুখিকৈ। |
অগৰ- ৰগৰ। |
অগ্নিসৎকাৰ- নিয়মমতে মৃতকৰ দেহটো জুইৰে পুৰি পেলোৱা কাৰ্য। |
অগ্নিবৰ্ধক- জুই য'ৰ পৰা বাঢ়ি যায়। |
অগ্নিধান- হোমাগ্নিৰ আধাৰ। |
অগ্ৰীধ- অগ্নিৰ আধান স্থাপন কৰোতা। |
অচিন্- চিনি নোপোৱা। |
অচিৰাভা- বিজুলী। |
অঙঠা জাল- ডাঙৰ মাছ ধৰিব ব্য়ৱহাৰ কৰা জাল। |
অগ্ৰণ- উৰা চাদৰ। |
অগ্ৰহ- অপৰিগ্ৰহ। |
অগ্নিভূতি- জুইৰ পৰা যাৰ জন্ম হৈছে। |
অগোপন- যি গোপন নহয়। |
অগাধ্- তলি নোপোৱা। |
অগ্নিকুণ্ড- জুই ধৰা গাত। |
অগৰু- আগৰ কাঠ। |
অজ্ঞানতিমিৰ- অজ্ঞানৰূপ এন্ধাৰ। |
অঞ্জনভূষণ- কাজলৰ দ্বাৰা অলংকৃত। |
অনুপ্ৰাণিত- উৎসাহিত। |
অট'মবাইল- যন্ত্ৰ চালিত যান-বাহন। |
অতন্দ্ৰ- তন্দ্ৰাহীন। |
অতিক্ৰমণীয়- উলংঘনীয়। |
অতি গৰ্ব- অধিক অহংকাৰ কৰা। |
অতিকৈ- বৰকৈ। |
অতিবিধ- নানাবিধ। |
অতিযুৱা- কনিষ্ঠ। |
অতিশায়ন- আধিক্য। |
অতিৰাষ্ট্ৰীক- ৰাষ্ট্ৰৰ অতিৰিক্ত। |
অতিভাষণ- বকনি। |
অতিবল- মহাশক্তি। |
অতিবিকট- দুৰ্ধৰ্ষ। |
অতৱে- অতয়ে। |
অতিক্ৰুৰ- অধিক ঠেক মনৰ। |
অজ্ঞাবাদী- অজ্ঞানবাদত বিশ্বাসী লোক। |
অজ্ঞতাপ্ৰসূত- অজ্ঞতামূলক। |
অঘ্ৰাত- যি বস্তুৰ গোন্ধ ল'ব পৰা নাই। |
অজান্- নজনা। |
অঞ্জননয়ন- অঞ্জনসদৃশ চকু। |
অজিহ্- জিভা নথকা লোক। |
অঞ্জনিত- অঞ্জন যুক্ত। |
অটিজম- এক মানসিক অৱস্থা। |
অঞ্জুপ্ৰতিম- অঞ্জুসদৃশ। |
অণুবাদ- বৈশিষেকি মতবাদ। |
অঝা- বেজ। |
অতলস্পৰ্শ- অগাধ। |
অতিৰভস- অতিজব। |
অতীন্দ্ৰিয়- ইন্দ্ৰিয়াতীত। |
অতুষ্টতা- সন্তোষ নোপোৱা অৱস্থা। |
অতীত- আগতে হোৱা। |
অতিস্বভাৱিক- অসাধাৰণ। |
অত্য়ন্তিক- অতি গমণকাৰী। |
অতীতবেদী- ভূতকালজ্ঞ। |
অত্য়াগজ্য়- ত্য়াগযোগ্য় নহয়। |
অতিসন্নিধান- অতন্ত্য় নিকট। |
অত্য়ন্ততা- অধিক পৰিমাণ। |
অদম্ভ- অহংকাৰ নথকা। |
অথৰ- অস্থিৰ ভাৱে থকা। |
অন্নময় কোষ- তেজ-মাসংৰ শৰীৰ। |
অন্ধমুনি- ৰজা দশৰথৰ হাতত শুলবিদ্ধ হৈ মৃত্য়ু বৰণ কৰা এজন মুনি। |
অপগম- পলাই যোৱা। |
অপকৃত- অপকাৰ হোৱা। |
অপদাৰ্থ- মকামিলা নোহোৱা। |
অপৰাৰ্ধ- অৱশিষ্ট। |
অপৰন্তু- আৰুও। |
অপহন- অপহা। |
অপৰিশোধ্য়- যাক পৰিশোধ কৰিব নোৱাৰি। |
অপৰিৱাহী- যাৰ মাজেদি তাপশক্তি চলাচল কৰিব নোৱাৰে। |
অপল- মেদশূন্য়। |
অবিদিত- নজনা। |
অবাধ নীতি- অৰ্থনৈতিক নৃতত্ত্বৰ এক বিশেষ ধৰণৰ নীতি। |
অবায়ু- কোনো কামৰ উপযোগী নোহোৱা লোক। |
অবুজন- নুবুজা লোক। |
অবিৱেক- বিবেক নথকা। |
অভিজন- ভদ্ৰ পৰিয়ালৰ সদস্য়। |
অমনোনয়ন- অণৰীশ- দেৱতাসকলৰ ভগৱান। |
অৰ্থনাশ- ধন হেৰুৱা। |
অৰ্ধচৰকাৰী- নিজৰ নহয় আৰু চৰকাৰীও নহয়। |
অলসবিন্য়স্ত- অযত্নসজ্জিত। |
অৱতল্- ধেনুভিৰীয়া। |
অৱধাৰণ- স্থিৰ। |
অসংমিয়া- অনন্য়। |
অস্তমিত- অস্তগিৰি। |
অসাম্য়- অসমতা। |
অহম্বুদ্ধি- অহংবুদ্ধি। |
অক্ষৰজীৱী- লেখাৰু। |
অক্ষয় থালী-দ্ৰৌপদীয়ে সূৰ্যৰ পৰা পোৱা এখন থালী। |
অন্নৰাজ- আহাৰৰ অভাৱ। |
অন্ধি-সন্ধি- ছিদ্ৰ। |
অন্ত্যজোনি- অন্ত্য়জাতি। |
অন্তৰ্বিৱাহ- একে জাতিৰ ভিতৰত হোৱা বিৱাহ। |
অন্তঃপদ- পৰ্দা। |
অন্তৰীয়- অধোবস্ত। |
অন্তঃস্তৰ- তলৰ স্তৰ। |
অনুত্তীৰ্ণ- উত্তীৰ্ণ নোহোৱা। |
অনুদ্ধত- ওলাই নহা। |
অনুৎপাদ- উৎপাদনৰ অভাৱ। |
অনুজ্ঞা- আদেশ। |
অনাহিতকৰন- তৰল। |
