Type Here to Get Search Results !

অসমীয়া শব্দ অৰ্থ তালিকা ক আখৰ

অসমীয়া শব্দ অৰ্থ তালিকা ক আখৰ

অসমীয়া শব্দ অৰ্থ তালিকা ক আখৰ
শব্দ অৰ্থ তালিকা ক আখৰ



অসমীয়া শব্দ অৰ্থ (Assamese Word Meaning)

ক 
 কাণে মূৰে খা- বিতত কৰ।
 কুমাৰ্- যিয়ে মাটিৰ বাচন-বৰ্তন নিৰ্মাণ কৰে।
কোনোবা- কোনো এজন।
 কৃত্য়- কৰিব লগা কাম।
কিলা-কিলি- মৰামৰি।
কুহুঁৰি- কুৱলী।
 কেৱাৰ- চাকৰৰ কাম।
কাঢনী- সিজোৱা ধান কঢা হেতা
 কিংবদন্তি, কিম্বদন্তি- জমশ্ৰতি
কিশলয়- কুহিপাত
 কুচকাৱাজ – সৈনিকৰ অনুশীলন
 কুন্ঠা – লাজকৰা ।
 কুৱলী – শীতকালত ভাহি থকা জলীয় বাষ্প
 কুলা- ধান আদি জৰা যতৰ
কটাহি- কেৰাহিকৈ চোৱা কাৰ্য।
 কঁঠাল-  এবিধ ফল ।
 কঠীয়া- সঁচ, ধানৰ পুলি, একঠা ধৰা(পাত্ৰ।
 কনিষ্ঠ- বয়সত আটাইকেইজনকৈ সৰু।
 কণ্টকাৰি- কোটাহিবেঙেনা আৰু তাৰ গছ।
কণ্ঠ্যবণ- যি ধ্বনি (বণ   কণ্ঠৰপৰা উচ্চাৰিত হয়।
 কতীয়ৰি- চুকিয়া-চুকিকৈ বৈ দিয়া চকোৱা।
 কদাপি- কেতিয়া্ও
কন্দলী- বিশেষ - উপাধি ।
 কপাহী- কপাহৰ পৰা প্ৰস্ত্তত
 কৱচ- ৰনুৱাই পিন্ধা ধাতুৰ আৱৰন
 কমতি- সমিতি ।
কৰচলি- হেঁতা
কৰপুট- কৰযোৰ
কৰায়ও- হস্তগত কৰা
কটু - শুনিবলৈ বেয়া ।
 কলাসুলভ –কলাৰ বৈশিষ্য ।
 কলী- কলা বৰনৰ ।
 কলীয়া –কলা বৰনৰ   ।
 কলৈ- কোন ঠাইলৈ
 কল্যানীয়াসু -  স্নেহভাজন (স্ত্ৰী খাটে
কল্যানী –সৌভাগ্যৱতী
 কবৰ- সমাধি ।
 কবল- শস্তিপ্ৰভাৱ 
কহাৰ- কাঁহৰ বচন বতন গঢোতা
 কাচ- আইনা , অভিশপ্ত ।
 কাঁইটীয়া তাঁৰ – জোং থকা তাঁৰ
 কাশলা – এবিধ সৰু সাপ
 কাহ- ডিঙিত সুৰসুৰনি উঠা ৰোগ- বিশেষ
 কাউ- বাউ – আকুল হৈ কৰা অনুৰোধ
 কাকতালীয় – পৰস্পৰ সম্পকহীন, কিন্ত সম্পক থকা   যেন লগা (ঘটনা
কাকতি- উপাধি বিশেষ 
 কাকিনি- বয়স চৰা (কাকিনি তামোল
 কাকূতি- অতি বিনয়েৰে কৰা প্ৰাৰ্থনা ।
কাকৈশিৰা- গোবৰ খুচৰি ফুৰা এবিধ   চৰাই ।
 কাচলি-পুৱাৰ কোমল ৰদ ৰহি ।
 কাচিয়লি-পুৱাই ওলাই অহা কোমল ৰদ
 কাচল- পিন্ধা কাপোৰৰ ওলমি থকা অংশ 
কামনা - বাঞ্ছা ।
 কীৰ্তি চিহ্ন - নাম উজলাই ৰখা চিহ্ন/কাম/সজকাম
কুণ্ঠাবোধ - লাজকৰা ।
 কেঁকো-জেকোকৈ - গধূৰ বস্তুৰ ভৰত বেঁকা হৈ বা   কুঁজা হৈ
 কোণ - চুক
কোৱা - মতা কাউৰী ।
 কাটন- চোকা, তীক্ষ্ণ
 কেৰামতালি- বল বা পৰাক্ৰম দেখুৱাই কৰা অহংকাৰ,   শক্তি মন্ত্ৰৰ  আচৰণ বা স্বভাৱ
 কেও- কোনো, কোনো এটাও
 ককৰ্থনা- তিৰস্কাৰ, গালি, নিন্দা ।
 কনিষ্ঠ-  বয়সত সৰু ,পাছত ওপজা ।
কৰকৰা- শুকান ।   
 কমনিষ্ঠা- একান্তভাৱে কাম কৰাৰ ইচ্ছা ।
 কমৰত- কাম কৰি থকা ।
কমস্পৃহা- কাম কৰাৰ প্ৰবল ইচ্ছা
 কলৰৱ- কোহাল, বহুতে কৰা হাই- উৰুমি
 কক্ষ- কোঠালি ।
 কাৰিকৰী- শিল্প – সম্বন্ধীয়, শৈল্পিক   ।(যান্ত্ৰিক
 কুন্ধি- নাৱৰ ভিতৰৰ খোটালি ।
 কৃতঘ্ন- অপকাৰী ।
 কৃতজ্ঞতা- আনে কৰা উপকাৰৰ শলাগ লোৱা কায
কৃতিত্ব - কামত পাগতালি ,   কাযদক্ষতা
 ক্লান্তি - ভাগৰ, অৱসাদ 
 কংকণ- অলংকাৰ-বিশেষ ।
কপাল- মূৰৰ সন্মখৰ চুলিহীন অংশ,   ভাগ্য।
 কপাহ- এবিধ গছ আৰু তাৰপৰা পোৱা আঁহ।প
 ককাইদেউ- সৰুৱে ডাঙৰক কৰা মান্য সম্বোধন।
 কঁকাল-  তপিনা আৰু পিঠিৰ মধ্যভাগ
 কঁকিলা-  এবিধ মাছ।
কঙালী-  অতি দৰিদ্ৰ অৱস্থা   কাতি বিহু।
 কচৰত- অনুশীলন ।
 কাছাৰী- আদালত, চৰকাৰী কাৰ্যালয় 
 কাঠগৰা- আদালতত জাবানবন্দী দিয়া কাঠৰ ঘেৰ
 কাঠচিতীয়া- নিমৰমিয়াল,নিস্ঠুৰ প্ৰকৃতিৰ
কাথবৰা- এটা উপাধিৰ নাম ।
 কাথবৰুৱা - এক বিশেষ উপাধি ।
 কাঠবাঁজী- সন্তান জন্মনোহোৱা মহিলা ।
কাঠী- কাঠ, বাহৰ চেপেটা শলা,   চাবি
 কাঠীচেলেকা- মিছা বদনামৰ দায়ী ।
 কানমাৰী- ভাৰ কঢিয়াবলৌ ব্যৱহত মাৰি
 কানযুৰীয়া- সমান বয়সৰ
 কাণসাৰ- মনোযোগ দিয়া কায
 কাণসতা- গালৰ পিছফাল আৰু কুমৰ তলৰ ঠাই
 কাণ- মানুহৰ এবিধ ইন্দ্ৰিয় ।
কানি- এবিধ ৰাগিয়াল বস্তু ।
 কানু- ঈশ্বৰ ।
 কাণিমুনি- পোহৰ হ'বলৈ বাকী থকা সময়খিনি ।
কানীয়া- কানি খোৱাৰ অভ্যাসযুক্ত
 কান্দা- বেজাৰতে চকুৰপৰা ওলোৱা এবিধ পানী ।
 কান্ধুলী- এবিধ কাঁইটযুক্ত মাছ  ।
 কাবাদী- এবিধ মনোৰঞ্জনদায়ক খেল ।
 কাবুলী- কাবুল দেশৰ মানুহ, কাবুল-সম্পকীয়
 কাবেৰী- দক্ষিণ ভাৰতৰ এখন নদী
 কামসূত্ৰ- এখন প্ৰাচীন কামশাস্ত্ৰ
কামিনী- সুন্দৰী তিৰোতা, এবিধ   ফুল
 কামিজ- মূৰেদি সুমুৱাই পিন্ধা হাত দীঘল চোলা
 কাৰচাজি- টেঙৰালি, কৌশলপূণ কু-বুদ্ধি
কাৰিকৰী- কাৰু   শিল্প-সম্পকীয়,যন্ত্ৰাদি-সম্পকীয়
 কাযকলাপ- বিভিন্ন কাম কাজ
 কাযাধ্যৰক্ষ- প্ৰতিষ্ঠানৰ মুখ্যদায়িত্বশীল   ব্যক্তি
 কালিচৰণ- এটাপুৰুষবাচক নাম
 কালিদাস- এজন প্ৰসিদ্ধ সংস্কৃত কবি
 কাব্য- ভাবাপ্ৰধান আৰু ৰসযুক্ত বাক্যসমৃদ্ধ   ৰচনা
 কাশ্মীৰী- কাশ্মীৰ-সম্পকীয়
কাহ- এবিধ সংকৰ ধাতু, সেই ধাতু   বাদ্য
 কাহী- বাচন-বশেষ
 
 কৃপনালি- খৰছ কৰিবলৈ নিবিচৰা লোকৰ স্বভাৱৰ ।
কৃষাক - খেতি কৰা লোক ।
 কৃষিজীৱি- কৃষিৰ ওপৰত ভৰষা কৰা লোক ।
 কৃষ্ণচুডা    - ৰঙা ৰঙৰ ফুল ফুলা   এবিধ বৃহত গছ ।
কেঞা- সৰু ।
 কেচুমূৰীয়া- অশৰোগ ।
 কেও- কোনো এজনো ( নেতিবাচক অথত
 কেৱলীয়া – উদাসীন  বৈষ্ণৱ
কেঁকো- গেঁথো- অনিচ্ছৰ    ভাব  দেখুৱা কাৰ্য
 কেঁচা- পকি নথকা অৱস্থা ।
 কেঁচু – এবিধ দীঘল বলয়ী প্ৰানী
কেটাহি- ঘাঁহ - বনত লাগি থকা   খিছুমান দুগন্ধযুক্ত পদাৰ্থ ।
 কেটেলা পহু- ঠৰঙা কাইত থকা এবিধ সৰু   জন্ত 
 কেথলিক- খ্ৰীষ্টান ধমৰ এটা ভাগ
কেতেকী – ফুল – বিশেষ , সৰু   চৰাই বিশেষ
 কেতকলি- নিচেই কুমলীয়া আৰু ৰস নথকা
 কেটেৰা – ককশ বা হুটা মাট কথা
 কেটেৰাই – তিতা মাতেৰে ।
 কেনা- আসোৱাহ, খুঁট
কেন্দ্ৰক- কেন্দ্ৰ- সম্পকীয়
কেইবাদিন- কেইদিনমান
কেৰানী- কাযালয়ত দখাস্ত আদি   লিখা কমচাৰী
কেৰেচীয়া – দুষ্ট প্ৰকৃতিৰ   (মানুহ, জন্ত  
কেৰালা – এখন শিক্ষিত   ৰাজ্য  ।
কেলেংকাৰি- কলংক , অপযশ
 কেৱল, মাত্ৰ – মাথো
 কোঠালি- বেৰেৰে পৃথক কৰা ঘৰৰ একোটা ভাগ
 কোপাৱিষ্ট- খঙত কিকৰু কি নকৰু কৈ থকা অৱস্থা ।
 কোৰান- ইচলাম ধৰ্মৰ গ্ৰন্থ ।
 কৌতূহল – উতসুক ।
 ক্বাথ- ঔষধৰুপে ব্যৱহ্নত সিজোৱা ৰস
ক্ৰীম- গাখীৰৰপৰা প্ৰস্তুত কৰা   এবিধ খাদ্য ।
 ক্ৰটি- আসোঁৱাহ বা খুত ।
 ক্ৰুধ - খঙ ।
ক্ৰোধান্বিত-  খঙত থকা   অৱস্থা ।
 কাচিং- কেতিয়াবা ।
 কুষ্মাণ্ড- কোমোৰা , চঞ্চল আৰু দুষ্ট প্ৰকৃতিৰ   লোক
 কৰ্মযোগী - যোগীৰ দৰে একান্তমনে কৰ্ম কৰা লোক   । 
 কৰ্মস্পৃহা - কামৰ প্ৰতি  ধাউতি বা    আসক্তি । 
 কৰ্মপটু - কামত পাকৈত ।
 কৃতিত্ব- কাৰ্যদক্ষতা , কীৰ্তি , সুকৃতি ।
কায়িক -  শাৰীৰিক ।
কাণ ছোৱাই -  কাণত পেলাই ।
কায়িক – দৈহিক ।
কুন্ঠাবোধ – দ্বিধাবোধ ।
কাপুৰুষ – অধম মানুহ ।
কোঢ়াল – কোৰ্হাল ।
 কলা লৰা - মানুহ জনৰ বা ব্যক্তি জনৰ বৰণ ক'লা।
 কঁছাল পিঠা- কঁঠালেৰে প্ৰস্তুত কৰা পিঠা।
 কক্কৰা- কুঁকুৰাৰ মাতৰ নিচিনা শব্দ কৰা।
 ককুদ- পৰ্বতৰ উচ্চ শিৰ।
কচ- কেশ।
 কচু- এবিধ গছ আৰু তাৰ আলু।
 কঁটীয়া- ওখ নোহোৱা লোক।
কচাল্- জোকাৰি পেলাই ঢিলা কৰ।
 কচয়া- কচাই।
 ক-ক ম-ম কৰি মৰি যা- অলম সময় কিতাপ পঢ়াৰ পিছত   সামৰণি মাৰ।
 কক- জল।
 কঁড়া- কড়া।
 কঁকাল ভাঙি নাচ- ধুনীয়াকৈ নাচ।
 কঁইটা- কাঠী।
কংগণা- খাৰু।
 কং- খামতি জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ ধনু।
 ক'লীয়া খাগৰি-সৰু আৰু ক'লা-কাণ্ডসদৃশ ওখ ঘাঁহ।
কঁই- পানীত ফুলা এবিধ ফুল।
 ক'লায়াজি- ক'লা আঁচ।
 কখাং- চিংফৌ জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ এক নৃত্য়।
 ককা- অসমৰ অৰণ্য়ত দেখিবলৈ পোৱা এবিধ পোক।
 কটাল- দমন কৰ।
 কঁঠীয়া উঘলা দে- সমূলি নষ্ট কৰ।
কড়ি- কৰবী ফুল।
 কণ্ঠলগ্ন- ডিঙিত লাগি ধৰা।
 কণিক- কণা।
কণাকণি কৰ- ফুচফুচাই ক।
 কণ্টা- কাইট।
 কণকলি- অকণমান।
 কথঠ- কাছ।
 কথামুখ- পাতনি।
 কথা পিন্ধা- ব্যক্তিগত আগ্ৰহৰ বাবে   কিছুমান কঢ়িয়াই অনা।
 কথা ফুট্- স্পষ্টকৈ মাত ওলা।
কদাচ- কদাপি।
 কথিত ভাষা- মুখে মুখে প্ৰচলিত ভাষা।
 কথা শুনা- আজ্ঞা শুনা।
কন্পচা- অলপ পৰিমাণে নষ্ট হোৱা।
 কনটেক- সংযোগ।
 কন- লাঠি।
 কন্য়াপুৰ- অন্তঃপুৰ।
 কন্য়কা- কন্য়া।
