কাণে মূৰে খা- বিতত কৰ। |
কুমাৰ্- যিয়ে মাটিৰ বাচন-বৰ্তন নিৰ্মাণ কৰে। |
কোনোবা- কোনো এজন। |
কৃত্য়- কৰিব লগা কাম। |
কিলা-কিলি- মৰামৰি। |
কুহুঁৰি- কুৱলী। |
কেৱাৰ- চাকৰৰ কাম। |
কাঢনী- সিজোৱা ধান কঢা হেতা |
কিংবদন্তি, কিম্বদন্তি- জমশ্ৰতি |
কিশলয়- কুহিপাত |
কুচকাৱাজ – সৈনিকৰ অনুশীলন |
কুন্ঠা – লাজকৰা । |
কুৱলী – শীতকালত ভাহি থকা জলীয় বাষ্প |
কুলা- ধান আদি জৰা যতৰ |
কটাহি- কেৰাহিকৈ চোৱা কাৰ্য। |
কঁঠাল- এবিধ ফল । |
কঠীয়া- সঁচ, ধানৰ পুলি, একঠা ধৰা(পাত্ৰ। |
কনিষ্ঠ- বয়সত আটাইকেইজনকৈ সৰু। |
কণ্টকাৰি- কোটাহিবেঙেনা আৰু তাৰ গছ। |
কণ্ঠ্যবণ- যি ধ্বনি (বণ কণ্ঠৰপৰা উচ্চাৰিত হয়। |
কতীয়ৰি- চুকিয়া-চুকিকৈ বৈ দিয়া চকোৱা। |
কদাপি- কেতিয়া্ও |
কন্দলী- বিশেষ - উপাধি । |
কপাহী- কপাহৰ পৰা প্ৰস্ত্তত |
কৱচ- ৰনুৱাই পিন্ধা ধাতুৰ আৱৰন |
কমতি- সমিতি । |
কৰচলি- হেঁতা |
কৰপুট- কৰযোৰ |
কৰায়ও- হস্তগত কৰা |
কটু - শুনিবলৈ বেয়া । |
কলাসুলভ –কলাৰ বৈশিষ্য । |
কলী- কলা বৰনৰ । |
কলীয়া –কলা বৰনৰ । |
কলৈ- কোন ঠাইলৈ |
কল্যানীয়াসু - স্নেহভাজন (স্ত্ৰী খাটে |
কল্যানী –সৌভাগ্যৱতী |
কবৰ- সমাধি । |
কবল- শস্তিপ্ৰভাৱ |
কহাৰ- কাঁহৰ বচন বতন গঢোতা |
কাচ- আইনা , অভিশপ্ত । |
কাঁইটীয়া তাঁৰ – জোং থকা তাঁৰ |
কাশলা – এবিধ সৰু সাপ |
কাহ- ডিঙিত সুৰসুৰনি উঠা ৰোগ- বিশেষ |
কাউ- বাউ – আকুল হৈ কৰা অনুৰোধ |
কাকতালীয় – পৰস্পৰ সম্পকহীন, কিন্ত সম্পক থকা যেন লগা (ঘটনা |
কাকতি- উপাধি বিশেষ |
কাকিনি- বয়স চৰা (কাকিনি তামোল |
কাকূতি- অতি বিনয়েৰে কৰা প্ৰাৰ্থনা । |
কাকৈশিৰা- গোবৰ খুচৰি ফুৰা এবিধ চৰাই । |
কাচলি-পুৱাৰ কোমল ৰদ ৰহি । |
কাচিয়লি-পুৱাই ওলাই অহা কোমল ৰদ |
কাচল- পিন্ধা কাপোৰৰ ওলমি থকা অংশ |
কামনা - বাঞ্ছা । |
কীৰ্তি চিহ্ন - নাম উজলাই ৰখা চিহ্ন/কাম/সজকাম |
কুণ্ঠাবোধ - লাজকৰা । |
কেঁকো-জেকোকৈ - গধূৰ বস্তুৰ ভৰত বেঁকা হৈ বা কুঁজা হৈ |
কোণ - চুক |
কোৱা - মতা কাউৰী । |
কাটন- চোকা, তীক্ষ্ণ |
কেৰামতালি- বল বা পৰাক্ৰম দেখুৱাই কৰা অহংকাৰ, শক্তি মন্ত্ৰৰ আচৰণ বা স্বভাৱ |
কেও- কোনো, কোনো এটাও |
ককৰ্থনা- তিৰস্কাৰ, গালি, নিন্দা । |
কনিষ্ঠ- বয়সত সৰু ,পাছত ওপজা । |
কৰকৰা- শুকান । |
কমনিষ্ঠা- একান্তভাৱে কাম কৰাৰ ইচ্ছা । |
কমৰত- কাম কৰি থকা । |
কমস্পৃহা- কাম কৰাৰ প্ৰবল ইচ্ছা |
কলৰৱ- কোহাল, বহুতে কৰা হাই- উৰুমি |
কক্ষ- কোঠালি । |
কাৰিকৰী- শিল্প – সম্বন্ধীয়, শৈল্পিক ।(যান্ত্ৰিক |
কুন্ধি- নাৱৰ ভিতৰৰ খোটালি । |
কৃতঘ্ন- অপকাৰী । |
কৃতজ্ঞতা- আনে কৰা উপকাৰৰ শলাগ লোৱা কায |
কৃতিত্ব - কামত পাগতালি , কাযদক্ষতা |
ক্লান্তি - ভাগৰ, অৱসাদ |
কংকণ- অলংকাৰ-বিশেষ । |
কপাল- মূৰৰ সন্মখৰ চুলিহীন অংশ, ভাগ্য। |
কপাহ- এবিধ গছ আৰু তাৰপৰা পোৱা আঁহ।প |
ককাইদেউ- সৰুৱে ডাঙৰক কৰা মান্য সম্বোধন। |
কঁকাল- তপিনা আৰু পিঠিৰ মধ্যভাগ |
কঁকিলা- এবিধ মাছ। |
কঙালী- অতি দৰিদ্ৰ অৱস্থা কাতি বিহু। |
কচৰত- অনুশীলন । |
কাছাৰী- আদালত, চৰকাৰী কাৰ্যালয় |
কাঠগৰা- আদালতত জাবানবন্দী দিয়া কাঠৰ ঘেৰ |
কাঠচিতীয়া- নিমৰমিয়াল,নিস্ঠুৰ প্ৰকৃতিৰ |
কাথবৰা- এটা উপাধিৰ নাম । |
কাথবৰুৱা - এক বিশেষ উপাধি । |
কাঠবাঁজী- সন্তান জন্মনোহোৱা মহিলা । |
কাঠী- কাঠ, বাহৰ চেপেটা শলা, চাবি |
কাঠীচেলেকা- মিছা বদনামৰ দায়ী । |
কানমাৰী- ভাৰ কঢিয়াবলৌ ব্যৱহত মাৰি |
কানযুৰীয়া- সমান বয়সৰ |
কাণসাৰ- মনোযোগ দিয়া কায |
কাণসতা- গালৰ পিছফাল আৰু কুমৰ তলৰ ঠাই |
কাণ- মানুহৰ এবিধ ইন্দ্ৰিয় । |
কানি- এবিধ ৰাগিয়াল বস্তু । |
কানু- ঈশ্বৰ । |
কাণিমুনি- পোহৰ হ'বলৈ বাকী থকা সময়খিনি । |
কানীয়া- কানি খোৱাৰ অভ্যাসযুক্ত |
কান্দা- বেজাৰতে চকুৰপৰা ওলোৱা এবিধ পানী । |
কান্ধুলী- এবিধ কাঁইটযুক্ত মাছ । |
কাবাদী- এবিধ মনোৰঞ্জনদায়ক খেল । |
কাবুলী- কাবুল দেশৰ মানুহ, কাবুল-সম্পকীয় |
কাবেৰী- দক্ষিণ ভাৰতৰ এখন নদী |
কামসূত্ৰ- এখন প্ৰাচীন কামশাস্ত্ৰ |
কামিনী- সুন্দৰী তিৰোতা, এবিধ ফুল |
কামিজ- মূৰেদি সুমুৱাই পিন্ধা হাত দীঘল চোলা |
কাৰচাজি- টেঙৰালি, কৌশলপূণ কু-বুদ্ধি |
কাৰিকৰী- কাৰু শিল্প-সম্পকীয়,যন্ত্ৰাদি-সম্পকীয় |
কাযকলাপ- বিভিন্ন কাম কাজ |
কাযাধ্যৰক্ষ- প্ৰতিষ্ঠানৰ মুখ্যদায়িত্বশীল ব্যক্তি |
কালিচৰণ- এটাপুৰুষবাচক নাম |
কালিদাস- এজন প্ৰসিদ্ধ সংস্কৃত কবি |
কাব্য- ভাবাপ্ৰধান আৰু ৰসযুক্ত বাক্যসমৃদ্ধ ৰচনা |
কাশ্মীৰী- কাশ্মীৰ-সম্পকীয় |
কাহ- এবিধ সংকৰ ধাতু, সেই ধাতু বাদ্য |
কাহী- বাচন-বশেষ |
|
কৃপনালি- খৰছ কৰিবলৈ নিবিচৰা লোকৰ স্বভাৱৰ । |
কৃষাক - খেতি কৰা লোক । |
কৃষিজীৱি- কৃষিৰ ওপৰত ভৰষা কৰা লোক । |
কৃষ্ণচুডা - ৰঙা ৰঙৰ ফুল ফুলা এবিধ বৃহত গছ । |
কেঞা- সৰু । |
কেচুমূৰীয়া- অশৰোগ । |
কেও- কোনো এজনো ( নেতিবাচক অথত |
কেৱলীয়া – উদাসীন বৈষ্ণৱ |
কেঁকো- গেঁথো- অনিচ্ছৰ ভাব দেখুৱা কাৰ্য |
কেঁচা- পকি নথকা অৱস্থা । |
কেঁচু – এবিধ দীঘল বলয়ী প্ৰানী |
কেটাহি- ঘাঁহ - বনত লাগি থকা খিছুমান দুগন্ধযুক্ত পদাৰ্থ । |
কেটেলা পহু- ঠৰঙা কাইত থকা এবিধ সৰু জন্ত |
কেথলিক- খ্ৰীষ্টান ধমৰ এটা ভাগ |
কেতেকী – ফুল – বিশেষ , সৰু চৰাই বিশেষ |
কেতকলি- নিচেই কুমলীয়া আৰু ৰস নথকা |
কেটেৰা – ককশ বা হুটা মাট কথা |
কেটেৰাই – তিতা মাতেৰে । |
কেনা- আসোৱাহ, খুঁট |
কেন্দ্ৰক- কেন্দ্ৰ- সম্পকীয় |
কেইবাদিন- কেইদিনমান |
কেৰানী- কাযালয়ত দখাস্ত আদি লিখা কমচাৰী |
কেৰেচীয়া – দুষ্ট প্ৰকৃতিৰ (মানুহ, জন্ত |
কেৰালা – এখন শিক্ষিত ৰাজ্য । |
কেলেংকাৰি- কলংক , অপযশ |
কেৱল, মাত্ৰ – মাথো |
কোঠালি- বেৰেৰে পৃথক কৰা ঘৰৰ একোটা ভাগ |
কোপাৱিষ্ট- খঙত কিকৰু কি নকৰু কৈ থকা অৱস্থা । |
কোৰান- ইচলাম ধৰ্মৰ গ্ৰন্থ । |
কৌতূহল – উতসুক । |
ক্বাথ- ঔষধৰুপে ব্যৱহ্নত সিজোৱা ৰস |
ক্ৰীম- গাখীৰৰপৰা প্ৰস্তুত কৰা এবিধ খাদ্য । |
ক্ৰটি- আসোঁৱাহ বা খুত । |
ক্ৰুধ - খঙ । |
ক্ৰোধান্বিত- খঙত থকা অৱস্থা । |
কাচিং- কেতিয়াবা । |
কুষ্মাণ্ড- কোমোৰা , চঞ্চল আৰু দুষ্ট প্ৰকৃতিৰ লোক |
কৰ্মযোগী - যোগীৰ দৰে একান্তমনে কৰ্ম কৰা লোক । |
কৰ্মস্পৃহা - কামৰ প্ৰতি ধাউতি বা আসক্তি । |
কৰ্মপটু - কামত পাকৈত । |
কৃতিত্ব- কাৰ্যদক্ষতা , কীৰ্তি , সুকৃতি । |
কায়িক - শাৰীৰিক । |
কাণ ছোৱাই - কাণত পেলাই । |
কায়িক – দৈহিক । |
কুন্ঠাবোধ – দ্বিধাবোধ । |
কাপুৰুষ – অধম মানুহ । |
কোঢ়াল – কোৰ্হাল । |
কলা লৰা - মানুহ জনৰ বা ব্যক্তি জনৰ বৰণ ক'লা। |
কঁছাল পিঠা- কঁঠালেৰে প্ৰস্তুত কৰা পিঠা। |
কক্কৰা- কুঁকুৰাৰ মাতৰ নিচিনা শব্দ কৰা। |
ককুদ- পৰ্বতৰ উচ্চ শিৰ। |
কচ- কেশ। |
কচু- এবিধ গছ আৰু তাৰ আলু। |
কঁটীয়া- ওখ নোহোৱা লোক। |
কচাল্- জোকাৰি পেলাই ঢিলা কৰ। |
কচয়া- কচাই। |
ক-ক ম-ম কৰি মৰি যা- অলম সময় কিতাপ পঢ়াৰ পিছত সামৰণি মাৰ। |
কক- জল। |
কঁড়া- কড়া। |
কঁকাল ভাঙি নাচ- ধুনীয়াকৈ নাচ। |
কঁইটা- কাঠী। |
কংগণা- খাৰু। |
কং- খামতি জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ ধনু। |
ক'লীয়া খাগৰি-সৰু আৰু ক'লা-কাণ্ডসদৃশ ওখ ঘাঁহ। |
কঁই- পানীত ফুলা এবিধ ফুল। |
ক'লায়াজি- ক'লা আঁচ। |
কখাং- চিংফৌ জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ এক নৃত্য়। |
ককা- অসমৰ অৰণ্য়ত দেখিবলৈ পোৱা এবিধ পোক। |
কটাল- দমন কৰ। |
কঁঠীয়া উঘলা দে- সমূলি নষ্ট কৰ। |
কড়ি- কৰবী ফুল। |
কণ্ঠলগ্ন- ডিঙিত লাগি ধৰা। |
কণিক- কণা। |
কণাকণি কৰ- ফুচফুচাই ক। |
কণ্টা- কাইট। |
কণকলি- অকণমান। |
কথঠ- কাছ। |
কথামুখ- পাতনি। |
কথা পিন্ধা- ব্যক্তিগত আগ্ৰহৰ বাবে কিছুমান কঢ়িয়াই অনা। |
কথা ফুট্- স্পষ্টকৈ মাত ওলা। |
কদাচ- কদাপি। |
কথিত ভাষা- মুখে মুখে প্ৰচলিত ভাষা। |
কথা শুনা- আজ্ঞা শুনা। |
কন্পচা- অলপ পৰিমাণে নষ্ট হোৱা। |
কনটেক- সংযোগ। |
কন- লাঠি। |
কন্য়াপুৰ- অন্তঃপুৰ। |
কন্য়কা- কন্য়া। |
কপাল বেয়া- দুৰ্ভাগ্য়। |
কথাৰ লাচ- কথাৰ চল। |
কদাপি- কেতিয়াও। |
কথাত আখৈ ফুট- স্পষ্টকৈ কথা ক। |
কথা দি- পৰামৰ্শ।। |
কদাচন- কোনো সময়ত। |
কথা হ- আলাপ কৰ। |
কনিয়া- বিবাহৰ কইনা। |
কবিকৰ্ম- কবিৰ ৰচনা। |
কম্- তাকৰ। |
কমলাবাৰী সত্ৰ- মাজুলীত অৱস্থিত এখন সত্ৰ। |
কৰণা- স্থান। |
কৰংক- নাৰিকৰ খোলা। |
কৰগ্ৰহ- বিয়া। |
কৰাগুৰি- ভজা চাউলৰ গুৰি। |