ইনুক্ৰমিক- অনুক্ৰম। |
অনুনায়িক- শান্তিদায়ক। |
অনুতাপী- অনুশোচনাকাৰী। |
অনূজ্ঞা দাতা- কোনো কামৰ বাবে অনুপমি প্ৰদান কৰা। |
অনুবংশ- বংশক্ৰম। |
অনুপাতক- মহপাপতকৈ কম পাপ কৰা। |
অুবন্ধ- অুবৰ্তন। |
অনুৰণন- অনুলিপ্ত- অনুৰঞ্জিত। |
অুসমৰ্থন কৰ- ধাৰ্য কৰ। |
অন্তৰংগ- প্ৰধান। |
অন্তজন্মা- হীনবংশজাত। |
অন্ততঃ- শেষ শীমা। |
অন্তজ্ঞান- অৱচেতন। |
অন্তঃপ্ৰকৃতি- অন্তৰৰ স্বভাৱ। |
অন্তগৃৰ্ঢ়- মনৰ ভিতৰত লুকাই থকা। |
অনম্তৰ্দেশ- অভ্য়ন্তৰ অংশ। |
অন্তিম দশা- মূমুৰ্ষ অৱস্থা। |
অন্নশালা- আহাৰ গ্ৰহণ কৰা স্থান। |
অন্নহীন- যাৰ ভাতৰ যোগাৰ নাই। |
অপচয়িত- অপব্য়য়। |
অপখেতি- অধিক পৰিমাণে কৰা অপকাৰ। |
অপকাৰ- অহিত সাধন কৰা। |
অপগৰ্ব- অহংকাৰ। |
অপভ্ৰংশ- কোনো শব্দৰ বিকৃতি। |
অপস্মাৰ- মৃগী ৰোগ। |
অপেস্বৰী শালি- এবিধ শালিধান। |
অপিধান- আৱৰণ। |
অপায়্- বিপদ। |
অপাক্ষ- দৃষ্টিহীন। |
অপুত- পুত্ৰ সন্তান নথকা। |
অপ্ৰদত্ত ব্য়য়- বিত্তীয় বছৰৰ ভিতৰত দিবলগীয়া কিন্তু সেই বছৰটোত বিতৰত দিব নোৱাৰা ধন। |
অপ্ৰতিভাত- প্ৰকাশ নকৰা। |
অপ্ৰিতীকৰ- সন্তোষ নলগোৱা।। |
অবিজ্ঞাত- যাক জানিব পৰা নাযায়। |
অবাদিতগতি- যাৰ গতি অবাৰিত। |
অবলা- শক্তি নথকা মহিলা। |
অভিমুখ- দিশ। |
অভিভৱ- হৰা। |
অভ্য়ুপেত- অনুমোদিত। |
অভিসন্ধান- অভিপ্ৰায়। |
অভিসৰ- খেদিবলৈ। |
অমিতব্য়য়ী- অদিক খৰচ কৰা। |
অণৰাদ্ৰি- সুমেৰু পৰ্বত। |
অম্বৰু- কাপোৰ। |
অৰ্থতত্ত্ব- শব্দ অৰ্থ আলোচনা কৰা বিজ্ঞান। |
অৰ্দাংগী- শৰীৰ এফাল। |
অৰ্ধ গংগা- সপ্তসিন্ধুৰ ভিতৰত পৰা কাবেৰী নদী। |
অৰ্ভ- গোঁৰা। |
অলি-গলি- বাট-পথ। |
অৱনিসি- দকৈ চিন্তা কৰা। |
অৱেক্ষা- অৱহেলা। |
অষ্টাংগিক মাৰ্গ- বুদ্ধদেৱে প্ৰচাৰ কৰা বৌদ্ধ ধৰ্মৰ আঠটা সৎ উপায়। |
অসম সাহসিক- সাহসৰ সীমা নথকা। |
অসৎ ধন- বেলেগৰ লগত অন্য়ায় কৰি উপাৰ্জন কৰা ধন। |
অস্পৃশ্য়- ছুব নিদিয়া বা ছুব নোৱোৰা। |
অস্থিমালী- হৰিশংকৰ। |
অস্ত্ৰ-বিদ্য়া- ধনুবিদ্য়া। |
অক্ষি বিভ্ৰম- অক্ষ ভ্ৰম। |
অহেতুক- অভিপ্ৰায় নথকা। |
অহিতাচৰণ- বেয়া ব্য়ৱহাৰ। |
অসৌন্দৰ্য- অশুৱনি। |
অসাৰ কথা- মিছা কথা। |
অহলা আপতি- লালন পালন নকৰা কাৰ্য। |
অস্ত্ৰসম্বৰণ- অস্ত্ৰ। |
অক্ষৰান্ধতা- অ-সাক্ষৰতা। |
অক্ষমতা- অনুপযোগী। |
অক্ষ- মেৰুদণ্ড। |
অহিয়াবাদী- অংশ ধৰা। |
অস্ফুটকন্ঠ- ক্ষীণ কন্ঠৰ। |
অস্থিভংগ- হাড় ভঙা। |
অসাহজিক্- নিতৌ নোহোৱা। |
অসামৰিক প্ৰতিৰক্ষা বিভাগ- আৰক্ষী বিভাগ। |
অহিণ-কোণা- অতি সহজে বিচাৰি নোপোৱা স্থান। |
অক্ষমালা- 'অ' ৰ পৰা 'ক্ষ' লৈ বৰ্ণসমূহ। |
অসাধ্য- সাধ্য নথকা। |
অসীত- সত্বীত নষ্ট হোৱা মহিলা। |
অসংশয়ে- সন্দেহ নকৰাকৈ। |
অষ্ট্ৰিয়া- ইউৰোপৰ মহাদেশৰ অন্তৰ্গত এখন দেশ। |
অৱহণীয়- ৱহণ কৰিবৰ বাবে উপযুক্ত নোহোৱা। |
অৱতাৰণ- তলতৈ নমা কাৰ্য। |
অলংকৰণ- ভূষণ। |
অৰ্থবাদ- অৰ্থৰ বিচাৰ কৰা। |
অৰ্চ্য়- আৰাধনা কৰা। |
অৰ্ধব্য়ক্ত- স্পষ্ট নোহোৱা। |
অৰ্থাৎ- বহলকৈ কব লাগিলে। |
অলীক স্বপ্ন- কল্পনা কৰা। |
অলক্ষিত- চকুৰে ধৰিব নোৱাৰা। |
অৱনত মস্তক- নতশিৰ। |
অৱতৰণ কৰা- নামি অহা কাৰ্য। |
অৱগুণিষ্ঠা- পৰপূৰুষক মুখ নেদেখুৱাই ওৰণি লৈ মুখ ঢাকি থকা মহিলা। |
