আঁজলি - অঞ্জলি। |
আচাৰ - নীতি - নিয়ম। |
আজলী - একেবাৰে সাধাৰম ছোৱালী। |
আখ্যা - নাম, উপাধি, সংজ্ঞা, খিতাপ। |
আদম - আদি মানৱ, আল্লাৰ সৃষ্ট প্ৰথম মানুহ। |
আগচি - আগভেটি ধৰি, যোৱাত বাধা দি, আগুৰি ধৰি। |
আগলি - আগ। |
আঘাত - প্ৰহাৰ, কোব, মাৰ। |
আদেশ - হুকুম, আজ্ঞা। |
আসোঁৱাহ - আঘাট। |
আইটি - বয়স্কজনে ছোৱালী - বোৱাৰীক সম্বোধন কৰা ব্যৱহাৰ। |
আউসী - পূৰ্ণিমাৰ বীপৰীত। |
আকস্মিক - হঠাতে হোৱা। |
আঁটি - টানকৈ বন্ধা। |
আকুল - কিবা বস্তুৰফালে মন ঢাল খোৱা। |
আন্তঃপুৰিক- অন্তেষপুৰৰ অধ্যক্ষ। |
আদাকেচ্ৰা- দুষ্ট। |
আটায়েমিলি- সকলোবোৰ লগ হৈ। |
ৰিচয় দিয়া। |
আধ্য়াত্মিক- আত্মাত আশ্ৰয় কৰা। |
আদাৰ- চৰাই-চিৰিকতিৰ খাদ্য়। |
আতিগুয়-গিমে- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ গাওঁবুঢ়া। |
আদৰাঙী- মিহলি জাত। |
আনন্দকৃষ্ণ- আনন্দৰ আধাৰ কৃষ্ণ। |
আপন্- আপোন। |
আওকাঠী - নিম্মকাঠ কাঠী। |
আউঠানি - মুখ ঠেকেচা খাই পৰা। |
আঁণপইতা - পূৰঠ নোহোৱা অৱস্থা। |
আকূতি - মনৰ বাঞ্ছা। |
আকাংক্ষা - মোহ যোৱা। |
আুউনিআটি - মাজুলীৰ সত্ৰসমূহৰভিতৰত এখন প্ৰধান সত্ৰ। |
আইদেও - মহিলাক কৰা সম্বোধন। |
আচনি - চৰকাৰ বা নানান মানুহে লগলাগি কৰা এক পৰিকল্পনা। |
আন্দোলন - কোনো সমূহীয়া দাবী পূৰণৰ বাবে ঐক্যবদ্ধ হৈ কৰা বিক্ষোভ। |
আমুৱা - হেঁপাহ নাইকিয়া, ভোগ কৰিবলৈ অনিচ্ছা। |
আৱৰণ - গছৰ ছাল, ফল আদিৰ ভিতৰত থকা অতি মিহি সূতাৰ নিচিনা বস্তু। |
আপুৰুগীয়া- দুৰ্লভ, আটকীয়া। |
আকাৰ- আকৃতি, গঢ়, গঠন। |
আমোলমোল- মলমলীয়া গোন্ধযুক্ত, সুৱাসিত। |
আখ্যান- কাহিনী, উপাখ্যান, সাধুকথা। |
আবদাৰ- গভীৰ আৰু পৰিপূৰ্ণ মৰম, মৰম লগোৱা কাম, অসংগত দাবী। |
আউল-বাউল - বিশৃংখল, সানমিহলি |
আওৰা - মনত ৰাখিবৰ কাৰণে ঘনে ঘনে মাত। |
আওলা - আগচালি । |
আঁচু - কাপোৰৰ আঁচলত ফুল তুলিবলৈ বোলোৱা সুতা। |
আত্মজীৱনী - নিজৰ জীৱনৰ বৃত্তান বণনা কৰা পুথি। |
আত্মবিশ্বাস - নিজৰ ওপৰত প্ৰত্যয়। |
আপ্ৰাণ - প্ৰাণ টাকি কৰা, প্ৰাণ থকা পযন্ত,দেহে কেহে। |
আবদ্ধ - আটক কৰা, বদ্ধ। |
আমোল - কোনো অধিপতিয়ে শাসন কৰা কাল। |
আয়ত্ত - বশীভুত, অধীন। |
আতনাদ - শোক বা ভয়তে মৰা চিঞৰ । |
আন্তজাতিক - বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰ সম্বন্ধীয়, একাধিক ৰাষ্ট্ৰৰ মাজৰ। |
আকাশচুম্বী - অধিক ওখ। |
আঁকোৰগোজ - নিজৰ মতে সকলো কাম হোৱা স্বভাৱৰ। |
আকুলতা - ব্যাকুলতা। |
আঁকল - সাৱতি ধৰা। |
আজজজোঁৰ - বলেৰে মৰা টান। |
অজলা - যাৰ বুদ্ধি নাই। |
আত্মহত্যা - নিজকে নিজে হত্যা কৰা। |
আত্মসাত - অন্যায়ভাৱে নিজৰ হাতলৈ অনা কাম। |
আঢ্যৱন্ত - ধন - সম্পদ থকা লোক। |
আঁঠুৱা - ৰাতি ম'হৰ কামোৰৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এবিধ কাপোৰৰ আৱৰণ। |
আঙুলি - হাত বা ভৰিৰ কিছু অংগ। |
আচবাব - ঘৰৰ কিছুমান সামগ্ৰী। |
আচাৰ্য - যাৰ পৰা শীক্ষা প্ৰাপ্ত কৰা হয়। |
আঘোণ - অসমীয়াৰ এটা মাহ। |
আচামী - যাৰ বিপক্ষে গোচৰ দিয়া হয়। |
আছাৰেকণী - বৰষুণৰ পৰা অহা ছিটিকনী। |
আতলচ - এক বিশেষ ফল। |
আজব - আগতে নোহোৱা। |
আছুতীয়া - বেলেগকৈ ৰখা। |
আছাৰি - পিতন দিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এডাল সৰু মাৰি। |
আঙুৰ - এবিধ মিঠা ফল। |
আদ্যোপান্ত - আৰম্ভনিৰ পৰা অন্তলৈকে সকলোখিনি। |
আঁকোৱাল - দুহাতেৰেআকোৱালি লোৱা। |
আগীয়াঠুঁটি - ডাঙৰ নৈ। |
আঁকোৰা - ঘোৰ খোৱা। |
আতোলতোল - বৰ মৰমেৰে ৰখা। |
আঘাট - কষ্ট পোৱা। |
আজিনাই - চকুত হোৱা এবিধ ফোঁহা। |
আৱিষ্কাৰ - বিচাৰি উলিওৱা , প্ৰকাশ বা ব্য়ক্ত কৰি উলিওৱা। |
আঁটকাল - উমান পোৱা, গম পোৱা। |
আওলা - ঘৰৰ পানি পাছৰ খুটাৰ বাহিৰে ওলমি বা ওলাই থকা চাল। |