কৰ্কৰ- দাপোণ। |
কৰমফুলা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে কাৰণ পিন্ধা অলংকাৰ। |
কৰিমুখ- গণেশ। |
কৰালা- দুৰ্গা দেৱীৰ এক ভয়ানক ৰূপ- কালী। |
কৰ্ণাট্- এখন পূৰণি দেশৰ নাম। |
কৰ্দনি- সোণ বা ৰূপৰ কঁকালী জৰী। |
কৰ্মবীৰ- কৰ্মদক্ষ। |
কৰ্মভূমি- লকৰ্মক্ষেত্ৰ। |
কৰ্মকাণ্ড- বেদৰ এটা অধ্যায়। |
কৰ্মসিদ্ধি- কাৰ্য সম্পাদন। |
কৰ্মপৰম্পৰা- কাৰ্যধাৰা। |
কৰ্মকাৰ- ৰমাৰ। |
কৰ্পদ- জঁট। |
কৰ্ণশূল- কাণ বিষোৱা বেমাৰ। |
কৰ্তৰী- ছুৰি। |
কৰ্ণ যোগিনী- কৰ্ণপিশাচী। |
কৰ্তব্য় বিজ্ঞান- মানৱ কৰ্তব্য হৈছে বিজ্ঞান অধ্যয়ন কৰা নৈতিকতাৰ বিষয়ে। |
কৰ্ণবিবৰ- কৰ্ণৰন্ধ্ৰ। |
কৰ্কশ- কঠিন। |
কৰম্ভ- বোকা। |
কৰাৰোট- আঙঠি। |
কৰভ্- হাতী বা উটৰ পোৱালী। |
কৰিড'ৰ- দুটা কোঠাৰ মাজৰ ঠেক বাট। |
কমবক্ত- দুৰ্কপলীয়া। |
কমা- টুটা। |
কমেও- আন নহ'লেও। |
কমছে কম- অন্ততঃ। |
কমপক্ষে- অতি কম পৰিমাণতকৈও। |
কমুতা- কামুক। |
ক-ফলা- ব্য়ঞ্জণবৰ্ণ। |
কন্দুক্- ঢোপ। |
কপাটঘ্ন- চোৰ। |
কপালী- যোগী। |
কপাল খা- খুচল হেৰুৱা। |
কপাল ধো- নিৰাশা হ। |
কথিত- কোৱা। |
কতবাঁহ- এবিধ বাঁহ। |
কথানক- চুটি গল্প। |
কথাৰ কথা- ক'বলগীয়া কথা। |
কণিপোক- নখচুকীয়া। |
কণী- ডিমা। |
কণা-মুৰি- বিবুদ্ধি। |
কণা- একণ। |
কণপ- লৌহ স্তম্ভ। |
কঁঠীয়া- সচ। |
কটীয়া- কাটোতা। |
কঠিয়াল- কটকী। |
কড়- মুৰ্খ। |
কণা হাঁহক পতান দে- বঞ্চনা কৰ। |
কণ্ঠস্থ- ডিঙিত থকা। |
কণ্ডিয়া- কঁৰীয়া। |
কথঞ্চন- কোনো ধৰণে। |
কথা বান্ধ- আৰি মাৰ্। |
কথাকাব্য়- পদ্য়বন্ধ কথা। |
কথা তল পেলা- বেলেগ এটা কথা কৈ আগৰ কথাতো পাহৰাই পেলা। |
কদল- কোৰ। |
কথা-সাহিত্য়- কথাশিল্প। |
কদন- পাপ। |
কনেং- গাভৰু ছোৱালী। |
কদৰ- সন্মান। |
কপলীয়া- ভাগ্য়ৱান। |
কপাহ তলী- কপাহ খেতি কৰা স্থান। |
কন্ধৰ- মেঘ। |
কন্য়াদানৰ ভোজ- বিয়া হৈ যোৱাৰ পিছত দিয়া বৰভোজ। |
কপালৰ ফেৰ- ভাগ্য়ৰ বল। |
কপৌশালি- এবিধ শালিধান। |
কফুৰ- কৰ্পূৰ। |
কবিবৰ- কবিসকলৰ ভিতৰত মূখ্য। |
কব্জা- অধিকাৰ। |
কপোল- গাল। |
কপাল্- কফযুক্ত। |
কপিলাবস্তু- গৌতম বুদ্ধৰ জন্মভূমি। |
কবিতা আবৃত্তি- কবিতা পাঠ। |
কনকলতা- স্বৰ্ণলতা। |
কনফাৰ্ম- নিশ্চিত কৰ। |
কন্থা- কেঁথা। |
কদৰ্থনা- তিৰষ্কাৰ। |
কথাৰ মালিহা- অধিক কথা কোৱাৰ নিপুণতা। |
কদাল- নতুন। |
কদাচাৰী- অসদাচাৰী। |
কনাকঞ্জলি- অধিক সৰু। |
কনা- কোণ। |
কনট্ৰেক্ট- চুক্তি। |
কতিমান- কিমান। |
কন্ট্ৰ'ল- নিয়ন্ত্ৰণ। |
কণাকড়ি- ফুটা কড়ি। |
কন্টকাসন- উট। |
কণিকা- সৰু অংশ। |
কটাহি নকৰ- ভ্ৰূক্ষেপ নকৰ। |
কটাক্ষ নকৰ- পৰোৱা নকৰ। |
কঠীয়া-ধান- সচ। |
কঁঢ়িয়া- এখন স্থানৰ পৰা অন্য় এখন স্থানলৈ নি। |
কঠোৰতা- কঠিন গুণ। |
কটি-পোৰা পুঠি- কাণী পুঠি। |
কট্কিন- অভাৱী অৱস্থা। |
কজ- হস্তী। |
কচুৱা- আমবাত। |
কচ্ছ- পাৰ। |
কঙালি ভোজন- দৰিদ্ৰ ভোজন। |
কঁহুৱা- কাঁহেৰে নিৰ্মিত। |
কঁঠালৰ এঠা- কঁটাল গছৰ এঠা। |
কচৰৎ- ব্য়ায়াম। |
ককোট- আঠটা নাগৰাজৰ এটা নাম। |
ক- অসমীয়া ব্য়ঞ্জনবৰ্ণমালাৰ প্ৰথমটো আখৰ। |
ক'নাত- ক'ত। |
ক'লা-জ্বৰ- ক'লা বেমাৰ। |
কছিপকা- মৌপকা। |
কটা- কাটি পেলোৱা। |
কটা- কেৰ্কেটুৱা। |
কটুৰ্- নীৰস। |
কড়িয়া- কাণ বেৰী। |
কণা শিমলু- কনা শিমলু। |
কণী বিহৰ গুটি- অধিক দুষ্ট। |
কন্ঠস্থিত- কন্ঠলগ্ন। |
কথন ভংগ- কোৱাৰ ধৰণ। |
কথাৰ ধাৰ- কথাৰ গতি। |
কথা প্ৰবন্ধ- উপন্য়াস। |
কতঙা- শুকাই থকা ঠাই। |
কথমপি- কোনো ধৰণে। |
কদাচৰণ- বেয়া আচৰণ। |
কন্হ- যি মংগল নহয়। |
কথা সলা- কোৱা কথা বদলা। |
কজদুত্তৰ- অভদ্ৰ ব্য়ৱহাৰ। |
কনকাক্ষ- সোণবৰণীয়া যাৰ নয়ন। |
কন্ধ্- কান। |
কবোঞ্চ- সামান্য় গৰম। |
কবৰ- মুছলমান বা খ্ৰীষ্টান সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে মৃতকক পুতি থোৱা স্থান। |
কবুলা পট্টা- হাবি মাটিতে লোৱা পট্টা। |
কবি-গান- বিশেষ নাট্য়শৈলী। |
কপিৰথ- ৰামচন্দ্ৰ। |
কপিকেতন- পঞ্চপাণ্ডৱৰ তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুনৰ এটা নাম। |
কতা- কোনো স্থানত। |
কঁটাল- কাইট গুচাই নিমজ কৰ। |
কংগো- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ। |
কচা- সামৰি থ। |
কড়িয়া বিজল- ডেম-ডেউকা। |
কন্ঠ্য- গ্ৰৈৱ। |
কন্টকফল- কঁঠাল। |
কথা বুলিলে বতাহ- অতি সোনকালে কথাবোৰ প্ৰচাৰ হোৱা। |
কনাৰি- এবিধ বনফুল। |
কনডাক্টৰ- পৰিচালক। |
কব্জা- হাতৰ সৰু গাথি। |
কবীৰা- মহাপাপ। |
কম্পাংক- বায়ু। |
কমিনা- নীচ। |
কমলাক্ষী- শিক্ষাৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী। |
কমিচনাৰ- পৌৰসভাৰ সভ্য়। |
কৰন্য়ায়- তন্ত্ৰোক্ত ন্য়াস। |
কৰপল্লৱ- কোমল পাতৰ নিচিনা মিহি আৰু কোমল হাত। |
কৰ্কটক- কেঁকোৰা। |
কৰেয়া- কোৰাহি। |
কৰ্মস্থল- কৰ্মক্ষেত্ৰ। |
কৰ্মভাৰ- কামৰ বোজা। |
কলপ্-জলপ্কৈ- অতি কষ্টৰে। |
কলাভৃৎ- শিৱ। |
কল্য়াণকামী- বেলেগৰ কল্য়াণ কামনা কৰা। |
কল্পক- চুৰি, দাঢ়ি খুৰাই দিয়া মানুহ। |
কল্ক- পাপ। |
কল্মষ্- পাপ। |
কাইলানে- বাকী কৰি অনা। |
কাইথ্লে- কাঠ-পৰুৱা। |
কক্ষ- গ্ৰহ নক্ষত্ৰৰ পথ। |
কাইমা- সেউজীয়া। |
কাংক- আঘাত। |
কাঁৰী- গোবৰৰ দম। |
কাঁন'মা- গৰম। |
কাচানা- সাজোন-কাচোন। |
কাচৰি ঘৰ- চ'ৰা ঘৰ। |
কাগজে-কলমে- কামত নলগা লিপিৰ বিৱৰণ। |
কাঠ-কলিতা- কায়স্থ। |
কাটুক- পিত্তৰোগ। |
কাটাৰ- এছিয়া মহাদেশত থকা এখন দেশৰ নাম। |
কাণগেজৰা- চেলা। |
কাণ্থি- নাৱৰ ব'ঠা। |
কাণ কলা কৰ- একেটা কথাকে বাবে বাৰে কৈ থকা। |
কাঠীজাল- মাছ ধৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ জাল। |
কাণ দে- মনোযোগ দে। |
কাথ- মূখ্য শএণীৰ খুদিৰ। |
কাতৰ্য- কাতৰতা। |
কান্ঠী- ফুল বা মণিৰ মালা। |
কামৰো- বেশ্যা। |
কাপ্-জাপ্- দৰ্প। |
কাপ্- লেখনী। |
কামৰেখা- কৰ্দৈ। |
কামজিৎ- মহাদেৱ। |
কায়াগ্নি- হজম শক্তি। |
কাম্বাং- ৰাভা জনগৌষ্ঠীৰ মহিলাসকলে বুকুত মেৰিয়াই লোৱা কাপোৰ। |
কায়স্থা- তুলসী গছ। |
কায়দা-নিয়ম। |
কামিনীমোহন- দেখিৱলৈ অধিক ধুনীয়া। |
কায়গিৰি- গৃহস্থ। |
কামাল্ কৰ- পাৰ্গতালি দেখুওৱা। |
কালকঞ্জ- বিশেষ পদুম। |
কাৰ্যসম্পাদন- কাৰ্য সাধন। |
কালক খা- ভাল সময় নষ্ট কৰ। |
কাৰ্যকলাপ- কামৰ নিয়ম। |
কাৰ্শ্য- ক্ষীণতা। |
কায়স্থ- শূদিৰৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ জাতি। |
কামিনীকান্ত- দেখিবলৈ ধুনীয়া নাৰীৰ প্ৰেমিক বা গিৰীয়েক। |
কাল কবলিত- মৃত। |
কাৰ্যসূচী- পৰিকল্পিত কাৰ্যক্ৰম। |
কাৰ্যাপণ- একাওণ। |
কালকেয়- এটা দানৱৰ নাম। |
কালিকা- কাইলৈৰ দিনটো। |
কাষ্ঠিক- খৰিভাৰী। |
কায্- গাৰ দাঁতি। |
কাৱ্য়চৰ্চা- কবিতা লিখা। |
কিনাৰা- সীমা। |
কিত্তেবা-কেতিয়াবা। |
কিটিব্-কিটিব্- নীৰস। |
কি কি- কেইবিধৰ। |
কিনা- পাপুৱা নিউগানি দেশত চলি থকা মুদ্ৰা। |
কিন- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ বিশেষ অপদেৱতা। |
কিকমকে- কেনেকৈ। |
কি- সম্বন্ধ অৰ্থত প্ৰয়োগ হোৱা। |
কিণ্ব- মদ প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত প্ৰয়োগ কৰা এবিধ ঔষধ। |
কিংবদন্তি- জনৰৱ। |
কিনাৰ- পাৰ। |
কিলোমিটাৰ- দূৰত্ব জোখা একক। |
কিশোৰ- কোমল বয়সৰ ল'ৰা। |
কিলাট- গোটমৰা গাখীৰ। |
কিলকানি- কিলাকুটি। |
কিৰণময়- আলোকময়। |
কি বুলি- কি কাৰণে। |
কিখাতিৰ- কিয়। |
কিটিপ্-কাটাপ্- ফিকিৰ। |
কিনাই-আ-মা- ক'লা। |
কায়েনাইট- এবিধ মণিক যাৰ বৰণ পাতল নীল। |
কায়- কোন। |
কামৰূপ- অসম ৰাজ্য়ৰ পূৰ্বৰ নাম। |
কাবুলীবুট- এবিধ ডাঙৰ বুটমাহ। |
কাফেইন- এবিধ পদাৰ্থ যি চাহ আৰু কফিত থাকে। |
কামলা- মজদুৰ। |
কাফি- এবিধ গছৰ গুটি। |
কামব মানুহ- দক্ষ-পৰিশ্ৰমী লোক। |
কাপ- কপট। |
কাপান- টাইফাকে জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ এবিধ লোকনৃত্য়। |
কাপ্- বেঁতৰ আঁটি। |
কান্তপক্ষী- ম'ৰা চৰাই। |
কানুন্- আইন। |
কানত তোল- প্ৰশ্ৰয় দে। |
কাৰ- কোন লোকৰ? |
কামাইয়াল- বনুৱা। |
কাময়িতা- কামুক। |
কাবুৰ্- চলি থকা প্ৰথা। |
কাম-ৰসিক- ৰতিপ্ৰিয়। |
কাবৌ- কাকূটি। |
কাপ- পিয়লা। |
কথান্দা- কঠনা। |
কাণি-বাগ- অকণমান। |
কাণ-মূৰ থিয়- সজাগৰ। |
কাটিয়ে- কাইটা। |
কাজি- মুছলমানৰ বিচাৰক। |
কাচনি- ৰক্ষা-কবচ। |
কাকৈ শিৰীয়া- এবিধ পক্ষী। |
কিতাপ্- পুস্তক। |
কিঞ্চুলক্- কেঁচু। |
কাষ্ঠজীৱী- কাঠত বসবাস কৰা উদ্ভিদ। |
কাষৰ্- কোনো বস্তুৰ দাঁতি। |