অশলাগী- উপকাৰ কৰা বুলি স্বীকাৰ কৰি নিদিয়া। |
অশোভিত্- শোভিত নোহোৱা। |
অৰ্থহানি- বিনাশ। |
অহম্মক- অধিক নজনা। |
অসহ্য়- সহিব নোৱোৰা অৱস্থা বা গুণ। |
অসাৱধান- সতৰ্ক নোহোৱা বা সাৱধান হৈ নথকা। |
অসুৰ-অশাঁতি- সুখ-শান্তি নোপোৱা। |
অসমমিতি- কোনো এটা বস্তুৰ দুয়ো ফাল সমান নোহোৱা। |
অষ্টোত্তৰী- এশ আঠ বছৰৰ পিছৰ লোকসকল। |
অভিনয়- নাটকত কৰা চৰিত্ৰসমূহ। |
অৰ্থকৰ- ধন লাভ কৰা। |
অৰ্থচিন্তা- কষ্ট। |
অৰে- মানুহক মতা মাত। |
অৰ্বাচীন- আধুনিক। |
অসাধাৰণঅ- সামান্য় নোহোৱা। |
, অসৃক- ৰক্ত। |
অস্বীকৃত- স্বীকাৰ কৰি নিদিয়া। |
অক্ষ- জপ মালাত ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ বিশেষ ধৰণৰ বীজ। |
অক্ষিভিষক- চকুৰ চিকিৎসক। |
অসাধু- অধৰ্মী । |
অক্ষুন্ন- ব্য়ৰ্থ নোহোৱা। |
অহিছত্ৰ- কাঠফুলা। |
অস্ত্ৰ- যুদ্ধ কৰিলবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা সঁজুলি। |
অসুৰাৰি-দেৱতা। |
অসামান্য়- অসাধাৰণ। |
অস্পষ্ট- স্পষ্ট নোহোৱা। |
অক্ষমণীয়- ক্ষমাৰ অনুপযোগী। |
অস্ত্ৰাগাৰ- যুদ্ধৰ সাম-সামগ্ৰী থোৱা ঘৰ। |
অসন্তুষ্টি- বেজাৰ। |
অসম্পৰ্ক- সম্পৰ্ক নথকা। |
অসন্দিগ্ধ- আশংকাহীন। |
অন্নপ্ৰাসন- সন্তানক প্ৰথম ভাত খুওৱা অনুষ্ঠানটো। |
অন্ধলা- অন্ধকাৰৰ পৰা পোহৰলৈ যাওঁতে চকুত পানীৰ অৱস্থা। |
অপজাত গেছ- পদাৰ্থ দুৰ্ঘটনাৰ দ্বাৰা উৎপন্ন হোৱা গেছ। |
অপৰম্পৰাগত- আগৰ পৰা প্ৰচলিত হৈ নথকা। |
অপস্য়ু- দক্ষ। |
অপসংস্কৃতি- পৰিৱৰ্তিত সংস্কৃতি। |
অপৰহণ- চুৰি কৰি। |
অপৰ্- বেলেগ। |
অন্নক্ষেত্ৰ- যোনখন স্থানৰ পৰা অন্ন দিয়া হয়। |
অনোপস্থিত- উপস্থিতহীন। |
অনুকৰ্ষণ- অনুকল্পবিধি। |
অধিক্ষেপ- অতিৰিক্তকৰণ। |
অদ্ভুতকৰ্মা- অদ্বৈত। |
অধইচ- নৰক। |
অজ্ঞান্- একো নজনা বা জ্ঞান হেৰুওৱা। |
অজগ- বহ্নি। |
অচিৰ অলপ সময়ৰ। |
অগ্ৰসৰ- আগুৱাই যোৱা। |
অংগহানি- শৰীৰৰ অংগত কষ্ট পোৱা। |
অ'ডিট- হিচাপ-নিকাচৰ পৰীক্ষা। |
অঁহীয়া- কেঁচা মাছৰ দৰে গোন্ধ। |
অংগ- এখন পূৰণি দেশ। |
অহম্- আহোম। |
অস্থিৰ আন্দোলন- সঁজুলিটোৰ কম্পনৰ ক্ষন্তেকীয়া আৰম্ভণি আৰু সমাপ্তি। |
অৰ্ধভূমণ্ডল- ভূগোলত দুটা ভাগ কাল্পনিক বিভক্ত পৃথিৱীৰ এটা অংশৰ বাবে এটা বিশেষ নাম |
অলি- ভূমোৰা। |
অধঃশাখা- বিপৰীতমুখী। |
অননুৰাগ- অনুৰাগৰ অভাৱ থকা অৱস্থা। |
অধ্বনিত- ফুটি নহা। |
অদন্ত- দাঁত নগজা। |
অধ্য়াত্মতত্ত্ব- আত্মাৰ জ্ঞান অধিবিদ্যা। |
অনন্তৰূপ- অসীম ৰূপ। |
অনম্বৰ- নঙঠা। |
অুগামী- অনুসৰণ কৰা। |
অনুবাস- ধুপ-ধূনাৰ গোন্ধৰে আমোল-মোলাই থকা। |
অনুপকৃত- যোনে উপকাৰ নাপায়। |
অনুভাষ- শব্দ ডাঙৰ কৰা এবিধ যন্ত্ৰ। |
অনুৰাগী- স্নেহযুক্তকৰণ। |
অপ্ৰমাদে- কোনো বিপদ নহাকৈ। |
অবাৰিত- সন্মুখত কোনো বাধা নথকা অৱস্থা। |
অভইচ্- লাজ নথকা। |
অমূৰ্ত- মূৰ্তি নথকা। |
অৰাতিদমন- শত্ৰুক বধ কৰা কাৰ্য। |
অৰ্থসংগ্ৰহ- অৰ্থ আহৰণ কৰা। |
অৰ্থশস্য়- অৰ্থবিজ্ঞান। |
অৰ্গল- দুৱাৰ খিড়িকী। |
অন্ধ- দৃষ্টিহীন লোক। |
অধিবক্তা- উকীল। |
অনন্য়কায়- যাৰ বেলেগ শৰীৰ নাই। |
অনাধিৰা- অনুচিত। |
অনাদি- ভগৱান বিষ্ণু। |
অনিয়মিতা- নিয়মৰ বিপক্ষে। |
অনুবদ্ধ সুচী- অনূসুচিত তালিকা। |