আঁওজা - পিঠিৰে বেৰৰ সহায়ত থিয় হোৱা। |
আঁচিনাই - চকুত হোৱা ৰোগ। |
আঁচুৱা - খোৱাৰ পাছত মুখ ধোৱা। |
আচোৰ - কিবা জোঙা বস্তুৱে লাগি ঘা লগোৱা কাৰ্য। |
আকোৱাল - দুটা বাহুৰ মেৰ খোৱা। |
আকলুৱা - খাৱলৈ যোনো পোৱা নাই। |
আকৰ্ষক - কোনো এটা বস্তু বহুত ভাল দেশা। |
আঁকোচা - যিয়ে লাজ অপমানলৈ ভয় নকৰে। |
আখি - কাঠ বা বাহৰ গাঠি। |
আখৈ - ধান ভাজিলে ফুটি উঠা। |
আগ - সন্মুখৰ ফাল। |
আকিঞ্চন - দুখীয়া। |
আগলৈ - আগ ফাললৈ অহা। |
আগ্ৰহ - খোনো এটা বস্তু পাবলৈ কৰা হেপাহ। |
আগতে - সন্মুখতে। |
আঙঠি - ঙাতৰ আঙলিত পিন্ধা অলঙ্কাৰ। |
আগে - আগতে হয় যোৱা। |
আগুন - জুই, অগ্নি। |
আগে-পিছে - আগতো আৰু পিছতো। |
আঙঠা - পোৰাৰ পিছত কাঠ ডাল। |
আজৰ - জোন জন মানুহৰ জ্বৰ নাই। |
আজৰীয়া - বন নতকা। |
আজ্ঞা - ঢাঙৰে খৰুক দিয়া উপদেশ। |
আজনি - তামুলৰ লগত খোৱা সুগন্ধি গুটি। |
আউস- মন দি নথকা। |
আখৰ্- বৰ্ণ। |
আক্ৰ- আখেজ। |
আক্য়াত- উল্লেখ থকা। |
আগ্ৰন্থন- বন্ধন। |
আগ্-হাতে- সোহাতেৰে। |
আই-ঐ- দয়া কৰি মতা মাত। |
আইল- আহিল। |
আকাংক্ষা- ইচ্ছা। |
আকৰ্ষক- চমুম্বূকৰ পাথৰ। |
আগ ভৰি- সোঁভৰি। |
আগ দুৱাৰ- সন্মুখত থকা দুৱাৰ। |
আগু- সমুখ। |
আগাৰা- এবিধ শাক। |
আচাৰ-বিৰুদ্ধ- সমাজ প্ৰচলিত হৈ থকা নিয়মৰ বিপক্ষে। |
আচৰ- মুক্ত মঞ্চ। |
আকায়- হস্ত। |
আগকথা- ভূমিকা। |
আগমূৰা- আগহীন। |
আজাব- দণ্ড। |
আৰোহণী- পদযাত্ৰা। |
আঁলং- কাইট। |
আলতোৱা- কঠিন নোহোৱাকৈ। |
আলানি কৰ- ধ্বংস কৰা। |
আৱৰ- পুনৰ। |
আস্পদ- পাত্ৰ। |
আসৰিশী- কাৰো লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰা। |
আহুভোল- অলগদ্ধ। |
আলাপ পৰিচয়- আত্মীয়তা। |
আৱৰ্ত- নদীৰ ঢৌৰ পাক। |
আৱাজ- শব্দ। |
আৰেক্-চন্দ-ন বিশেষ ঔষধ। |
আউগুনিয়া- মাৰিটানিয়া নামৰ দেশখনত চলি থকা এটা মুদ্ৰা। |
আউট- প্ৰকাশ নকৰি মনতে ভাৱি থকা কথাবোৰ। |
আইজং- এবিধ ধানৰ প্ৰজাতি আৰু চাউল। |
আউল্ লাগ্- নৈৰাজ্য়িক। |
আউৰ্- আৰু। |
আইনা- প্ৰতিবিম্ব দেখা পোৱা এবিধ বস্তু। |
াইংক্য়া- লালসা। |
আওতা- পৰিস্কাৰ কৰা। |
আঁছু লৈ ফুৰা- নিজৰ স্বাৰ্থ পূৰণ কৰিবলৈ আনৰ অধীনত দৌৰা। |
আকাট- সঠিক। |
আগ্ বঢ়াই আন্- অলপ দূৰলৈ গৈ লগ পোৱা আৰু স্বাগতম কৰি অনা। |
আচাৰদীপ- আৰতি কৰোতে জ্বলোৱা চাকি। |
আড়- হাড়। |
আঠ- এটা সংখ্যা। |
আদব- নমস্কাৰ। |
আত্মবিদ্য়া- ব্ৰহ্মবিদ্য়া। |
আধি দি- উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ সমান অংশ আনক মাটি বা জন্তু দি দি। |
আপৰাহ্নিক- সন্ধিয়া ঘটা। |
আন্দোন- ৰান্ধি থকা কাম। |
আফাল্ খা- ভৰি পিছল খাই পৰা। |
আপ্তবাক্য়- প্ৰমাণ পোৱা কথা। |
আমহী-গুড়ি- শকাই যোৱা আমবোৰৰ গুড়ি। |
আয়নিত- আয়নলৈ ৰূপান্তৰ হোৱা। |
আৰ্নাম- ভগৱান। |
আলবিদা- বিদায় দিয়া। |
আৱিৰ্ভাৱ- প্ৰকট হোৱা। |
আষিয়া- আশিবোৰ কাটি পৃথক কৰি দিয়া। |
আহম পোঁহা- শৰীৰ কিছু অংগত হোৱা এবিধ মাৰাত্মক বেমাৰ। |
আকৰ্টিক- উত্তৰ মেৰুৰ অঞ্চল। |
আলফা-আলফা- বিশেষ গৰু-ঘোঁৰাৰ খাদ্য। |
আৱাৰ গ্লাছ- সময় জোখিবৰ বাবে ব্য়ৱহৃত এটা সঁজুলি। |
আষা- উভালি লৈ যোৱাৰ সময়ত কঠিয়া মুঠি বান্ধি থোৱা। |
আন-চুলকৈ - আন লোকে নোচোৱাকৈ। |
আষাৰ-চেৰেক- দুৱাষাৰ কথা। |
আলবেনিয়া- ইউৰোপ মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ। |
আলোকচ্ছটা- পাতল পোহৰ। |
আক্ষাক- আনন্দ। |
আলুলায়িত- চুলি বান্ধি নথকা। |
আপচোচ্- অনুতাপ। |
আফলা পৰ- নদীৰ ঢৌ অধিক হোৱা। |
আদাৰ্- কাৰোবাৰ ওপৰত কোনো বস্তু থকা। |
আত্য়য়িক- অশুভ। |
আঠ্কোণীয়া- আঠটা কোণ থকা। |
আদত- অভ্য়াস। |
আত্মপৰীক্ষা- নিজকে পৰীক্ষা কৰি চোৱা। |
আপদাহ্ সাৰ্- দায়িত্ব পৰিহাৰ কৰক। |
আফা- দেউতা। |
আৰ্ট- কলা। |