কপাল বেয়া- দুৰ্ভাগ্য়।
কথাৰ লাচ- কথাৰ চল।
কদাপি- কেতিয়াও।
 কথাত আখৈ ফুট- স্পষ্টকৈ কথা ক।
 কথা দি- পৰামৰ্শ।।
কদাচন- কোনো সময়ত।
 কথা হ- আলাপ কৰ।
 কনিয়া- বিবাহৰ কইনা।
 কবিকৰ্ম- কবিৰ ৰচনা।
 কম্- তাকৰ।
 কমলাবাৰী সত্ৰ- মাজুলীত অৱস্থিত এখন সত্ৰ।
 কৰণা- স্থান।
কৰংক- নাৰিকৰ খোলা।
 কৰগ্ৰহ- বিয়া।
 কৰাগুৰি- ভজা চাউলৰ গুৰি।
কৰ্কৰ- দাপোণ।
 কৰমফুলা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে কাৰণ পিন্ধা   অলংকাৰ।
 কৰিমুখ- গণেশ।
 কৰালা- দুৰ্গা দেৱীৰ এক ভয়ানক ৰূপ- কালী।
 কৰ্ণাট্- এখন পূৰণি দেশৰ নাম।
 কৰ্দনি- সোণ বা ৰূপৰ কঁকালী জৰী।
 কৰ্মবীৰ- কৰ্মদক্ষ।
কৰ্মভূমি- লকৰ্মক্ষেত্ৰ।
 কৰ্মকাণ্ড- বেদৰ এটা অধ্যায়।
 কৰ্মসিদ্ধি- কাৰ্য সম্পাদন।
কৰ্মপৰম্পৰা- কাৰ্যধাৰা।
 কৰ্মকাৰ- ৰমাৰ।
 কৰ্পদ- জঁট।
 কৰ্ণশূল- কাণ বিষোৱা বেমাৰ।
 কৰ্তৰী- ছুৰি।
কৰ্ণ যোগিনী- কৰ্ণপিশাচী।
কৰ্তব্য় বিজ্ঞান- মানৱ   কৰ্তব্য হৈছে বিজ্ঞান অধ্যয়ন কৰা নৈতিকতাৰ বিষয়ে।
কৰ্ণবিবৰ- কৰ্ণৰন্ধ্ৰ।
কৰ্কশ- কঠিন।
কৰম্ভ- বোকা।
কৰাৰোট- আঙঠি।
 কৰভ্- হাতী বা উটৰ পোৱালী।
 কৰিড'ৰ- দুটা কোঠাৰ মাজৰ ঠেক বাট।
 কমবক্ত- দুৰ্কপলীয়া।
 কমা- টুটা।
 কমেও- আন নহ'লেও।
 কমছে কম- অন্ততঃ।
কমপক্ষে- অতি কম পৰিমাণতকৈও।
 কমুতা- কামুক।
 ক-ফলা- ব্য়ঞ্জণবৰ্ণ।
কন্দুক্- ঢোপ।
 কপাটঘ্ন- চোৰ।
 কপালী- যোগী।
 কপাল খা- খুচল হেৰুৱা।
 কপাল ধো- নিৰাশা হ।
 কথিত- কোৱা।
 কতবাঁহ- এবিধ বাঁহ।
কথানক- চুটি গল্প।
 কথাৰ কথা- ক'বলগীয়া কথা।
 কণিপোক- নখচুকীয়া।
কণী- ডিমা।
 কণা-মুৰি- বিবুদ্ধি।
 কণা- একণ।
 কণপ- লৌহ স্তম্ভ।
 কঁঠীয়া- সচ।
 কটীয়া- কাটোতা।
 কঠিয়াল- কটকী।
কড়- মুৰ্খ।
 কণা হাঁহক পতান দে- বঞ্চনা কৰ।
 কণ্ঠস্থ- ডিঙিত থকা।
কণ্ডিয়া- কঁৰীয়া।
 কথঞ্চন- কোনো ধৰণে।
 কথা বান্ধ- আৰি মাৰ্।
 কথাকাব্য়- পদ্য়বন্ধ কথা।
 কথা তল পেলা- বেলেগ এটা কথা কৈ আগৰ কথাতো   পাহৰাই পেলা।
 কদল- কোৰ।
 কথা-সাহিত্য়- কথাশিল্প।
কদন- পাপ।
 কনেং- গাভৰু ছোৱালী।
 কদৰ- সন্মান।
কপলীয়া- ভাগ্য়ৱান।
 কপাহ তলী- কপাহ খেতি কৰা স্থান।
 কন্ধৰ- মেঘ।
 কন্য়াদানৰ ভোজ- বিয়া হৈ যোৱাৰ পিছত দিয়া   বৰভোজ।
 কপালৰ ফেৰ- ভাগ্য়ৰ বল।
কপৌশালি- এবিধ শালিধান।
কফুৰ- কৰ্পূৰ।
কবিবৰ- কবিসকলৰ ভিতৰত মূখ্য।
 কব্জা- অধিকাৰ।
 কপোল- গাল।
কপাল্- কফযুক্ত।
 কপিলাবস্তু- গৌতম বুদ্ধৰ জন্মভূমি।
 কবিতা আবৃত্তি- কবিতা পাঠ।
 কনকলতা- স্বৰ্ণলতা।
 কনফাৰ্ম- নিশ্চিত কৰ।
কন্থা- কেঁথা।
কদৰ্থনা- তিৰষ্কাৰ।
কথাৰ মালিহা- অধিক কথা কোৱাৰ   নিপুণতা।
 কদাল- নতুন।
 কদাচাৰী- অসদাচাৰী।
কনাকঞ্জলি- অধিক সৰু।
 কনা- কোণ।
 কনট্ৰেক্ট- চুক্তি।
 কতিমান- কিমান।
 কন্ট্ৰ'ল- নিয়ন্ত্ৰণ।
কণাকড়ি- ফুটা কড়ি।
কন্টকাসন- উট।
কণিকা- সৰু অংশ।
 কটাহি নকৰ- ভ্ৰূক্ষেপ নকৰ।
 কটাক্ষ নকৰ- পৰোৱা নকৰ।
কঠীয়া-ধান- সচ।
 কঁঢ়িয়া- এখন স্থানৰ পৰা অন্য় এখন স্থানলৈ নি।
 কঠোৰতা- কঠিন গুণ।
 কটি-পোৰা পুঠি- কাণী পুঠি।
 কট্কিন- অভাৱী অৱস্থা।
 কজ- হস্তী।
 কচুৱা- আমবাত।
কচ্ছ- পাৰ।
 কঙালি ভোজন- দৰিদ্ৰ ভোজন।
 কঁহুৱা- কাঁহেৰে নিৰ্মিত।
কঁঠালৰ এঠা- কঁটাল গছৰ এঠা।
 কচৰৎ- ব্য়ায়াম।
 ককোট- আঠটা নাগৰাজৰ এটা নাম।
 ক- অসমীয়া ব্য়ঞ্জনবৰ্ণমালাৰ প্ৰথমটো আখৰ।
 ক'নাত- ক'ত।
 ক'লা-জ্বৰ- ক'লা বেমাৰ।
 কছিপকা- মৌপকা।
কটা- কাটি পেলোৱা।
 কটা- কেৰ্কেটুৱা।
 কটুৰ্- নীৰস।
কড়িয়া- কাণ বেৰী।
 কণা শিমলু- কনা শিমলু।
 কণী বিহৰ গুটি- অধিক দুষ্ট।
 কন্ঠস্থিত- কন্ঠলগ্ন।
 কথন ভংগ- কোৱাৰ ধৰণ।
কথাৰ ধাৰ- কথাৰ গতি।
কথা প্ৰবন্ধ- উপন্য়াস।
কতঙা- শুকাই থকা ঠাই।
 কথমপি- কোনো ধৰণে।
 কদাচৰণ- বেয়া আচৰণ।
 কন্হ- যি মংগল নহয়।
 কথা সলা- কোৱা কথা বদলা।
 কজদুত্তৰ- অভদ্ৰ ব্য়ৱহাৰ। 
 কনকাক্ষ- সোণবৰণীয়া যাৰ নয়ন।
কন্ধ্- কান।
 কবোঞ্চ- সামান্য় গৰম।
 কবৰ- মুছলমান বা খ্ৰীষ্টান সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে   মৃতকক পুতি থোৱা স্থান।
কবুলা পট্টা- হাবি মাটিতে লোৱা   পট্টা।
 কবি-গান- বিশেষ নাট্য়শৈলী।
 কপিৰথ- ৰামচন্দ্ৰ।
 কপিকেতন- পঞ্চপাণ্ডৱৰ তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুনৰ   এটা নাম।
 কতা- কোনো স্থানত।
 কঁটাল- কাইট গুচাই নিমজ কৰ।
 কংগো- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ।
কচা- সামৰি থ।
 কড়িয়া বিজল- ডেম-ডেউকা।
 কন্ঠ্য- গ্ৰৈৱ।
কন্টকফল- কঁঠাল।
 কথা বুলিলে বতাহ- অতি সোনকালে কথাবোৰ প্ৰচাৰ   হোৱা।
 কনাৰি- এবিধ বনফুল।
 কনডাক্টৰ- পৰিচালক।
 কব্জা- হাতৰ সৰু গাথি।
 কবীৰা- মহাপাপ।
 কম্পাংক- বায়ু।
কমিনা- নীচ।
 কমলাক্ষী- শিক্ষাৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী।
 কমিচনাৰ- পৌৰসভাৰ সভ্য়।
কৰন্য়ায়- তন্ত্ৰোক্ত ন্য়াস।
 কৰপল্লৱ- কোমল পাতৰ নিচিনা মিহি আৰু কোমল হাত।
 কৰ্কটক- কেঁকোৰা।
 কৰেয়া- কোৰাহি।
 কৰ্মস্থল- কৰ্মক্ষেত্ৰ।
 কৰ্মভাৰ- কামৰ বোজা।
কলপ্-জলপ্কৈ- অতি কষ্টৰে।
 কলাভৃৎ- শিৱ।
 কল্য়াণকামী- বেলেগৰ কল্য়াণ কামনা কৰা।
 কল্পক- চুৰি, দাঢ়ি খুৰাই দিয়া মানুহ।
 কল্ক- পাপ।
 কল্মষ্- পাপ।
 কাইলানে- বাকী কৰি অনা।
কাইথ্লে- কাঠ-পৰুৱা।
  কক্ষ- গ্ৰহ নক্ষত্ৰৰ পথ।
 কাইমা- সেউজীয়া।
কাংক- আঘাত।
 কাঁৰী- গোবৰৰ দম।
 কাঁন'মা- গৰম।
 কাচানা- সাজোন-কাচোন।
 কাচৰি ঘৰ- চ'ৰা ঘৰ।
 কাগজে-কলমে- কামত নলগা লিপিৰ বিৱৰণ।
 কাঠ-কলিতা- কায়স্থ।
কাটুক- পিত্তৰোগ।
 কাটাৰ- এছিয়া মহাদেশত থকা এখন দেশৰ নাম।
 কাণগেজৰা- চেলা।
কাণ্থি- নাৱৰ ব'ঠা।
 কাণ কলা কৰ- একেটা কথাকে বাবে বাৰে কৈ থকা।
 কাঠীজাল- মাছ ধৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ   জাল।
 কাণ দে- মনোযোগ দে।
 কাথ- মূখ্য শএণীৰ খুদিৰ।
 কাতৰ্য- কাতৰতা।
 কান্ঠী- ফুল বা মণিৰ মালা।
কামৰো- বেশ্যা।
 কাপ্-জাপ্- দৰ্প।
 কাপ্- লেখনী।
কামৰেখা- কৰ্দৈ।
 কামজিৎ- মহাদেৱ।
 কায়াগ্নি- হজম শক্তি।
 কাম্বাং- ৰাভা জনগৌষ্ঠীৰ মহিলাসকলে বুকুত   মেৰিয়াই লোৱা কাপোৰ।
 কায়স্থা- তুলসী গছ।
কায়দা-নিয়ম।
কামিনীমোহন- দেখিৱলৈ অধিক   ধুনীয়া।
কায়গিৰি- গৃহস্থ।
 কামাল্ কৰ- পাৰ্গতালি দেখুওৱা।
 কালকঞ্জ- বিশেষ পদুম।
কাৰ্যসম্পাদন- কাৰ্য সাধন।
 কালক খা- ভাল সময় নষ্ট কৰ।
 কাৰ্যকলাপ- কামৰ নিয়ম।
 কাৰ্শ্য- ক্ষীণতা।
 কায়স্থ- শূদিৰৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ জাতি।
 কামিনীকান্ত- দেখিবলৈ ধুনীয়া নাৰীৰ প্ৰেমিক বা   গিৰীয়েক।
 কাল কবলিত- মৃত।
কাৰ্যসূচী- পৰিকল্পিত   কাৰ্যক্ৰম।
 কাৰ্যাপণ- একাওণ।
 কালকেয়- এটা দানৱৰ নাম।
কালিকা- কাইলৈৰ দিনটো।
 কাষ্ঠিক- খৰিভাৰী।
 কায্- গাৰ দাঁতি।
 কাৱ্য়চৰ্চা- কবিতা লিখা।
 কিনাৰা- সীমা।
 কিত্তেবা-কেতিয়াবা।
 কিটিব্-কিটিব্- নীৰস।
কি কি- কেইবিধৰ।
 কিনা- পাপুৱা নিউগানি দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
 কিন- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ বিশেষ অপদেৱতা।
কিকমকে- কেনেকৈ।
 কি- সম্বন্ধ অৰ্থত প্ৰয়োগ হোৱা।
 কিণ্ব- মদ প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত প্ৰয়োগ কৰা এবিধ   ঔষধ।
 কিংবদন্তি- জনৰৱ।
 কিনাৰ- পাৰ।
কিলোমিটাৰ- দূৰত্ব জোখা একক।
কিশোৰ- কোমল বয়সৰ ল'ৰা।
কিলাট- গোটমৰা গাখীৰ।
কিলকানি- কিলাকুটি।
কিৰণময়- আলোকময়।
কি বুলি- কি কাৰণে।
 কিখাতিৰ- কিয়।
 কিটিপ্-কাটাপ্- ফিকিৰ।
 কিনাই-আ-মা- ক'লা।
 কায়েনাইট- এবিধ মণিক যাৰ বৰণ পাতল নীল।
 কায়- কোন।
 কামৰূপ- অসম ৰাজ্য়ৰ পূৰ্বৰ নাম।
কাবুলীবুট- এবিধ ডাঙৰ বুটমাহ।
 কাফেইন- এবিধ পদাৰ্থ যি চাহ আৰু কফিত থাকে।
 কামলা- মজদুৰ।
কাফি- এবিধ গছৰ গুটি।
 কামব মানুহ- দক্ষ-পৰিশ্ৰমী লোক।
 কাপ- কপট।
 কাপান- টাইফাকে জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ এবিধ   লোকনৃত্য়।
 কাপ্- বেঁতৰ আঁটি।
 কান্তপক্ষী- ম'ৰা চৰাই।
 কানুন্- আইন।
কানত তোল- প্ৰশ্ৰয় দে।
 কাৰ- কোন লোকৰ?