অন্নসমস্য়া- বৃত্তিৰ অসুবিধা। |
অপঘাত্- হঠাতে ঘটি যোৱা। |
অপকৰ্ষণ- কমাই অনা কাম। |
অপসৰ্পণ- আন এঠাইলৈ যোৱা। |
অপ্ৰিয়া- যি মহিলাক দেখিলে মনত প্ৰীতিৰ অনুভৱ নহয়। |
অভকত- হিন্দু ধৰ্মক মানি নোলোৱা লোক। |
অব্য়াহতি- উদ্ধাৰ। |
অমিশ্ৰ ৰাখি- অখণ্ড সংখ্যা। |
অৰাজপত্ৰিত- অআখৰযুক্ত। |
অলিয়াবলিয়া- পাগলামী কাৰ্য। |
অসংগত- লগ নথকা। |
অদ্বিতায়- যি দ্বিতীয় নহয়। |
অনাশ- গগন। |
অজয়- ছদ্মবেশত থাকি বনবাস কটাওঁতে ভীমে লোৱা নাম। |
অংগৰাখী- শৰীৰক সুৰক্ষা দিয়া তাবিজ। |
অচৰ- যোনে যায়। |
অঘৈয়া হুল- দীঘল হুল। |
অগ্নিদদ্ধ- জুইয়ে পুৰি পেলোৱা। |
অগ্নিসাক্ষিক- কোনো ভাল কাম কৰোতে জুইখ সাক্ষি কৰি লোৱা কাৰ্য। |
অঞ্জস- অসমান নোহোৱা। |
অতিনিমিষ-ব্লিঙ্কলেচ। |
অতিথি- আলহী। |
অতিগন্ধ- যাৰ গোন্ধ অসীম। |
অনাত্মা- আত্মা নথকা। |
অনিয়তকাৰ- আকাৰ নথকা। |
অনুকাশজ্য়োতি- প্ৰতিবিম্বিত হোৱা পোহৰ। |
অনুৰাধা- সপ্তদশ নক্ষত্ৰমণ্ডল বা চন্দ্ৰগৃহ। |
অনন্তশ্ৰী- ঈশ্বৰ। |
অনলপ্ৰিয়া- অগ্নিপ্ৰিয়া। |
অনাবিদ্ধ- ফুটা কৰি নিদিয়া। |
অজ্ঞাত পৰিচয়- যাৰ পৰিচয় জানিব পৰা নাযায়। |
অগুণ- গুণ নথকা। |
অইন- বেলেগ। |
অুপায়্- কোনো উপায় নথকা। |
অনুল্লেখ- উল্লেখ কৰি নিদিয়া বা উল্লেখ নথকা। |
অপমুখ- মুখখনৰ পৰা আঁতৰ থকা। |
অপদেশ- আদেশ। |
অবস্তু- বেয়া বস্তু। |
অৰ্জুন- পঞ্চ পাণ্ৱৰ তৃতীয়জন পাণ্ডৱ যোন ধনুৰ্বিদ্য়াত পাৰ্গত আছিল। |
অধিহাৰ- প্ৰাপ্তি। |
অপশদ- নিম্ন। |
অপৰিম্লান- বিশুদ্ধ। |
অচিৰতে- সোনকালে। |
অ'ভাৰ ব্ৰিজ- ৰে'লৰ ৰাস্তা বা ৰে'লপথ। |
অবিস্মৰণীয়- যাক কেতিয়াওঁ পাহৰিব নোৱাৰি। |
অৱন্তী- মালৱ দেশ। |
অংঘ- অপৰাধ। |
অচিন্তে- চিন্তা নকৰাকৈ। |
অঘোৰ চতুদৰ্শী- ভাদ মাহৰ কৃষ্ণ চতুৰ্দশী। |
অতিপ্ৰণয়- অধিক মৰম-স্নেহ কৰা বা পোৱা। |
অধ্য়স্ত- দৃঢ়। |
অনাৰত- প্ৰত্য়েক সময়তে হৈ থকা। |
অদ্ভুদ- আচৰিত হোৱা। |
অৰ্থব- চাৰিখন বেদৰ ভিতৰত একেবাৰে শেষৰ বেদখন। |
অত্য়শন- অধিক আহাৰ গ্ৰহণ কৰা। |
অগ্নিসংকাশ- জুইৰ নিচিনা। |
অকৰ্মণ্য়- কোনো কাম কৰিবৰ বাবে উপযোগী নোহোৱা বা দায়িত্ব পালন কৰিব নোৱাৰা। |
অঁগীকাৰ- কোনো এক কাম কৰিবৰ বাবে মান্তি হোৱা। |
অঘাট্- বেয়া ঘাট্। |
অঞ্জনবৰণ- কাজলৰ নিচিনা বৰ্ণ। |
অনাৰ্দ্ৰ- যাৰ আদ্ৰতাৰ অভাৱ। |
অপমৃত্য়ু- যাৰ মৃত্য়ু স্বাভাৱিক নহয়। |
অৱৰধাতু- নিকৃষ্ট ধাতু। |
অৱজয়- হাৰা। |
অঁগীকাৰ-পত্ৰ- বিশেষ কোনো কাম কৰিবৰ বাবে কাকতত লিখি দিয়া পত্ৰ। |
অকল্পিত- যাক কল্পনা কৰিব নোৱাৰি অৰ্থাৎ যাক কল্পনা নকৰে। |
অধম দূৰত্ব- কম দূৰত্ব। |
অধিগ্ৰহণ- আইনৰ সহায়ৰ দ্বাৰা দখল কৰি থকা কাম। |
অধ্য়াত্মসাধন- অদম্য়। |
অনিৰ্ধাৰিত- নিৰ্ধাৰিত হৈ নথকা। |
অনুবাহ- কঢ়িয়াই অনা। |
অণ্ডিল- বিত্তশালী। |
অৰ্কতা- যোনে একো কাম নকৰে। |
অংগহাৰ- হাতৰ আঙুলি ৰখা বিশেষ। |
অকৰ্মঠ- কামত এলেহুৱা। |
অ'ভাৰলোড- জোখতকৈ অধিক বাৰহোৱা । |
অৰ্ণৱতৰী- জাহাজ। |
অৱমোচন- মুক্তি দিয়া। |
অৱতীৰ্ণ- উত্তীৰ্ণ নোহোৱা, ফলাফল লাভ নকৰা। |
অসম্বন্ধীয়- কোনো সম্পৰ্ক নথকা। |
অংগুলাংক- আঙুলিৰ ছাপ। |
অসিকিৎসকীয়- যাক চিকিৎসা কৰিব নোৱাৰি। |
অজ্ঞাতি- নিজৰ নহয়। |