আলেং-আথেং- অ'ত ত'ত বস্তু পেলাই থয় দিয়া। |
আশ্বাস্- শান্তনা। |
আহেৰ্- ইয়াৰ। |
আ- অসমীয়া স্বৰৰ দ্বিতীয় আখৰটো। |
আউল্- জোট-পোট। |
আইপিএছ- ভাৰতীয় আৰক্ষী বিভাগ। |
আঁঠুৱা চাই ঠেং মেলা- ক্ষমতা অনুসৰি কাম কৰা। |
আগ্নেয় গুলি- আগ্নেয়গিৰিৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা ঘূৰণীয়া লাভা। |
আড়াইত- হাত বঢ়োৱা অৰ্থাৎ সহায় কৰা। |
আদ্-বয়সীয়া- আধা বয়সৰ । |
আনুবংশিক বিদ্য়া- আউটজীৱবিজ্ঞানৰ এজন বিশেষ বিদ্য়া। |
আফৰী- এটা সৰু খালেৰে সজোৱা এটা ছাঁচ। |
আৰ্তম্বৰ- হেলনীয়া শব্দ। |
আপ্ত- উপকাৰ কৰোতা। |
আণত-লতা- আম পাতৰ নিচিনা পাত থকা এবিধ লতা। |
আৰ্তনাদ- দুখৰ মাত। |
আৱহন- উৎপাদন। |
আষাঢ়া- উত্তৰষাড়া নক্ষত্ৰ। |
আহ্বায়ক- নিমন্ত্ৰণ কৰা। |
আশ্লেষ- আকোঁৱালি। |
আনম্য়- মানি নোলোৱা। |
আপত্তভঞ্জন- বিপদজনক। |
আউটপুত- প্ৰস্তুত কৰি ওলোৱা বস্তু। |
আকৰজ- খনিজ। |
আগ্য়াচিত- এজোপা বনৌষদি উদ্ভিদ। |
আজোব- আচৰিত হোৱা। |
আড়াল- বস্তু ঢাকি থোৱা এবিধ সঁজুলি। |
আথিয়া- নৰ্মদা। |
আনুৰক্তি- ভালপোৱা। |
আফত- সংকট। |
আবোনন- মিলা-প্ৰীতি নথকা। |
আবশ্য়ক- দৰকাৰ। |
আয়নীয়- আয়নৰ লগত সম্পৰ্ক থকা। |
আৰ্কাইভ- প্ৰাচীন কিছুমান তথ্যপাতি। |
আলপ্তি- ৰাগৰ কথোপকথন। |
আলাসতে- মৰমতে। |
আশ্বমেধিক- আচৰিত উচ্চ। |
আহুন- তেওঁলোক। |
আলু- দাঁতৰ এক বিশেষ অংশ। |
আনৰ্থক্য- ব্যৰ্থতা। |
আন- আন্ধ। |
আত্মাশ্ৰী- মৎস্য়। |
আপনা- নিজৰ। |
আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয়- বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰৰ লগত সম্পৰ্ক থকা। |
আয়ত্ত- প্ৰভুত্ব কৰা। |
আৰ্জা- আকাৰ। |
আলজেৰিয়া- আফ্ৰিকা মহাদেশত অন্তৰ্ভুক্ত এখন দেশ। |
আলৱা- তাৰোপৰি। |
আল্টু-ফাল্টু- প্ৰত্য়েক সময়তে ধেমালি কৰি থাকি সময় নষ্ট কৰা। |
আহমক- একোৱে নজনা লোক। |
আৰোহী- উঠোতা। |
আজ্ঝাকৰক্- আদেশ কৰক। |
আছি- আঙুলি। |
আত্মজ- ল'ৰা সন্তান। |
আত্মজীৱনী- নিজে নিজৰ বাবে লিখা কাহিনী। |
আদি মূল- প্ৰকৃত কাৰণ। |
আঠে- এওঁলোক। |
আতুষ্টি- সন্তোষ নোপোৱা বা সন্তোষ নোহোৱা। |
আদি ৰাগ- ভৈৰৱ। |
আধুলি ছাব্বা- মুদ্ৰাৰ মালাত ওলমি থকা। |
আপনিক- হীৰা। |
আভাণক- লোকপ্ৰিয় উদ্ধৃতি। |
আম্লিকা- তেঁতেলী। |
আৰ্ট স্কুল- ছবি অংকণ কৰাৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া বিদ্য়ালয়। |
আৱলখ্- ক'লা ৰঙৰ কাঠ। |
আশ্ৰয়হীন- যাৰ বাসস্থান নাই। |
আহুৱৈ- এবিধ বনৰীয়া ঔষধি উদ্ভিদ। |
আৰ্ছেনিক- এবিধ মৌল। |
আনলিমিটেড- সীমা নথকা। |
আপ্তনা- নিজৰ সম্বন্ধৰ। |
আম-সাৰ- বিবাহত কৰা মংগলদায়ক কাম। |
আৰমান- কামনা। |
আলফুলকৈ- কষ্ট নাপাই অতি মৰমেৰে। |
আৱহ মণ্ডল- বায়ুমণ্ডল। |
আহম্মক- মুৰ্খ। |
আহ্বয়- নাম। |
অনুভৱনীয়- অনভিজ্ঞ। |
আপণিক- দোকান সম্পৰ্কীয়। |
আব্ৰা- একো নজনা। |
আয়মাদাৰ- মৌলবীসকলে এনে মাটি উপভোগ কৰা। |
আৱিষ্কাৰ- উদ্ভাৱন কৰা। |
আশ্বিন- আহিন মাহ। |
আৰ্থিক- অৰ্থৰ লগত জড়িত। |
আৱন্ধ- আটক কৰা। |
আহৰণ- গ্ৰহণ। |
আপোনাৰ মঙহ আপুনি খোৱা- খঙত জ্বলি পুৰি নিজৰ ধ্বংস নিজেই কৰা অৱস্থা। |
আতোদ্য়- চাৰিটা বাদ্য়যন্ত্ৰক একে সমানে বজোৱা। |
আথলইতা- আলতীয়া। |
আঠ্ধতুৱা- আঠটা প্ৰধান ধাতুৰ দ্বাৰা সজ্জ্বিত। |
আগতীয়া- আগতে হোৱা। |
আউল্-বাউল্- বিশৃংখল। |
আওলা- আমলখি। |
আক্- ইয়াক। |
আইখৰ- ছবি। |
আউট- ক্ৰিকেট খেলুৱৈ ক্ৰিকেট খেলখনৰ পৰা বাহিৰ হোৱা। |
আকৰিক- খনি দৰ্শক। |
আচৰা- মাছ মাৰিবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা শেৱালী জাল। |
আঠৈ- জীৱ-জন্তুৰ গাত থকা এবিধ পোক। |
আদচাৰি- তিনি আৰু আধা। |
আদেশ- নিৰ্দেশ। |
আয়নয়- বক্ৰ কৰা। |
আপোনাকে নাটে কুৰ্মাক বাটে- আতিথ্যশীল। |