কাহল- কঁঠাল। |
কাশীনাথ- মহাদেৱ। |
কালকূট্- বৰ বিহ। |
কাৰ্যভাৰ- কামৰ দায়িত্ব। |
কাৰ্যকাৰিতা- কাৰ্য্য সম্পাদন কৰাৰ ক্ষমতা। |
কাল্- সময়। |
কাৰ্টিলেজ- কাণৰ লতিত থকা মাংস। |
কাৰাৰক্ষক্- বন্দীপাল। |
কায়া- শৰীৰ। |
কামোৰ মাৰ্- দংশন কৰ। |
কামবাণ- কামদেৱৰ শৰ। |
কাপ- প্ৰতিযোগিতাত বিজয়ীজনক দিয়া পাত্ৰ। |
কাথিক- সাধুকথা কোৱা মানুহ। |
কাটাহেজা- কেটেলা পহু। |
কাচনকী- পাণ্ডুলিপি। |
কাঁঢ়ী- খুবলি। |
কা- কাউৰীৰ মাতৰ দৰে শব্দ। |
কল্মাষী- যমুনা নদী। |
কলাবিদ- শিল্পকালৰ বিষয়ত জ্ঞানী। |
কৰ্মশূন্য়তা- কৰ্মহীনতা। |
0কবুলা- সৈ কৰা। |
কপাল্হীন- দুৰ্ভগীয়া। |
কনিয়া খোজ- কইনাৰ নিচিনাকৈ লাহে লাহেকৈ খোজ কঢ়া। |
কন্ঠশ্বাস- মৃতপ্ৰায় অৱস্থা। |
কটল- হত্য়া কৰা। |
কচাই- মাংস বিক্ৰী কৰা লোক। |
ক'লচীয়া- ক'লা ৰঙৰ। |
কঁকিলা দৰিয়া হাঁহ- পানীত থকা এবিধ বনৰীয়া হাঁহ। |
কচু উঠ- উত্তেজিত হ। |
কচ্- এবিধ মাছ। |
কটা- গালি পৰা। |
কটকী- ৰাজদূত। |
কটভী- অপৰাজিতা। |
কটৰীয়া- হুটা। |
কন্ঠী- ঘোঁৰাৰ ডিঙিত মেৰুৱা ৰচী। |
কন্ঠনীলক- উল্কা। |
কথাৰ গুৰি- প্ৰধান কথা। |
কনিষ্টবল্- আৰক্ষী। |
কপাহগুটীয়া- কপাহৰ গুটিৰ দৰে। |
কপটচিত্তে- কপট নথকাকৈ। |
কপৰ্দক- দুখীয়া। |
কুপুতি- কপৌ। |
কথ-বেল- বেলৰ দৰে এবিধ ডাঙৰ গছ আৰু এই গছৰ ফল। |
কমক চাৰি- কম নহৈ। |
কবিত্বশক্তি- কাব্য় ৰচনাৰ ক্ষমতা। |
কথাত লাগ- কোনো কথাত বেয়া পা। |
কথায়্-কথায়্- প্ৰতিকথাতে। |
কটীৰ- গুহা। |
কঁতৰা- ঢেকীৰ খুটা। |
কণ্ডৰাশ্লেষাৱৰদহা- কুঁকুৰাৰ ঠেঙত হোৱা এবিধ বেমাৰ যি এক ভায়ৰাছৰ দ্বাৰা হয়। |
কতিহো- কেতিয়াবা। |
কনটেষ্টৃ- প্ৰতিযোগিতা। |
কনাৰি- নগাৰা। |
কৰিয়া- ঘৰ। |
কৰুণা- এবিঝ টেঙা। |
কৰ্ণাটী- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ। |
কৰ্পৰ- কপাল। |
কৰ্মশীল- কৰ্মনিষ্ঠ। |
কলফুল- কলডিল। |
কলডিল্- কলাডিল্। |
কলধ্বনি- নিম্ন আৰু মনোৰম শব্দ। |
কলা-মাৰলী- কলা ঠহুৰা। |
কলাখাতী- কুকুৰা চৰাই। |
কলসী- কলহ। |
কলাবীথিকা- শিল্পাময়। |
কলহপৰায়ণ- দন্দুৰা। |
কলমধুনা- আঠিয়া কলগছৰ আলু। |
কলডেৰা- লুপ্ত। |
কলকল্লোল- পানীৰ গুঞ্জন। |
কলন্দৰ- চুফী সাধকৰ এটা শ্ৰেণী। |
কৰ্ষণীয়- খেতিৰ যোগ্য়। |
কৰ্তব্য়বোধ- কৰ্তব্য়জ্ঞান। |
কৰ্মবিমুখ- কৰ্মবিৰক্তি। |
কৰ্মক্ষমতি- কাম কৰাৰ ক্ষমতা। |
কলতলে বাঁহতলে- যিকোনো স্থানতে। |
কলকব্জা- যন্ত্ৰ-পাতি। |
কলা- কাণেৰে শুনা নোপোৱা। |
কল্য়াণকৰ- মংগলজনক। |
কলীচা- গীৰ্জা। |
কলিন্দ- বিশেষ পৰ্বত। |
কলুষযোনিজ- অবৈধ সন্তান। |
কলিংগ- এখন পূৰণি ৰাজ্য়ৰ নাম। |
কল্পনাশক্তি- বিমূৰ্ত চিত্ৰ। |
কলৌ- আপদ। |
কৰ্হা- এচাহ্ বা। |
কৰ্পট- মলিয়ন কাপোৰ। |
কৰ্ণানুজ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ প্ৰথম পাণ্ডৱ যুধিষ্ঠিৰ। |
কৰ্ণভূষণ- কাণত পৰিধান কৰা অলংকাৰ। |
কৰ্তনী- কেঁচি। |
কৰ্কশী- বনৰীয়া বগৰী। |
কান্ মাৰ্- ভাৰ ল। |
কান্ধ পাত- কান পাত। |
কাপড়া- কাপোৰ। |
কান্ধুলি লুটি দে- নিজৰ মত সলনি কৰ। |
কান্দু-মান্দু- কন্দনামুৱা। |
কান্ত- স্বামী। |
কুপতি- কপৌ চৰাই। |
কুমাৰ কিশোৰ- দেখিবলৈ অধিক ধুনীয়া কিশোৰ। |
কুৰ্বুৰী- দুৰ্গা। |
কুৰুৰাজ- কৌৰৱসকলৰ ভিতৰত সকলোতকৈ ডাঙৰ কৌৰৱ দুৰ্যোধন। |
কুৰ্পৰ- আঠু। |
কুৰুবিন্দ- পদ্মৰাগ মণি। |
কুলিৰক- কেঁকোৰা। |
কুসুমদাস- ফুলৰ মালা। |
কুস্তুভ- বিষ্ণু। |
কুশাক্ষ- বান্দৰ। |
কুশাৰণি- দুৰ্বাসা মুণি। |
কুশনাত- বিশ্বামিত্ৰ ঋষিৰ আজোককা। |
কুণু- চিত্ৰকাৰ। |
কুবুৰী- কাপোৰেৰে ঢাকি ৰখা গাড়ী। |
কৃতক- কৃত্ৰিম। |
কৃত্তিবাসী- কৃত্তিবাস সম্বন্ধীয়। |
কৃষাণী- খেতিয়কৰ পত্নী। |
কৃপণ্- চিকটা। |
কেইবাটা- অধিক। |
কেঁকোৰা- ভাজলগা। |
কেঁকে- কাউৰীৰ দৰে শব্দ। |
কৃষিপ্ৰধান- য'ত খেতিয়েই প্ৰধান। |
কেও মৰা- মৰা কোঁহ। |
কৃষ্ণমুখ- হলৌ বান্দৰ। |
কৃষ্ণবৰ্ণ- ক'লা ৰঙৰ। |
কৃতবিদ্য়তা- পাণ্ডিত্য়। |
কুটাৰ্থ- গুপ্ত অৰ্থ। |
কূচিকা- সৰু তুলিকা। |
কুহ্- কুলি চৰাইৰ মাতৰ দৰে শব্দ। |
কুশ- জঘন্য়। |
কুহৰ- কুলিৰ দৰে শব্দ। |
কুহ- কুবেৰ। |
কুব্জা- ৰজা কংসৰ এজনী ভৃত্য়া। |
কেথেন- কেতিয়া। |
কুলতন্তু- বংশধাৰক। |
কুলাকুল- মিশ্ৰিত জাতি। |
কুলীৰ- সৰ্প। |
কুলক্ষণ্- অশুভৰ চিন। |
কুশ-দ্বীপ- সাতটা দ্বীপৰ এটা দ্বীপ। |
কুশ্ৰী- অশুৱনি। |
কূটাঘাত- অন্তৰ্ঘাত। |
কৃচ্ছ- কষ্টকৰ। |
কূৰ্চ- কোছা। |
কৃত্ৰিম্- যি প্ৰাকৃতিক। |
কেইথেল- হাট। |
কেঁকা- গেঁথা। |
কৃষ্ণকলি- এবিধ প্ৰখ্যাত ফুলৰ গছ। |
কল্প-কলপ্- বেগাই। |
কল টাইম- অহাৰ সময়। |
কলাবিভাগ- শিক্ষানুষ্ঠানৰ কলা বিষয়ক শ্ৰেণী। |
কলম্ব- কদম গছ। |
কল্মাৰকন্ঠ- মুৰাৰী, মহাদেৱ। |
কাইৰ-মাইৰ- হুৱা-দুৱা। |
কাইটা- মিছা মাছ ধৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহৃত এবিধ সঁজুলি। |
কাঁৱৰ- কামভাৱ। |
কাচাল- গোলমাল। |
কাকো- লেছেৰা মাহ। |
কাঠ্- কটা গছ। |
কাটনি- যুগী। |
কাতিকৈ- এফলীয়াকৈ। |
কাতি হ- বিছনাত পৰি জিৰণি ল। |
কাতিগছা- কাতি বিহু। |
কাপ- বশ হোৱা। |
কান্দৱিক- যিয়ে ৰুটি প্ৰস্তুত কৰে। |
কাণ পাত- আগ্ৰহেৰে শুন। |
কাতি কৰ- এঢলীয়া কৰ। |
কাপ্কাপ্ কৰ- ভোকত কষ্ট পা। |
কামলা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বাহি বিয়াৰ দিনাখন পতা এটি অনুষ্ঠান। |
কাম্বোজ- এখন দেশ। |
কাৰ্কশ্য়- কঠোৰতা। |
কালগংগা- যমুনা নদী। |
কাৰ্যক্ষম- কাম ৰিবৰ বাবে সক্ষম। |
কালিকা লাগ- ভূতে পা। |
কাহ মাৰ- কোনো বিষয়ে ক। |
কিটিৰা- চুটি চাপৰ আৰু লিহিৰা। |
কুন্দম- মেকুৰী। |
কুনা- ক্ৰোৱেছিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা। |
কুঁহিয়াৰ-শাল্- কুঁহিয়াৰ পেৰা যতন। |
কুকুৰা- এবিধ চৰাই। |
কুট্টাৰ- পৰ্বত। |
কুনসমে- কেতিয়া। |
কুণালজিৎ- অধিক ধুনীয়া। |
কুদি- কোনটো দিশে। |
কুণ্ডনা- এবিধ শাক। |
কুমুদ্বতী- ভেটবহুলা নদী। |
কুৰ- উপাধি। |
কুৰ্চী- চকী। |
কুল্- বংশ। |
কৃৎস্ন- পানী। |
কেঁকো-গেঁথো- অনিচ্ছা। |
কেঁককেকনি- ৰাজ হাঁহৰ মাত। |
কেকেনা- পৰুৱা। |
কেতা- খণ্ড। |
কঁচা- চুক। |
কচু কটা দে- অতি হিংসাত্মক উপায়েৰে মানুহক হত্যা কৰা। |
ককয়- নুমলীয়া। |
কেতিয়াও- কোনো দিনে। |
কেনেকৈ- কি প্ৰকাৰে। |
কেন্দ্ৰীভূত- কেন্দ্ৰত একগোট হ। |
কেতো- কোনো। |
কেৰেপ কৰ- লৰচৰ কৰ। |
কেৰল- খ্ৰীষ্টানলোকসকলে বৰদিনত গোৱা গীত। |
কেশকীট- ওকণি। |
কেলিনাগৰ- কামুক। |
কৈকস-দানৱ। |
কেলু- অঁকৰা। |
কেশপাশ- অলংকৃত চুলি। |
কেল্কুলেটৰ- সংখ্যা গণনা কৰিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ যন্ত্ৰ। |
কেহু- কোনেও। |
কেশীমথন- শ্ৰীকৃষ্ণ। |
কোৰ্- বেমাৰ। |
কোমলতা- কোমল গুণ। |
কেশগ্ৰহ- চুলিত ধৰি টনা। |
কেলেকৰ- নট। |
কেৰেপা- দুফলীয়া পেং। |
কেৰ্জৃেৰণি- দৰদাম কৰাৰ কাম। |
কেৰেক্টাৰ- বৰ্ণ, সংখ্যা বা চিহ্নৰ পৃথক ৰূপ। |
কেবে- কেতিয়া। |
কেহেৰ পাচি- অসমত উৎপাদিত ধান। |
কেলিমিন্দৰ- উদ্য়ান ঘৰ। |
কেৱে- কোনোৱে। |
কেলেহুৱা- চপনীয়া। |
কৃত্ত- বিশেষ কোষ। |
কৃতজ্ঞতাভাজন- কৃতজ্ঞতাৰ পাত্ৰ। |
কূট্- ঘৰ। |
কুষাকু- বান্দৰ। |
কুসুমস্তৱক- ফুলৰ থোপা। |
কুতুক- কৌতুক। |
কুন্দদন্ত- কুন্দফুলৰ নিচিনা বগা দাঁত। |
কুণ্ডিমামা- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ বিশেষ। |
কুকতি- ফৰিং। |
কুচইতা- ঈৰ্ষাপৰায়ণ। |
কুকুৰ-টেঙীয়া- অলপতে কুকুৰৰ নিচিনাকৈ কেং কেংকৈ উঠা। |
কুঁজী বিছা- ্সমৰ অৰণ্যত থকা এবিধ বিছা। |
কুঁৱাছ- কুঁৱলী। |
কিলকিঞ্ছিত- কুটকুটাই দিয়া কাৰ্য। |
কিৰা দিয়া- শপত দিয়া। |
কিন্নৰী- বিদ্য়াধৰী। |
কিচ্কিচিয়া- অতিশয়। |
কিছ- চুম্বন। |
কালাশুদ্ধি- শোকৰ কাল। |
কাল-যাপন- সময়-ক্ষেপণ। |
কালজ্ঞ- দৈৱজ্ঞ। |
কালানুক্ৰম- সময় অনুসাৰে। |
কায়ান্তৰহীন- কায়া। |
কামী- এডাল দীঘল ঠেক বাঁহৰ টুকুৰা। |
কামদা- দেৱী। |
কাত্য়ায়নী- দুৰ্গাৰ অন্য় এটা নাম। |
কাটাৰী- কটাৰী। |
কাট্- ছেদন কৰ। |
কাকোৱা- কাঁক বাঁহ। |
কাঁৰ্- কাঁড়। |
কাই- কোন। |
কস্তুৰী- পানী মেটেকা। |
কলাৰ পিটা- কলৰ পিঠা। |
কাউচালিৃ- দুষ্টালি। |
কা- কন্ঠ। |
কষ্টা- কাছুটি। |
কাউট- উট। |
কাচমালা- হাজং জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে ডিঙিত পৰিধান কৰা অলংকাৰ। |
কহোৰ- দুৰ্ভিক্ষ। |
কল্পৰত্ন- আকংক্ষিত ৰত্ন। |