 কামাইয়াল- বনুৱা।
কাময়িতা- কামুক।
 কাবুৰ্- চলি থকা প্ৰথা।
 কাম-ৰসিক- ৰতিপ্ৰিয়।
 কাবৌ- কাকূটি।
 কাপ- পিয়লা।
 কথান্দা- কঠনা।
 কাণি-বাগ- অকণমান।
কাণ-মূৰ থিয়- সজাগৰ।
 কাটিয়ে- কাইটা।
 কাজি- মুছলমানৰ বিচাৰক।
কাচনি- ৰক্ষা-কবচ।
 কাকৈ শিৰীয়া- এবিধ পক্ষী।
 কিতাপ্- পুস্তক।
 কিঞ্চুলক্- কেঁচু।
 কাষ্ঠজীৱী- কাঠত বসবাস কৰা উদ্ভিদ।
 কাষৰ্- কোনো বস্তুৰ দাঁতি।
 কাহল- কঁঠাল।
কাশীনাথ- মহাদেৱ।
 কালকূট্- বৰ বিহ।
 কাৰ্যভাৰ- কামৰ দায়িত্ব।
কাৰ্যকাৰিতা- কাৰ্য্য   সম্পাদন কৰাৰ ক্ষমতা।
 কাল্- সময়।
 কাৰ্টিলেজ- কাণৰ লতিত থকা মাংস।
 কাৰাৰক্ষক্- বন্দীপাল।
 কায়া- শৰীৰ।
 কামোৰ মাৰ্- দংশন কৰ।
 কামবাণ- কামদেৱৰ শৰ।
কাপ- প্ৰতিযোগিতাত বিজয়ীজনক   দিয়া পাত্ৰ।
 কাথিক- সাধুকথা কোৱা মানুহ।
 কাটাহেজা- কেটেলা পহু।
কাচনকী- পাণ্ডুলিপি।
 কাঁঢ়ী- খুবলি।
 কা- কাউৰীৰ মাতৰ দৰে শব্দ।
 কল্মাষী- যমুনা নদী।
 কলাবিদ- শিল্পকালৰ বিষয়ত জ্ঞানী।
 কৰ্মশূন্য়তা- কৰ্মহীনতা।
 0কবুলা- সৈ কৰা।
কপাল্হীন- দুৰ্ভগীয়া।
 কনিয়া খোজ- কইনাৰ নিচিনাকৈ লাহে লাহেকৈ খোজ   কঢ়া।
 কন্ঠশ্বাস- মৃতপ্ৰায় অৱস্থা।
কটল- হত্য়া কৰা।
 কচাই- মাংস বিক্ৰী কৰা লোক।
 ক'লচীয়া- ক'লা ৰঙৰ।
 কঁকিলা দৰিয়া হাঁহ- পানীত থকা এবিধ বনৰীয়া   হাঁহ।
 কচু উঠ- উত্তেজিত হ।
কচ্- এবিধ মাছ।
কটা- গালি পৰা।
কটকী- ৰাজদূত।
 কটভী- অপৰাজিতা।
 কটৰীয়া- হুটা।
কন্ঠী- ঘোঁৰাৰ ডিঙিত মেৰুৱা   ৰচী।
 কন্ঠনীলক- উল্কা।
 কথাৰ গুৰি- প্ৰধান কথা।
 কনিষ্টবল্- আৰক্ষী।
 কপাহগুটীয়া- কপাহৰ গুটিৰ দৰে।
 কপটচিত্তে- কপট নথকাকৈ।
 কপৰ্দক- দুখীয়া।
কুপুতি- কপৌ।
 কথ-বেল- বেলৰ দৰে এবিধ ডাঙৰ গছ আৰু এই গছৰ ফল।
 কমক চাৰি- কম নহৈ।
কবিত্বশক্তি- কাব্য় ৰচনাৰ   ক্ষমতা।
 কথাত লাগ- কোনো কথাত বেয়া পা।
 কথায়্-কথায়্- প্ৰতিকথাতে।
 কটীৰ- গুহা।
 কঁতৰা- ঢেকীৰ খুটা।
 কণ্ডৰাশ্লেষাৱৰদহা- কুঁকুৰাৰ ঠেঙত হোৱা এবিধ   বেমাৰ যি এক ভায়ৰাছৰ দ্বাৰা হয়।
 কতিহো- কেতিয়াবা।
কনটেষ্টৃ- প্ৰতিযোগিতা।
 কনাৰি- নগাৰা।
 কৰিয়া- ঘৰ।
কৰুণা- এবিঝ টেঙা।
 কৰ্ণাটী- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
 কৰ্পৰ- কপাল।
 কৰ্মশীল- কৰ্মনিষ্ঠ।
 কলফুল- কলডিল।
কলডিল্- কলাডিল্।
কলধ্বনি- নিম্ন আৰু মনোৰম   শব্দ।
কলা-মাৰলী- কলা ঠহুৰা।
কলাখাতী- কুকুৰা চৰাই।
কলসী- কলহ।
কলাবীথিকা- শিল্পাময়।
 কলহপৰায়ণ- দন্দুৰা।
কলমধুনা- আঠিয়া কলগছৰ আলু।
 কলডেৰা- লুপ্ত।
 কলকল্লোল- পানীৰ গুঞ্জন।
 কলন্দৰ- চুফী সাধকৰ এটা শ্ৰেণী।
 কৰ্ষণীয়- খেতিৰ যোগ্য়।
কৰ্তব্য়বোধ- কৰ্তব্য়জ্ঞান।
 কৰ্মবিমুখ- কৰ্মবিৰক্তি।
 কৰ্মক্ষমতি- কাম কৰাৰ ক্ষমতা।
কলতলে বাঁহতলে- যিকোনো স্থানতে।
 কলকব্জা- যন্ত্ৰ-পাতি।
 কলা- কাণেৰে শুনা নোপোৱা।
 কল্য়াণকৰ- মংগলজনক।
 কলীচা- গীৰ্জা।
 কলিন্দ- বিশেষ পৰ্বত।
 কলুষযোনিজ- অবৈধ সন্তান।
কলিংগ- এখন পূৰণি ৰাজ্য়ৰ নাম।
 কল্পনাশক্তি- বিমূৰ্ত চিত্ৰ।
কলৌ- আপদ।
 কৰ্হা- এচাহ্ বা।
 কৰ্পট- মলিয়ন কাপোৰ।
 কৰ্ণানুজ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ প্ৰথম পাণ্ডৱ   যুধিষ্ঠিৰ।
 কৰ্ণভূষণ- কাণত পৰিধান কৰা অলংকাৰ।
 কৰ্তনী- কেঁচি।
 কৰ্কশী- বনৰীয়া বগৰী।
কান্ মাৰ্- ভাৰ ল।
 কান্ধ পাত- কান পাত।
 কাপড়া- কাপোৰ।
কান্ধুলি লুটি দে- নিজৰ মত সলনি   কৰ।
 কান্দু-মান্দু- কন্দনামুৱা।
 কান্ত- স্বামী।
 কুপতি- কপৌ চৰাই।
 কুমাৰ কিশোৰ- দেখিবলৈ অধিক ধুনীয়া কিশোৰ।
 কুৰ্বুৰী- দুৰ্গা।
 কুৰুৰাজ- কৌৰৱসকলৰ ভিতৰত সকলোতকৈ ডাঙৰ কৌৰৱ   দুৰ্যোধন।
কুৰ্পৰ- আঠু।
 কুৰুবিন্দ- পদ্মৰাগ মণি।
 কুলিৰক- কেঁকোৰা।
 কুসুমদাস- ফুলৰ মালা।
 কুস্তুভ- বিষ্ণু।
 কুশাক্ষ- বান্দৰ।
 কুশাৰণি- দুৰ্বাসা মুণি।
কুশনাত- বিশ্বামিত্ৰ ঋষিৰ   আজোককা।
কুণু- চিত্ৰকাৰ।
কুবুৰী- কাপোৰেৰে ঢাকি ৰখা   গাড়ী।
কৃতক- কৃত্ৰিম।
কৃত্তিবাসী- কৃত্তিবাস   সম্বন্ধীয়।
কৃষাণী- খেতিয়কৰ পত্নী।
 কৃপণ্- চিকটা।
 কেইবাটা- অধিক।
 কেঁকোৰা- ভাজলগা।
 কেঁকে- কাউৰীৰ দৰে শব্দ।
কৃষিপ্ৰধান- য'ত খেতিয়েই   প্ৰধান।
কেও মৰা- মৰা কোঁহ।
কৃষ্ণমুখ- হলৌ বান্দৰ।
কৃষ্ণবৰ্ণ- ক'লা ৰঙৰ।
কৃতবিদ্য়তা- পাণ্ডিত্য়।
কুটাৰ্থ- গুপ্ত অৰ্থ।
 কূচিকা- সৰু তুলিকা।
 কুহ্- কুলি চৰাইৰ মাতৰ দৰে শব্দ।
 কুশ- জঘন্য়।
 কুহৰ- কুলিৰ দৰে শব্দ।
কুহ- কুবেৰ।
কুব্জা- ৰজা কংসৰ এজনী ভৃত্য়া।
কেথেন- কেতিয়া।
 কুলতন্তু- বংশধাৰক।
 কুলাকুল- মিশ্ৰিত জাতি।
কুলীৰ- সৰ্প।
 কুলক্ষণ্- অশুভৰ চিন।
 কুশ-দ্বীপ- সাতটা দ্বীপৰ এটা দ্বীপ।
 কুশ্ৰী- অশুৱনি।
 কূটাঘাত- অন্তৰ্ঘাত।
কৃচ্ছ- কষ্টকৰ।
কূৰ্চ- কোছা।
কৃত্ৰিম্- যি প্ৰাকৃতিক।
কেইথেল- হাট।
কেঁকা- গেঁথা।
কৃষ্ণকলি- এবিধ প্ৰখ্যাত ফুলৰ   গছ।
 কল্প-কলপ্- বেগাই।
 কল টাইম- অহাৰ সময়।
 কলাবিভাগ- শিক্ষানুষ্ঠানৰ কলা বিষয়ক শ্ৰেণী।
 কলম্ব- কদম গছ।
কল্মাৰকন্ঠ- মুৰাৰী, মহাদেৱ।
কাইৰ-মাইৰ- হুৱা-দুৱা।
কাইটা- মিছা মাছ ধৰিবৰ কাৰণে   ব্য়ৱহৃত এবিধ সঁজুলি।
  কাঁৱৰ- কামভাৱ।
কাচাল- গোলমাল।
কাকো- লেছেৰা মাহ।
কাঠ্- কটা গছ।
 কাটনি- যুগী।
কাতিকৈ- এফলীয়াকৈ।
কাতি হ- বিছনাত পৰি জিৰণি ল।
কাতিগছা- কাতি বিহু।
কাপ- বশ হোৱা।
কান্দৱিক- যিয়ে ৰুটি প্ৰস্তুত   কৰে।
কাণ পাত- আগ্ৰহেৰে শুন।
কাতি কৰ- এঢলীয়া কৰ।
কাপ্কাপ্ কৰ- ভোকত কষ্ট পা।
 কামলা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বাহি বিয়াৰ   দিনাখন পতা এটি অনুষ্ঠান।
 কাম্বোজ- এখন দেশ।
 কাৰ্কশ্য়- কঠোৰতা।
 কালগংগা- যমুনা নদী।
 কাৰ্যক্ষম- কাম ৰিবৰ বাবে সক্ষম।
 কালিকা লাগ- ভূতে পা।
কাহ মাৰ- কোনো বিষয়ে ক।
 কিটিৰা- চুটি চাপৰ আৰু লিহিৰা।
কুন্দম- মেকুৰী।
কুনা- ক্ৰোৱেছিয়া দেশত চলি থকা   মুদ্ৰা।
 কুঁহিয়াৰ-শাল্- কুঁহিয়াৰ পেৰা যতন।
 কুকুৰা- এবিধ চৰাই।
 কুট্টাৰ- পৰ্বত।
 কুনসমে- কেতিয়া।
 কুণালজিৎ- অধিক ধুনীয়া।
 কুদি- কোনটো দিশে।
কুণ্ডনা- এবিধ শাক।
কুমুদ্বতী- ভেটবহুলা নদী।
 কুৰ- উপাধি।
কুৰ্চী- চকী।
 কুল্- বংশ।
 কৃৎস্ন- পানী।
 কেঁকো-গেঁথো- অনিচ্ছা।
 কেঁককেকনি- ৰাজ হাঁহৰ মাত।
 কেকেনা- পৰুৱা।
 কেতা- খণ্ড।
কঁচা- চুক।
 কচু কটা দে- অতি হিংসাত্মক উপায়েৰে   মানুহক হত্যা কৰা।
 ককয়- নুমলীয়া।
কেতিয়াও- কোনো দিনে।
 কেনেকৈ- কি প্ৰকাৰে।
 কেন্দ্ৰীভূত- কেন্দ্ৰত একগোট হ।
কেতো- কোনো।
 কেৰেপ কৰ- লৰচৰ কৰ।
 কেৰল- খ্ৰীষ্টানলোকসকলে বৰদিনত গোৱা গীত।
 কেশকীট- ওকণি।
কেলিনাগৰ- কামুক।
 কৈকস-দানৱ।
 কেলু- অঁকৰা।
কেশপাশ- অলংকৃত চুলি।
 কেল্কুলেটৰ- সংখ্যা গণনা কৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ   কৰা এবিধ যন্ত্ৰ।
 কেহু- কোনেও।
 কেশীমথন- শ্ৰীকৃষ্ণ।
 কোৰ্- বেমাৰ।
 কোমলতা- কোমল গুণ।
 কেশগ্ৰহ- চুলিত ধৰি টনা।
কেলেকৰ- নট।
 কেৰেপা- দুফলীয়া পেং।
 কেৰ্জৃেৰণি- দৰদাম কৰাৰ কাম।
কেৰেক্টাৰ- বৰ্ণ, সংখ্যা বা   চিহ্নৰ পৃথক ৰূপ।
 কেবে- কেতিয়া।
 কেহেৰ পাচি- অসমত উৎপাদিত ধান।
 কেলিমিন্দৰ- উদ্য়ান ঘৰ।
 কেৱে- কোনোৱে।
 কেলেহুৱা- চপনীয়া।
 কৃত্ত- বিশেষ কোষ।
কৃতজ্ঞতাভাজন- কৃতজ্ঞতাৰ পাত্ৰ।
 কূট্- ঘৰ।
 কুষাকু- বান্দৰ।
কুসুমস্তৱক- ফুলৰ থোপা।
 কুতুক- কৌতুক।
 কুন্দদন্ত- কুন্দফুলৰ নিচিনা বগা দাঁত।
 কুণ্ডিমামা- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ বিশেষ।
 কুকতি- ফৰিং।
কুচইতা- ঈৰ্ষাপৰায়ণ।
কুকুৰ-টেঙীয়া- অলপতে কুকুৰৰ   নিচিনাকৈ কেং কেংকৈ উঠা।
কুঁজী বিছা- ্সমৰ অৰণ্যত   থকা এবিধ বিছা।
 কুঁৱাছ- কুঁৱলী।
 কিলকিঞ্ছিত- কুটকুটাই দিয়া কাৰ্য।
কিৰা দিয়া- শপত দিয়া।
 কিন্নৰী- বিদ্য়াধৰী।
 কিচ্কিচিয়া- অতিশয়।
 কিছ- চুম্বন।
 কালাশুদ্ধি- শোকৰ কাল।
 কাল-যাপন- সময়-ক্ষেপণ।
 কালজ্ঞ- দৈৱজ্ঞ।
কালানুক্ৰম- সময় অনুসাৰে।
 কায়ান্তৰহীন- কায়া।
 কামী- এডাল দীঘল ঠেক বাঁহৰ টুকুৰা।
কামদা- দেৱী।
 কাত্য়ায়নী- দুৰ্গাৰ অন্য় এটা নাম।
 কাটাৰী- কটাৰী।
 কাট্- ছেদন কৰ।
 কাকোৱা- কাঁক বাঁহ।
 কাঁৰ্- কাঁড়।
 কাই- কোন।
কস্তুৰী- পানী মেটেকা।
 কলাৰ পিটা- কলৰ পিঠা।
 কাউচালিৃ- দুষ্টালি।
কা- কন্ঠ।
 কষ্টা- কাছুটি।