আমলা- টেঙা হ'ব ধৰা। |
আলম- ব্ৰহ্মাণ্ড। |
আৱা- পিতা। |
আহব- যুদ্ধ। |
আফোট- আফৰোট গছ আৰু এই গছজোপাৰ ফলবোৰ। |
আনয়- বেলেগ। |
আত্মীয়স্বজন- নিজ সম্পৰ্কীয়। |
আউবাটে যা- বিপদৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত। |
আচাৰ- গা-মূৰ ধোৱা কাৰ্য। |
আঠ্-চুকীয়া- টা চোক থকা। |
আদ-কলহ- কুমাৰে তৈয়াৰ কৰা মাটিৰ কলহ। |
আনু-নিঃতম- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ নতুন গীত। |
আফগান- আফগানিস্তানৰ বাসিন্দাসকল। |
আমন্ত্ৰণ- নিমন্ত্ৰণ। |
আৰবচৰা- পাৰ হৈ যোৱা বছৰ। |
আলপনা- দুৱাৰ মুখ। |
আৱহ- জলবায়ু। |
আশ্ৰয় ল- ৰক্ষা পোৱা। |
আধাৰ্- খাদ্য়। |
আপতন বিন্দু- পতন বিন্দু। |
আঁভজ- এলাগী। |
আদাৰ বীজ- উৎপাদনত উৎপাদিত বীজৰ পৰা উৎপাদিত বীজ। |
আপদ-সাৰ- সংকটৰ পৰা মুক্তি পোৱা। |
আৱিষ্কাৰক- উদ্ভাৱক। |
আপদ-সোঁচৰ- ভৱিষ্যতলৈ বিপদ বাঞ্ছা কৰা। |
আবিৰ- পাকুৰ গুড়ি। |
আয়ক- বিধৱা নোহোৱা মহিলা। |
আৰ্টিষ্ট- শিল্পী। |
আধাৰ চক্ৰ- মানুহৰ দেহত থকা ছটা চক্ৰৰ ভিতৰত একেবাৰে নীচ চক্ৰটো। |
আপন্নসত্ত্বা- গৰ্ভৱতী মহিলা। |
আবুৰ- ঢাকি ৰখা বস্তু বা বস্ত্ৰ। |
আৰ্জেন্ট- একেবাৰে দৰকাৰ হোৱা। |
আলেখ- গ্ৰাফ। |
আশুব্ৰীহি- আহুধান। |
আহুদি- মন বশ কৰিব পৰা ঔষধ। |
আনা-গনা- চলাচল কৰা। |
আদি পৰ্ব- মহাভাৰতৰ প্ৰথম অংশ। |
আগ-জাননী- কোনো কাম বা বিপদৰ আগত পোৱা অধিসূচনা। |
আচৰিত্- আশ্চৰ্যপূৰ্ব। |
আইদেউ- সন্মান কৰি মহিলাক মতা মাত। |
আউট্য়াল- কাজিয়া। |
আঁচোৰণ- আঁচোৰা কাম। |
আ- যদি কিবা অসমীয়া শব্দৰ পূৰ্বত না-পদৰ অৰ্থ বুজোৱা হয়। |
আওৰত- মহিলা। |
আঁজনি- আচিনাই। |
আগলি- কোনো বস্তুৰ সন্মুখৰ অংশ। |
আচয়- পোৱা। |
আড়ত- গুদাম। |
আত্মতুল্য়- নিজৰ সৈতে তুলনা কৰা। |
আদম-চুমাৰি- পিয়ল। |
আদি ৰূপ- সাধুকথা। |
আদিব্য়াধি- শাৰীৰিক আৰু মানসিক কষ্ট। |
আপৰুচি- নিজৰ ইচ্ছা মতে। |
আফিং- কানি। |
আলু তোল- সমূলি ধ্বংস কৰা। |
আপ্তকাম- পূৰ্ণ মনোৰথ। |
আপ-টু- এতিয়ালৈকে। |
আবিৰ্ভূত- প্ৰকাশ কৰা। |
আয়-ব্য়য়- উপাৰ্জন আৰু খৰছ কৰা। |
আল-জাল- বিশৃংখল হোৱা। |
আৰ্নান- কাৰ্বি জনগোষ্টীৰ মহালিসাকলে পিন্ধা আঙুঠি। |
আম্ৰাত- অমৰা বৃক্ষ আৰু ইয়াৰ ফল। |
আৰ্তবন্ধু- দুখৰ বান্ধৱ। |
আলুৱে-পুলিৱে খন্দা- ছিন্নমূল কৰা। |
আষুধি- প্ৰতিকাৰ। |
আশংসা- বাঞ্ছা। |
আহ্লাদিত- সুখী। |
আশোৱাৰী- গানৰ ৰাগ। |
আৰ্জন- উপাৰ্জন। |
আলি-আই-লিগাং- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ এটা উৎসৱ। |
আষি- কলৰ থোপা। |
আলিংগন- আকোঁৱালী লোৱা উচিত। |
আৱাসিক- থাকিবৰ বাবে সুবিধা থকা। |
আত্ৰাণি- আতুৰ স্থিতি। |
আগো- হেৰা। |
আজ্ঝপ্ত- অনুমতি পোৱা। |
আইডিয়া- ধাৰণা। |
আইলা- তিফাই। |
আংলা- আঙুলি। |
আওকাঠী-নৰম। |
আকাংক্ষণীয়- আশা কৰিব লগীয়া। |
আগভাত- মৃতকৰ মৃত্য়ু হোৱাৰ আগত খোৱা ভাত। |
আচাৰবেদী- পৱিত্ৰ স্থান। |
আইতাল- ঢাৰি-পাতি। |
আচ্কা- প্ৰায়। |
আদায়- ডিমাচা জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে আইতাকক সম্বোধন কৰি মতা নাম। |
আন্দোলন- সঁজুলিৰ তাঁৰত কম্পন। |
আবিষ্কৃত- উলিওৱা। |
আমনি লগা- এলাহ বা ভাগৰ লগা। |
আৰক্- কিছুমান ঘূৰ্ণনশীল বস্তুৰ পৰা উতলা ৰস। |
আলং- উখ স্থান। |
আলুৱে-পোখাই- আলু আৰু পোখাৰল লগত। |
আস্য়- মুখ। |
আহুতলী- আহু খেতিৰ পআমোদিত- আথাৰ। |
আহাৰি- স্বভাৱ-চৰিত্ৰ। |
আঁঠৈ- গৰু-ছাগলী আদিৰ নিচিনা জন্তুৰ গাত থকা এটা পোক। |
আচৰণ- ব্য়ৱহাৰ। |
আঘাতিয়া- আঘাতকাৰী। |
আটি- মুঠা। |
আঠাইশ- বিশৰ লগত আঠ যোগ হৈ মুঠ। |
আটিপতি- ভালযত্ন। |
আত্তি- ঐৰাৱত। |
আদায় দে- পৰিশোধ কৰা। |
আনুমা- মাহীমাক। |
আপ্তশ্ৰুতি- বেদ। |
আৰ- ইয়াৰ। |
আলতি- আৰু। |
আৱাস- বাসস্থান। |