কল্পচিত্ৰ- কবিতাত কবিয়ে প্ৰয়োগ কৰা মানসচিত্ৰ। |
কলাপ- অলংকাৰ। |
কলপিঠা- কল আৰু পিঠাগুৰিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা এবিধ পিঠা। |
কলনাও- ভাপ নাও। |
কল্কা- বুটা। |
কৰ্মসাধক- সফল। |
কৰ্ধনি- কৰধ্বনি। |
কৰ্ড- বাদ্য়যন্ত্ৰৰ তাঁৰ। |
কৰাগ্ৰ- অগ্ৰহস্ত। |
কৰোটি- লাওখোলা। |
কৰুণানিধি- দয়াৰ সাগৰ। |
কৰ্কট ৰোগ- এবিধ ডাঙৰ বেমাৰ। |
কুমুদপতি- চন্দ্ৰ। |
কুথি- কোষ্ঠী। |
কুকৈ- কেচুৱা। |
কুচ্ন্য়া- অধিক লেতেৰা। |
কুকুৰ বহুনা- কুকুৰৰ নিচিনাকৈ বহা। |
কুকুৰা ফুল- কুকুৰা জআ ফুল। |
কুঁৱা- পাট নাদ। |
কুঁহিয়াৰণি- কুঁহিয়াৰৰ খেতি কৰা স্থান। |
কুচৰিত্ৰ- অসাধু। |
কুচিৰি- ঔষধ। |
কুই- কাৱৈ মাছ। |
কুঁজী-থেকেৰা- কাউ-থেকেৰা। |
কুঁচা- খোঁচা। |
কীৰ্তিত- খ্যাত। |
কুঁয়া- গেলা। |
কীট্- পোক। |
কিলোটন- ওজনৰ এক একক। |
কিট্টক- গেদ। |
কালাৰি- মহাদেৱ। |
কাৰ্যভাৰ অভিদেয়- কাৰ্যভাৰৰ ভাট্টা। |
কাৰ্বন কাগজ- কাৰ্বন পেপাৰ। |
কায়িক- শাৰীৰিক। |
কামজাৰি- কামৰ পৰামৰ্শ। |
কাপ-কাঠী- লিখা-মেলা। |
কান্ত- প্ৰেমিক। |
কাতুৰ্বাদ- অনুনয়-বিনয়। |
কাণৰ কণা মাকৰি সৰা- কাণৰ ওচৰত চিঞৰি থকা। |
কাচ- নিচিগাকৈ ৰেপি কাট। |
কাকৰ- কোন মানুহৰ। |
কাউৰীয়ে শগুণে খোৱা- অতি হীন অৱস্থা। |
কাইল- আজিৰ আগৰ দিন। |
কল্পিত- মনেৰে সজা। |
কলুখ- দলি চপৰা। |
কলাকাৰ- শিল্পী। |
কৰ্তা- যিয়ে কৰে। |
কৰ্তব্য়তা- ঔচিত্য়। |
কম'ৰছ- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ। |
কফোজ- কফৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা। |
কাল মুকলি হ- সৌভাগ্য় উপস্থিত হ। |
কপৰ্দী- শম্ভু। |
কন্দল্- কাজিয়া। |
কদাচাৰ- বেয়া ব্য়ৱহাৰ। |
কন্ঠাস্থি- কন্ঠ ওচৰৰ অস্থি। |
কঠিনিকা- চকমাটি। |
কখন- কেতিয়া। |
কচ- ৰস। |
কঁজলা- কজলা। |
কংক- ছদ্মৰূপী ব্ৰাহ্মণ। |
ক'লাশালি- কলা ৰঙৰ এবিধ ধান। |
ক'ৰ্ট- ন্য়ায়ালয়। |
ক'লা-টকা- অসৎ উপায়েৰে ঘটা। |
কচৰা- অতিশয় লেতেৰা। |
কঁহাৰ- কাঁহৰ বাচন-বৰ্তন নিৰ্মাণ কৰা লোক। |
কড়ন্দিকা- বিজ্ঞান। |
কঠলুৱা- লিকটা। |
কটে বান্দৰ- কেৰ্কেটুৱা। |
কন্ঠ্যধ্বনি- কন্ঠ্যত উচ্চাৰিত ধ্বনি। |
কথাত কথা ওলায়- এটা কথাৰ পৰা বিভিন্ন কথা ওলায়। |
কতিয়া-কতিকৈ- চুকিয়া-চুকিকৈ। |
কন্টিনিউটি- ধাৰা বিৱৰণী। |
কথা কটা-কটি কৰ- তৰ্কাতৰ্কি লাগ। |
কনটেক্ট লেন্স- চকুৰ মণিত লগোৱা একধৰণৰ চছমা। |
কদমা- ময়দা আৰু চেনিৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ কৰা এবিধ লাডু। |
কথা ল- গুৰুৰপৰা দীক্ষা ল। |
কন্ধ্- মূৰ নথকা েবিধ ভূত। |
কবি- পণ্ডিত। |
কফাৰি- আদা। |
কবহু- কেতিয়াবা। |
কপিশ- মেহগনী ৰস। |
কম্পাচ- জ্য়ামিটিৰ চিত্ৰ। |
কৰণীয়- কৰণীয়। |
কৰ্ত্ৰী- কৰঁতী। |
কৰ্ণসূ- কৰ্ণৰ মাতৃ কুন্তী। |
কৰ্ণপথ- কাণৰ বিন্ধা। |
কৰ্মপৰায়ণতা- কৰ্মনিষ্ঠা। |
কৰ্মৰত- কৰ্মত ব্য়স্ত। |
কৰ্ষণ- চহোৱা। |
কলনা- শুৱলা মাত। |
কলঘোষ- কুলি চৰাই। |
কলম্বিয়া- দক্ষিণ আমেৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ। |
কলাপ- মুক্তা লগোৱা হাৰ। |
কাইতেলি অংক- গণিতৰ পূৰণি অসমীয়া পদ্ধতি। |
কাইকুলি- কাষলতি। |
কাং- খামতি জনগোষ্টীৰ লোকসকলে বাৰী, পদুলি ইত্য়াদিত দিয়া নঙলা। |
কাকোদৰ- এবিধ সাপ। |
কাচি- সৰু শিশুক ডিঙিত মেৰাই দিয়া কাপোৰ। |
কাগজ- তুলাপাত। |
কাচন- ধোৱন। |
কাকৰ- কেকোঁৰা। |
কাকৈকতা- কাঠ খোলা চৰাই। |
কাচ- টানি বান্ধ। |
কাঞ্চনগিৰি- সুমেৰু পৰ্বত। |
কাছে- সৰু ছোৱালীবোৰে পৰিধান কৰা ৰঙ-বিৰঙৰ কাপোৰ। |
কাঞ্চনী- হালধি। |
কাডুডিমা- ডিমাছা জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে কাণত পৰিধান কৰা এবিধ অলংকাৰ। |
কাথি- পিৰালি। |
কাতি-অসমীয়া বাৰমাহৰ সাত নম্বৰৰ মাহটো। |
কাত- গাওঁ। |
কামৰূপী- কামৰূপত থকা। |
কামোৰা-কামোৰি- ইটিয়ে-সিটোক কামোৰা কাৰ্য। |
কাৰেং-ঘৰ- চনত স্বৰ্গদেউ চুক্লেংমুঙে শিৱসাগৰ জিলাত প্ৰতিষ্ঠা কৰা এটা ৰাজপ্ৰাসাদ। |
কঁকাল ভগা- দুৰ্বল। |
কবাট- দৰ্জা। |
কম কথাত- সাধাৰণ কথাত। |
কবিলাস- বীণা জাতীয় বাদ্য়যন্ত্ৰ। |
কমেডি- হাস্য়ৰসাত্মক। |
কৰদাতা- যিয়্ কৰ দিয়ে। |
কৰ্কৰ- হাতুৰী। |
কৰিশ্মা- অলৌকিক। |
কৰ্পটিক- ভিক্ষাৰী। |
কৰ্তৃপদ- কৰ্তা। |
কৰ্ক- বটলৰ ঠিলা। |
কৰচ্- এবিধ বৃক্ষ। |
কৰং- বেগী। |
কৰ- ফল বা ফুলৰ কলি। |
কমলেশ- ভগৱান বিষ্ণু। |
কদলী- কল আৰু কলগছ। |
কথাচহকী- বহুত কথা কোৱা। |
কপালৰ লেখা- ভাগ্য়ৰ লিখা। |
কবিতাধৰ্মী- কাৱ্য়ধৰ্মী। |
কমিক- হাস্য়ৰসাত্মক কথা। |
কম্প- কঁপনি। |
কৰদ- শুল্পদায়ক। |
কৰপা- কেইবা তৰপ। |
কৰিকা- নখৰ ৰেখা। |
কৰ্দম- বোকা। |
কল্ঢপ-কল্ঢপ- কলপ্-কলপ্। |
কলপ্- শৰীৰৰ ছাল। |
কলাৰ- কন্ঠ বন্ধনী। |
কলাধৰ- চন্দ্ৰ। |
কলাই- কলামাহ। |
কলাঘুমটি- অলপ টোপনি। |
কলাজলা- টোপনিৰ সৈতে বিচলিত। |
কল্পতিতা- এবিধ তিতা গছ। |
কাউ চুক- খামতি জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ বিশেষ খোপা। |
কাঁৰী- পৰিষ্কাৰ কৰা। |
কাগাবে- উঠ। |
কলন- এল ছালভেদৰ। |
কাঠ কুটালী- বাঢ়ৈটোকা। |
কাত্য়ায়ন- এজন ঋষিৰ নাম। |
কাতৰ কন্ঠ- আৰ্ত কন্ঠ। |
কায়েমী-নিগাজি। |
কামী- ফল পূৰণ কৰোতা। |
কাৰুক- শিল্পী। |
কালগ্ৰাস- মৰণ। |
কাৰ্যক্ৰম- যি ক্ৰম অনুসাৰে কৰিবলগীয়া কাম। |
কহিলী- যুৱতী। |
কাষৰি- পথাৰৰ আলিৰ দাঁতি। |
কাষ্ঠদাৰু- দেৱদাৰু। |
কিনা দাম- যি দৰত বস্তু ক্ৰয় কৰা হয়। |
কুন্দৰিকা- খৰিকাজাই ফুলৰ লতা। |
কুমোদক- বিষ্ণু। |
কুমাৰপাল- ৰজা শালিবাহন। |
কুবাক্য়- বেয়া কথা। |
কুৰূচ- কাঁচি হ। |
কৃকলাস- জেঠী। |
কোষ্ণ- কুহুমীয়া। |
কূৰ্চশেখৰ- নাৰিকল গছ। |
কেঁকো-জেঁকো- আমনি। |
কে- কোন। |
কেচ- গোচৰ। |
কেচকেচি- এবিধ উদ্ভিদ। |
কেতন- নিচান। |
কেটেলগ- পণ্য়দ্ৰৱ্য়। |
কেপেং- কেপেয়া। |
কেপছন- কাকতত প্ৰকাশিত কোনো ফটো। |
কেৰেপা-কেৰেপি- বেঁকা-বেঁকি। |
কেৰাণিগিৰি- কেৰাণীৰ কাম। |
কেহৰোতি- কেহেৰাজ। |
কোটিক- জালত ফচাই চৰাই ধৰা লোক। |
কোটিপাল- দুৰ্গ ৰক্ষক। |
ক্ৰমাংক- ক্ৰমিক সংখ্য়া। |
কোৰক্- ফুলৰ কলি। |
কোৰ্ব্বানি- কুৰ্বানি। |
ক্ৰমমান- গতিশীল। |
ক্ৰুষ্ট- চিঞৰ। |
ক্লৈৱ্য়- ক্লীৱতা। |
কোত- ক'ত। |
কোমলপ্ৰাণ- দয়ালু হৃদয়। |
কোৱাচা- জাম্বিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা। |
কৌলিক- কোনো এক বিশেষ জাতিৰ। |
ক্বাথ- নিৰ্যাত। |
কৌমী- জাতীয়। |
ক্ৰম্- পাঠ্যক্ৰম্। |
কোণবীক্ষণ- কোণ পৰিমাপক যন্ত্ৰ। |
কোম্বাকানি- অনিৰ্দিষ্ট কেইজনমান। |
কোমলক- পদুমৰ নাল। |
কেলকা- গোন্ধ। |
কেশাকৰ্শন- চুলিত ধৰি টনা। |
ক'পি- নকল। |
ক'লচা- অলপ ক'লা। |
ক'কা- মাতিব নোৱাৰা। |
কঁকাল ভঙা বিৰলী- একেবাৰে দুৰ্বল মানুহ। |
কচলি- হেতা। |
কঙৰা- কামাতুৰ। |
কঢ়-কঢ়ীয়া- প্ৰখৰ। |
কনিয়ৰ- কৰবী |
কন্ধি- সমুদ্ৰ। |
ক বুলিব নোৱাৰা- নিৰক্ষৰ। |
কৰযস্তি- হাঁতৰ লাঠি। |
কৰৈ- এবিধ সুকাঠী বৃক্ষ। |
কৰ্ণাত- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ। |
কৰ্ণছিদ্ৰ- কাণৰ ফুটা। |
কৰ্ণবালা- কাণত পৰিধান কৰা অলংকাৰ। |
কয়লাখনি- কয়লা থকা ঠাই। |
কৰালক- ক'লা ৰঙৰ তুলসী। |
কৰীৰ- বাঁহৰ গাজ। |
কৰিপ- মাউট। |
কৰ কবলিত- হস্তগত। |
কৰটী- ঐৰাৱত। |
কমলাসনা- লক্ষ্মী। |
কমলি- কম্বল। |
কমৰ- কঁকাল। |
কথেলি- হেতা। |
কতিয়াকতি- চুকিয়াচুকি। |
কণাকড়ি- পানী পৰুৱা। |
কচ্ছপ- কাছ। |
কঁপ- স্থিৰ হৈ নাথাক। |
কক্পিট- বিমানত বিমানৰ চালক বহা ঠাই। |
ক-কাৰ্- ক আখৰ। |
কত্ল- বাঁহ, গছ ইত্য়াদিৰ ডাল কাট। |
কদয়- বেয়া আহাৰ। |
কনফাৰ্মেচন- নিশ্চিতকৰন। |
কনা- কন্ধা। |
কথা লাগ- যদি আগতে কোৱা কিবা কথা সফল হয়। |
কন্ধ্ পৰ- ধ্বংস হ। |
কপহুৱা- যিয়ে কপাহৰ ব্য়ৱসায় কৰে। |
কপিশা- মাধৱীলতা। |
কবুল- স্বীকাৰ। |
কবিগুৰু- কবিৰাজ। |
কমৰ বন্ধা- পেটী। |
কম্ৰ- অভিলাষী। |
কয়ছা- কেইটামান। |
কম্বক্তা- হতভগীয়া। |
কম্বু- শংখ। |
কন্দুৱা- কান্দিবলৈ দে। |
কথাসাহিত্য়িক- গদ্য়শিল্পী। |
কণাকণি- পাৰস্পৰিক ভাৱে ফুচফুচাই কোৱা বা ব্যক্তিগতভাৱে কোৱা কাৰ্য। |
কটা যোৱা- নষ্ট হোৱা। |
কচুৱা-গাম- কচুৰ নিচিনাকৈ খজুৱাৰ এবিধ ছালৰ বেমাৰ। |
কঁটাল- এবিধ ফল। |
ক'লীয়া কানাই- ক'লা ৰঙৰ লোক। |
কথাশিল্প- গদ্যত লিখা সাহিত্য। |
কণমান- অকণমান। |
কটা যোৱা- খণ্ডন হোৱা। |
কচুৰি- এবিধ কেক যাক বিভিন্ন মচলা, দাইল, লোণ আদিৰে তৈয়াৰ কৰা হয়। |