 কাউট- উট।
 কাচমালা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে ডিঙিত   পৰিধান কৰা অলংকাৰ।
 কহোৰ- দুৰ্ভিক্ষ।
কল্পৰত্ন- আকংক্ষিত ৰত্ন।
কল্পচিত্ৰ- কবিতাত কবিয়ে প্ৰয়োগ   কৰা মানসচিত্ৰ।
কলাপ- অলংকাৰ।
কলপিঠা- কল আৰু পিঠাগুৰিৰ   দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা এবিধ পিঠা।
কলনাও- ভাপ নাও।
কল্কা- বুটা।
 কৰ্মসাধক- সফল।
 কৰ্ধনি- কৰধ্বনি।
 কৰ্ড- বাদ্য়যন্ত্ৰৰ তাঁৰ।
 কৰাগ্ৰ- অগ্ৰহস্ত।
 কৰোটি- লাওখোলা।
 কৰুণানিধি- দয়াৰ সাগৰ।
কৰ্কট ৰোগ- এবিধ ডাঙৰ বেমাৰ।
 কুমুদপতি- চন্দ্ৰ।
 কুথি- কোষ্ঠী।
কুকৈ- কেচুৱা।
 কুচ্ন্য়া- অধিক লেতেৰা।
 কুকুৰ বহুনা- কুকুৰৰ নিচিনাকৈ বহা।
 কুকুৰা ফুল- কুকুৰা জআ ফুল।
 কুঁৱা- পাট নাদ।
 কুঁহিয়াৰণি- কুঁহিয়াৰৰ খেতি কৰা স্থান।
 কুচৰিত্ৰ- অসাধু।
কুচিৰি- ঔষধ।
 কুই- কাৱৈ মাছ।
 কুঁজী-থেকেৰা- কাউ-থেকেৰা।
 কুঁচা- খোঁচা।
 কীৰ্তিত- খ্যাত।
 কুঁয়া- গেলা।
কীট্- পোক।
 কিলোটন- ওজনৰ এক একক।
কিট্টক- গেদ।
 কালাৰি- মহাদেৱ।
 কাৰ্যভাৰ অভিদেয়- কাৰ্যভাৰৰ ভাট্টা।
 কাৰ্বন কাগজ- কাৰ্বন পেপাৰ।
 কায়িক- শাৰীৰিক।
 কামজাৰি- কামৰ পৰামৰ্শ।
 কাপ-কাঠী- লিখা-মেলা।
কান্ত- প্ৰেমিক।
 কাতুৰ্বাদ- অনুনয়-বিনয়।
 কাণৰ কণা মাকৰি সৰা- কাণৰ ওচৰত চিঞৰি থকা।
কাচ- নিচিগাকৈ ৰেপি কাট।
 কাকৰ- কোন মানুহৰ।
 কাউৰীয়ে শগুণে খোৱা- অতি হীন অৱস্থা।
 কাইল- আজিৰ আগৰ দিন।
 কল্পিত- মনেৰে সজা।
 কলুখ- দলি চপৰা।
 কলাকাৰ- শিল্পী।
কৰ্তা- যিয়ে কৰে।
 কৰ্তব্য়তা- ঔচিত্য়।
 কম'ৰছ- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ।
কফোজ- কফৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা।
 কাল মুকলি হ- সৌভাগ্য় উপস্থিত হ।
 কপৰ্দী- শম্ভু।
 কন্দল্- কাজিয়া।
 কদাচাৰ- বেয়া ব্য়ৱহাৰ।
 কন্ঠাস্থি- কন্ঠ ওচৰৰ অস্থি।
 কঠিনিকা- চকমাটি।
কখন- কেতিয়া।
 কচ- ৰস।
 কঁজলা- কজলা।
কংক- ছদ্মৰূপী ব্ৰাহ্মণ।
 ক'লাশালি- কলা ৰঙৰ এবিধ ধান।
 ক'ৰ্ট- ন্য়ায়ালয়।
 ক'লা-টকা- অসৎ উপায়েৰে ঘটা।
 কচৰা- অতিশয় লেতেৰা।
কঁহাৰ- কাঁহৰ বাচন-বৰ্তন   নিৰ্মাণ কৰা লোক।
কড়ন্দিকা- বিজ্ঞান।
কঠলুৱা- লিকটা।
 কটে বান্দৰ- কেৰ্কেটুৱা।
 কন্ঠ্যধ্বনি- কন্ঠ্যত উচ্চাৰিত ধ্বনি।
কথাত কথা ওলায়- এটা কথাৰ পৰা   বিভিন্ন কথা ওলায়।
 কতিয়া-কতিকৈ- চুকিয়া-চুকিকৈ।
 কন্টিনিউটি- ধাৰা বিৱৰণী।
 কথা কটা-কটি কৰ- তৰ্কাতৰ্কি লাগ।
 কনটেক্ট লেন্স- চকুৰ মণিত লগোৱা একধৰণৰ চছমা।
 কদমা- ময়দা আৰু চেনিৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ কৰা এবিধ   লাডু।
 কথা ল- গুৰুৰপৰা দীক্ষা ল।
কন্ধ্- মূৰ নথকা েবিধ ভূত।
 কবি- পণ্ডিত।
 কফাৰি- আদা।
কবহু- কেতিয়াবা।
 কপিশ- মেহগনী ৰস।
 কম্পাচ- জ্য়ামিটিৰ চিত্ৰ।
 কৰণীয়- কৰণীয়।
 কৰ্ত্ৰী- কৰঁতী।
 কৰ্ণসূ- কৰ্ণৰ মাতৃ কুন্তী।
 কৰ্ণপথ- কাণৰ বিন্ধা।
কৰ্মপৰায়ণতা- কৰ্মনিষ্ঠা।
 কৰ্মৰত- কৰ্মত ব্য়স্ত।
 কৰ্ষণ- চহোৱা।
কলনা- শুৱলা মাত।
 কলঘোষ- কুলি চৰাই।
 কলম্বিয়া- দক্ষিণ আমেৰিকা মহাদেশত থকা এখন   দেশ।
 কলাপ- মুক্তা লগোৱা হাৰ।
 কাইতেলি অংক- গণিতৰ পূৰণি অসমীয়া পদ্ধতি।
কাইকুলি- কাষলতি।
কাং- খামতি জনগোষ্টীৰ লোকসকলে   বাৰী, পদুলি ইত্য়াদিত দিয়া নঙলা।
কাকোদৰ- এবিধ সাপ।
কাচি- সৰু শিশুক ডিঙিত মেৰাই   দিয়া কাপোৰ।
কাগজ- তুলাপাত।
কাচন- ধোৱন।
 কাকৰ- কেকোঁৰা।
 কাকৈকতা- কাঠ খোলা চৰাই।
 কাচ- টানি বান্ধ।
 কাঞ্চনগিৰি- সুমেৰু পৰ্বত।
 কাছে- সৰু ছোৱালীবোৰে পৰিধান কৰা ৰঙ-বিৰঙৰ   কাপোৰ।
কাঞ্চনী- হালধি।
 কাডুডিমা- ডিমাছা জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে কাণত   পৰিধান কৰা এবিধ অলংকাৰ।
 কাথি- পিৰালি।
কাতি-অসমীয়া বাৰমাহৰ সাত নম্বৰৰ   মাহটো।
 কাত- গাওঁ।
 কামৰূপী- কামৰূপত থকা।
 কামোৰা-কামোৰি- ইটিয়ে-সিটোক কামোৰা কাৰ্য।
 কাৰেং-ঘৰ-    চনত স্বৰ্গদেউ চুক্লেংমুঙে শিৱসাগৰ জিলাত প্ৰতিষ্ঠা কৰা এটা ৰাজপ্ৰাসাদ।
 কঁকাল ভগা- দুৰ্বল।
কবাট- দৰ্জা।
 কম কথাত- সাধাৰণ কথাত।
 কবিলাস- বীণা জাতীয় বাদ্য়যন্ত্ৰ।
কমেডি- হাস্য়ৰসাত্মক।
 কৰদাতা- যিয়্ কৰ দিয়ে।
 কৰ্কৰ- হাতুৰী।
 কৰিশ্মা- অলৌকিক।
 কৰ্পটিক- ভিক্ষাৰী।
 কৰ্তৃপদ- কৰ্তা।
 কৰ্ক- বটলৰ ঠিলা।
কৰচ্- এবিধ বৃক্ষ।
 কৰং- বেগী।
 কৰ- ফল বা ফুলৰ কলি।
কমলেশ- ভগৱান বিষ্ণু।
 কদলী- কল আৰু কলগছ।
 কথাচহকী- বহুত কথা কোৱা।
 কপালৰ লেখা- ভাগ্য়ৰ লিখা।
 কবিতাধৰ্মী- কাৱ্য়ধৰ্মী।
 কমিক- হাস্য়ৰসাত্মক কথা।
 কম্প- কঁপনি।
কৰদ- শুল্পদায়ক।
 কৰপা- কেইবা তৰপ।
 কৰিকা- নখৰ ৰেখা।
কৰ্দম- বোকা।
 কল্ঢপ-কল্ঢপ- কলপ্-কলপ্।
 কলপ্- শৰীৰৰ ছাল।
 কলাৰ- কন্ঠ বন্ধনী।
 কলাধৰ- চন্দ্ৰ।
 কলাই- কলামাহ।
 কলাঘুমটি- অলপ টোপনি।
কলাজলা- টোপনিৰ সৈতে   বিচলিত।
 কল্পতিতা- এবিধ তিতা গছ।
 কাউ চুক- খামতি জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ বিশেষ   খোপা।
কাঁৰী- পৰিষ্কাৰ কৰা।
 কাগাবে- উঠ।
 কলন- এল ছালভেদৰ।
 কাঠ কুটালী- বাঢ়ৈটোকা।
 কাত্য়ায়ন- এজন ঋষিৰ নাম।
 কাতৰ কন্ঠ- আৰ্ত কন্ঠ।
কায়েমী-নিগাজি।
 কামী- ফল পূৰণ কৰোতা।
 কাৰুক- শিল্পী।
কালগ্ৰাস- মৰণ।
 কাৰ্যক্ৰম- যি ক্ৰম অনুসাৰে কৰিবলগীয়া কাম।
 কহিলী- যুৱতী।
 কাষৰি- পথাৰৰ আলিৰ দাঁতি।
 কাষ্ঠদাৰু- দেৱদাৰু।
কিনা দাম- যি দৰত বস্তু ক্ৰয়   কৰা হয়।
কুন্দৰিকা- খৰিকাজাই ফুলৰ লতা।
কুমোদক- বিষ্ণু।
 কুমাৰপাল- ৰজা শালিবাহন।
 কুবাক্য়- বেয়া কথা।
কুৰূচ- কাঁচি হ।
 কৃকলাস- জেঠী।
 কোষ্ণ- কুহুমীয়া।
 কূৰ্চশেখৰ- নাৰিকল গছ।
 কেঁকো-জেঁকো- আমনি।
 কে- কোন।
 কেচ- গোচৰ।
কেচকেচি- এবিধ উদ্ভিদ।
 কেতন- নিচান।
 কেটেলগ- পণ্য়দ্ৰৱ্য়।
কেপেং- কেপেয়া।
 কেপছন- কাকতত প্ৰকাশিত কোনো ফটো।
 কেৰেপা-কেৰেপি- বেঁকা-বেঁকি।
 কেৰাণিগিৰি- কেৰাণীৰ কাম।
 কেহৰোতি- কেহেৰাজ।
 কোটিক- জালত ফচাই চৰাই ধৰা লোক।
 কোটিপাল- দুৰ্গ ৰক্ষক। 
ক্ৰমাংক- ক্ৰমিক সংখ্য়া।
 কোৰক্- ফুলৰ কলি।
 কোৰ্ব্বানি- কুৰ্বানি।
ক্ৰমমান- গতিশীল।
 ক্ৰুষ্ট- চিঞৰ।
 ক্লৈৱ্য়- ক্লীৱতা।
 কোত- ক'ত।
 কোমলপ্ৰাণ- দয়ালু হৃদয়।
কোৱাচা- জাম্বিয়া দেশত চলি থকা   মুদ্ৰা।
কৌলিক- কোনো এক বিশেষ জাতিৰ।
ক্বাথ- নিৰ্যাত।
কৌমী- জাতীয়।
ক্ৰম্- পাঠ্যক্ৰম্।
কোণবীক্ষণ- কোণ পৰিমাপক যন্ত্ৰ।
 কোম্বাকানি- অনিৰ্দিষ্ট কেইজনমান।
 কোমলক- পদুমৰ নাল।
 কেলকা- গোন্ধ।
 কেশাকৰ্শন- চুলিত ধৰি টনা।
 ক'পি- নকল।
 ক'লচা- অলপ ক'লা।
ক'কা- মাতিব নোৱাৰা।
 কঁকাল ভঙা বিৰলী- একেবাৰে দুৰ্বল মানুহ।
 কচলি- হেতা।
কঙৰা- কামাতুৰ।
 কঢ়-কঢ়ীয়া- প্ৰখৰ।
 কনিয়ৰ- কৰবী
 কন্ধি- সমুদ্ৰ।
 ক বুলিব নোৱাৰা- নিৰক্ষৰ।
 কৰযস্তি- হাঁতৰ লাঠি।
 কৰৈ- এবিধ সুকাঠী বৃক্ষ।
কৰ্ণাত- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
 কৰ্ণছিদ্ৰ- কাণৰ ফুটা।
 কৰ্ণবালা- কাণত পৰিধান কৰা অলংকাৰ।
কয়লাখনি- কয়লা থকা ঠাই।
 কৰালক- ক'লা ৰঙৰ তুলসী।
 কৰীৰ- বাঁহৰ গাজ।
 কৰিপ- মাউট।
 কৰ কবলিত- হস্তগত।
 কৰটী- ঐৰাৱত।
 কমলাসনা- লক্ষ্মী।
কমলি- কম্বল।
 কমৰ- কঁকাল।
 কথেলি- হেতা।
কতিয়াকতি- চুকিয়াচুকি।
 কণাকড়ি- পানী পৰুৱা।
 কচ্ছপ- কাছ।
 কঁপ- স্থিৰ হৈ নাথাক।
 কক্পিট- বিমানত বিমানৰ চালক বহা ঠাই।
 ক-কাৰ্- ক আখৰ।
 কত্ল- বাঁহ, গছ ইত্য়াদিৰ ডাল কাট।
কদয়- বেয়া আহাৰ।
 কনফাৰ্মেচন- নিশ্চিতকৰন।
 কনা- কন্ধা।
কথা লাগ- যদি আগতে কোৱা কিবা   কথা সফল হয়।
 কন্ধ্ পৰ- ধ্বংস হ।
 কপহুৱা- যিয়ে কপাহৰ ব্য়ৱসায় কৰে।
 কপিশা- মাধৱীলতা।
 কবুল- স্বীকাৰ।
 কবিগুৰু- কবিৰাজ।
 কমৰ বন্ধা- পেটী।
কম্ৰ- অভিলাষী।
 কয়ছা- কেইটামান।
 কম্বক্তা- হতভগীয়া।
কম্বু- শংখ।
 কন্দুৱা- কান্দিবলৈ দে।
 কথাসাহিত্য়িক- গদ্য়শিল্পী।
 কণাকণি- পাৰস্পৰিক ভাৱে ফুচফুচাই কোৱা বা   ব্যক্তিগতভাৱে কোৱা কাৰ্য।
 কটা যোৱা- নষ্ট হোৱা।
 কচুৱা-গাম- কচুৰ নিচিনাকৈ খজুৱাৰ এবিধ ছালৰ   বেমাৰ।
 কঁটাল- এবিধ ফল।
ক'লীয়া কানাই- ক'লা ৰঙৰ লোক।
 কথাশিল্প- গদ্যত লিখা সাহিত্য।
 কণমান- অকণমান।
কটা যোৱা- খণ্ডন হোৱা।
 কচুৰি- এবিধ কেক যাক বিভিন্ন মচলা, দাইল, লোণ   আদিৰে তৈয়াৰ কৰা হয়।