আস্বাদিত- যি খাদ্য়ৰ জ্য়োতি লোৱা হৈছে। |
আহেলী- প্ৰকৃত। |
আঘোণা- আঘোন মাহত জন্ম হোৱা। |
আজাৰ- ৰং। |
আন্ঠু- শৰীৰৰ এটা অংগ; আঠু। |
আদেশ-পত্ৰ- নিৰ্দেশ বিচাৰি দিয়া দৰ্শাস্ত। |
আপণ- বজাৰ। |
আফলোদয়- ইচ্ছা পূৰণ নোহোৱালৈকে। |
আময়- অসুখ। |
আমোদিত- আনন্দ পোৱা। |
আৰট- অভিনয়কাৰী। |
আপাতী- দৰকাৰী। |
আধাৰু- ভেটি। |
আন্তৰ- সৎ। |
আলাপন- কথা-বতৰা। |
আৰাল- বস্তু ঢাকি ৰাখিবৰ বাবে ব্য়ৱহাৰ কৰা এটা বস্তু। |
আপোচ কৰ- নিষ্পত্তি কৰ। |
আমোদ- আনন্দ। |
আৰি- এবিধ মাছ। |
আলোকীয় পথ- পোহৰ পথৰ মাজেৰে আগবঢ়া। |
আশাবাদী- আসা কৰি থকা। |
আহাল- যাজক। |
আলোকন- চোৱা। |
আৰামী চকী- আৰাম কৰি বহি থাকিব পৰা চকী। |
আইপিচি- ইণ্ডিয়ান পেনেল ক'ড। |
আইতা- মা বা দেউতাৰ মাক। |
আওখৰিয়া- ভূল পথে যোৱা। |
আঁট- যিমান লাগে। |
আগৰ্-কাঠ্- এবিধ গোন্ধযুক্ত কাঠ। |
আজমীড়- যদু ৰাজবংশৰ এজন ৰজা। |
আথৰ্- অধিক বুঢ়া হোৱা। |
আনামতে- কোনো কাৰণ নথকাকৈ। |
আপেক্ষিকতা- এটাৰ লগত আনটোৰ সমপৰ্ক থকা মনোভাৱ। |
আধ- অৰ্ধ। |
আপিনলেইতা- অপূৰঠ। |
আয়ং- তিৱা জনগোষ্ঠীৰ লোসকলৰ বৰ্মাক। |
আৰকত- ৰঙচুৱা। |
আৰুৱা চাউল- আৰৈ চাউল। |
আলসুৱাকৈ- অক্ষত। |
আপোনযহী- নিজৰ প্ৰসংশা কৈ ফুৰা। |
আধাপেটী ভাত- আধৰুৱা আকাংক্ষা। |
আত্মনিষ্ঠা- কেৱল নিজৰ কথা আৱা। |
আগ দাঁত- ওপৰ পাৰি দাঁতৰ প্ৰথম দাঁত দুটা। |
আঁৰ্- ঢাকনী। |
আঁৰ দি- বেৰ দিয়া। |
আকায়- বাসস্থান নথকা। |
আওলাদ- সন্তান। |
আকস্মিক- হঠাত। |
আগনি- প্ৰথমবাৰ টানি উলিয়াই অনা। |
আচ- আশা। |
আত- হাত। |
আত্মগ্ৰাহী- নিজে ল'ব বিচৰা। |
আদি- মনত পোৱা মনত লগা দুঃখ। |
আনাড়ি- জ্ঞান নথকা। |
আফচোচ- অনুতাপ । |
আমতি- অম্বুবাচী। |
আৰণ্য়- হাবিত থকা। |
আমিৰা- আমি। |
আৰ্যপুত্ৰ- পূৰণি দিনত পত্নীসকলে স্বামীক সন্মান কৰি মতা নাম। |
আশ্ৰম ধৰ্ম- চাৰি আশ্ৰমৰ প্ৰতি সকলোৰে উচিত কৰ্তব্য়। |
আহু-বৰা- এবিধ ধানৰ প্ৰজাতি। |
আইধা- পাঠ। |
আউঠা- বাহী বস্তু। |
আকোঁ- হাকুটীৰে টনা। |
আকল- বুদ্ধি। |
আইলান- আল্পনা। |
আজোঁৰ মাৰ- টানি অনা। |
আকটিমুৰ্খ- একো নজনা অলগদ্ধ। |
আড়ী- বাৰী। |
আনুমানি- সঠিক নোহোৱা। |
আম্- এবিধ টেঙা ফল। |
আৰণ- শিক্ষক। |
আল্লি- বন। |
আশাপূৰ্ণ- যাৰ মনোকামনা পূৰণ হৈছে। |
আহম-সালিী- দ মাটিত কেতি কৰা এবিধ ধান। |
আৰু বেলি- পাৰ হৈ যোৱা বছৰ। |
আহ্-যাহ্- চলাটল কৰা। |
আহল-বহল- দীঘল-পুতল। |
আৰোগ্য়- সুস্থ হোৱা। |
আল্দা- বেলেগ। |
আবৰণ শক্তি- মায়া। |
আহনা- এওলোক। |
আৰ্গন- এবিধ গেছীয় মৌল। |
আনৰ্ত- গুজৰাটৰ এখন ঠাই। |
আনুবংশিক- বংশৰ একাদিক্ৰমে। |
আত্মোপন- নিজৰ সমান। |
আজি- এই দিন। |
আত্মদমন- নিজকে দমন কৰি ৰখাই থোৱা। |
আদিবৰাহ- বিষ্ণু। |
আধুনিক- নতুন। |
আনুলোমিক- বৈধ। |
আত্মসিদ্ধি- মুক্তি। |
আনমন- মনটো বেলেগত থকা। |
আফাল্- খুন্দা মাৰা। |
আবৈ- আইতা। |
আমাই- মা। |
আৰ্থনীতিক- অৰ্থনীতিৰ লগত জড়িত। |
আলিবাট- পথ। |
আশ্লিষ্ট- যোগ হৈ থকা। |
আহব- যজ্ঞ। |
আলাকী- সুখী নোহোৱা। |
আদিষ্ট- নিৰ্দেশ পোৱা। |
আফিৰ- পুনৰ। |
আভাষিত- কথিত। |
আমাঠেৰ- আমাৰ। |
আৰম্ভণি- কোনো কাম বা কোনো কিতাপৰ প্ৰথমচোৱা। |
আৰ্তি- সংকত। |
আলিমুলি- খেলিমেলি লগা। |
আস্- দুখ বুজোৱা মাত। |
আস্বাদ- সোৱাদ। |
আৰ্তৰাৱ- চিঞৰ। |
আলিঞ্জৰ- মাটিৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা পানীৰ পাত্ৰ। |
আভোগ- ফেঁটী সাপ। |
আৱৰণ- সাঁফৰ। |
আহালা- আওখাল। |
আলিপ্ত- চৰ্চা কৰা। |
আৰ্ঘা- মৌমাখি। |
আপী- ছোৱালী। |
আধৰুৱা- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা। |
আতৈ ফল - আপেল। |
আদিদেৱী- দুৰ্গা দেৱীৰ এটা নাম। |
আপতন- ধ্বংস। |
আত্মীয়- নিজৰ সম্বন্ধীয়। |
আত্মজা- কন্য়া সন্তান। |