অধঃক্ৰম- তললৈ নামি অহা কাৰ্য অৰ্থাৎ কমি যোৱা। |
অধিচিহ্ন- বেজ। |
অধ্য়াৰোপ- এটা বস্তুক আন বস্তু বুলি ভৱা। |
অনপত্য়- সন্তান নোহোৱা লোক। |
অনাগত- আহি থকা। |
অভ্য়ুদয়- সম্পত্তি । |
অৰ্থভেদ- ভেদভাৱ ৰখা। |
অন্নপাক- আহাৰ ৰন্ধা। |
অযোধ্যাকাণ্ড- ৰামায়ণৰ নম্বৰ খণ্ডতি। |
অসিপুচ্ছ- শিহু। |
অভিমুখে- ফালে। |
অন্বেষা- কামনা। |
অচিৰজীৱিত্ব- অস্তিত্বহীনতা। |
অঞ্জনবৰ্ণ- কাজলৰ নিচিনা ৰং। |
অনুদিষ্ট- উদ্দেশ্য। |
অধিৰোহী-আৰোহণকাৰী। |
অননময়- ভাগি নথকা। |
অনুধাৱক- পাচত যোৱা। |
অন্য়গত- বেলেগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি থকা লোক। |
অনুদৈৰ্ঘ্য- কোনো বস্তু। |
অদল- পত্ৰশূন্য়। |
অঞ্চিত- যাক উপাসনা কৰা হয়। |
অজৈৱ- জৈৱ নোহোৱা। |
অণ্ডপ্ৰসু- মহিলা। |
অতপালি- দুষ্টামি কৰা। |
অটা- কঠিন। |
অচিন্তিত- চিন্তা কৰি নাথাকা। |
অচল যুক্তি- ভিত্তিহীন তৰ্ক। |
অকৰ্মক- কাম নথকা। |
অংগাৰাম্লক- এবিধ বাষ্পক। |
অধিমাস্- আধেচন। |
অধ্য়াত্মবাদী- অজ্ঞেয়বাদী। |
অনভিপ্ৰায়- ইচ্ছা নথকা। |
অনালোড়িত- অস্থিৰ হৈ নথকা। |
অধ্য়ক্ষতা- অধ্য়ক্ষৰ কাম। |
অধৌত- যাক ধোৱা নাই। |
অধোভূৱন- পাতাল। |
অনন্য়ৰক্ষক- অনন্য়শৰণ। |
অধ্য়াস- বিদ্য়মান। |
অঝধিছেকেণ্ড- ছেকেণ্ডতকৈ অধিক। |
অহংবুদ্ধি- অহংকাৰ কৰা। |
অসম্পৃক্ত- কোনো ধৰণৰ সম্পৰ্ক নথকা। |
অস্তাচল- স্থাৱৰ। |
অন্তেষপুৰ- পূৰ্বপুৰ। |
অন্য়তম- বহুতৰ মাজত উপযুক্ত বা বিশেষ এজন। |
অভ্ৰমালী- দিবাকৰ। |
অণূলপ্ৰত্য়ক্ষ- অমূল। |
অম্বুবাচী- আহাৰ মাহত হিন্দু ধৰ্মই উদযাপন কৰা বাৰ্ষিক উৎসৱ। |
অনুদাৰ- বেয়া মনৰ। |
অন্তৰে- মনেৰে। |
অধিঃমনোবিজ্ঞান- মানুহৰ মাইক্ৰ'মেনপাৱাৰ। |
অভিলষিত- আকাংক্ষা। |
অমংগল- অশুভ ঘটনা। |
অস্পৃহা- ইচ্ছা নথকা। |
অমনদীপ- অশান্তিহীন শিখা। |
অচলায়তন- সংকোচন নোহোৱা। |
অকাজ- বেয়া কাম। |
অকলৈ শকত- কাৰো সহায় নোলোৱাকৈ সফল হোৱা। |
অঞ্চল চৰ্চা- অঞ্চলটোৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা। |
অধঃপতন- ধ্বংস হোৱা। |
অংগীভূত- ভৰাই দিয়া। |
অনুৰ্ত্তীৰ্ণতা- অফলতা পোৱা। |
অুবাদ সাহিত্য়- এটা ভাষাৰ সাহিত্য়ক অন্য় এক ভাষলৈ ৰূপান্তৰ কৰি নি ভাঙনি কৰি দিয়া। |
অুপ্ৰদান- উপহাৰ। |
অন্য়ত্ৰজাত- অন্য় ঠাইলৈ যোৱা। |
অন্ধাৰাখৰি- আধা জ্বলা আৰু আধা নজ্বলা খৰি। |
অত্য়াজাহ- লৰা-লৰি কৰা। |
অসংগজনন- ভ্ৰূণৰ উৎপত্তি হৈছে প্ৰজনন কোষৰ যোৰা অবিহনে অযৌন প্ৰণালী। |
অন্নদা- দেৱীৰ অন্নদাত্ৰী ৰূপ। |
অধ্য়াৰোপ- এটা বস্তু আনটোত আৰোপ কৰা। |
অধিৱাসন- অধিৱাস। |
অনতিক্ৰম- সাধাৰণ নোহোৱা। |
অুদৰ্শী- পাৰমাণবিক। |
অধিকল্প- যুগ। |
অধৰচাৰু- ধুনীয়া ওঁঠ। |
অনুবল- ক্ষমা থকা। |
অৰিগামী- কাগজৰ দ্বাৰা বিভিন্ন বস্তু প্ৰস্তুত কৰা। |
অনুদ্বিগ্ন- অচিন্তিত |
অনুন্নগত- উন্নতি কৰিব নোৱাৰা। |
অশৰণীয়া- শৰণ নোলোৱা। |
অষ্ট্ৰেল পিথেকাছ- পূৰণি যুগৰ বন মানুহৰ এটা প্ৰজাতি। |
অতিকণ্ডন- বাতিল কৰা হোৱা। |
অকল্য়াণকৰ- অশুভ। |
অকনিবৰ- কাৰো লগ নলগা। |
অুৰ্বৰ- সাৰ নথকা। |
অচলিত- চলি নথকা। |
অকপটে- কপট নকৰাকৈ। |
অগম্য়ৃ- পৰ্বত। |
অংকুৰিত- গজালি। |
অকৰ্মা- কাম নকৰা। |
অগচ্ছ- বৃক্ষ। |