 ক'ক- কৰাব্নৰ এখ বিশেষ ৰূপ।
 কঁটীাল কুঁহীয়া বাটি- সৰু বাটি।
 কচুপেলেটে- কচুফুল।
কচুৱনি- বেছিকৈ কঁচু গজা স্থান।
কটালি- কঁটালি।
কটৈনি- এৰাণি।
 ক'লী- ক'লা।
 কইনা- কন্য়া।
কমবক্তিয়া- অলপ কথা কোৱা লোক।
 কম্বোজ- শংখ।
 কৰমাল- ধোঁৱা।
 কবৰুহ- তৰোৱাল।
 কৰ্জা কৰা- ধাৰ কৰা।
 কৰ্মকৰ- যমৰাজ।
  কৰ্ষ- কৰ্ষণ।
কলমী গাছ- কলমৌ।
 কলীফেঁটী- কলা ৰঙৰ ফেঁটী সাপ।
 কৱটী- দৰ্জাৰ পাল্লা।
কক্ষা- প্ৰতিশোধ লম বুলি কৰা   সংকল্প।
 কাউলি- ডাঙৰ খৰাহি।
 কাকতী- লেখক।
 কাকলোঙা- তেজপিয়া।
 কাজিয়া- বিবাদ।
 কাক ছদ- খঞ্জন পখী।
 কাওৱা ভেদেলী- কোৱাভাতুৰী।
কৱ্য়- পিতৃপূৰুষলৈ পিণ্ডদান।
 কলিজা খোৱা- মৰ্মভেদী।
 কাকতন্ত্ৰা- অতি সাৱধানিত টোপনি।
কাছিম- কাছ।
 কাঠ-মিস্ত্ৰি- বাঢ়ৈ।
 কা-যুৰীয়া- সমান ওখ ডাঙৰ।
 কাবৰা- বিভিন্ন বৰণৰ।
 কামাখ্যা মন্দিৰ- গুৱাহাতী মহানগৰৰ নীলাচল   পাহাৰত অৱস্থিত এটা মন্দিৰ।
কাৰণিক- যিয়ে শুদ্ধ-ভূল,   ভাল-বেয়া বিচাৰ কৰে।
কাৰাগাৰ্- বন্দীশাল।
কাৰ্যকাৰী- কাৰ্যবাহী।
কাফ্ৰি- আফ্ৰিকা মহাদেশৰ লোক।
কামাই- উপাৰ্জন।
কা ফাই- খামতি জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ   ধোঁৱা চাং।
 কান্তা- শুভযোগ।
 কাননজিতা- অপৰূপা।
 কাণ সমনীয়া- একে যোৰৰ।
 কশিপু- গাৰু।
  কৰ্মক্লান্ত- কাম কৰি   কৰি ভাগৰুৱা হৈ যোৱা।
 কম্বুকৰ্ণ- শংখৰ আকৃতিৰ দৰে কাণ।
কপিত্থ- ঔটেঙা।
 কণা বাট- মাজবাটতে অন্ত হোৱা।
 কতক- অনেক  লোক।
কদাচিত- কেতিয়াবা।
 কন্ধ্পাত্- ধ্বংস কৰা কাৰ্য।
 কপিলী- এক প্ৰজাতিৰ বৰ্ণসংকৰ আহুধান।
 কপিঞ্জল- জাতক পক্ষী।
 কটাৰী- ফল-মূল বা বিভিন্ন শাক-পাচলি কাটিবলৈ   ব্য়ৱহৃত এবিধ অস্ত্ৰ।
 কচোৱান- ঘোঁৰাক প্ৰশিক্ষণ দিয়া মানুহ।
 কচু টেপু- কচুগুটি।
কপোত- কপৌ।
 কমনীয়- এতেকে সুন্দৰ।
 কমৰুৱা- কমাৰে নিৰ্মাণ কৰা।
কতি- কিমান।
 কচ্ছা- ফৰিং।
 কঁড়িত কঁড়ি মাৰি চলা- কৃপণালি কৰি চলি থকা।
 কলৰ-জপৰ- অধিক বেয়া অৱস্থা।
 কলিক- ক্ৰৌঞ্চপক্ষী।
 কৰ্মচ্য়ুত- পদচ্য়ুত।
 কৰ্ণকুণ্ডল- কাণৰ অলংকাৰ।
কালকুশৰি- যম।
 কাল নিৰূপণ- সময় নিৰ্ধাৰণ।
 কাষ্ঠা-    নিমিষ কাল।
কিচ্মত্- ভাগ্য়।
 কিলৰ খাৰ পা- মাৰ-কিলৰ আঘাত পা।
কুচৱলি- লৰচৰ কৰা।
 কুচি- গাওঁ।
 কুটিলগামী- বক্ৰভাৱে গমনকাৰী।
 কুটুম্ব- বংশ।
 কুটজা- সংস্কৃতৰ এটা ছন্দৰ নাম।
কুকুৱা- কুকুহা।
 কিম্বপূৰুষ- কিন্নৰ।
 কুটিৰ শিল্প-  যি আৱিষ্কাৰত মানুহে   মুখ্যতঃ বা সম্পূৰ্ণৰূপে ঘৰত বস্তু প্ৰস্তুত কৰে।
কিট্ছেন- পাকঘৰ।
 কাল্শত্ৰু- ডাঙৰ শত্ৰু।
 কাৰ্যাধ্যক্ষ- মূখ্য় কাৰ্য্যকাৰক।
 কাম্য় কৰ্ম- ভৱিষ্যতৰ ফলৰ বাবে কৰা   ৰীতি-নীতি ।
 কামনি- কামত পাৰ্গত তিৰোতা।
 কান্ধ্- কান।
 কাতি-কুতা- লৰচৰ।
কা- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে   ভায়েকক সম্বোধন কৰি মতা নাম।
 কালত ঢোকা ৰ ঢোকাত কল ৰ- পাৰস্পৰিকভাৱে   নিৰ্ভৰশীল হ।
 কৰ্মসূত্ৰ- কৰ্মবন্ধ।
কৰণ্ড- খড়্গ।
 কবন্ধ- মূৰবিহীন গাঁৰি।
 কথা দি কথা ল- নিজৰ গুপন কথা কৈ আনৰ গুপন কথা   জনা।
 কথাৰ পাক- কথাৰ মেৰপেচ।
 কঞ্জন- মইনা চৰাই।
ক- মাত।
ক'লাজীৰা- কালজীৰা।
কঁকাল চাই মেখেলা- যোগ্য়তাৰ   ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কাম দিয়া।
 কঁকাল পৰ- কুঁজা হ।
 কৰা- নিলৰ্জ্জ।
কটকীতিতা- বিদেশৰ পৰা অনা এবিধ   তিতা।
 কট্কোইতা- কঠিন।
 কণিয়া- কণিকা।
 কন্ঠবেষ্টন- ডিঙিত সাবতি মৰা।
 কথাছবি- বোলছবি।
 কন্ফাৰেঞ্চ- সন্মিলন।
 কবিত্ব- কবিতা লিখাত পাৰ্গত।
কমেডি ফিল্ম- হাস্য়মধুৰ   চলচ্চিত্ৰ।
 কৰুণা- জেক প্ৰজাতন্ত্ৰ দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
 কৰ্তব্য়স্থ- কৰ্তব্য়ৰত।
কৰ্পটি- ছিন্ন বস্ত্ৰ পৰিস্থিত।
 কলাগুটিয়া- কলগুটিয়া।
 কলহপ্ৰিয়া- শুকদেৱৰ পত্নী।
 কলম- লেখনি।
 কলিঞ্জ- পৰ্দা।
 কশেৰু- ৰাজহাড়।
 কাংকালেৱা- নাইপিয়া।
কাঁটাখুতৰা- হাতী খুতৰা।
 কলুষ- বলদ গৰু।
 কলমৌ- পানীত হোৱা এবিধ শাক।
কৰক্মচ্য়ুতি- পদচ্য়ুতি।
 কৰ্ণগত- শ্ৰুত।
 কৰযোগ্য়- কৰ লগাবলগীয়া।
 কৰ্ণজিৎ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুন।
 কমৰেড- সহচৰ।
কথ্য়- ক'বৰ যোগ্য়।
কণা গৰু ঘূৰা দি ঘূৰ- কামৰ মোৰ   নাপাই যি-তি কৰা।
কঁপনি- কম্পন।
কচোৱা- এবিধ পোক যিি মাছৰ পেটত   থাকে।
কটাহি- সিয়ালৰ মূত।
কণা-বিধতা- দুৰ্ভাগ্য়ৰ কাৰণে   ভগৱানক দায়ী দিয়া।
 কথা ৰাখ- অংগীকাৰ ৰাখ।
 কমবখ্ট- অধম।
  কয়বাটা- কেইবাটা।
 কৰনমুক্ত- কৰ দিব নলগীয়া।
 কৰ্ণ- কুন্তীৰ পুত্ৰ।
 কৰ্মকীলক- ধোৱা।
  কৰ্ষিত- চহোৱা।
 কলিকাল- কলিযুগ।
 কশা- চাবুক।
কাং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ   চিকাৰ।
 কা কং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ ঢোল নৃত্য়।
 কাকু- খুৰা,খুৰী।
 কাছ- শৰীৰত হোৱা এবিধ ছালৰ বেমাৰ।
 কাজুৱা- কামত নিপুণ।
 কাণৰ হাড়ীয়া- কাণৰ গাত।
 কাফিলা- তীৰ্থযাত্ৰীৰ দল।
কাম্- কৰ্ম।
 কাবি- ভনীয়েকৰ গিৰীয়েক।
 কামিলা- কামত উপযুক্ত।
কাললৈ- পাচলৈ।
 কালযোগী- মহাদেৱ।
 কালা- দুৰ্গা।
 কালান্তৰ- সময়ৰ ব্য়ৱধান।
 কালবশ্য- মৰণৰ বশ।
 কাফে- কফি গৃহ।
 কান পেলা- কাম কৰাৰ ইচ্ছা শেষ হ।
কাণ-মুৰ লৰা- সতৰ্ক হ।
 কাছিয়া- কঁহুৱা।
 কৱৰীতা- বেণী।
কলীয়া কানাই- ভগৱান কৃষ্ণ।
 কলিমল- পাপ।
 কল্মা- কলিমা।
 কৰ্ণ- নাৱৰ গুৰি।
 কম্বোদিয়া- এছিয়া মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
 কতিয়ৰি- কতিয়াকতিকৈ দিয়া জেউৰা।
 ক'লীয়াজাৰ- কলা ৰঙৰ এবিধ মাছ।
  কৰকৰী- ফোটা থকা সৰু   লোটা।
 কৰ্ণলতিকা- কাণৰ লতি।
 কলা নীতি- অনুপাত।
কলিকা- ফুলৰ কলি।
 কলুষিত- দোষমুক্ত।
 কাষা- কাষ।
 কাজে-কাজে- গতিকে।
 কাণসাৰ কৰ- কাণ পাত।
 কাণুিক- কাউৰী।
 কান্দি- পথাৰ।
কান্ধুলি-ছিটিকা- কান্ধুলি মাছৰ   পোৱালী।
 কামসখ- বসন্তকাল।
 কামোৰ খাই ধৰ- আট খা।
কামুকী- সংগমপ্ৰিয়া নাৰী।
 কায়কাষ্ঠা- আন্তৰিক আস্থা।
 কাৰাং- ওপৰত।
 কাৰ্বন- এবিধ মৌল।
 কাৰ্যকাৰী ব্য়ক্তি- ভাৰপ্ৰাপ্ত ব্য়ক্তি।
 কাৰ্যপ্ৰণালী- কাম কৰা পদ্ধতি।
 কালদং-আপদ।
কালশনি- অত্য়ন্ত মাৰাত্ম   ব্য়ক্তি।
 কালিনী- আৰ্দ্ৰা নক্ষত্ৰ।
 কালোচিত- সময় উপযুক্ত।
কি- ভয় খোৱা।
 কিংবা- অথবা।
 কিমত- দাম।
 কুকুঙ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
 কিহেতু- কিয়।
কীঁকিঁ- চৰাইৰ পোৱালীৰ দৰে মাত।
কুইলু- কুলি চৰাই।
কুগ্ৰহ- অশুভ গ্ৰহ।
কুমলীয়া- পুৰঠ নোহোৱা।
 কুবেশ্- মন্দ বেশ।
কুপৰামৰ্শ- বেয়া কাম কৰিবৰ বাবে   দিয়া দিহা।
 কুমায়- ক'ত।
 কুম্ড়া- কোমোৰা।
 কুম- বেহেলা।
 কুপ- কাঠৰ মহল।
 কুণিত- সংকুচিত।
 কুকুন্দৰ- জঘনকুপ।
কুম্ভা- বেশ্যা।
 কুৰুলিয়া- কুৰুলি দি।
 কুলপাংশুকা- অসতী মহিলা।
কুলক্ৰিয়া- কুলকৰ্ম।
 কৃতধী- স্থিৰ প্ৰজ্ঞা।
 কৃদৰ- ধানৰ ভঁৰাল।
 কেঁচকলি- কাঠকলি।
 কেঁচুৱালি- কেঁচুৱাৰ স্বভাৱ।
 কেঁচি- চকুৰ মলি।
 কেঁচু খান্দোতে সাঁপ ওলা- সৰু কথা জানিবলৈ   বিচাৰুতে ডাঙৰ কতা গম পোৱা।
কেঁচাই- নপকাকৈ।
 কেঁচা-ধন- পৰিশ্ৰম কৰি উপাৰ্জন কৰা ধন।
 কেছ- নগদ টকা।
কেদ'আদিম- নিৰাপত্তা।
 কেন্দ্ৰগত- মধ্যস্থ।
 কেৰাটিন- প্ৰাণীৰ ছাল।
 কেৰামত্- শক্তি।
 কেমেৰুণ- আফ্ৰিকা মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
 কেৰি- মিথৈ থবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা সৰু টেকেলি।
কেলকেলা- স্পষ্ট নোহোৱাকৈ আৰু   বেগেৰে কথা ক।
কৈয়া- ক'ত।
কোঁটাই-খৰুৱা- কোটাহী-বেঙেনা।
কোকিল্- কুলি চৰাই।
কোদণ্ড- ধনু।
কোপদীপ্ত- অধিক খং উঠা।
 কোৰোলা- অকাঁৰী।
 কৌতুকে- আনন্দৰে।
 ক্ৰকচিক- কৰতীয়া।
 ক্ৰন- এছ্ট'নিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
 ক্ৰমবিন্য়াস- মাত্ৰাবিন্য়াস।
 ক্ৰয়িক- ক্ৰেতা।
ক্ৰিয়েটিন- এবিধ এমিনো এচিড।
 ক্লিক- কটা।
 ক্য়াট- ম্য়ানমাৰত চলি থকা মুদ্ৰা।
ক্লিষ্টতা- অৱসন্নতা।
 ক্ৰোব- পাঁচ।
 কৌশল্য়া- শ্ৰীৰামৰ মাতৃ।
 কোতা- ক'ত।
 কৈৱল্য়- মোক্ষ।
 কোকয়েৎ- মেইতেই লোকসকলে মূৰত পৰিধান কৰা বগা   ৰঙৰ পাগুৰী।
 কৌন্তী- এখন নৈৰ নাম।
কৌশিকা- পিয়লা।