আবাগ্ৰা- ডিমাচা জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ককাদেউতাকক সম্বোধন কৰি মতা নাম। |
আস্মান- গগন। |
আক্ষেপ্- দোষ। |
আলটুৱা- কঠিন নোহোৱা। |
অক্ষতা- ক্ষত নোহোৱা। |
আইটি- তথ্য প্ৰযুক্তি। |
আংলা- আমলখি। |
আকান্দেৰী- জড়। |
আচৰ- বৈঠক। |
আগচি ধৰ্- যোৱাত বাধা প্ৰদান কৰা। |
আজে-বাজে- মূল্য় নথকা। |
আড়ষ্ট- অস্থিৰ হৈ নথকা। |
আধুনিকতা- বৰ্তমানত চলি থকা নিয়ম-কাজ। |
আপৰ্- সময় নথকা। |
আপেসি- প্ৰতীা কৰি থকা। |
আবদ্ধ- এটা কোঠাত বন্ধ হৈ থকা। |
আমদ- শ্লিপীসকলে মঞ্চত প্ৰৱেশ কৰা। |
আৰ- পাহাৰত কৰা ঝুমখেতি। |
আলকোৰাণ- ইছলাম ধৰ্মৰ এখন ধৰ্মগ্ৰন্থ। |
আসৱ- সুৰা। |
আক্ষৰিক- আখৰৰ লগত সম্পৰ্কীয়। |
আনাজ্- কৃষি। |
আধা-ফুটা-মাত- জন্ম হোৱাৰ পিছত সন্তানবিলাকৰ মাত ভালকৈ নহা। |
আপকৰ্- অনিষ্ট কৰা। |
আধান- গ্ৰহণ। |
আত্মবল- দিব্ব শক্তি। |
আণ্ট- আট। |
আছকইত- এলাহ লগা। |
আখুটি- আমনি লগা। |
আঁৰ কাতি মাৰ- কাম কৰাৰ ভয়ত পলাই ফুৰা কাৰ্য। |
আওকাত- সময়। |
আইট- কোনো কাম কৰিবৰ বাবে দৰকাৰ হোৱা সুবিধা। |
আঁচলত জীউ বান্ধ- অধিক ভয় খোৱা। |
আকণা- কাণ তাল মাৰি যোৱা। |
আও বুঢ়া- অধিক বুঢ়া হোৱা।' |
আঁতৰ হ- দূৰলৈ যোৱা। |
আখ্য়ান বস্তু- কাহিনীৰ বিষয়ে। |
আঙুৰলতা- আঙুৰ গছৰ দৰে লতা। |
আটাইটাই- দৌৰা-দৌৰিকৈ। |
আদ্য়া- মা দুৰ্গা। |
আন্দু- হাতীৰ ভৰিত পিন্ধা শৃংখলা। |
আবৰী জেঙা- সমস্য়া। |
আমঠি- পকি যোৱা আমৰ বীজ । |
আয়ুক্ত- চৰকাৰী পৰিক্ৰমা বিভাগৰ মুৰব্বী। |
আলয়্- বাসস্থান। |
আলোক ৰশ্মি- পোহৰ ৰেখা। |
আহিত লক্ষণ- নিজৰ গুণৰ পৰাই খ্য়াতি অৰ্জন কৰিব পৰা। |
আধামূৰীয়া- মূৰৰ এফাল অংশ। |
আদৰ-লাদৰ- মৰম-চেনেহ। |
আনন্-লোক- স্বৰ্গ। |
আবই- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে আইতাককক মতা নাম। |
আমাসাৰ- আমাৰ। |
আৰুণাম কেথে- কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে পূজা কৰা এজন দেৱতা। |
আলাট- দুষ্টামি। |
আসন্ন মৃত্য়ু- মৃত্য়ুৰ দিন কাষ চাপি অহা। |
আহোম কুহুম- বিশ্বাস কৰিব পৰা। |
আমেক- ঘা। |
আলম্ব- বাসস্থান। |
আসা ছেদ কৰ- আশা পূৰণ কৰিব নোৱাৰা। |
আৰোহ- ওপৰলৈ উঠি অহা। |
আনন্- মুখ। |
আপুনো- নিজেও। |
আয়ত্- তলতীয়া। |
আলা-পেচা- সাধাৰণ। |
আশিৰ- অগ্নি। |
আদৰি- সামান্য় কথাতে কান্দি পেলোৱা ছোৱালী। |
আণ্টি- টানকৈ। |
আখি- বাঁহৰ গাঠি। |
আগপাত- বিশেষ সন্মান। |
আঁহুৰা- গাখীৰ খিৰাব নিদিয়া গাই। |
আওকৰ- ইটাৰ সৰু টুকুৰা। |
আওপাকে- বিপৰীত পাকে। |
আকাশ লংঘা- অধিক ওখ। |
আছা- বিছা। |
আদালত্- শুদ্ধ-ভূল বিচাৰ কৰা স্থান। |
আনন্দভৈৰৱ- মহাদেৱৰ এটা ৰূপ। |
আবা- বাইদেউ। |
আমোদী- ৰঙিয়াল। |
আলখনী- পিশাচিনী। |
আসী- সাঁপৰ বিষ থকা দাঁত। |
আহুজ- সন্তান জন্ম দিয়াৰ পিছত লালন-পালন কৰা কাৰ্য। |
আলোকচিত্ৰ- পোহৰৰ সহায় লৈ যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা অংকণ কৰা ছবি। |
আলোকাৰী- কদম গছ। |
আদি-পুৰাণ- ব্ৰহ্মপুৰাণ। |
আত্মংশ্লাঘা- নিজকে কৰা প্ৰশংসা। |
আকৰ্ণন- শুনা। |
আগলৈ- ভৱিষ্য়তলৈ। |
আড়াঠেকা- সংগীতৰ তাল। |
আদিত্য়প্ৰাণ- সূৰ্যৰ নিচিনা জীৱ। |
আনন্দ-মূৰ্তি- আচ্চা- বাটি। |
আদ্য়প্ৰাণী- প্ৰাণী সাম্ৰাজ্যৰ আটাইতকৈ সৰল এককোষী প্ৰাণী। |
আন্দোন- প্ৰত্য়েকবাৰে মাত্ৰ এটা কথাকে আলোচনা কৰি থকা। |
আণড়া- অমৰা। |
আদান-প্ৰদান- দিয়া-লোৱা। |
আনন্দময়ী- মা দুৰ্গাৰ এটা নাম। |
আপূষ- ধাতু। |
আণচং- তিৱা জনগোষ্ঠীৰ এটা কুলৰ নাম। |
আত্মসন্মান- নিজৰ সন্মান। |
আঞ্জাত- অনুমান। |
আগ বাঢ়্- আগলৈ গতি কৰা। |
আজ্গৱ্- শিৱ বাবৰ ধনু। |
আতপোদক- মৰিচীকা। |
আদিত্য়সুনু- সূৰ্যদেৱতাৰ পুত্ৰ। |
আচমান- অম্বৰ। |
আটকীয়া- দুৰ্লভ। |