অচিল- যুঁজিব পৰা মুৰ্গী। |
অধঃক্ষিপ্ত- তললৈ পঠিয়াই দিয়া। |
অধোগামী- তললৈ নমা। |
অনুতাপ্- বেয়া কাম কৰাৰ পিছত হোৱা শোক। |
অন্নদাস- ভাঁথ এসাজৰ কাৰণে গোলামী কৰা। |
অপৰাগ- ভাল নলগা। |
অপৱৰ্তন- পোহৰৰ এটা ধৰ্ম। |
অবিলম্ব- দেৰী নোহোৱা। |
অম্বুজা- লক্ষ্মী। |
অৰুণিমা- ৰঙা ৰঙৰ উজ্জ্বলতা। |
অলিয়াম- অধঘিক পৰিষ্কাৰ ছালফিউৰিক এছিড। |
অৱাস্য়- কোৱাৰ উপযোগী নোহোৱা। |
অশ্ববিৎ- ঘোঁৰা প্ৰতিপালন আৰু চালনাৰ কাম জনা। |
অক্ষ ক্ৰীড়া- পাশাখেল। |
অৰ্ধপৰজীৱী- জীৱনটো কটাবলৈ বেলেগ জীৱনৰ ওপৰত ভৰষা কৰা। |
অনুধ্য়াত- একান্তমনেৰে চিন্তা কৰা। |
অধীতী- অধ্য়য়ন কৰি থকা। |
অচলা ভক্তি- একান্ত ভক্তি। |
অংগহীন- শৰীৰৰ কোনো কোনো এক অংগ নথকা। |
অচিৰদ্য়ুতি- পণ্ডিতসকলৰ পোহৰ। |
অন্তৰীক্ষ মণ্ডল- গোটেই আকাশখন। |
অন্তৰংগা- ভক্তিৰ বিষয়ে নজনা কথা। |
অনুবাদ- ভাঙনি কৰি দিয়া। |
অভ্ৰান্ত- ভ্ৰম নকৰা। |
অনুধ্য়ান- শুভ চিন্তা কৰা। |
অধীন- বেলেগৰ তলত থকা। |
অচিয়ৎ- শেষ নিশ্বাস হোৱাৰ আগত দিয়া নিৰ্দেশ। |
অজুহাত- আপত্তি। |
অতিশ্ৰী হতশ্ৰী- অত্যাধিক কামে ফলাফল নষ্ট কৰে। |
অকষায়- কেহা সোৱাদ। |
অংগাৰি- জুইৰক্ষাৰ পাত্ৰ। |
অ'টিছিছ- কৰ্মদাহ। |
অগ্ৰিম আদায়- যিবোৰ বস্তু কিনি অনাৰ আগতে ধন দিয়া। |
অচলতনয়া- পৃথিৱী। |
অগ্ৰা- মৃত্য়ুৰ সময়ত মানুহৰ মুখত দিয়া গাখীৰ। |
অচুকা- নজা। |
অংগনাকৃষ্ণা- কজলা ৰঙৰ সুন্দৰী মহিলা। |
অগন্য়াত্মক- খঙাল। |
অচিৰস্থায়িত্ব- কেতিয়াও স্থিৰতাৰ প্ৰকৃতি নহয়। |
অতিন্দ্ৰিয়বাদ- ইন্দ্ৰিয়বাদ নোহোৱা |
অতিম- সৰ্বোত্তম। |
অদ্য়প্ৰসুত- অদক্ষ। |
অধিচেতন স্মৃতি- মানুহৰ মনৰ অৱচেতন স্তৰত সঞ্চিত স্মৃতি। |
অগ্ৰানীক- সেনাৰ মুখ। |
অচিৰক্ৰিয়- সোনকালে কাম সম্পূৰ্ণ কৰিব পৰা। |
অজবুক- একো নজনা। |
অজ্ঞাতকুলশীল- যাৰ বংশ বা জাতিৰৰ বিষয়ে একো তথ্য জানিব পৰা নাযায়। |
অতএ- এই কাৰণে। |
অতএৱ- এই নিমিত্তেহে। |
অতহিয়া- চিঞৰ। |
অতিদেৱ- মহাদেৱ। |
অতিলোভ- অধিক লোভ থকা। |
অচা- খাদ্যৰ মুখ। |
অদ্য- আজি। |
অধিকৰ্মিক- কৰ্মৰ মুখিয়ালজন। |
অধি- উপৰি। |
অধ্য়াপন- শিক্ষা। |
অধ্য়য়নচক্ৰ- আলোচনাচক্ৰ। |
অচিয়ৎনামা- উত্তৰাধিকাৰীসকলৰ বাবে সম্পত্তি ভাগ-বতৰা কৰা। |
অত- গাড়ীৰ চকাত ইঞ্জউড বা অন্যান্য সামগ্ৰী ৰখাই কৰা যতন। |
অতিলংঘী- যোনে সীমা চেৰাই যোৱা কুকৰ্ম কৰে। |
অগ্ৰাহ্য়- অস্বীকাৰ কৰা। |
অংগুলি নিৰ্দেশ- আঙুলিৰে দিয়া আদেশ। |
অতিৰক্ত- অধিক ৰঙা ৰঙৰ। |
অধিচাপ- বৃত্তৰ পৰিধিৰ এটা মহত্বপূৰ্ণ ভাগ। |
অধ্য়াপক- শিক্ষক। |
অননুজ্ঞাত- নিৰ্দেশ নিদিয়া। |
অতিমৃত্য়ু- নিৰ্বাণ। |
অকপটতা- সৰলতা স্বভাৱৰ। |
অংকীয়া ভাওনা- মহাপূৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে লিখা নাটক। |
অৱক্ষেপণ- বদ্নাম। |
অসন্মতি- ইচ্ছা প্ৰকাশ নকৰা। |
অসমৰ্থ- নোৱাৰা। |
অসমনেত্ৰ- মহাদেৱ। |
অষ্টাদশবিদ্য়া- বিধ বিদ্য়া। |
অসংখ্যাত- বহুত স্তৰ। |
অসংযুক্ত হস্ত- নৃত্য় প্ৰদৰ্শন কৰোঁতে এখন হাতৰ আঙুলিৰ দ্বাৰা অথৰ্ৱহ প্ৰতীক সৃষ্টি কৰা। |
অসংজ্ঞা- বিবাদ। |
অষ্টাবক্ৰ- এজন ঋষিৰ নাম। |
অসমীয়া- অসম দেশৰ। |
অসম্বন্ধ- অসম্পৰ্ক। |