ক'ক- কৰাব্নৰ এখ বিশেষ ৰূপ। |
কঁটীাল কুঁহীয়া বাটি- সৰু বাটি। |
কচুপেলেটে- কচুফুল। |
কচুৱনি- বেছিকৈ কঁচু গজা স্থান। |
কটালি- কঁটালি। |
কটৈনি- এৰাণি। |
ক'লী- ক'লা। |
কইনা- কন্য়া। |
কমবক্তিয়া- অলপ কথা কোৱা লোক। |
কম্বোজ- শংখ। |
কৰমাল- ধোঁৱা। |
কবৰুহ- তৰোৱাল। |
কৰ্জা কৰা- ধাৰ কৰা। |
কৰ্মকৰ- যমৰাজ। |
কৰ্ষ- কৰ্ষণ। |
কলমী গাছ- কলমৌ। |
কলীফেঁটী- কলা ৰঙৰ ফেঁটী সাপ। |
কৱটী- দৰ্জাৰ পাল্লা। |
কক্ষা- প্ৰতিশোধ লম বুলি কৰা সংকল্প। |
কাউলি- ডাঙৰ খৰাহি। |
কাকতী- লেখক। |
কাকলোঙা- তেজপিয়া। |
কাজিয়া- বিবাদ। |
কাক ছদ- খঞ্জন পখী। |
কাওৱা ভেদেলী- কোৱাভাতুৰী। |
কৱ্য়- পিতৃপূৰুষলৈ পিণ্ডদান। |
কলিজা খোৱা- মৰ্মভেদী। |
কাকতন্ত্ৰা- অতি সাৱধানিত টোপনি। |
কাছিম- কাছ। |
কাঠ-মিস্ত্ৰি- বাঢ়ৈ। |
কা-যুৰীয়া- সমান ওখ ডাঙৰ। |
কাবৰা- বিভিন্ন বৰণৰ। |
কামাখ্যা মন্দিৰ- গুৱাহাতী মহানগৰৰ নীলাচল পাহাৰত অৱস্থিত এটা মন্দিৰ। |
কাৰণিক- যিয়ে শুদ্ধ-ভূল, ভাল-বেয়া বিচাৰ কৰে। |
কাৰাগাৰ্- বন্দীশাল। |
কাৰ্যকাৰী- কাৰ্যবাহী। |
কাফ্ৰি- আফ্ৰিকা মহাদেশৰ লোক। |
কামাই- উপাৰ্জন। |
কা ফাই- খামতি জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ ধোঁৱা চাং। |
কান্তা- শুভযোগ। |
কাননজিতা- অপৰূপা। |
কাণ সমনীয়া- একে যোৰৰ। |
কশিপু- গাৰু। |
কৰ্মক্লান্ত- কাম কৰি কৰি ভাগৰুৱা হৈ যোৱা। |
কম্বুকৰ্ণ- শংখৰ আকৃতিৰ দৰে কাণ। |
কপিত্থ- ঔটেঙা। |
কণা বাট- মাজবাটতে অন্ত হোৱা। |
কতক- অনেক লোক। |
কদাচিত- কেতিয়াবা। |
কন্ধ্পাত্- ধ্বংস কৰা কাৰ্য। |
কপিলী- এক প্ৰজাতিৰ বৰ্ণসংকৰ আহুধান। |
কপিঞ্জল- জাতক পক্ষী। |
কটাৰী- ফল-মূল বা বিভিন্ন শাক-পাচলি কাটিবলৈ ব্য়ৱহৃত এবিধ অস্ত্ৰ। |
কচোৱান- ঘোঁৰাক প্ৰশিক্ষণ দিয়া মানুহ। |
কচু টেপু- কচুগুটি। |
কপোত- কপৌ। |
কমনীয়- এতেকে সুন্দৰ। |
কমৰুৱা- কমাৰে নিৰ্মাণ কৰা। |
কতি- কিমান। |
কচ্ছা- ফৰিং। |
কঁড়িত কঁড়ি মাৰি চলা- কৃপণালি কৰি চলি থকা। |
কলৰ-জপৰ- অধিক বেয়া অৱস্থা। |
কলিক- ক্ৰৌঞ্চপক্ষী। |
কৰ্মচ্য়ুত- পদচ্য়ুত। |
কৰ্ণকুণ্ডল- কাণৰ অলংকাৰ। |
কালকুশৰি- যম। |
কাল নিৰূপণ- সময় নিৰ্ধাৰণ। |
কাষ্ঠা- নিমিষ কাল। |
কিচ্মত্- ভাগ্য়। |
কিলৰ খাৰ পা- মাৰ-কিলৰ আঘাত পা। |
কুচৱলি- লৰচৰ কৰা। |
কুচি- গাওঁ। |
কুটিলগামী- বক্ৰভাৱে গমনকাৰী। |
কুটুম্ব- বংশ। |
কুটজা- সংস্কৃতৰ এটা ছন্দৰ নাম। |
কুকুৱা- কুকুহা। |
কিম্বপূৰুষ- কিন্নৰ। |
কুটিৰ শিল্প- যি আৱিষ্কাৰত মানুহে মুখ্যতঃ বা সম্পূৰ্ণৰূপে ঘৰত বস্তু প্ৰস্তুত কৰে। |
কিট্ছেন- পাকঘৰ। |
কাল্শত্ৰু- ডাঙৰ শত্ৰু। |
কাৰ্যাধ্যক্ষ- মূখ্য় কাৰ্য্যকাৰক। |
কাম্য় কৰ্ম- ভৱিষ্যতৰ ফলৰ বাবে কৰা ৰীতি-নীতি । |
কামনি- কামত পাৰ্গত তিৰোতা। |
কান্ধ্- কান। |
কাতি-কুতা- লৰচৰ। |
কা- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ভায়েকক সম্বোধন কৰি মতা নাম। |
কালত ঢোকা ৰ ঢোকাত কল ৰ- পাৰস্পৰিকভাৱে নিৰ্ভৰশীল হ। |
কৰ্মসূত্ৰ- কৰ্মবন্ধ। |
কৰণ্ড- খড়্গ। |
কবন্ধ- মূৰবিহীন গাঁৰি। |
কথা দি কথা ল- নিজৰ গুপন কথা কৈ আনৰ গুপন কথা জনা। |
কথাৰ পাক- কথাৰ মেৰপেচ। |
কঞ্জন- মইনা চৰাই। |
ক- মাত। |
ক'লাজীৰা- কালজীৰা। |
কঁকাল চাই মেখেলা- যোগ্য়তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কাম দিয়া। |
কঁকাল পৰ- কুঁজা হ। |
কৰা- নিলৰ্জ্জ। |
কটকীতিতা- বিদেশৰ পৰা অনা এবিধ তিতা। |
কট্কোইতা- কঠিন। |
কণিয়া- কণিকা। |
কন্ঠবেষ্টন- ডিঙিত সাবতি মৰা। |
কথাছবি- বোলছবি। |
কন্ফাৰেঞ্চ- সন্মিলন। |
কবিত্ব- কবিতা লিখাত পাৰ্গত। |
কমেডি ফিল্ম- হাস্য়মধুৰ চলচ্চিত্ৰ। |
কৰুণা- জেক প্ৰজাতন্ত্ৰ দেশত চলি থকা মুদ্ৰা। |
কৰ্তব্য়স্থ- কৰ্তব্য়ৰত। |
কৰ্পটি- ছিন্ন বস্ত্ৰ পৰিস্থিত। |
কলাগুটিয়া- কলগুটিয়া। |
কলহপ্ৰিয়া- শুকদেৱৰ পত্নী। |
কলম- লেখনি। |
কলিঞ্জ- পৰ্দা। |
কশেৰু- ৰাজহাড়। |
কাংকালেৱা- নাইপিয়া। |
কাঁটাখুতৰা- হাতী খুতৰা। |
কলুষ- বলদ গৰু। |
কলমৌ- পানীত হোৱা এবিধ শাক। |
কৰক্মচ্য়ুতি- পদচ্য়ুতি। |
কৰ্ণগত- শ্ৰুত। |
কৰযোগ্য়- কৰ লগাবলগীয়া। |
কৰ্ণজিৎ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুন। |
কমৰেড- সহচৰ। |
কথ্য়- ক'বৰ যোগ্য়। |
কণা গৰু ঘূৰা দি ঘূৰ- কামৰ মোৰ নাপাই যি-তি কৰা। |
কঁপনি- কম্পন। |
কচোৱা- এবিধ পোক যিি মাছৰ পেটত থাকে। |
কটাহি- সিয়ালৰ মূত। |
কণা-বিধতা- দুৰ্ভাগ্য়ৰ কাৰণে ভগৱানক দায়ী দিয়া। |
কথা ৰাখ- অংগীকাৰ ৰাখ। |
কমবখ্ট- অধম। |
কয়বাটা- কেইবাটা। |
কৰনমুক্ত- কৰ দিব নলগীয়া। |
কৰ্ণ- কুন্তীৰ পুত্ৰ। |
কৰ্মকীলক- ধোৱা। |
কৰ্ষিত- চহোৱা। |
কলিকাল- কলিযুগ। |
কশা- চাবুক। |
কাং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ চিকাৰ। |
কা কং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ ঢোল নৃত্য়। |
কাকু- খুৰা,খুৰী। |
কাছ- শৰীৰত হোৱা এবিধ ছালৰ বেমাৰ। |
কাজুৱা- কামত নিপুণ। |
কাণৰ হাড়ীয়া- কাণৰ গাত। |
কাফিলা- তীৰ্থযাত্ৰীৰ দল। |
কাম্- কৰ্ম। |
কাবি- ভনীয়েকৰ গিৰীয়েক। |
কামিলা- কামত উপযুক্ত। |
কাললৈ- পাচলৈ। |
কালযোগী- মহাদেৱ। |
কালা- দুৰ্গা। |
কালান্তৰ- সময়ৰ ব্য়ৱধান। |
কালবশ্য- মৰণৰ বশ। |
কাফে- কফি গৃহ। |
কান পেলা- কাম কৰাৰ ইচ্ছা শেষ হ। |
কাণ-মুৰ লৰা- সতৰ্ক হ। |
কাছিয়া- কঁহুৱা। |
কৱৰীতা- বেণী। |
কলীয়া কানাই- ভগৱান কৃষ্ণ। |
কলিমল- পাপ। |
কল্মা- কলিমা। |
কৰ্ণ- নাৱৰ গুৰি। |
কম্বোদিয়া- এছিয়া মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ। |
কতিয়ৰি- কতিয়াকতিকৈ দিয়া জেউৰা। |
ক'লীয়াজাৰ- কলা ৰঙৰ এবিধ মাছ। |
কৰকৰী- ফোটা থকা সৰু লোটা। |
কৰ্ণলতিকা- কাণৰ লতি। |
কলা নীতি- অনুপাত। |
কলিকা- ফুলৰ কলি। |
কলুষিত- দোষমুক্ত। |
কাষা- কাষ। |
কাজে-কাজে- গতিকে। |
কাণসাৰ কৰ- কাণ পাত। |
কাণুিক- কাউৰী। |
কান্দি- পথাৰ। |
কান্ধুলি-ছিটিকা- কান্ধুলি মাছৰ পোৱালী। |
কামসখ- বসন্তকাল। |
কামোৰ খাই ধৰ- আট খা। |
কামুকী- সংগমপ্ৰিয়া নাৰী। |
কায়কাষ্ঠা- আন্তৰিক আস্থা। |
কাৰাং- ওপৰত। |
কাৰ্বন- এবিধ মৌল। |
কাৰ্যকাৰী ব্য়ক্তি- ভাৰপ্ৰাপ্ত ব্য়ক্তি। |
কাৰ্যপ্ৰণালী- কাম কৰা পদ্ধতি। |
কালদং-আপদ। |
কালশনি- অত্য়ন্ত মাৰাত্ম ব্য়ক্তি। |
কালিনী- আৰ্দ্ৰা নক্ষত্ৰ। |
কালোচিত- সময় উপযুক্ত। |
কি- ভয় খোৱা। |
কিংবা- অথবা। |
কিমত- দাম। |
কুকুঙ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ। |
কিহেতু- কিয়। |
কীঁকিঁ- চৰাইৰ পোৱালীৰ দৰে মাত। |
কুইলু- কুলি চৰাই। |
কুগ্ৰহ- অশুভ গ্ৰহ। |
কুমলীয়া- পুৰঠ নোহোৱা। |
কুবেশ্- মন্দ বেশ। |
কুপৰামৰ্শ- বেয়া কাম কৰিবৰ বাবে দিয়া দিহা। |
কুমায়- ক'ত। |
কুম্ড়া- কোমোৰা। |
কুম- বেহেলা। |
কুপ- কাঠৰ মহল। |
কুণিত- সংকুচিত। |
কুকুন্দৰ- জঘনকুপ। |
কুম্ভা- বেশ্যা। |
কুৰুলিয়া- কুৰুলি দি। |
কুলপাংশুকা- অসতী মহিলা। |
কুলক্ৰিয়া- কুলকৰ্ম। |
কৃতধী- স্থিৰ প্ৰজ্ঞা। |
কৃদৰ- ধানৰ ভঁৰাল। |
কেঁচকলি- কাঠকলি। |
কেঁচুৱালি- কেঁচুৱাৰ স্বভাৱ। |
কেঁচি- চকুৰ মলি। |
কেঁচু খান্দোতে সাঁপ ওলা- সৰু কথা জানিবলৈ বিচাৰুতে ডাঙৰ কতা গম পোৱা। |
কেঁচাই- নপকাকৈ। |
কেঁচা-ধন- পৰিশ্ৰম কৰি উপাৰ্জন কৰা ধন। |
কেছ- নগদ টকা। |
কেদ'আদিম- নিৰাপত্তা। |
কেন্দ্ৰগত- মধ্যস্থ। |
কেৰাটিন- প্ৰাণীৰ ছাল। |
কেৰামত্- শক্তি। |
কেমেৰুণ- আফ্ৰিকা মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ। |
কেৰি- মিথৈ থবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা সৰু টেকেলি। |
কেলকেলা- স্পষ্ট নোহোৱাকৈ আৰু বেগেৰে কথা ক। |
কৈয়া- ক'ত। |
কোঁটাই-খৰুৱা- কোটাহী-বেঙেনা। |
কোকিল্- কুলি চৰাই। |
কোদণ্ড- ধনু। |
কোপদীপ্ত- অধিক খং উঠা। |
কোৰোলা- অকাঁৰী। |
কৌতুকে- আনন্দৰে। |
ক্ৰকচিক- কৰতীয়া। |
ক্ৰন- এছ্ট'নিয়া দেশত চলি থকা মুদ্ৰা। |
ক্ৰমবিন্য়াস- মাত্ৰাবিন্য়াস। |
ক্ৰয়িক- ক্ৰেতা। |
ক্ৰিয়েটিন- এবিধ এমিনো এচিড। |
ক্লিক- কটা। |
ক্য়াট- ম্য়ানমাৰত চলি থকা মুদ্ৰা। |
ক্লিষ্টতা- অৱসন্নতা। |
ক্ৰোব- পাঁচ। |
কৌশল্য়া- শ্ৰীৰামৰ মাতৃ। |
কোতা- ক'ত। |
কৈৱল্য়- মোক্ষ। |
কোকয়েৎ- মেইতেই লোকসকলে মূৰত পৰিধান কৰা বগা ৰঙৰ পাগুৰী। |
কৌন্তী- এখন নৈৰ নাম। |
কৌশিকা- পিয়লা। |
ক্ৰমাত্- ক্ৰমাগত। |
ক্ৰান্তি- গমন। |