আদি পালি- কঠিয়া সিচাৰ পূৰ্বে মাটিত ব্য়ৱহৃত সাৰ। |
আপত্তি- বাধা। |
আৰণি- ঘূৰ্ণীবতাহ। |
আস্বাদক- সোৱাদ লয়। |
আন্- অন্য় এটা। |
আদমী্- মানুহ। |
আনুষংগিক- লগত থকা। |
আচল- বিজুতি। |
আপা- ল'ৰা। |
আৰক্ষী- পুলিচ। |
আসংগ-প্ৰসংগ- হলিগলি। |
আত্মহনন- নিজৰকে হত্য়া কৰা। |
আনুপদিক- পশ্চাদগামী। |
আত্মপ্ৰতাৰণা- নিজকে ঠগোৱা। |
আঙিনা- চোতাল। |
আকৰ্ণিত- শ্ৰুত। |
আওঢলীয়া- এটা ফালে ঠাল খাই যোৱা। |
আউলীয়া- ধৰ্মীয় লোক। |
আকস্মিক বান- হঠাতে অহা বানপানী। |
আজা- ককাদেউতাক। |
আঠ্-ষষ্ঠি- ষাঠিৰ লগত আঠ যোগ হোৱা। |
আতা- দেউতা। |
আনন্দমোহন- ঈশ্বৰ। |
আপ- বোপাই। |
আপ্তকাৰী- গৰাকী। |
আৰল'ছ- ছোৱালী। |
আৱিষ্কৃত- আৱিষ্কাৰ কৰা। |
আৰ খেতি- ঝুম খেতি। |
আপালি- ওকণী। |
আনন্দাশ্ৰু- অধিক আনন্দত চকুপানী উলোৱা। |
আধাৰ-ভূমি- মূল। |
আত্মবিনাশ- নিজকে ধ্বংস বা হত্যা কৰা। |
আচান- কঠিন নোহোৱা। |
আকচেল্ঙা- এচেৰেঙা। |
অষ্টসপ্ততি- আঠসত্তৰ, । |
আওন্ধ্- আন্ধ। |
আঁটন- যিমান বিচাৰে সিমানে হোৱা। |
আঁচলৰ ধন- মৰমৰ সম্পত্তি। |
আগধৰি- আগতে। |
অসিতোৎপল- পদ্ম। |
অৱদাহ- গৰম। |
আওখতিকৰ্- আমণি কৰ্। |
আকৰ্ষি- চুম্বকৰ নিচিনা আকৰ্ষণ কৰা। |
আচাৰ্- আচৰণ্। |
আতেসে- ইয়াৰ কাৰণে। |
আদুটি- সমান এক অংশ। |
আবৃত্- ঢাকি ৰখা। |
আৱৰ- বেৰি ৰখা। |
আস্তানা- ইটাগুড়ি। |
আবিষ্ট- কৃদ। |
আই-কণ- সৰু ছোৱালীক মৰমত মতা নাম। |
আঁজুৰি- টানি অনা কাৰ্য। |
আগঢ়- বেয়া আকৃতি। |
আগুন- অগ্নি। |
আচাৰ পা- চুব নোৱাৰা হ। |
আঁঠুৱা- ম'হ সুমাব নোৱাৰাকৈ ৰাতি বিচনাৰ চাৰিওদিশে পাৰি লোৱা কাপোৰৰ আৱৰণ। |
আউলা- আৰৈ চাউল। |
আউতি- ভাউতি- হাত বা মুখেৰে দেখুৱাই দিয়া অংগী ভংগী। |
আংবাই চাই যোৱা- পৰিহাৰ কৰা। |
আকোপথথে- অধিক সময়ৰ পিছত। |
আগু- শৰীৰৰ অংগ আঠু। |
আচৰি- ব্য়ৱহাৰ কৰি। |
আঙুলিৰ মুৰত লিখিব পৰা- বেছি সংখ্যা নোহোৱা। |
আওহতীয়া- সোহাতৰ বীপৰীত ফালে থকা। |
আকৰবি- চুম্বকৰ নিচিনা টানি ্না। |
আচাৰ-বৰ্জিত- নিয়ম বৰ্জন কৰা। |
আপগা- তটিনী। |
আমাগিলা- আমি। |
আগ্-পিচ্ কৰ- কামত হাত বঢ়াই দিয়া। |
আছৰা- আশা। |
আঘ্ৰাত- গোন্ধ পোৱা। |
আগাৰি- নদী। |
আওমৰণ- বেয়া মৃত্য়ু। |
আকাশী পথ- বিমান চলাচল কৰা পথটো। |
আদদাং- মুৰ্খ। |
আপ্মান্- কোনো লোকে অপমান কৰিলে অন্তৰত পোৱা আঘাত। |
আৰণি-পূৰণি- অধিক পূৰণি। |
আলম্গীৰ- পৃথিৱীৰ মহান লোক। |
আশ্ৰুতি- প্ৰতিজ্ঞা। |
আহুৰি- অধিক হুলস্থুল হৈ থকা পৰিৱেশ। |
আপ্তবন্ধু- আপোন লোক। |
আন্তঃস্বৰ- দুটাকৈ স্বৰধ্বনিৰ মাজত থকা। |
আথ্-বেথ্- সমাদৰ। |
আজিকা- আজিৰ দিনটো। |
আগুকোবা- প্ৰাৰ্থনা। |
আঁঠুৰ মূৰত সোণ বিচাৰে- বিনা কষ্টৰ দ্বাৰা আশা পূৰণ কৰিব বিচৰা। |
আখৰুৱা- লিখি থোৱা। |
আক্ৰমণ- অপকাৰ কৰিব বিচৰা। |
আগালি- নাওঁখেল প্ৰতিযোগিতাখনত অংশগ্ৰহণ কৰা এজন অগ্ৰগামী। |
আজাৰ- মৃতকক দেহটো অন্তিম সংস্কাৰ কাৰা। |
আগধন্- মূল্য়ৰ অংশ। |
আইজনী- ছোৱালীক মৰমত মতা নাম। |
আকলি- লক্ষ্য় কৰি। |
আখেজ্- হিংসা। |
আচানক্- ঘপককৈ। |
আজ্ঞাপন- নিৰ্দেশ দিয়া। |
আত্ম- নিজৰ। |
আথবৰ্ণ- অৰ্থবেদৰ বিষয়ে জনা মানুহ। |
আধুৰা- আধাতেই শেষ হোৱা। |
আনাইজ ছিম- উৰহী। |
আপদীয়া- বিপদ অনা। |
আভা- পোহৰ। |
আলতা- লাৰ ৰস। |
আসংগ- বন্ধু। |
আস্তে-আস্তে- অধিক ধীৰে-ধীৰে। |
আমনিকৰ্- এলৱাহ লাগি যোৱা। |
আধাৰসা- আধা বয়স যোৱা। |
আধতুৱা- আঠবিধ ধাতুৰ পৰা নিৰ্মাণ কৰা হোৱা। |
আপতিক- অকস্মাতে আহি যোৱা। |
আধি ধান- আধি কৃষিত লাভ অৰ্জন কৰিব পৰা ধানৰ ভাগ। |
আঙুলিয়া- দেখাই দিয়া। |
আখৈ- ধান ভাজি প্ৰস্তুত কৰা বগা ৰঙৰ এবিধ সৰু খাদ্য়। |
আঁত- পেটৰ নাড়ী। |
আগিয়াথুৰি- ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ প্ৰান্তত অৱস্থিত কামৰূপ জিলাৰ এটা পাহাৰ। |