 ক্ৰমাত্- ক্ৰমাগত।
 ক্ৰান্তি- গমন।
ক্ৰায়িক- গ্ৰাহক।
 ক্ৰিয়াশীল- সক্ৰিয়।
 ক্ৰিয়াফল- কৰ্মফল।
 ক্ৰুকচ- কৰত।
 ক্লেদিত- ক্লেদযুক্ত।
 ক্লাছিক- সাহিত্য়।
 কৌতুহলী- কৌতুহল সম্পন্ন।
কৈশিক- শৃংগাৰ ৰস।
 কেম্প- শিবিৰ।
 কেছাৰ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
কেটৰ- অতিমাত্ৰা ক'লা ৰঙৰ।
 কেটাৰাৰ- যোগনীয়া।
 কূটকাৰ- ঠগ।
 কুলজন- প্ৰসিদ্ধ পূৰুষ।
 কুৰাল- কুঠাৰ।
 কুলপাংশুলা- অসতী।
 কুলমাৰ্গ- ধৰ্মমাগ।
কুলত্য়াগী- যিয়ে বংশ ত্য়াগ কৰে।
 কুলগিৰি- কুলাচল।
 কুযাত্ৰা- অশুভ যাত্ৰা।
কুৰৰ-(ল- শেন চৰাই।
 কুলুক- জাৰি।
 কুলা- জুখৰ হ।
 কুলশ্ৰেষ্ঠী- পৰিয়ালৰ মুৰব্বী।
 কেঁচীয়া-কেঁচি- চুকিয়াচুকি।
কেঁচা আলি- যি পথ পকী নহয়।
কেমনে- কি ধৰণে।
কেৰলী- জ্য়োতিৰ্বিজ্ঞান।
 কেৱাচ- শুশ্ৰূষা।
 কেশকলাপ- কেশগুচ্ছ।
কেলেংকাৰী- বদনামী।
 কেৰৌমেৰৌ- শৰীৰত কেইবাটাও ভাজ দিয়া।
 কেলৌমেলৌ- সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে আনন্দৰ কৰা   হুলস্থুল।
 কৃষ্ণ- ক'লা।
 কূট- স্তুপ।
কুৰংগ- হৰিণা পহু।
কুৰল- কাণত পৰিধান কৰা কেৰু।
কুপাণি- আপচু হাত।
 কুণ্ডলা- অলংকাৰ ধাৰিনী।
 কুদ্দুচ- পবিত্ৰ।
কুন থাও- খামতি জনগোষ্ঠীৰ   বয়সিয়াল লোক।
 কুপিতা- সন্তানৰ পতি থকা নিজৰ কৰ্তব্য় পালন   নকৰা পিতৃ।
 কুমক- বেছি উচ্ছাস।
 কুমবাবেলা- কেতিয়াবা।
 কুমফী- এবিধ ক'লা ৰঙৰ পানীত থকা পোক।
কুলমৰ্যাদা- বংশৰ মান-সন্মান।
কুলজা- কুলনাৰী।
কূটনী- কথা লগাই ফুৰা তিৰোতা।
 কৃতযুগ- সত্য়যুগ।
 কৃপাণ- শিখ ধৰ্মৰ লোকসকলে লৈ ফুৰা এবিধ সৰু   তৰুৱাল।
কৃষ্ণ- যি সকলোকে আকৰ্ষণ কৰে।
 কেঁচী- কাপোৰ, কাগজ বা চুলি ইত্য়াদি কাটিবৰ   কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ কটাৰী।
 কেটেহা- কটু বচন।
 কেদাৰ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ।
 কেমিকেল- ৰাসায়নিক পদাৰ্থ।
 কেৰ্জেৰীয়া- দৰ এৰি নিদিয়া।
 কৌপাতী আলু- পাটীদৈ আলু।
ক্ৰতু- যজ্ঞ।
 ক্ৰান্তদৰ্শী- ভগৱান।
 কুলজ- উচ্চ বংশজাত।
কুলাচল্- এটা অসুৰৰ নাম।
 কুশ মুদ্ৰা- কুশৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা আঙঠি।
 কুসুমিত- পুষ্পিতা।
 কুৰীতি- আচাৰ-ব্য়ৱহাৰ।
 কু-পূৰুষ- বেয়া লোক।
কু যোনী- ইতৰ প্ৰাণীৰ গৰ্ভ
 কুৰিহা- কুঢ়ি।
 কু-পুত্ৰ- চৰিত্ৰহীন পুত্ৰ।
কুৰট- মুচী।
 কুন্ঠৰিয়া- যুঁজিবৰ কাৰণে সাঁজু।
 কুনকুনি- সৰু সৰু।
 কুকুৰ্- এবিধ ঘৰচীয়া প্ৰভুভক্ত প্ৰাণী।
 কুকিচ্- এবিধ মিঠা বিস্কুট্।
কালীচী- যমৰাজে বিচাৰ কৰা   স্থান।
কালনিদ্ৰা- অস্বাভাৱিক গভীৰ   নিদ্ৰা।
কুট্টনী- কথা লগাই ফুৰা আৰু   বেয়া বুদ্ধি দিয়া মহিলা।
কুঁহি্- গজালি।
কিনা (আঙ্লি- কেঞা আঙলি।
কিশোৰ অপৰাধী- কম বয়সৰ ল'ৰা   যিয়ে অপৰাঘ কৰে।
 কামপাল- বলৰাম।
 কামল- কামুক।
 কা- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ নৃত্য়।
 কাঁঠাল- কঁঠাল।
 কাগজ-পত্ৰ- খত-পত্ৰ।
 কাঞ্চনজংঘা- পৃথিৱীৰ তৃতীয় সকলোতকৈ ওখ শৃংগ।
কাপ-চেলেকা- কেৰাণী।
 কাৰক- যিয়ে কৰে।
 কাৰানি- ওপৰত।
কালগ্ৰস্ত- মৃত্য়ুৰ মুখত পৰা।
 কালিকাপুৰাণ- এখন হিন্দু শাস্ত্ৰ।
 কিল্লা- দুৰ্গ।
 কিলাকুটি মাৰ- কিলাকুটিৰ দ্বাৰা আঘাত কৰ।
 কুঁহিপাত- নতুনকৈ ওলোৱা কোমল পাত।
 কাদম্ব- বালিহাঁহ।
 কাচন- সাজপাৰ।
কাইনেটিকছ- গতি বিজ্ঞান।
 কল্- ৰুবৰ কাৰণে কাটি অনা ডাল।
 কৰ্পূৰ- এবিধ সুগন্ধিমূলক বস্তু।
কৰেণু- হস্তিনী।
 কৰপাত্ৰ- হাতৰ ঠোলা।
 কনিষ্ঠাঙুলি- কেঞা আঙুৰৃলি।
 কটা- সময় কটোৱা।
 কংকনী- সৰু ঘন্টা।
 ক'লা জামু- বৰজামু।
 ক'ৰবাত- কোনো স্থানত।
 কটলুৱা- ৰাজহ লগা।
 কঢ়াকঢ়ি- আঁজোৰা-আঁজোৰি।
কণিবিহ সঁছ- আগলৈ সংকটত পেলাব   পৰা এনে মানুহ।
 কন্টকিল- কটোহা বাঁহ।
 কথনীয়- ক'বৰ যোগ্য়।
 কথাৰ আঁত- কথাৰ মোৰ।
 কপালক ধিয়া- কাম নকৰাকৈ ভাগ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ   কৰা।
 কপাট- দৰ্জা।
 কৰী- ঐৰাৱত।
কৰালবদনা- দুৰ্গা।
 কৰ্কৰা- পানী নিদিয়াকৈ খোৱা ভাত।
 কৰ্মস্থান- কাম কৰি বৃত্তি নিৰ্বাহ কৰা স্থান।
কলপ কাট- শৰীৰৰ ছাল সলা।
 কৰোটি- পিয়লা।
 কমিটি- সমিতি।
 কফঘ্ন- কফনাশক।
 কনাশিমলু- এবিধ তৃণ।
 কথা ফাটি-ফুটি যা- কোনো কথা অতি সোনকালে   সকলোৱে গম পা।
কণুৱা- এবিধ মাছ খোৱা পক্ষী।
 কঠীয়াতলী- কঠীয়া সিচা স্থান।
 কচ- বৃহস্পতিৰ পুতেক।
কচু-কটা- এফালৰ পৰা কাটি যোৱা।
কন্ঠীধআৰী- বৈষ্ণৱসকলে ডিঙিত   পৰিধান কৰা তুলসীৰ মালা।
 কবু- কেতিয়াও।
 কবলীকৃত- কবলিত।
 কৰ্পৰী- তুতিয়া।
 কৰ্সন্য়াসী- কৰ্মত্য়াগী।
 কল্পজ্য়োতি- কল্পনাৰ আভা।
কল্পলোক- কল্পনাৰ জগত।
 কলেষ্টেৰল- মানুহৰ দেহৰ তেজত থকা জৈৱিক   পদাৰ্থ।
 কল্কি পুৰাণ- পুৰাণ বিশেষৰ নাম।
কলিয়া- গুটি বা ফুলধৰ।
 কক্ষ- কোঠা।
 কাড় মৰাদি মাৰ- বেগেৰে গতি কৰ।
 কাচ-মণি- চিচাৰ মণি।
 কাকিল- কন্ঠমণি।
 কাঁজিয়া- দন্দ।
কক্ষ- গাৰ দাঁতি।
 কাৰ্যক্ষেত্ৰ- কাম কৰা স্থান।
 কালাজিন- ক'লা হৰিণৰ ছাল।
কিঞ্জিল- পৰাগ ৰেণু।
 কিৰ্পিণ- চিকতা লোক।
 কুচমুখ- পিয়াহৰ বাট।
 কুকুৰাৰ বসন্ত- পক্স ভাইৰাষৰ আক্ৰমণৰ ফলত   কুকুৰাৰ শৰীৰৰত হোৱা বেমাৰ।
 কুকাৰ্- ৰন্ধন কাৰ্যত ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ পাত্ৰ।
কুচক্ৰ- বেয়া বুদ্ধি।
কুটুহাই- ওহ্ বুলি।
কুন্দন- এবিধ ফুল।
 কুন্কুননি- ম'হৰ দৰে শব্দ।
 কুন্তী- পঞ্চপাণ্ডৱৰ মাতৃ।
কুমুনান্দ- ভেটফুলৰ সৌন্দৰ্য।
 কুবেৰ্- ধনৰ দেৱতা।
 কুৰূবা- পূবফালৰ পৰা অহা বতাহ।
 কুলিশপাত- ব্ৰজপাত।
 কুলাকুলতিথি- ষষ্ঠী আৰু দশমী।
 কুহুমীয়া- গৰম আৰু ঠাণ্ডাৰ মাজত থকা।
 কুসুমাকৰ- বসন্তকাল।
কুশীলব- ৰামায়ণ ৰচনা কৰা মহাকবি   বাল্মিকী।
 কূৰ্চূটালী- কপটীয়া স্বভাৱ।
 কৃতক- কৃত্ৰিম।
কৃশাক্ষ- মকৰা।
 কৃপণালি- কৃপণৰ কাম।
 কৃপালেশ- সামান্য় দয়া।
 কৃষি- খেতি।
 কেঁকোৰা- পানীত থকা এবিধ প্ৰাণী।
 কেঁকনি- গেঁথনি।
 কৃষ্ণাভ- ক'লা বৰণীয়া।
কেঙমৰা- দুৰ্বল।
 কেঁথা- চুটি-চাপৰ।
 কেটোমণি কলা- কেটোৰ কলীয়া।
কেন্দ্ৰীয়- কেন্দ্ৰত থকা।
 কেবেজিয়া- কৃপণ।
 কেলেং-মেলেং- গা বেয়া লগা।
 কোটি- দহ নিযুত।
 কোমল বৰা- এবিধ জলপানৰ ধান।
কোৰ- কাণ।
কোৰ্মা- এবিধ আহাৰ।
কোষাগাৰ- ধন থওৱা ঘৰ।
ক্ৰমণ- ঘোঁৰা।
ক্ৰতুদ্বিষ- ৰাক্ষস।
ক্ৰুব- নিষ্ঠুৰ।
 ক্লীৱতা- নপুংসকতা।
 ক্লেশ্- দুখ।ট
 কেচ্কেচা- দন্দ কৰ।
 কেটেৰীয়া- খিংখিঙীয়া।
 কৃশতা- ক্ষীণাই যোৱা।
 কৃন্তন- ছেদন।
কুহু- কুলি চৰাইৰ মাত।
 কুসুমধনু-  ধন্বা।
 কুৰ্বানি- মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ ধৰ্মীয় নিয়ম   অনুসৰি জীৱ-জন্ু বলিদান দিয়া কাৰ্য।
কুণ- নাভিৰ মলি।
 কিতব- জুৱাৰী।
 কালিংগ- তৰমুজ ফল।
 কুট্টিত- খণ্ডন কৰা।
 কুটি- দেহ।
 কুটিলা- সৰস্বতী নদী।
কুক্কুট- কুকুৰা।
 কিন্- বেচ দি ল।
 কিঞ্চিদধিক- সামান্য়।
কালিকা- অপদেৱতা।
 কাল- ৰুদ্ৰৰ এটা নাম।
 কায়কৃত- শৰীৰৰ দ্বাৰা কৰা।
 কান্ধিয়া- পুখুৰীৰ দাঁতি।
 কালচিল্কা- চাকৈ চকুৱা।
 কাপ মৈলাম- দুৱাত কলম।
কাচি- ধান কাটিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ   কৰা এবিধ সঁজুলি।
  কাইদা- নিয়ম।
 কষ্টি- পৰীক্ষা।
কলে-কাঁখে- আদৰ-সাদৰ।
 কলনি- উপনিৱেশ।
 কৰ্মযোগ- বেদবিহিত কৰ্ম।
 কলচী বাঁহ- কলহী বাঁহ।
 কলপ- চুলিত লগোৱা ৰঙ।
 কাইয়া- কাউৰী।
 কাকোল- ঢোৰাকাউৰী।
কাচিদৰীয়া- কাচিৰ দাৰৰ দৰে।
 কাঠকঠুৱা- কাঠতকৈও কঠিন।
 কাণত মন্ত্ৰ দে- বেয়া বুদ্ধি বা পৰামৰ্শ দে।
কাণত ধৰ- শপত খা।
 কাণ ঘোলা কৰ- একেটা কথাকে বাৰে বাৰে কৈ   অশান্তি দিয়া।
 কালিকা- মহাদেৱৰ পত্নী।
 কালস্ৰোত- সময় প্ৰৱাহ।
 কালানুৱতী- সময় অনুসৰি।
 কিলোলিটাৰ- এক হাজাৰ লিটাৰ।
 কিলকুন- কিলাকুটি।
কিলে- কিয়।
 কিতাবত- পত্ৰ।
 কিৱী- নিউজিলেণ্ডত দেখিবলৈ পোৱা এবিধ পক্ষী।
কুৱেলতা- এবিধ লতা।
 কুং- নাক।
 কুঁজী- মন্থৰা।
 কুচক্ৰী- বেয়া বুদ্ধি কৰা।
 কুকুৰীকপালি- ঘোঁৰা আৰু গাধৰ কুকুৰীকণা বেমাৰ।
 কুট্টক- কটাৰ অস্ত্ৰ।
 কুন্দৰ- ভগৱান বিষ্ণু।
কুমুদনাথ- এতেকে চন্দ্ৰ।
 কুমাৰ বাহী- ম'ৰা চৰাই।
 কুৰ্কুট- কুকুৰা চৰাই।
কুলী- হজুৱা।
 কুহ্ম বুলীয়া পাগ- এবিধ পাগুলি।