ক্ৰায়িক- গ্ৰাহক। |
ক্ৰিয়াশীল- সক্ৰিয়। |
ক্ৰিয়াফল- কৰ্মফল। |
ক্ৰুকচ- কৰত। |
ক্লেদিত- ক্লেদযুক্ত। |
ক্লাছিক- সাহিত্য়। |
কৌতুহলী- কৌতুহল সম্পন্ন। |
কৈশিক- শৃংগাৰ ৰস। |
কেম্প- শিবিৰ। |
কেছাৰ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ। |
কেটৰ- অতিমাত্ৰা ক'লা ৰঙৰ। |
কেটাৰাৰ- যোগনীয়া। |
কূটকাৰ- ঠগ। |
কুলজন- প্ৰসিদ্ধ পূৰুষ। |
কুৰাল- কুঠাৰ। |
কুলপাংশুলা- অসতী। |
কুলমাৰ্গ- ধৰ্মমাগ। |
কুলত্য়াগী- যিয়ে বংশ ত্য়াগ কৰে। |
কুলগিৰি- কুলাচল। |
কুযাত্ৰা- অশুভ যাত্ৰা। |
কুৰৰ-(ল- শেন চৰাই। |
কুলুক- জাৰি। |
কুলা- জুখৰ হ। |
কুলশ্ৰেষ্ঠী- পৰিয়ালৰ মুৰব্বী। |
কেঁচীয়া-কেঁচি- চুকিয়াচুকি। |
কেঁচা আলি- যি পথ পকী নহয়। |
কেমনে- কি ধৰণে। |
কেৰলী- জ্য়োতিৰ্বিজ্ঞান। |
কেৱাচ- শুশ্ৰূষা। |
কেশকলাপ- কেশগুচ্ছ। |
কেলেংকাৰী- বদনামী। |
কেৰৌমেৰৌ- শৰীৰত কেইবাটাও ভাজ দিয়া। |
কেলৌমেলৌ- সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে আনন্দৰ কৰা হুলস্থুল। |
কৃষ্ণ- ক'লা। |
কূট- স্তুপ। |
কুৰংগ- হৰিণা পহু। |
কুৰল- কাণত পৰিধান কৰা কেৰু। |
কুপাণি- আপচু হাত। |
কুণ্ডলা- অলংকাৰ ধাৰিনী। |
কুদ্দুচ- পবিত্ৰ। |
কুন থাও- খামতি জনগোষ্ঠীৰ বয়সিয়াল লোক। |
কুপিতা- সন্তানৰ পতি থকা নিজৰ কৰ্তব্য় পালন নকৰা পিতৃ। |
কুমক- বেছি উচ্ছাস। |
কুমবাবেলা- কেতিয়াবা। |
কুমফী- এবিধ ক'লা ৰঙৰ পানীত থকা পোক। |
কুলমৰ্যাদা- বংশৰ মান-সন্মান। |
কুলজা- কুলনাৰী। |
কূটনী- কথা লগাই ফুৰা তিৰোতা। |
কৃতযুগ- সত্য়যুগ। |
কৃপাণ- শিখ ধৰ্মৰ লোকসকলে লৈ ফুৰা এবিধ সৰু তৰুৱাল। |
কৃষ্ণ- যি সকলোকে আকৰ্ষণ কৰে। |
কেঁচী- কাপোৰ, কাগজ বা চুলি ইত্য়াদি কাটিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ কটাৰী। |
কেটেহা- কটু বচন। |
কেদাৰ- সংগীতৰ বিশেষ ৰাগ। |
কেমিকেল- ৰাসায়নিক পদাৰ্থ। |
কেৰ্জেৰীয়া- দৰ এৰি নিদিয়া। |
কৌপাতী আলু- পাটীদৈ আলু। |
ক্ৰতু- যজ্ঞ। |
ক্ৰান্তদৰ্শী- ভগৱান। |
কুলজ- উচ্চ বংশজাত। |
কুলাচল্- এটা অসুৰৰ নাম। |
কুশ মুদ্ৰা- কুশৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা আঙঠি। |
কুসুমিত- পুষ্পিতা। |
কুৰীতি- আচাৰ-ব্য়ৱহাৰ। |
কু-পূৰুষ- বেয়া লোক। |
কু যোনী- ইতৰ প্ৰাণীৰ গৰ্ভ |
কুৰিহা- কুঢ়ি। |
কু-পুত্ৰ- চৰিত্ৰহীন পুত্ৰ। |
কুৰট- মুচী। |
কুন্ঠৰিয়া- যুঁজিবৰ কাৰণে সাঁজু। |
কুনকুনি- সৰু সৰু। |
কুকুৰ্- এবিধ ঘৰচীয়া প্ৰভুভক্ত প্ৰাণী। |
কুকিচ্- এবিধ মিঠা বিস্কুট্। |
কালীচী- যমৰাজে বিচাৰ কৰা স্থান। |
কালনিদ্ৰা- অস্বাভাৱিক গভীৰ নিদ্ৰা। |
কুট্টনী- কথা লগাই ফুৰা আৰু বেয়া বুদ্ধি দিয়া মহিলা। |
কুঁহি্- গজালি। |
কিনা (আঙ্লি- কেঞা আঙলি। |
কিশোৰ অপৰাধী- কম বয়সৰ ল'ৰা যিয়ে অপৰাঘ কৰে। |
কামপাল- বলৰাম। |
কামল- কামুক। |
কা- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ নৃত্য়। |
কাঁঠাল- কঁঠাল। |
কাগজ-পত্ৰ- খত-পত্ৰ। |
কাঞ্চনজংঘা- পৃথিৱীৰ তৃতীয় সকলোতকৈ ওখ শৃংগ। |
কাপ-চেলেকা- কেৰাণী। |
কাৰক- যিয়ে কৰে। |
কাৰানি- ওপৰত। |
কালগ্ৰস্ত- মৃত্য়ুৰ মুখত পৰা। |
কালিকাপুৰাণ- এখন হিন্দু শাস্ত্ৰ। |
কিল্লা- দুৰ্গ। |
কিলাকুটি মাৰ- কিলাকুটিৰ দ্বাৰা আঘাত কৰ। |
কুঁহিপাত- নতুনকৈ ওলোৱা কোমল পাত। |
কাদম্ব- বালিহাঁহ। |
কাচন- সাজপাৰ। |
কাইনেটিকছ- গতি বিজ্ঞান। |
কল্- ৰুবৰ কাৰণে কাটি অনা ডাল। |
কৰ্পূৰ- এবিধ সুগন্ধিমূলক বস্তু। |
কৰেণু- হস্তিনী। |
কৰপাত্ৰ- হাতৰ ঠোলা। |
কনিষ্ঠাঙুলি- কেঞা আঙুৰৃলি। |
কটা- সময় কটোৱা। |
কংকনী- সৰু ঘন্টা। |
ক'লা জামু- বৰজামু। |
ক'ৰবাত- কোনো স্থানত। |
কটলুৱা- ৰাজহ লগা। |
কঢ়াকঢ়ি- আঁজোৰা-আঁজোৰি। |
কণিবিহ সঁছ- আগলৈ সংকটত পেলাব পৰা এনে মানুহ। |
কন্টকিল- কটোহা বাঁহ। |
কথনীয়- ক'বৰ যোগ্য়। |
কথাৰ আঁত- কথাৰ মোৰ। |
কপালক ধিয়া- কাম নকৰাকৈ ভাগ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা। |
কপাট- দৰ্জা। |
কৰী- ঐৰাৱত। |
কৰালবদনা- দুৰ্গা। |
কৰ্কৰা- পানী নিদিয়াকৈ খোৱা ভাত। |
কৰ্মস্থান- কাম কৰি বৃত্তি নিৰ্বাহ কৰা স্থান। |
কলপ কাট- শৰীৰৰ ছাল সলা। |
কৰোটি- পিয়লা। |
কমিটি- সমিতি। |
কফঘ্ন- কফনাশক। |
কনাশিমলু- এবিধ তৃণ। |
কথা ফাটি-ফুটি যা- কোনো কথা অতি সোনকালে সকলোৱে গম পা। |
কণুৱা- এবিধ মাছ খোৱা পক্ষী। |
কঠীয়াতলী- কঠীয়া সিচা স্থান। |
কচ- বৃহস্পতিৰ পুতেক। |
কচু-কটা- এফালৰ পৰা কাটি যোৱা। |
কন্ঠীধআৰী- বৈষ্ণৱসকলে ডিঙিত পৰিধান কৰা তুলসীৰ মালা। |
কবু- কেতিয়াও। |
কবলীকৃত- কবলিত। |
কৰ্পৰী- তুতিয়া। |
কৰ্সন্য়াসী- কৰ্মত্য়াগী। |
কল্পজ্য়োতি- কল্পনাৰ আভা। |
কল্পলোক- কল্পনাৰ জগত। |
কলেষ্টেৰল- মানুহৰ দেহৰ তেজত থকা জৈৱিক পদাৰ্থ। |
কল্কি পুৰাণ- পুৰাণ বিশেষৰ নাম। |
কলিয়া- গুটি বা ফুলধৰ। |
কক্ষ- কোঠা। |
কাড় মৰাদি মাৰ- বেগেৰে গতি কৰ। |
কাচ-মণি- চিচাৰ মণি। |
কাকিল- কন্ঠমণি। |
কাঁজিয়া- দন্দ। |
কক্ষ- গাৰ দাঁতি। |
কাৰ্যক্ষেত্ৰ- কাম কৰা স্থান। |
কালাজিন- ক'লা হৰিণৰ ছাল। |
কিঞ্জিল- পৰাগ ৰেণু। |
কিৰ্পিণ- চিকতা লোক। |
কুচমুখ- পিয়াহৰ বাট। |
কুকুৰাৰ বসন্ত- পক্স ভাইৰাষৰ আক্ৰমণৰ ফলত কুকুৰাৰ শৰীৰৰত হোৱা বেমাৰ। |
কুকাৰ্- ৰন্ধন কাৰ্যত ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ পাত্ৰ। |
কুচক্ৰ- বেয়া বুদ্ধি। |
কুটুহাই- ওহ্ বুলি। |
কুন্দন- এবিধ ফুল। |
কুন্কুননি- ম'হৰ দৰে শব্দ। |
কুন্তী- পঞ্চপাণ্ডৱৰ মাতৃ। |
কুমুনান্দ- ভেটফুলৰ সৌন্দৰ্য। |
কুবেৰ্- ধনৰ দেৱতা। |
কুৰূবা- পূবফালৰ পৰা অহা বতাহ। |
কুলিশপাত- ব্ৰজপাত। |
কুলাকুলতিথি- ষষ্ঠী আৰু দশমী। |
কুহুমীয়া- গৰম আৰু ঠাণ্ডাৰ মাজত থকা। |
কুসুমাকৰ- বসন্তকাল। |
কুশীলব- ৰামায়ণ ৰচনা কৰা মহাকবি বাল্মিকী। |
কূৰ্চূটালী- কপটীয়া স্বভাৱ। |
কৃতক- কৃত্ৰিম। |
কৃশাক্ষ- মকৰা। |
কৃপণালি- কৃপণৰ কাম। |
কৃপালেশ- সামান্য় দয়া। |
কৃষি- খেতি। |
কেঁকোৰা- পানীত থকা এবিধ প্ৰাণী। |
কেঁকনি- গেঁথনি। |
কৃষ্ণাভ- ক'লা বৰণীয়া। |
কেঙমৰা- দুৰ্বল। |
কেঁথা- চুটি-চাপৰ। |
কেটোমণি কলা- কেটোৰ কলীয়া। |
কেন্দ্ৰীয়- কেন্দ্ৰত থকা। |
কেবেজিয়া- কৃপণ। |
কেলেং-মেলেং- গা বেয়া লগা। |
কোটি- দহ নিযুত। |
কোমল বৰা- এবিধ জলপানৰ ধান। |
কোৰ- কাণ। |
কোৰ্মা- এবিধ আহাৰ। |
কোষাগাৰ- ধন থওৱা ঘৰ। |
ক্ৰমণ- ঘোঁৰা। |
ক্ৰতুদ্বিষ- ৰাক্ষস। |
ক্ৰুব- নিষ্ঠুৰ। |
ক্লীৱতা- নপুংসকতা। |
ক্লেশ্- দুখ।ট |
কেচ্কেচা- দন্দ কৰ। |
কেটেৰীয়া- খিংখিঙীয়া। |
কৃশতা- ক্ষীণাই যোৱা। |
কৃন্তন- ছেদন। |
কুহু- কুলি চৰাইৰ মাত। |
কুসুমধনু- ধন্বা। |
কুৰ্বানি- মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ ধৰ্মীয় নিয়ম অনুসৰি জীৱ-জন্ু বলিদান দিয়া কাৰ্য। |
কুণ- নাভিৰ মলি। |
কিতব- জুৱাৰী। |
কালিংগ- তৰমুজ ফল। |
কুট্টিত- খণ্ডন কৰা। |
কুটি- দেহ। |
কুটিলা- সৰস্বতী নদী। |
কুক্কুট- কুকুৰা। |
কিন্- বেচ দি ল। |
কিঞ্চিদধিক- সামান্য়। |
কালিকা- অপদেৱতা। |
কাল- ৰুদ্ৰৰ এটা নাম। |
কায়কৃত- শৰীৰৰ দ্বাৰা কৰা। |
কান্ধিয়া- পুখুৰীৰ দাঁতি। |
কালচিল্কা- চাকৈ চকুৱা। |
কাপ মৈলাম- দুৱাত কলম। |
কাচি- ধান কাটিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ সঁজুলি। |
কাইদা- নিয়ম। |
কষ্টি- পৰীক্ষা। |
কলে-কাঁখে- আদৰ-সাদৰ। |
কলনি- উপনিৱেশ। |
কৰ্মযোগ- বেদবিহিত কৰ্ম। |
কলচী বাঁহ- কলহী বাঁহ। |
কলপ- চুলিত লগোৱা ৰঙ। |
কাইয়া- কাউৰী। |
কাকোল- ঢোৰাকাউৰী। |
কাচিদৰীয়া- কাচিৰ দাৰৰ দৰে। |
কাঠকঠুৱা- কাঠতকৈও কঠিন। |
কাণত মন্ত্ৰ দে- বেয়া বুদ্ধি বা পৰামৰ্শ দে। |
কাণত ধৰ- শপত খা। |
কাণ ঘোলা কৰ- একেটা কথাকে বাৰে বাৰে কৈ অশান্তি দিয়া। |
কালিকা- মহাদেৱৰ পত্নী। |
কালস্ৰোত- সময় প্ৰৱাহ। |
কালানুৱতী- সময় অনুসৰি। |
কিলোলিটাৰ- এক হাজাৰ লিটাৰ। |
কিলকুন- কিলাকুটি। |
কিলে- কিয়। |
কিতাবত- পত্ৰ। |
কিৱী- নিউজিলেণ্ডত দেখিবলৈ পোৱা এবিধ পক্ষী। |
কুৱেলতা- এবিধ লতা। |
কুং- নাক। |
কুঁজী- মন্থৰা। |
কুচক্ৰী- বেয়া বুদ্ধি কৰা। |
কুকুৰীকপালি- ঘোঁৰা আৰু গাধৰ কুকুৰীকণা বেমাৰ। |
কুট্টক- কটাৰ অস্ত্ৰ। |
কুন্দৰ- ভগৱান বিষ্ণু। |
কুমুদনাথ- এতেকে চন্দ্ৰ। |
কুমাৰ বাহী- ম'ৰা চৰাই। |
কুৰ্কুট- কুকুৰা চৰাই। |
কুলী- হজুৱা। |
কুহ্ম বুলীয়া পাগ- এবিধ পাগুলি। |