অশ্লেষা- ৰাখিচত্ৰৰ বিশেষ নক্ষত্ৰ। |
অসম্ভ্ৰান্ত- সন্মান নথকা। |
অসি- তৰোৱাল। |
অশুদ্ধ- শুদ্ধ নোহোৱা। |
অৱহাৰ- চোৰ। |
অৱহি- অৱ। |
অৱলোপ- বিনাশ হোৱা। |
অৱসৰীয়া- আজৰীয়া। |
অৱৰূপ- লদেখিবলৈ বেয়া। |
অৱৰুদ্ধ- আৱদ্ধ হৈ থকা অৱস্থা। |
অলীকতা- মিছা। |
অল্পমতী- হীন মনৰ। |
অযোনি- যোন বাহিৰে অন্য় স্থান। |
অৰণ্য় তুলসী- বন তুলসী। |
অভৰু- হিংস্ৰ। |
অৰ্থদণ্- কোনো ভূল বা দোষ কৰিলে দিয়া দণ্ড। |
অলংঘ্য়- নমনা। |
অৰ্ধবীক্ষণ- যি দৃষ্টি সম্পূৰ্ণ নহয়। |
অৰ্নোদ- ডাৱৰ। |
অৰুণাভ- ৰক্তিম। |
অৰ্জ- আৰ্জি অনা। |
অৰ্বুদ- দেহৰ অস্বাঊাৱিক কলাৰ দ্বাৰা গঠিত অপ্ৰয়োজনীয় অংশ। |
অলিয়ে-গলিয়ে- অনাই-বনাই। |
অল্পায়ু- কম বয়সৰ জীৱন। |
অলৌভলৌ- অৰ্থহীন। |
অৰ্থপিশাচ- মহালোভীয়া লোক। |
অৰ্ধপৈশাচী- আধা পিশাচৰ। |
অলেখ্- গণিব নোৱাৰা। |
অলকেশ- কলা বৰণৰ চুলি। |
অৰতি- বিৰাম। |
অৱনীধৰ- পৰ্বত। |
অৱহানি- লোকচান। |
অশান্তি- শান্তি নথকা। |
অশ্ৰুক্ষৰণ- চকুৰ পৰা চকুপানী ওলোৱা কাৰ্য। |
অৱনত্- অন্ত্য়জ। |
অৱমান্য়- অনাদৰণীয়। |
অৱমান- অপমান কৰা। |
অৱন্তিকা- মালৱ দেশৰ সুন্দৰী মহিলা। |
অন্তৰমুখী আবেদন- মনৰ পৰা কোনো বস্তুৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ হোৱা কৰ্য। |
অত্য়জাতি- নিচ জাতি। |
অন্তুজ- তলৰ খাপটোৰ। |
অন্য়- যোন আপোন নহয়। |
অন্ধকাপমুৰ- অন্ধকাৰে ভৰি থকা। |
অন্ধ্ৰ- অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ। |
অপথ্- বেয়া ৰাস্তা। |
অপকেন্দ্ৰ- কেন্দ্ৰৰ পৰা দূৰলৈ যোৱা। |
অপবাখ্যা- ভূল কৰা কৰা বাখ্যা। |
অপৰাধিতা- জগৰীয়া অৱস্থা। |
অপহন্তা- ধ্বংস কৰোতা। |
অপৰিষ্ক-তৃ যোন পৰিষ্কাৰ নহয়। |
অপেৰা- যাত্ৰা। |
অপায়ন- উপায়। |
অপ্ৰতিস্তব্ধ- অনভিভূত। |
অফিচাৰ- কাৰ্য্যালয়ত কাম কৰা লোক। |
অপ্ৰয়োগ- যাক ব্য়ৱহাৰ কৰা নহয়। |
অবিধি- বিধিৰ বিপৰীত। |
অবিজ্ঞতা- মূৰ্খতা। |
অবাৱনী- গুজাৰাটৰ বিশেষ লোকগীত। |
অবিঘ্ন- নিৰাপদ। |
অব্দপ- বৰ্ষাধিপতি। |
অবৈদিক- বেদৰ বীপৰীত। |
অবোধ সংবেদ- একপ্ৰকাৰৰ ৰোগ। |
অবাস্তৱতা- যিটো বাস্তৱ বা দৃথক নহয়। |
অব্য়ংগ্য়- ব্য়ঞ্জনাহীন। |
অন্জিনী- পদুমণি। |
অবিদগ্ধ- অদগ্ধ। |
অবীাৰ- দুৰ্বল। |
অবিশ্ৰান্ত- শ্ৰান্ত। |
অবিৰক্ত- বিৰাগ নথকা। |
অভয়া- অষ্টভুজা মূৰ্তি। |
অভাৱ- দুখ বা কষ্ট। |
অভাৱত স্বভাৱ নষ্ট- কোনো বস্তুৰ অভাৱ পায় তাৰ বাবে কৰা অসৎ কাৰ্য। |
অভং ভতুৰা- বুজি নোপোৱা মানুহ। |
অভিকৰণ কলা- প্ৰয়োগ কৰা কলা। |
অভিকাংক্ষা- ইচ্ছা। |
অভিৰংস- আসক্তি। |
অভিব্য়ঞ্জক- মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰা। |
অভিসাৰী- প্ৰেয়সীৰ কাৰণে আৱন্টন কৰি ঠাইলৈ যোৱা । |
অম্ল মধুৰ- টেঙা মিঠাযুক্ত সোৱাদ। |
অমৃতনমধুৰ- অমৃত সদৃশ অতীব সুমধুৰ। |
অৰিকুল- হৃদপিণ্ডৰ ওপৰৰ স্তৰত থকা দুটা ভাগ। |
অৰ্থবেত্তা- অৰ্থনীতিজ্ঞ। |
অৰীতি- অনাচাৰ। |
অয়স্ক- আকৰ। |
অৰ্থনৈতিক পৰিকল্পনা- কোনো দেশ। |
অৰুন্ধতী- ৰাখি চক্ৰৰ বিষেশ নক্ষত্ৰ। |
অৰ্থব্য়য়- ধন খৰচ কৰা। |
অৰ্ধেন্দ্ৰু- চন্দ্ৰৰ আধা। |
অল্পজন- সামান্য় মানুহ। |
অৰুণ-লোচন- ৰঙা চকুযুক্ত। |
অৰজা- কুমাৰী কন্য়া। |