 কৃত- কৰা।
 কূপী- সৰু কুঁৱা।
 কৃমিজ- কৃমিৰ পৰা উৎপত্তি।
কেকৰা- ভাঁজ থকা।
কেত- ঘৰ বাসস্থান।
কেতি- কেতিয়া।
 কেঞ্চাৰ- কৰ্কট বেমাৰ।
 কেৰেপ- লৰচৰ।
কেৰাহি- বেঁকা।
 কেঁত-কুৰ্ কৰ- শৰীৰত কষ্ট পোৱাৰ পিছতো লৰচৰ   নকৰ।
 কেগো- কোননো।
 কেতনা- কিমান।
 কেন্দ্ৰী- প্ৰধান।
 কেৰেট- মূল্য়ৱান ধাতু।
 কেহলৈ- কোন স্থানলৈ।
কোটাহী বেঙেনা- চাপৰ।
 কোটোলা- কৰঙা।
 কোমলতা- কোনল গুণ।
ক্ৰমাগত- একাদিক্ৰমে।
 ক্ৰনা- আইছলেণ্ডত চলি থকা মুদ্ৰা।
 ক্ৰুঞ্চ- ডাঙৰ বগলী।
 ক্ৰিয়া পথ- চিকিৎসা পদ্ধতি।
 ক্ৰীড়া- খেল-ধেমালি।
 কেৰেচা- বেঁকা।
 কেহেটি- অলপ কঁপা।
কোৰমা- দৈনে সনা মাংস।
 কেন্টু- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে কাণত পৰিধান   কৰা এবিধ অলংকাৰ।
 কোমৰ- কঁকাল।
ক্ৰংভংগ- নিয়ম উলংঘা কৰা।
 ক্ৰকছ- কৰত।
  কোবা- মাৰ।
 কেৰেচী-    বছৰৰ মূৰত পোৱালী জন্ম দিয়া গাই।
 কেহেৰ্ পৰা- ক'ৰ পৰা।
কুমুৰ- কোমোৰা।
কুচ্কুচ্- এটা অনুকৰণমূলক   শব্দ যি সামান্য তাৎপৰ্য প্ৰকাশ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয় ।
কুগ্ৰহীয়া- অমংগলীয়া।
কাইতা- বেঁকা।
কল্য়াণী- ভাগ্য়ৱতী।
কাঁৰ্শলা- এবিধ সৰু সাপ।
 কাচল- পিন্ধা কাপোৰৰ ওলমি থকা অংশ।
 কাটেক- কাট।
 কাঞ্জিকা- এবিধ লতা।
 কাম্ধেনু- যি বিচাৰে তাকে দিয়া এজনী গাই গৰু।
 কাম্পিল- পাঞ্চাল ৰাজ্য়ৰ দক্ষিণ প্ৰান্তত   অৱস্থিত এখন ৰাজ্য়।
 কামায়ু- জটায়ু পক্ষীৰ কাকেয়ক গৰুড় পক্ষী।
কাৰ্ডিঅ'গ্ৰাম- হৃদচিত্ৰ।
 কাৰোবা- চিনি নোপোলা লোক।
 কালি- চিয়াঁহী।
  কামদ- যিয়ে ইচ্ছা পূৰণ   কৰে।
 কাচাৰ-কিচিৰ- অশুচি ্শুচি ভাৱ।
 কাঁটাচামুচ- খাদ্য় খাবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা   এবিধ সঁজুলি।
 কাইচি- চিংপৌ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ গলপতা।
 কল্পসুত্ৰ- জৈনধৰ্মীয় শাস্ত্ৰ।
 কৰ্পটদাৰী- ভিক্ষাৰী।
 কৰ্তব্য়নিষ্ঠ- কৰ্মনিষ্ঠ।
কৰিল- বাঁহ-গাজ।
 কফিন- শৱাধাৰ।
 কনকাচল- সূণেৰে ভৰপুৰ পৰ্বত।
কবিতাকুঞ্জ- নিকুঞ্জ।
 কমেডিয়ান- হাস্য়ৰসৰ অভিনেতা।
 কৰিীয়া- পৰিশ্ৰম কৰা লোক।
 কৰ্তব্য়পৰায়ণ- কৰ্তব্য় পূৰণ কৰা।
 কৰ্ণিয়া- চকুৰ সন্মুখত থকা পোহৰ সোমাই যাব পৰা   পৰ্দা।
 কৰ্মসাধন- কাম পূৰণ কৰা।
 কলাপ- জোন।
কলা-কলাকৈ বাঢ়-লাহে-লাহেকৈ   বাঢ়ি যা।
 কক্ষাপট- কৌপিন।
 কাঁড়- বাণ।
কাচাৰাং- বিড়ি খাবৰ নিমিত্তে   ব্য়ৱহাৰ কৰা এজোপা গছৰ পাত।
 কাণ থিয়- সতৰ্ক।
 কাঢ়াই- কেৰাহি।
 কাঠাৰি- কটাৰী।
 কাণ ধৰ- লাজ দে।
 কাথা- বহু পূৰণি কাপোৰ লগ কৰি ঘৰতে তৈয়াৰ কৰা   কাপোৰ।
 কাতৰাণি- গেঙনি।
কাপ্কাপ্- কেইবাটাও ৰঙৰ আঁচ   থকা।
 কামতাল- এক প্ৰজাতিৰ ডাঙৰ উৰহি।
 কাৰ্যাৰম্ভ- কোনো কামৰ আৰম্ভণি।
কালি- দীঘক প্ৰস্থৰে পূৰণ কৰিলে   পোৱা ফল।
 কিট্টাল- তামৰ পাত্ৰ।
 কুঁৱৰী- ৰজাৰ পত্নী বা ৰজাৰ জীয়ৰী।
 কুখ্যাত্- অপৰাধী লোক যেনেদৰে প্ৰচাৰিত।
 কুটুবিম্ব-  ঘৰৰ গৰাকী।
কুঞ্চন- অনাদৰ।
কিঞ্চিৎ কিঞ্চিৎ- অকণ- অখণকৈ।
কালায়ল- লোহা।
কালাতিপাত- সময় অতিবাহিত কৰা   কাৰ্য।
কালা পোকা- পইতাচোৰা।
কাত্য়ায়নী সংহিতা- কাত্য়ায়ন   ঋষিয়ে ৰচনা কৰা সংহিতা।
 কাণে-কাণমাৰি- কোনো ধৰণে।
 কহলাৰ- বগা ৰঙৰ ভেঁটফুল।
 কলত্ৰ- বিবাহিতা মহিলা।
 কল- ঘটিকা থকা অংশ।
কাইঠা- দলপুঙা পক্ষী।
কাইকলা- কোকিলা মাছ।
কাকোন্- সোণাৰিৰে চেপেনা।
কাটন্- চোক্।
কাটব্য়- কটুতা।
কাপ-খা- টানকৈ লাগি ধৰ।
 কিথন- কেতিয়া।
 কিংকু- কেনেকুৱা।
 কি চাউ- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ককায়েক   সম্বোধন কৰি মতা নাম।
কুলীয়া- কুল সম্পৰ্কীয়।
কেঁচ- প্ৰখৰ।
কেত্টি- কিছুমান।
 কেৰেংআৰহম- মানুহে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবৰ কাৰণে   অবলম্বন কৰা পদ্ধতি।
 ক্ৰম্শঃ- লাহে-লাহে।
ক্ৰুদ্ধ- ক্ৰুধিত হোৱা।
 ক্লিপিং- কটা।
 কেৰুন্দ- কেৰেলুৱা।
 কৃত্য়ক- কৰ্ম।
 কৃশানু- জুই।
কেংথাম- কৰঙন।
কেচ্টা- ফেনেক।
কেণ্ডেল- মমবাটি।
কেছেট- ধ্বনি।
কেন্টনমেন্ট- সেনা নিবাস।
ক্ৰব্য়- কেঁচা মাংস।
 কৰ্মবন্ধন- কাৰ্য্যৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা   সাংসাৰিক সংলগ্নসমূহ।
 কলঘৰ- যন্ত্ৰ-পাতি থকা কাৰখানা ঘৰ।
 কল-থ'কা- কলৰ থোক।
 কলংক- দুৰ্যশ।
 কলগান- গ্ৰামোফোন।
 কলক- মহিলাই কঁকালত পিন্ধা অলংকাৰ।
কল্ক- ঘিউ, তেল ইত্য়াদিৰ পৰা   ওলোৱা গেদ।
কলিন্দনন্দিনী- যমুনা   নদী। 
কস্তুৰীমল্লিকা- এবিধ মালতী   পুষ্প।
কাঁৰ- শস্য় পৰিষ্কাৰ কৰ।
কাগজ ফুল- কাগজৰ দৰে মিহি এবিধ   ফুল।
কাকা- দাদা।
 কাটিহা- তিৰষ্কাৰ।
 কাণ গধুৰ- কাণেৰে কমকৈ শুনা।
 কাতাই- নামাজ পঢ়াৰ সময়ত মানুহ গোটখোৱা শাৰী।
 কাণ্ড- কাড়।
কান্থি- পিৰালি।
কান্দন- দোষত চকুপানী ওলোৱা   অৱস্থা।
কান্তিমতী- চন্দ্ৰকলা।
কাম্-কলা- ৰতি শাস্ত্ৰ।
কায়- শৰীৰ।
কাৰুশিল্প- কাৰুকলা।
 কাৰ্যালয়- অফিচ।
 কালৰোগ- অধিক জ্বৰ উঠা।
 কালাভ্ৰ- ডাৱৰ।
 কাষ্ঠময়- কাঠৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত।
 কিডনেপাৰ- অপহৰণকাৰী।
 কিচ্য়া- এটা।
কিলা- কিলাকুটিৰ দ্বাৰা কৰা   আঘাত।
 কুঁৱৰী আলু- এক প্ৰজাতিৰ কাঠ আঁলু।
 কুট্টিম- পঁজা ঘৰ।
কুন্থন- কেঁকনি।
 কুমাল- ডাৱৰ।
 কুৰুক্ষেত্ৰ- মহাভাৰতৰ পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱৰ   যুদ্ধস্থলী।
 কুলাট- টুপী।
 কুলবিপ্ৰ- কুল পুৰোহিত।
 কেং- ঠেং।
 কৃষ্ট- টানি লৈ যোৱা।
কেণা- পোকে বিন্ধা।
 কেৰাহী- তৰকাৰী, ভাজি ইত্য়াদি ৰান্ধিবৰ কাৰণে   ব্য়ৱহাৰ কৰা পাত্ৰ।
 কেশৱানন্দ- অধিক আনন্দ।
ক্ৰমবিকাশ- ক্ৰমান্বয়ে বিৱৰ্তন।
 ক্ৰুষ্ট- নিৰ্দয়।
 ক্ৰিয়াপৰ- পৰিশ্ৰমী।
 ক্লেম্প- একাধিক বস্তু।
 ক্লিনিক- নীৰুজালয়।
 ক্ল'ৰ'ফিল- গছৰ পাতৰ সেউজীয়া ৰঙৰ পদাৰ্থক।
 ক্ৰম- এবিধ বনৰীয়া পক্ষী।
কৌসূতিক- প্ৰৱঞ্চক।
 কৌৰৱেয়- কুৰুবংশীয়।
 কোমোৰা- এবিধ লতাৰ ফল।
কেৰিয়াৰ- বাহক।
 কৃপাসিন্ধু- অধিক দয়াৱান।
 কুমুইত্তক- কুৎচিত।
 কুকুহা-উৰা - আউল বাউল হোৱা।
 কিুঞ্চিৎ- অলপ।
 কাৰ্শলা- কাঁড়ৰ নিচিনা সৰু।
 কায়চিকিৎসা- শাৰীৰিক বেমাৰৰ চিকিৎসা।
 কান্দি ভাত খা- দুখ কষ্টৰে জীৱন নিৰ্বাহ কৰ।
কাতিয়া- এফালৰ পৰা আনফাল হোৱা   কাৰ্য।
 কাঁছা- কাঁহ।
 কল্পনাপ্ৰসূত- যি সঁচা নহয়।
কলন গণিত- গণিত বিজ্ঞানৰ এটা   ভাগ।
 কবিৰাজী- কবিৰাজৰ।
 কাপলৰ আঁক- ভাগ্য়ৰ লিখন।
 কঠোৰ্- কঠিন।
 কট্কটা- স্থিৰ হৈ নাথাক।
 কঁচ- কাঁচ।
ক'নাত- কোন স্থানলৈ।
 কটলা-কটল- কঠিন হৈ থকা।
 কঞ্জনীল- নীলা ৰঙৰ পদুমফুল।
কঠীয়া তোল- ৰুবৰ নিমিত্তে কঠীয়া   পৰা স্থানৰ পৰা উঘালি আন।
 কচৰ- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
 কখ্নও- কেতিয়াবা।
 কচালনি- জোকাৰণি।
 কঠুৱাল- নিষ্ঠুৰ।
 কঠ- এজন ঋষিৰ নাম।
 কঠীয়া মৰ- ধ্বংসিত হ।
কন্ঠসুত্ৰ- মৰমতে সাবতি ধৰা।
 কণী পাৰ্- ডিমা পাৰ্।
 কণিবিহ্- ্দিক সৰু এবিধ বিহৰ গুটি।
কম্পমান্- কঁপা।
 কৰপতি- এৰা নিদিয়া লেঠা।
 কবিৰত্ন- পণ্ডিত ৰত্ন।
 কপালমোচন- পুষ্কৰ তীৰ্থ।
 কনাই- ডিমৰুগুটি।
কনক লংকা- সোণৰ লংকা।
কন্ঠমালা- পূৰু,ে ডিঙিত পৰিধান   কৰা জপমালা।
ক'ৰবাৰ কোনোবা- চিনি নোপোৱা   মানুহ।
 কটনা কটা- দখুয়ী আৱস্থা।
 কট্কটনি- ৰামোৰণি।
কটঙা- কটুৰ।
 ককৰ্থনা- তিৰষ্কাৰ।
 কঁকিয়া- কাঁকৈৰ দ্বাৰা মূৰ আঁচোৰ।
 কৰ্তন- আয়কৰ ৰেহাই।
 কলনি- কলৰ বাৰী।
 কলটো নহয় গিলি থবলৈ- সহজ কাম নহয় সোনকালে শেষ   কৰিবলৈ।
 কল্পনা- মনত ভাৱি লোৱা ইচ্ছা।
কলেজ- হাইস্কুলীয়া শিক্ষা শেষ   হোৱাৰ পিছৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা শিক্ষা জীৱনৰ পঢ়াশালি।
 কা-টে-খাং-ঃ কাই-বৌদ্ধ জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ এবিধ   লোক নৃত্য়।
 কাতিল- হত্য়াকাৰী।
কাত- ফুটা ওলোৱা।
 কামকূট- যোনী।
 কাষ্- বন।
 কাৰ্ড- ডাঠ চাৰিচুকীয়া কাগজ।
 কাৰুশিল্পী- কাৰুকৰ।
 কাৰ্যহন্তা- যিয়ে বেলেগৰ কাম নষ্ট কৰে।
 কাষ্ঠ- কাঠ।
কিন্কিনিয়া- সৰু সৰু টোপ হৈ   পৰা।
 কিঞ্জলক- ফুলৰ কেশৰ।
 কুচ্- পিয়াহ।
কুটুম্বিনী- গৃহিনী।
 কুটা- ছিগা খেৰ-বন ইত্য়াদি।
 কিঃ  ত্ৰিংগি'ৰ- শিক্ষক।