কৃত- কৰা। |
কূপী- সৰু কুঁৱা। |
কৃমিজ- কৃমিৰ পৰা উৎপত্তি। |
কেকৰা- ভাঁজ থকা। |
কেত- ঘৰ বাসস্থান। |
কেতি- কেতিয়া। |
কেঞ্চাৰ- কৰ্কট বেমাৰ। |
কেৰেপ- লৰচৰ। |
কেৰাহি- বেঁকা। |
কেঁত-কুৰ্ কৰ- শৰীৰত কষ্ট পোৱাৰ পিছতো লৰচৰ নকৰ। |
কেগো- কোননো। |
কেতনা- কিমান। |
কেন্দ্ৰী- প্ৰধান। |
কেৰেট- মূল্য়ৱান ধাতু। |
কেহলৈ- কোন স্থানলৈ। |
কোটাহী বেঙেনা- চাপৰ। |
কোটোলা- কৰঙা। |
কোমলতা- কোনল গুণ। |
ক্ৰমাগত- একাদিক্ৰমে। |
ক্ৰনা- আইছলেণ্ডত চলি থকা মুদ্ৰা। |
ক্ৰুঞ্চ- ডাঙৰ বগলী। |
ক্ৰিয়া পথ- চিকিৎসা পদ্ধতি। |
ক্ৰীড়া- খেল-ধেমালি। |
কেৰেচা- বেঁকা। |
কেহেটি- অলপ কঁপা। |
কোৰমা- দৈনে সনা মাংস। |
কেন্টু- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে কাণত পৰিধান কৰা এবিধ অলংকাৰ। |
কোমৰ- কঁকাল। |
ক্ৰংভংগ- নিয়ম উলংঘা কৰা। |
ক্ৰকছ- কৰত। |
কোবা- মাৰ। |
কেৰেচী- বছৰৰ মূৰত পোৱালী জন্ম দিয়া গাই। |
কেহেৰ্ পৰা- ক'ৰ পৰা। |
কুমুৰ- কোমোৰা। |
কুচ্কুচ্- এটা অনুকৰণমূলক শব্দ যি সামান্য তাৎপৰ্য প্ৰকাশ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয় । |
কুগ্ৰহীয়া- অমংগলীয়া। |
কাইতা- বেঁকা। |
কল্য়াণী- ভাগ্য়ৱতী। |
কাঁৰ্শলা- এবিধ সৰু সাপ। |
কাচল- পিন্ধা কাপোৰৰ ওলমি থকা অংশ। |
কাটেক- কাট। |
কাঞ্জিকা- এবিধ লতা। |
কাম্ধেনু- যি বিচাৰে তাকে দিয়া এজনী গাই গৰু। |
কাম্পিল- পাঞ্চাল ৰাজ্য়ৰ দক্ষিণ প্ৰান্তত অৱস্থিত এখন ৰাজ্য়। |
কামায়ু- জটায়ু পক্ষীৰ কাকেয়ক গৰুড় পক্ষী। |
কাৰ্ডিঅ'গ্ৰাম- হৃদচিত্ৰ। |
কাৰোবা- চিনি নোপোলা লোক। |
কালি- চিয়াঁহী। |
কামদ- যিয়ে ইচ্ছা পূৰণ কৰে। |
কাচাৰ-কিচিৰ- অশুচি ্শুচি ভাৱ। |
কাঁটাচামুচ- খাদ্য় খাবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ সঁজুলি। |
কাইচি- চিংপৌ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ গলপতা। |
কল্পসুত্ৰ- জৈনধৰ্মীয় শাস্ত্ৰ। |
কৰ্পটদাৰী- ভিক্ষাৰী। |
কৰ্তব্য়নিষ্ঠ- কৰ্মনিষ্ঠ। |
কৰিল- বাঁহ-গাজ। |
কফিন- শৱাধাৰ। |
কনকাচল- সূণেৰে ভৰপুৰ পৰ্বত। |
কবিতাকুঞ্জ- নিকুঞ্জ। |
কমেডিয়ান- হাস্য়ৰসৰ অভিনেতা। |
কৰিীয়া- পৰিশ্ৰম কৰা লোক। |
কৰ্তব্য়পৰায়ণ- কৰ্তব্য় পূৰণ কৰা। |
কৰ্ণিয়া- চকুৰ সন্মুখত থকা পোহৰ সোমাই যাব পৰা পৰ্দা। |
কৰ্মসাধন- কাম পূৰণ কৰা। |
কলাপ- জোন। |
কলা-কলাকৈ বাঢ়-লাহে-লাহেকৈ বাঢ়ি যা। |
কক্ষাপট- কৌপিন। |
কাঁড়- বাণ। |
কাচাৰাং- বিড়ি খাবৰ নিমিত্তে ব্য়ৱহাৰ কৰা এজোপা গছৰ পাত। |
কাণ থিয়- সতৰ্ক। |
কাঢ়াই- কেৰাহি। |
কাঠাৰি- কটাৰী। |
কাণ ধৰ- লাজ দে। |
কাথা- বহু পূৰণি কাপোৰ লগ কৰি ঘৰতে তৈয়াৰ কৰা কাপোৰ। |
কাতৰাণি- গেঙনি। |
কাপ্কাপ্- কেইবাটাও ৰঙৰ আঁচ থকা। |
কামতাল- এক প্ৰজাতিৰ ডাঙৰ উৰহি। |
কাৰ্যাৰম্ভ- কোনো কামৰ আৰম্ভণি। |
কালি- দীঘক প্ৰস্থৰে পূৰণ কৰিলে পোৱা ফল। |
কিট্টাল- তামৰ পাত্ৰ। |
কুঁৱৰী- ৰজাৰ পত্নী বা ৰজাৰ জীয়ৰী। |
কুখ্যাত্- অপৰাধী লোক যেনেদৰে প্ৰচাৰিত। |
কুটুবিম্ব- ঘৰৰ গৰাকী। |
কুঞ্চন- অনাদৰ। |
কিঞ্চিৎ কিঞ্চিৎ- অকণ- অখণকৈ। |
কালায়ল- লোহা। |
কালাতিপাত- সময় অতিবাহিত কৰা কাৰ্য। |
কালা পোকা- পইতাচোৰা। |
কাত্য়ায়নী সংহিতা- কাত্য়ায়ন ঋষিয়ে ৰচনা কৰা সংহিতা। |
কাণে-কাণমাৰি- কোনো ধৰণে। |
কহলাৰ- বগা ৰঙৰ ভেঁটফুল। |
কলত্ৰ- বিবাহিতা মহিলা। |
কল- ঘটিকা থকা অংশ। |
কাইঠা- দলপুঙা পক্ষী। |
কাইকলা- কোকিলা মাছ। |
কাকোন্- সোণাৰিৰে চেপেনা। |
কাটন্- চোক্। |
কাটব্য়- কটুতা। |
কাপ-খা- টানকৈ লাগি ধৰ। |
কিথন- কেতিয়া। |
কিংকু- কেনেকুৱা। |
কি চাউ- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ককায়েক সম্বোধন কৰি মতা নাম। |
কুলীয়া- কুল সম্পৰ্কীয়। |
কেঁচ- প্ৰখৰ। |
কেত্টি- কিছুমান। |
কেৰেংআৰহম- মানুহে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবৰ কাৰণে অবলম্বন কৰা পদ্ধতি। |
ক্ৰম্শঃ- লাহে-লাহে। |
ক্ৰুদ্ধ- ক্ৰুধিত হোৱা। |
ক্লিপিং- কটা। |
কেৰুন্দ- কেৰেলুৱা। |
কৃত্য়ক- কৰ্ম। |
কৃশানু- জুই। |
কেংথাম- কৰঙন। |
কেচ্টা- ফেনেক। |
কেণ্ডেল- মমবাটি। |
কেছেট- ধ্বনি। |
কেন্টনমেন্ট- সেনা নিবাস। |
ক্ৰব্য়- কেঁচা মাংস। |
কৰ্মবন্ধন- কাৰ্য্যৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা সাংসাৰিক সংলগ্নসমূহ। |
কলঘৰ- যন্ত্ৰ-পাতি থকা কাৰখানা ঘৰ। |
কল-থ'কা- কলৰ থোক। |
কলংক- দুৰ্যশ। |
কলগান- গ্ৰামোফোন। |
কলক- মহিলাই কঁকালত পিন্ধা অলংকাৰ। |
কল্ক- ঘিউ, তেল ইত্য়াদিৰ পৰা ওলোৱা গেদ। |
কলিন্দনন্দিনী- যমুনা নদী। |
কস্তুৰীমল্লিকা- এবিধ মালতী পুষ্প। |
কাঁৰ- শস্য় পৰিষ্কাৰ কৰ। |
কাগজ ফুল- কাগজৰ দৰে মিহি এবিধ ফুল। |
কাকা- দাদা। |
কাটিহা- তিৰষ্কাৰ। |
কাণ গধুৰ- কাণেৰে কমকৈ শুনা। |
কাতাই- নামাজ পঢ়াৰ সময়ত মানুহ গোটখোৱা শাৰী। |
কাণ্ড- কাড়। |
কান্থি- পিৰালি। |
কান্দন- দোষত চকুপানী ওলোৱা অৱস্থা। |
কান্তিমতী- চন্দ্ৰকলা। |
কাম্-কলা- ৰতি শাস্ত্ৰ। |
কায়- শৰীৰ। |
কাৰুশিল্প- কাৰুকলা। |
কাৰ্যালয়- অফিচ। |
কালৰোগ- অধিক জ্বৰ উঠা। |
কালাভ্ৰ- ডাৱৰ। |
কাষ্ঠময়- কাঠৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত। |
কিডনেপাৰ- অপহৰণকাৰী। |
কিচ্য়া- এটা। |
কিলা- কিলাকুটিৰ দ্বাৰা কৰা আঘাত। |
কুঁৱৰী আলু- এক প্ৰজাতিৰ কাঠ আঁলু। |
কুট্টিম- পঁজা ঘৰ। |
কুন্থন- কেঁকনি। |
কুমাল- ডাৱৰ। |
কুৰুক্ষেত্ৰ- মহাভাৰতৰ পাণ্ডৱ আৰু কৌৰৱৰ যুদ্ধস্থলী। |
কুলাট- টুপী। |
কুলবিপ্ৰ- কুল পুৰোহিত। |
কেং- ঠেং। |
কৃষ্ট- টানি লৈ যোৱা। |
কেণা- পোকে বিন্ধা। |
কেৰাহী- তৰকাৰী, ভাজি ইত্য়াদি ৰান্ধিবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা পাত্ৰ। |
কেশৱানন্দ- অধিক আনন্দ। |
ক্ৰমবিকাশ- ক্ৰমান্বয়ে বিৱৰ্তন। |
ক্ৰুষ্ট- নিৰ্দয়। |
ক্ৰিয়াপৰ- পৰিশ্ৰমী। |
ক্লেম্প- একাধিক বস্তু। |
ক্লিনিক- নীৰুজালয়। |
ক্ল'ৰ'ফিল- গছৰ পাতৰ সেউজীয়া ৰঙৰ পদাৰ্থক। |
ক্ৰম- এবিধ বনৰীয়া পক্ষী। |
কৌসূতিক- প্ৰৱঞ্চক। |
কৌৰৱেয়- কুৰুবংশীয়। |
কোমোৰা- এবিধ লতাৰ ফল। |
কেৰিয়াৰ- বাহক। |
কৃপাসিন্ধু- অধিক দয়াৱান। |
কুমুইত্তক- কুৎচিত। |
কুকুহা-উৰা - আউল বাউল হোৱা। |
কিুঞ্চিৎ- অলপ। |
কাৰ্শলা- কাঁড়ৰ নিচিনা সৰু। |
কায়চিকিৎসা- শাৰীৰিক বেমাৰৰ চিকিৎসা। |
কান্দি ভাত খা- দুখ কষ্টৰে জীৱন নিৰ্বাহ কৰ। |
কাতিয়া- এফালৰ পৰা আনফাল হোৱা কাৰ্য। |
কাঁছা- কাঁহ। |
কল্পনাপ্ৰসূত- যি সঁচা নহয়। |
কলন গণিত- গণিত বিজ্ঞানৰ এটা ভাগ। |
কবিৰাজী- কবিৰাজৰ। |
কাপলৰ আঁক- ভাগ্য়ৰ লিখন। |
কঠোৰ্- কঠিন। |
কট্কটা- স্থিৰ হৈ নাথাক। |
কঁচ- কাঁচ। |
ক'নাত- কোন স্থানলৈ। |
কটলা-কটল- কঠিন হৈ থকা। |
কঞ্জনীল- নীলা ৰঙৰ পদুমফুল। |
কঠীয়া তোল- ৰুবৰ নিমিত্তে কঠীয়া পৰা স্থানৰ পৰা উঘালি আন। |
কচৰ- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা। |
কখ্নও- কেতিয়াবা। |
কচালনি- জোকাৰণি। |
কঠুৱাল- নিষ্ঠুৰ। |
কঠ- এজন ঋষিৰ নাম। |
কঠীয়া মৰ- ধ্বংসিত হ। |
কন্ঠসুত্ৰ- মৰমতে সাবতি ধৰা। |
কণী পাৰ্- ডিমা পাৰ্। |
কণিবিহ্- ্দিক সৰু এবিধ বিহৰ গুটি। |
কম্পমান্- কঁপা। |
কৰপতি- এৰা নিদিয়া লেঠা। |
কবিৰত্ন- পণ্ডিত ৰত্ন। |
কপালমোচন- পুষ্কৰ তীৰ্থ। |
কনাই- ডিমৰুগুটি। |
কনক লংকা- সোণৰ লংকা। |
কন্ঠমালা- পূৰু,ে ডিঙিত পৰিধান কৰা জপমালা। |
ক'ৰবাৰ কোনোবা- চিনি নোপোৱা মানুহ। |
কটনা কটা- দখুয়ী আৱস্থা। |
কট্কটনি- ৰামোৰণি। |
কটঙা- কটুৰ। |
ককৰ্থনা- তিৰষ্কাৰ। |
কঁকিয়া- কাঁকৈৰ দ্বাৰা মূৰ আঁচোৰ। |
কৰ্তন- আয়কৰ ৰেহাই। |
কলনি- কলৰ বাৰী। |
কলটো নহয় গিলি থবলৈ- সহজ কাম নহয় সোনকালে শেষ কৰিবলৈ। |
কল্পনা- মনত ভাৱি লোৱা ইচ্ছা। |
কলেজ- হাইস্কুলীয়া শিক্ষা শেষ হোৱাৰ পিছৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা শিক্ষা জীৱনৰ পঢ়াশালি। |
কা-টে-খাং-ঃ কাই-বৌদ্ধ জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ এবিধ লোক নৃত্য়। |
কাতিল- হত্য়াকাৰী। |
কাত- ফুটা ওলোৱা। |
কামকূট- যোনী। |
কাষ্- বন। |
কাৰ্ড- ডাঠ চাৰিচুকীয়া কাগজ। |
কাৰুশিল্পী- কাৰুকৰ। |
কাৰ্যহন্তা- যিয়ে বেলেগৰ কাম নষ্ট কৰে। |
কাষ্ঠ- কাঠ। |
কিন্কিনিয়া- সৰু সৰু টোপ হৈ পৰা। |
কিঞ্জলক- ফুলৰ কেশৰ। |
কুচ্- পিয়াহ। |
কুটুম্বিনী- গৃহিনী। |
কুটা- ছিগা খেৰ-বন ইত্য়াদি। |