অম্বুপতি- সমুদ্ৰ। |
অৰিং- মৃগ পহু। |
অৰ্থভাণ্ডাৰ- ধনৰ পুজি। |
অৰ্ণৱজ্য়োতি- মহাসাগৰৰ সৌন্দৰ্য। |
অৰ্ঘ্য- পূজাৰ উপকৰণ। |
অল্পবিদ্য়া ভয়ংকাৰী- সামান্য় শিাই যাৰ ক্ষতিসাধন কৰে। |
অৱৰ- নিম্নতম পদৰ গৰাকী। |
অৱতাৰী- অৱতাৰ হোৱা। |
অলিম্পিক- আন্তৰ্জাতিক ক্ৰীড়া প্ৰতিযোগিতা। |
অলীক কল্পনা- কল্পনা বিকাস কৰা। |
অলংকৃত পাঠ- পল্পৱিত পাঠ। |
অম্ভোজ- জোন। |
অযত্নলভ্য়- চেষ্টা নকৰাকৈ পোৱা। |
অমতে- মত নোহোৱাকৈ কৰা। |
অভিমুক্তি- কোনো দোষ নকৰা বুলি কোৱা। |
অভিজাত- সুবংশত জন্ম লাভ কৰা। |
অপ্ৰৌঢ়া- বিবাহ নোহোৱা কন্য়া। |
অপ্ৰিয়বাদ- কঠোৰ বাক্য। |
অপ্ৰদীপ- পোহৰ নথকা। |
অপিজ- ভাতৃ। |
অপীন্দ্ৰ- সৰগীয় সৌন্দৰ্য। |
অপ্ৰধান-কাৰ্য- গৌণ কৰ্ম। |
অপ্ৰত্য়াশিত- যি কাম আশা নকৰাকৈ সম্পূৰ্ণ হোৱা। |
অস্তগিৰি- পশ্চিম প্ৰান্তৰ এটা পৰ্বত। |
অফুট্কৈ- লুকাই থকা। |
অফছেট- এবিধ নতুন ছপা পদ্ধতি। |
অবিনয়- বিনয়ৰ অভাৱ। |
অবিকৃত- একে অৱস্থাতে থকা। |
অবোডাং- অঘাইতং। |
অবৈয়াল- কাৰো পৰামৰ্শ নুশুনা। |
অভিকৰ্য- কেন্দ্ৰৰ ফালে জীৱ নথকা বস্তুৰ আকৰ্ষণ কৰা। |
অভিকাম- আগ্ৰহী। |
অভিযুক্তকৰণ- গোচৰতৰণ। |
অভিলাষুক- লোভীয়া। |
অভিৱৰ্তন- বিশেষ উদ্দেশ্যৰে আহ্বান কৰা সভা। |
অভ্য়ৰ্থনা- আদৰণি সভা। |
অমনোনীত- অনুমোদিত নোহোৱা। |
অমাৰ্জিত- ঘঁহি মাজি পৰিষ্কাৰ নকৰা। |
অম্লফল- টেঙা সোৱাদযুক্ত ফল। |
অযুগুত- ন্য়ায়ৰ বিপৰীত। |
অবাই- ডাঠ। |
অযশ্- অপযশ্। |
অভ্য়ুত্থিত- উদিত। |
অজাত-শত্ৰু- শত্ৰু নথকা। |
অকম্সাতে- হঠাতে। |
অ- বিষ্ণিক বুজায়। |
অদ্ৰৱণীয়- দ্ৰাৱকতো নগলা। |
অচিকিৎসা- চিকিৎসা নকৰা। |
অতিথিসেৱন- আলহীক চোৱা-চিতা কৰা অৰ্থাৎ আলহীক শুশ্ৰৃষা কৰা। |
অনুবাক- চাৰিবেদৰ ভিতৰত তৃতীয়খন বেদ যৰ্যুবেদৰ বিশেষ। |
অধ্য়াৰোহ- উচ্চ আৰোহণ। |
অভিলৱেখন- এক নিৰ্দিষ্ট জাননী ধৰি ৰখাৰ এক পদ্ধতি। |
অভিমৰ্শ- প্ৰণাম। |
অনুজন্মা- ডাঙৰ- ভাই-ভনী। |
অনৈপুণ্য়- নিপুণ নোহোৱা। |
অন্তৰ্ধান- নাইকিয়া হোৱা। |
অন্য়তম- বহুতৰ ভিতৰত বিশেষ এজন। |
অপঘাতক- ধৰ্মঘট। |
অফলা- সৰধৰকৈ গুচি যোৱা। |
অদায়িক- কোনো সম্পত্তিৰ উত্তৰাধিকাৰী পুত্ৰ ইত্যাদি নাই। |
অধিস্পৃহা- উচ্চ আকাংক্ষা। |
অনধিত- পঢ়ি নথকা। |
অনপেক্ষ- অবোধ্য। |
অঘৰীৰে ঘৰ কৰা- ঘৰৰ প্ৰতি নিৰুৎসাহী নহয়। |
অন্তৰীক্ষ যান- ব্য়োমযান। |
অন্তৰতৰ- মৰমৰ। |
অন্বেষণ অধিপত্ৰ- খানটালাচি অনুজ্ঞাপত্ৰ। |
অপৰাধহীনতা- অপৰাধ নকৰা। |
অপৱৰ্তিত- গৃহীত। |
অপৰিশোধনীয়- যাক পূৰাব নোৱাৰি। |
অপেক্ষক- ৰৈ থকা জন। |
অবতৰুৱা- প্ৰৱেশদ্বাৰ। |
অবিহিত- বিধিৰ বিৰুদ্ধে। |
অমীমাংসিত- সিদ্ধানত উপনীত নোহোৱা। |
অৱহিত- চিন দিয়া। |
অসংযোগ- লগ নলগা। |
অসেউজীকৰণ- সেউজীয়া পাতত থকা হৰিৎকণা আঁতৰোৱা প্ৰক্ৰিয়া। |
অক্ষয়কান্তি- যোগ যোগ ধৰি হোৱা সভা। |
অণ্ডজ- কণীৰ পৰা ওপজা। |
অংগুৰীয়ক- গ্ৰহটোৰ চাৰিওফালৰ কিছুমান অঞ্চল |
অকল্পনীয়- কল্পনা নকৰা বা কল্পনা কৰিব নোৱাৰা। |
অঘাইত্- ডাঙৰ। |
অংগনা- মহিলাষ। |
অতিৰিক্ত সচিব- বেলেগ সচিব। |
অধীত বিষয়- পঢ়ি থকা বিষয়। |
অধিবচন- ওকালতি কৰা। |
NEXT- আ
Please do not enter any spam link in the comment box