 কাহাৰক- দোলাভাৰী।
 কুঁজা- নাঙল।
কীটজ- কীটৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা।
কুন্তলা- কেশৱতী মহিলা।
কুমুদ্- ভেঁটফুল।
কুমবেলা- কেতিয়া।
কু-বাদ- মিছা বদনাম।
কুৰ্তা- এবিধ চোলা।
 কেক'লজি- অশুদ্ধ শব্দ।
 কেন্টিন- কাৰখানা।
 কেটেপা-কেটেপ্- এটা-এঠি।
 কেপ- টুপি।
 কেৰেচী- আদা বনৰীয়া।
 কোট- দুৰ্গ।
কোঁহ- অসন্মত।
 ক্ৰবাদ্য়ক- মাংসবোজী।
 ক্ৰ'য়েছিয়া- িউৰোপ মহাদেশত অৱস্থিত এখন   দেশ।
ক্ৰীড়া-কৌতুক- হাঁহি-ধেমালি।
 ক্ৰোধনা- চন্দী।
 ক্লাষ্টাৰক- তথ্যৰ একোটা গোট।
 ক্লান্তিকৰ- ভাগৰ লগোৱা।
 ক্ৰন্দ- আহ্বান।
 কৌমুদীপতি- জোন।
 ক্ল'ৰিন- এবিধ গেছীয় মৌল।
কৌতুহল্- আগ্ৰহ।
 কোপী- খঙাল।
 কেশ সংস্কাৰ- চুলি আঁচোৰা কাৰ্য।
কেট্কুটন নকৰ- অকলো লৰচৰ নকৰ।
 কূলক- উঁইৰ হাফলু।
 কূপ- ছালত থকা গাতৰ নিচিনা ভাগ।
 কুৰুক্ষেত্ৰকাণ্ড- কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ নিচিনা   ভয়াৱহ কাণ্ড।
 কুন- মানুহ।
 কুণ্ডীয়- আবদ্ধ।
 কুমাৰী- ৰজাৰ জীয়ৰী।
 কুফা লাগ- নষ্ট হ।
কুৰূপ- অশুৱনি।
 কুলায়- বাসস্থান।
 কুলম্ভৰ- চোৰ।
কুহৰিত- ধ্বনি।
 কুসুমকাৰ্মুক- প্ৰেমৰ দেৱতা কামদেৱ।
 কূলভূ- নদীৰ পাৰত থকা মাটি।
 কেংগাৰু- অষ্ট্ৰেলিয়া মহাদেশত থকা এবিধ   স্তন্য়পায়ী প্ৰাণী।
 কেকাধ্বনি- ময়ুৰ পক্ষীৰ মাত।
 কেডাৰ- কোনো সংস্থা।
 কেহজুল- অসমত উৎপাদন কৰা েক প্ৰজাতিৰ   ধান।
কোটকা- কৃপণ।
 কোমা-  এজন কঠিন ৰোগীৰ সম্পূৰ্ণ আৰু   দীৰ্ঘম্যাদী জ্ঞান হেৰুওৱাৰ স্থিতি।
 ক্ৰীড়াজয়ী- খেলত যিয়ে জল লাভ কৰে।
ক্ৰিয়াবাচক- কাৰ্যবোধক।
 ক্ৰাম- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ দোলা।
 ক্ৰন্দনধ্বনি- কান্দোনৰ শব্দ।
 কোষ্ঠ- ভঁৰাল।
 কোৱাৰি চেলেক্- আশা এৰি দে।
 কোৱাৰি মুৰ্খাতি- ওঁঠ ফটা এবিধ বেমাৰ যি   ভিটামিন 'B' ৰ অভাৱত হয়।
 ক্ৰীত- কিনা।
ক্ৰিয়াকাণ্ড- কাৰ্যাৱলী।
 ক্ৰুৰদৃক- হিংসুক।
 কেৰমেৰিয়া- বেঁকাকৈ কৰা গতি।
কেং- টাঙোন খোৱা কুকুৰৰ দৰে   মাত।
 কুহুলিয়া- লাহে লাহে ক।
 কূপাৰ- সাগৰ।
 কেংকাথা- উত্তৰ প্ৰদেশত থকা এবিধ মালবাহী গৰু।
 কেনেৰীয়া- কান্দুৰা।
 কেশাকেলী- চুলিয়া-চুলি।
 কোছা-কোছে- মুঠিয়ে-মুঠিয়ে।
ক্লিক- মাউছৰ বুটাম টিপা কাম।
 ক্লিশিত- কষ্ট পোৱা।
 ক্ৰব্য়াদ্- মাংসাশী।
ক্ৰীড়ন- খেলা কাৰ্য।
 ক্ৰিয়া নাড়ী- বেশ্যা।
 ক্লিন্ন- তিতি থকা।
 কৃষ্টি- শিল্প-কলা।
 কৃষ্ণকাষ্ঠ- অগৰু।
কুলাধম্- বেয়া কাম কৰি বংশলৈ   দুৰ্নাম অমা।
কূহা- কুঁৱলী।
কূপযন্ত্ৰ- কুঁৱাৰ পৰা পানী   তুলিবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা চকা।
 কেকোৱা- এক প্ৰজাতিৰ ধান।
 কেঁচীয়া- কতীয়া।
কেঁচা কিল- জোৰকৈ মৰা কিল।
 কেডেট- সেনা ছাত্ৰ।
 কেন্দ্ৰ- ঘূৰণীয়া বস্তুৰ মাজৰ অংশ।
 কেশ্- চুলি।
 কেপ্কেপ্ কৰ- আহাৰ নাপাই কষ্ট পা।
 কুৰ্পৰ- কিলাকুটি।
 কূচিতা- তুলিকা।
কৃশাংগ- শীৰ্ণকায়।
 কৃন্তনী- ছুৰী।
 কেঁৰা-কুজা ভাং- জেঙা মাৰ।
কেশপ্ৰসাধন- চুলিক সুসজ্জিত   কৰা।
 কেৱল্- একমাত্ৰ।
 কেশস্পৰ্শ- চুলি চোৱা।
 ক্ৰমাগতে- ধীৰে ধীৰে।
 কেণ্ডিডেট- প্ৰাৰ্থী।
 কেৰুৱালি- নাৱৰ গুৰিয়াল।
 কেৰঘেহঁনি- কৰো নকৰো কৰি থকা অৱস্থা।
কেংকঙনি- মাৰ খওৱাৰ পিছত কুকুৰৰ   শব্দ।
 কেতকী- কেতেকী ফুল।
 কেৰুণীয়া- কেৰোণে খোৱা।
কেৰামতালি- বলীৰ স্বভাৱ।
 কোটিকল্প- কোটি সংখ্যক।
 কোৰ্ কোৰ্- ভেকোলাৰ দৰে শব্দ।
 ক্ৰীড়াৰত্ন- যৌন সম্ভোগ।
কোটৰগত- গাঁতত সোমোৱা।
কোঁৱৰ্- ৰজাৰ পুত্ৰ।
কোঁচ- কোলা।
কৈৰা- কোন ঠাইত।
কেৰহিকৈ- চকু বেকা কৰি।
ক্ৰুইজাৰ- যুদ্ধ-জাহাজ।
 ক্ৰোম- হাওঁফাওঁ।
 ক্বণিত- ধ্বনি।
 কোমলকৈ- লাহেকৈ।
 কেশবিন্য়াস- চুলি সুসজ্জিত কৰা কাৰ্য।
 কেলিপাত- গুৰি ব'ঠা।
 কেৰকা- নেওঠনি।
কোকিল কন্ঠ- কুলি চৰাইৰ মাতৰ   নিচিনা শুৱলা।
 কোমল চাউল- তিয়ালেই কোমল হৈ পৰা জলপান খোৱা   এবিধ চাউল।
 কোহল- এবিধ বাদ্য়যন্ত্ৰ।
কোড়- কোলা।
 কোঁটা- বেঁকা।
 কোষ উৎপাদন- কোষৰ উৎপত্তি।
 কৌশলিক- ভেটি।
 ক্ৰিয়াশৈলী- যি পাহাৰ প্ৰাকৃতিক নহয়।
 ক্ৰোধোদ্দীপক- ক্ৰোপজনক।
 ক্লীৱত্ব- পূৰুষত্বহনতা।
কোঁহা- অণ্ডকোষ।
 কেৰা দুপৰ- ভৰ দুপৰীয়া হোৱাৰ অৱস্থা।
 ক্ৰথনক- পদ্ধতিগত।
 কৌশলী- ধূৰ্ত।
ক্ৰিয়াসিদ্ধ- কৰ্মৰ পৰা সফলতা   আৰ্জিব পৰা।
 কাচি চিঙা- আঘোন মাহত   শস্য চপোৱাৰ শেষত উদযাপন কৰিবলৈ কৰা ভোজ।
 কালৰী- কাণেৰে শুনা নোপোৱা মহিলা।
 কাষ্ঠহাঁহি- যি হাঁহিত ৰস নাথাকে।
কিৰিষণা- কৃষি কাৰ্য।
 কিৰ্মিৰ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ দ্বিতীয় পাণ্ডৱ ভীমে বধ   কৰা এটা ৰাক্ষহৰ নাম।
 কুদৃষ্টি- বেয়া দৃষ্টি।
কুতুব- ধ্ৰুৱ নক্ষত্ৰ।
 কুভোজ্য়- বেয়া খাদ্য়।
 কুলাৱ- নদীৰ পাক।
কূৰ্চিকা- কাঁচি গাখীৰ।
 কূটস্থ- নিতৌ একেটা ৰূপতে থকা।
 কৃষাণি- খেতিয়কৰ কাম।
 কেইও- সেই সকলো।
 কেতপং কুৰুলী- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বজোৱা   এবিধ বাঁহী।
 কোট্-কোটি- অনেক।
 ক্ৰমবিকাশবাদ- ক্ৰমবিকাশ মত।
কেইজান- কিজানি।
 কেও- কোনো।
 কূট্- পৰ্বতৰ টিং।
কুলক্ষণা- দুৰ্ভাগা।
 কুৰুদীয়া- এখন পূৰণি ৰাজ্য়।
 কুমুদাকাৰ- পদুম পুখুৰী।
 কুপথ্য়- ৰোগীৰ বাবে বেয়া আহাৰ।
 কুন্দৰুথ- খিৰিকী।
 কুঠীয়া- কঁঠীয়া।
 কাক্ষণ্- বেয়া সময়।
কাম্দেৱ- মদন।
 কাচৰ্- অসমৰ ভাল জাতিৰ ম'হ।
 কাঁড়ী- যিয়ে বাণ মাৰে।
কাঁটল্- তৰ্জুৰ কাইট।
 কাঁখ-বগল- কাষলতি।
 কৰ্মপদ্ধতি- কাম কৰাৰ নিয়ম।
 কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা- অধিক পৰিশ্ৰম কৰ।
 কথঞ্চিৎ- অলপমান।
 কঁৰীয়া- কাণত পৰিধান কৰি এবিধ অলংকাৰ।
ক'ৰাচ- হেতা।
 কট্মটীয়া- কঠিন।
 কনাল-  চাল উলিওৱাৰ সময়ত ব্যৱহৃত বাঁহৰ   সঁজুলি।
কপধূৰ্ল- এবিধ গাজ কাপোৰ।
 কমলিনী- পদুমণি।
কৰ্পৰ- লোহাৰ কেৰাহী।
 কলাভৱন- শিল্পগৃহ।
 কাউচা- কাউৰীৰ দৰে এবিধ পক্ষী।
 কাথ্মা দি- উখহি কঠিন হৈ পৰ।
 কামতাল উৰহী- এক প্ৰজাতিৰ দীঘল উৰহী।
কাৰ্যবিধি- কোনো কামৰ নিয়ম।
 কালানুক্ৰমিক প্ৰণালী- কালক্ৰমৰ বিধি।
 কিউ- স্নোকাৰ।
 কুনলাইছেন- মাৰ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ বিশেষ   চাদৰ।
 কুৰি- সংখ্যা।
কুলেন্ট- শীতলীকৰণ।
 কৃচ্ছ্ৰসাধ্য- দুঃসাধ্য।
 কৃশাংগ- মহাদেৱৰ এটা নাম।
কৃতজ্ঞ- যিয়ে উপকাৰীৰ উপকাৰ   স্বীকাৰ কৰে।
কেপৰিক এছিড- সুগন্ধি প্ৰস্তুত   কৰাৰ সময়ত প্ৰয়োগ কৰা এবিধ এছিড।
কোটৰী- দুৰ্গা।
 ক্ৰিয়া বিধি- কামৰ নীতি-নিয়ম।
 কৌ- বৰগীতৰ এটা ৰাগৰ নাম।
 কেত- কিছুমান।
 কৃশ্- খীণ।
কুমেৰু- পৃথিৱীৰ দক্ষিণ মূৰৰ   অংস।
 কিথেন- কেতিয়া।
 কাপ- খামতি জনগোষ্টীৰ লোকসকলে চিকাৰ কৰিবৰা   বাবে পতা ফান্দ।
 কাম-মূঢ়- কামাৰ্ত।
 কিলোগ্ৰাম- জোখ কৰাৰ এক পৰিমাণ।
 কুমাৰচাৰ- কিশোৰৰ চৰিত্ৰ গঠন।
কোটিপতি- যাৰ হাতত কোটি টকা   আছে।
 ক্ৰিকেট- এবিধ খেল।
 কুজা- পানী থবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা পাত্ৰ।
 কুদপৰ্শন- দেখিবলৈ বেয়া।
 কাখিৰ আমু- ঘিউ।
কাতে- মূল্য়ৰ কাৰণে।
 কা-কা- কাউৰীৰ দৰে শব্দ।
 কামিয়াব- সফলতা।
 কাৱৈ জাপৰি- এখ প্ৰজাতিৰ আহু ধান।
কুনকুনি মৌ- এক প্ৰজাতিৰ অতি   সৰু সৰু মৌমাখি।
 কুৰুল- কুটিল।
 কুল্- নদীৰ কাষ।
 কৃষ্য়- কৰ্ষণযোগ্য়।
 কেঁচা বৰলক চপোৱা- বিপদ মাতি অনা।
 কৌতুহলজনক- আগ্ৰহীজনক।
কেত্খানি- অলপ জোখৰ।
 কুকুৰী- মাইকী কুকুৰ।
কৰ্ষিণা- কৰ্ম।
 কূটকৰ্ম- ছলনা।
 কেঁচু- গাতত থকা সাপৰ দৰে এবিধ পোক।
কেৰাছিন- এবিধ খনিজ তেল।
 কোষমৰা- পৰিগলন।
 ক্ৰীতদাস- কিনা চাকৰ।
 কেনিয়া- আফ্ৰিকা মহদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
 কৌশল্- পাৰ্গতালি।
ক্ৰৌঞ্চাৰতি- শিৱ-পাৰ্বতীৰ   পুত্ৰ কাৰ্তিকৰ এটা নাম।
 কেৰকেটা- ফেচকুৰি।
 কেকটাছ- মৰুভূমি অঞ্চলত থকা এবিধ বৃক্ষ।
 কুন্ত- যাঠী।
 কুলাংগনা- উচ্চ বংশৰ মহিলা।
কৃষ্ণাজিতা- চন্দ্ৰৰ পেহৰে   জিলিকাই থকা।
 কেনেবা- স্বাভাৱিক নোহোৱা।
 কেলিকমল- লীলাপদুম।
 ক্ৰোধপৰায়ণ- অধিক খঙাল।
কৈৰাত- কিৰাতৰ দৰে।
কৃতবীৰ্য- পৰশুৰামৰ দেউতাক।
 কাবু কৰ- বশ কৰ।

Post a Comment

0 Comments
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.