কিঃ ত্ৰিংগি'ৰ- শিক্ষক। |
কাহাৰক- দোলাভাৰী। |
কুঁজা- নাঙল। |
কীটজ- কীটৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা। |
কুন্তলা- কেশৱতী মহিলা। |
কুমুদ্- ভেঁটফুল। |
কুমবেলা- কেতিয়া। |
কু-বাদ- মিছা বদনাম। |
কুৰ্তা- এবিধ চোলা। |
কেক'লজি- অশুদ্ধ শব্দ। |
কেন্টিন- কাৰখানা। |
কেটেপা-কেটেপ্- এটা-এঠি। |
কেপ- টুপি। |
কেৰেচী- আদা বনৰীয়া। |
কোট- দুৰ্গ। |
কোঁহ- অসন্মত। |
ক্ৰবাদ্য়ক- মাংসবোজী। |
ক্ৰ'য়েছিয়া- িউৰোপ মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ। |
ক্ৰীড়া-কৌতুক- হাঁহি-ধেমালি। |
ক্ৰোধনা- চন্দী। |
ক্লাষ্টাৰক- তথ্যৰ একোটা গোট। |
ক্লান্তিকৰ- ভাগৰ লগোৱা। |
ক্ৰন্দ- আহ্বান। |
কৌমুদীপতি- জোন। |
ক্ল'ৰিন- এবিধ গেছীয় মৌল। |
কৌতুহল্- আগ্ৰহ। |
কোপী- খঙাল। |
কেশ সংস্কাৰ- চুলি আঁচোৰা কাৰ্য। |
কেট্কুটন নকৰ- অকলো লৰচৰ নকৰ। |
কূলক- উঁইৰ হাফলু। |
কূপ- ছালত থকা গাতৰ নিচিনা ভাগ। |
কুৰুক্ষেত্ৰকাণ্ড- কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ নিচিনা ভয়াৱহ কাণ্ড। |
কুন- মানুহ। |
কুণ্ডীয়- আবদ্ধ। |
কুমাৰী- ৰজাৰ জীয়ৰী। |
কুফা লাগ- নষ্ট হ। |
কুৰূপ- অশুৱনি। |
কুলায়- বাসস্থান। |
কুলম্ভৰ- চোৰ। |
কুহৰিত- ধ্বনি। |
কুসুমকাৰ্মুক- প্ৰেমৰ দেৱতা কামদেৱ। |
কূলভূ- নদীৰ পাৰত থকা মাটি। |
কেংগাৰু- অষ্ট্ৰেলিয়া মহাদেশত থকা এবিধ স্তন্য়পায়ী প্ৰাণী। |
কেকাধ্বনি- ময়ুৰ পক্ষীৰ মাত। |
কেডাৰ- কোনো সংস্থা। |
কেহজুল- অসমত উৎপাদন কৰা েক প্ৰজাতিৰ ধান। |
কোটকা- কৃপণ। |
কোমা- এজন কঠিন ৰোগীৰ সম্পূৰ্ণ আৰু দীৰ্ঘম্যাদী জ্ঞান হেৰুওৱাৰ স্থিতি। |
ক্ৰীড়াজয়ী- খেলত যিয়ে জল লাভ কৰে। |
ক্ৰিয়াবাচক- কাৰ্যবোধক। |
ক্ৰাম- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ দোলা। |
ক্ৰন্দনধ্বনি- কান্দোনৰ শব্দ। |
কোষ্ঠ- ভঁৰাল। |
কোৱাৰি চেলেক্- আশা এৰি দে। |
কোৱাৰি মুৰ্খাতি- ওঁঠ ফটা এবিধ বেমাৰ যি ভিটামিন 'B' ৰ অভাৱত হয়। |
ক্ৰীত- কিনা। |
ক্ৰিয়াকাণ্ড- কাৰ্যাৱলী। |
ক্ৰুৰদৃক- হিংসুক। |
কেৰমেৰিয়া- বেঁকাকৈ কৰা গতি। |
কেং- টাঙোন খোৱা কুকুৰৰ দৰে মাত। |
কুহুলিয়া- লাহে লাহে ক। |
কূপাৰ- সাগৰ। |
কেংকাথা- উত্তৰ প্ৰদেশত থকা এবিধ মালবাহী গৰু। |
কেনেৰীয়া- কান্দুৰা। |
কেশাকেলী- চুলিয়া-চুলি। |
কোছা-কোছে- মুঠিয়ে-মুঠিয়ে। |
ক্লিক- মাউছৰ বুটাম টিপা কাম। |
ক্লিশিত- কষ্ট পোৱা। |
ক্ৰব্য়াদ্- মাংসাশী। |
ক্ৰীড়ন- খেলা কাৰ্য। |
ক্ৰিয়া নাড়ী- বেশ্যা। |
ক্লিন্ন- তিতি থকা। |
কৃষ্টি- শিল্প-কলা। |
কৃষ্ণকাষ্ঠ- অগৰু। |
কুলাধম্- বেয়া কাম কৰি বংশলৈ দুৰ্নাম অমা। |
কূহা- কুঁৱলী। |
কূপযন্ত্ৰ- কুঁৱাৰ পৰা পানী তুলিবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা চকা। |
কেকোৱা- এক প্ৰজাতিৰ ধান। |
কেঁচীয়া- কতীয়া। |
কেঁচা কিল- জোৰকৈ মৰা কিল। |
কেডেট- সেনা ছাত্ৰ। |
কেন্দ্ৰ- ঘূৰণীয়া বস্তুৰ মাজৰ অংশ। |
কেশ্- চুলি। |
কেপ্কেপ্ কৰ- আহাৰ নাপাই কষ্ট পা। |
কুৰ্পৰ- কিলাকুটি। |
কূচিতা- তুলিকা। |
কৃশাংগ- শীৰ্ণকায়। |
কৃন্তনী- ছুৰী। |
কেঁৰা-কুজা ভাং- জেঙা মাৰ। |
কেশপ্ৰসাধন- চুলিক সুসজ্জিত কৰা। |
কেৱল্- একমাত্ৰ। |
কেশস্পৰ্শ- চুলি চোৱা। |
ক্ৰমাগতে- ধীৰে ধীৰে। |
কেণ্ডিডেট- প্ৰাৰ্থী। |
কেৰুৱালি- নাৱৰ গুৰিয়াল। |
কেৰঘেহঁনি- কৰো নকৰো কৰি থকা অৱস্থা। |
কেংকঙনি- মাৰ খওৱাৰ পিছত কুকুৰৰ শব্দ। |
কেতকী- কেতেকী ফুল। |
কেৰুণীয়া- কেৰোণে খোৱা। |
কেৰামতালি- বলীৰ স্বভাৱ। |
কোটিকল্প- কোটি সংখ্যক। |
কোৰ্ কোৰ্- ভেকোলাৰ দৰে শব্দ। |
ক্ৰীড়াৰত্ন- যৌন সম্ভোগ। |
কোটৰগত- গাঁতত সোমোৱা। |
কোঁৱৰ্- ৰজাৰ পুত্ৰ। |
কোঁচ- কোলা। |
কৈৰা- কোন ঠাইত। |
কেৰহিকৈ- চকু বেকা কৰি। |
ক্ৰুইজাৰ- যুদ্ধ-জাহাজ। |
ক্ৰোম- হাওঁফাওঁ। |
ক্বণিত- ধ্বনি। |
কোমলকৈ- লাহেকৈ। |
কেশবিন্য়াস- চুলি সুসজ্জিত কৰা কাৰ্য। |
কেলিপাত- গুৰি ব'ঠা। |
কেৰকা- নেওঠনি। |
কোকিল কন্ঠ- কুলি চৰাইৰ মাতৰ নিচিনা শুৱলা। |
কোমল চাউল- তিয়ালেই কোমল হৈ পৰা জলপান খোৱা এবিধ চাউল। |
কোহল- এবিধ বাদ্য়যন্ত্ৰ। |
কোড়- কোলা। |
কোঁটা- বেঁকা। |
কোষ উৎপাদন- কোষৰ উৎপত্তি। |
কৌশলিক- ভেটি। |
ক্ৰিয়াশৈলী- যি পাহাৰ প্ৰাকৃতিক নহয়। |
ক্ৰোধোদ্দীপক- ক্ৰোপজনক। |
ক্লীৱত্ব- পূৰুষত্বহনতা। |
কোঁহা- অণ্ডকোষ। |
কেৰা দুপৰ- ভৰ দুপৰীয়া হোৱাৰ অৱস্থা। |
ক্ৰথনক- পদ্ধতিগত। |
কৌশলী- ধূৰ্ত। |
ক্ৰিয়াসিদ্ধ- কৰ্মৰ পৰা সফলতা আৰ্জিব পৰা। |
কাচি চিঙা- আঘোন মাহত শস্য চপোৱাৰ শেষত উদযাপন কৰিবলৈ কৰা ভোজ। |
কালৰী- কাণেৰে শুনা নোপোৱা মহিলা। |
কাষ্ঠহাঁহি- যি হাঁহিত ৰস নাথাকে। |
কিৰিষণা- কৃষি কাৰ্য। |
কিৰ্মিৰ- পঞ্চপাণ্ডৱৰ দ্বিতীয় পাণ্ডৱ ভীমে বধ কৰা এটা ৰাক্ষহৰ নাম। |
কুদৃষ্টি- বেয়া দৃষ্টি। |
কুতুব- ধ্ৰুৱ নক্ষত্ৰ। |
কুভোজ্য়- বেয়া খাদ্য়। |
কুলাৱ- নদীৰ পাক। |
কূৰ্চিকা- কাঁচি গাখীৰ। |
কূটস্থ- নিতৌ একেটা ৰূপতে থকা। |
কৃষাণি- খেতিয়কৰ কাম। |
কেইও- সেই সকলো। |
কেতপং কুৰুলী- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে বজোৱা এবিধ বাঁহী। |
কোট্-কোটি- অনেক। |
ক্ৰমবিকাশবাদ- ক্ৰমবিকাশ মত। |
কেইজান- কিজানি। |
কেও- কোনো। |
কূট্- পৰ্বতৰ টিং। |
কুলক্ষণা- দুৰ্ভাগা। |
কুৰুদীয়া- এখন পূৰণি ৰাজ্য়। |
কুমুদাকাৰ- পদুম পুখুৰী। |
কুপথ্য়- ৰোগীৰ বাবে বেয়া আহাৰ। |
কুন্দৰুথ- খিৰিকী। |
কুঠীয়া- কঁঠীয়া। |
কাক্ষণ্- বেয়া সময়। |
কাম্দেৱ- মদন। |
কাচৰ্- অসমৰ ভাল জাতিৰ ম'হ। |
কাঁড়ী- যিয়ে বাণ মাৰে। |
কাঁটল্- তৰ্জুৰ কাইট। |
কাঁখ-বগল- কাষলতি। |
কৰ্মপদ্ধতি- কাম কৰাৰ নিয়ম। |
কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা- অধিক পৰিশ্ৰম কৰ। |
কথঞ্চিৎ- অলপমান। |
কঁৰীয়া- কাণত পৰিধান কৰি এবিধ অলংকাৰ। |
ক'ৰাচ- হেতা। |
কট্মটীয়া- কঠিন। |
কনাল- চাল উলিওৱাৰ সময়ত ব্যৱহৃত বাঁহৰ সঁজুলি। |
কপধূৰ্ল- এবিধ গাজ কাপোৰ। |
কমলিনী- পদুমণি। |
কৰ্পৰ- লোহাৰ কেৰাহী। |
কলাভৱন- শিল্পগৃহ। |
কাউচা- কাউৰীৰ দৰে এবিধ পক্ষী। |
কাথ্মা দি- উখহি কঠিন হৈ পৰ। |
কামতাল উৰহী- এক প্ৰজাতিৰ দীঘল উৰহী। |
কাৰ্যবিধি- কোনো কামৰ নিয়ম। |
কালানুক্ৰমিক প্ৰণালী- কালক্ৰমৰ বিধি। |
কিউ- স্নোকাৰ। |
কুনলাইছেন- মাৰ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ বিশেষ চাদৰ। |
কুৰি- সংখ্যা। |
কুলেন্ট- শীতলীকৰণ। |
কৃচ্ছ্ৰসাধ্য- দুঃসাধ্য। |
কৃশাংগ- মহাদেৱৰ এটা নাম। |
কৃতজ্ঞ- যিয়ে উপকাৰীৰ উপকাৰ স্বীকাৰ কৰে। |
কেপৰিক এছিড- সুগন্ধি প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত প্ৰয়োগ কৰা এবিধ এছিড। |
কোটৰী- দুৰ্গা। |
ক্ৰিয়া বিধি- কামৰ নীতি-নিয়ম। |
কৌ- বৰগীতৰ এটা ৰাগৰ নাম। |
কেত- কিছুমান। |
কৃশ্- খীণ। |
কুমেৰু- পৃথিৱীৰ দক্ষিণ মূৰৰ অংস। |
কিথেন- কেতিয়া। |
কাপ- খামতি জনগোষ্টীৰ লোকসকলে চিকাৰ কৰিবৰা বাবে পতা ফান্দ। |
কাম-মূঢ়- কামাৰ্ত। |
কিলোগ্ৰাম- জোখ কৰাৰ এক পৰিমাণ। |
কুমাৰচাৰ- কিশোৰৰ চৰিত্ৰ গঠন। |
কোটিপতি- যাৰ হাতত কোটি টকা আছে। |
ক্ৰিকেট- এবিধ খেল। |
কুজা- পানী থবৰ কাৰণে ব্য়ৱহাৰ কৰা পাত্ৰ। |
কুদপৰ্শন- দেখিবলৈ বেয়া। |
কাখিৰ আমু- ঘিউ। |
কাতে- মূল্য়ৰ কাৰণে। |
কা-কা- কাউৰীৰ দৰে শব্দ। |
কামিয়াব- সফলতা। |
কাৱৈ জাপৰি- এখ প্ৰজাতিৰ আহু ধান। |
কুনকুনি মৌ- এক প্ৰজাতিৰ অতি সৰু সৰু মৌমাখি। |
কুৰুল- কুটিল। |
কুল্- নদীৰ কাষ। |
কৃষ্য়- কৰ্ষণযোগ্য়। |
কেঁচা বৰলক চপোৱা- বিপদ মাতি অনা। |
কৌতুহলজনক- আগ্ৰহীজনক। |
কেত্খানি- অলপ জোখৰ। |
কুকুৰী- মাইকী কুকুৰ। |
কৰ্ষিণা- কৰ্ম। |
কূটকৰ্ম- ছলনা। |
কেঁচু- গাতত থকা সাপৰ দৰে এবিধ পোক। |
কেৰাছিন- এবিধ খনিজ তেল। |
কোষমৰা- পৰিগলন। |
ক্ৰীতদাস- কিনা চাকৰ। |
কেনিয়া- আফ্ৰিকা মহদেশত অৱস্থিত এখন দেশ। |
কৌশল্- পাৰ্গতালি। |
ক্ৰৌঞ্চাৰতি- শিৱ-পাৰ্বতীৰ পুত্ৰ কাৰ্তিকৰ এটা নাম। |
কেৰকেটা- ফেচকুৰি। |
কেকটাছ- মৰুভূমি অঞ্চলত থকা এবিধ বৃক্ষ। |
কুন্ত- যাঠী। |
কুলাংগনা- উচ্চ বংশৰ মহিলা। |
কৃষ্ণাজিতা- চন্দ্ৰৰ পেহৰে জিলিকাই থকা। |
কেনেবা- স্বাভাৱিক নোহোৱা। |
কেলিকমল- লীলাপদুম। |
ক্ৰোধপৰায়ণ- অধিক খঙাল। |
কৈৰাত- কিৰাতৰ দৰে। |
কৃতবীৰ্য- পৰশুৰামৰ দেউতাক। |
কাবু কৰ- বশ কৰ। |
Please do not enter any spam link in the comment box