আক্কিল- অপমান কৰা আৰু নিজৰ সন্মান। |
আকৰ্ষিত- যাক টনা যায়। |
আগঢ়ী- দেখিবলৈ অশুৱনি। |
আজাদী- বেলেগৰ তলতীয়া হৈ নথকা। |
আতোলা- এটকাৰ আধা। |
আদেয়- স্বীকাৰ্য । |
আতৈ- সত্ৰৰ ভকত। |
আফগানি- আফগানিস্তান দেশত চলি থকা মুদ্ৰা। |
আয়ম্- খোৱা থকাত বেলেগৰ দৰে ব্য়ৱহাৰ কৰা। |
আৱহ- বহন কৰা। |
আশী- সংখ্যা। |
আহ্ত- আমন্ত্ৰণ দিয়া। |
আৰোহণীয়- আৰোহণযোগ্য়। |
আলফুল- আনন্দ মনেৰে। |
আলোচনী-মুখপত্ৰ। |
আৰ্ট ফিল্ম- কলাত্মক চলচ্চিত্ৰ। |
আপোইদা- বিপদ কৰা। |
আধাসিথা- সম্পূৰ্ণভাৱে নিভিজা। |
আত্য়ন্তিক- অধিক বেছি। |
আটি্ল- টিলা নোহোৱা। |
আগ্নেয়াস্ত্ৰ- যি অস্ত্ৰ জুইৰ সহায়ত ব্য়ৱহাৰ কৰা হয়। |
আঁঠুৰ ছাল ছিগ- বৰকৈ মিনতি কৰা। |
আঁ কৰ- মুখ মেলা। |
আউতেজা- পাৰ হৈ যোৱা বছৰটোৰ আগৰ বছৰ। |
অহংকৰ্তা- কোনো কাম কৰা বুলি ভাৱি গৰ্ব কৰি ফুৰা। |
আকাংক্ষী- আশাটো এৰি দিব নোৱৰা। |
আগ্-ভাগ্ ল- কোনো কাম কৰিবৰ বাবে হেপাহ জন্মা। |
আচাৰ-ব্য়ৱহাৰ- নিয়ম-নীতি। |
আঁজোৰপিজোঁৰ- টনা আজোৰা কৰা কাৰ্য। |
আউলু-আপচু- বিপদ-বিঘিনি। |
আকৰা- হাঁকোটা। |
আগ্নেয়- জুই সম্পৰ্কীয়। |
আজিকালি কৰি- ধীৰে ধীৰে। |
আনা-বাৱে- বতাহ নোপোৱাকৈ। |
আফগানিস্তান- এছিয়া মবাদেশৰ অন্তৰ্গত এখন দেশ। |
আমলেট- অণলেট। |
আলতীয়া- লাগি ধৰা। |
আহম বগৰী- বগৰীৰ এটা প্ৰজাতি। |
আধাসাৰি- অধিক শ্ৰম কৰা। |
আজ্ঞাকাৰী- আদেশ পাই কাম কৰা। |
আধৃতি- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা। |
আনুভূতিক- আৱেগিক। |
আদ্-মহীয়া- দুই অনা জোখৰ। |
আগুৰ্- বেৰি ধৰা। |
আংগুল- আছি। |
আউৰ বেলি- আৰু সময়। |
আঁচুৱা- খাই হোৱাৰ পাছত মুখ ধোৱা কাৰ্য। |
আখজা- অভ্য়াস নোহোৱাৰ বিনিময়ত কাম কৰিব নোখোজা। |
আচামী- জগৰ কৰা লোক। |
আউ-ছাউ- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে খুড়াকক সন্মান কৰি মতা নাম। |
আঁজলি- দুয়োখন হাত একেসমানে পতা কাৰ্য। |
আট্-মঙলা- বিয়াৰ আঠ দিনৰ মূৰত কইনাৰ ঘৰত দৰাক খাবলৈ মতা ভোজ। |
আগ ছে- খামতি জনজাতিৰ লোকসকলে পেহীয়ক সম্বোধন কৰি মতা নাম। |
আইদ্খান- আধাখিনি। |
আ-অলংকাৰ- কাপোৰ আৰু গা-গহনা। |
আওৰা- আবৃত্তি কৰা। |
আধাৰি- চৰু বা মাটিৰ কলহৰ ঘূৰ্ণন ক্ষাৰ। |
আচান্ত- মুখ ধোৱা কাৰ্য। |
আগপাৰেবা- উন্নত। |
আচ্মানী- মৃত্য়ু হোৱা। |
আঁচড়া- ফণিয়া। |
আগবিয়া- ধৰম বিবাহ। |
আউৰ আউৰে- ইজনে সিজনক। |
আঐইচ হকী- বৰফৰ ওপৰত খেলা হকী খেল। |
আজাৰবাইজান- ইউৰোপ মহাদেশত অন্তৰ্ভুক্ত এখন দেশ। |
আতায় সাগৰ- ভয়ংকৰ বিপদ। |
আদি- খেতিৰ বাবে বেলেগ লোকক খেতি কৰিব দিয়াৰ পাছত দিয়া মাটিৰ শস্যৰ সমান অংশ। |
আপং- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ঘৰতে বনোৱা মদ। |
আভজনি কৰ- অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে ধ্বংস হৈছে। |
আয়না- দাপোণ। |
আমোলন-টেঙা- অম্লান। |
আৰ্কিটেক্সাৰ- স্থপতিবিদ্য়া। |
আলছা- েলেহুৱা। |
আৱাসভূমি- বাসভূমি। |
আহমদ- হজৰদ মহম্মদৰ এটা নাম। |
আক্ষেপক- তিৰষ্কাৰক।আৰ্টিকা- চাউল-পানীসহ চৰুটো। |
আচম্বিতে- হঠাতে। |
আখ্য়ান- উপাখ্যান। |
আঁকোৱাল মাৰি ধৰ- সাবতি ধৰা। |
আঁকন- আঁক টানন। |
আঁকোৰা- বেঁকা। |
আকবাৰ- আগবাঢ়> |
আগতে- সমুখতে। |
আঁৰ দিয়া- নেদেখা হোৱা। |
আঁঠুৱে-আঁঠুৱে সাতোৰ- হাবাথুৰি খাই ফুৰা। |
আই লেভেল- চকুত পোনপটীয়াকৈ পৰা দৃশ্যমান দৃশ্যৰ বাবে লোৱা দৃশ্যগ্ৰহণ। |
আগৰ- অগৰু। |
আচবাব- সামগ্ৰী। |
আঁঠুত মুৰ লগা- বুঢ়া আৰু কুজা। |
আউ- কোনো এখন স্থানৰ বিশেষ অংশ। |
আওৰাও- ভাল খবৰটো বাৰে বাৰে পুনৰাবৃত্তি কৰি থকা। |
আঁঠুৱা চাই ঠেং মেলা- ক্ষমতা অনুসৰি কাৰ্য কৰা। |
আইন প্ৰণয়ম- নিয়ম । |
আকৰ্ণ- কাণলৈকে। |
আগভাত খোৱা- মৃতকৰ মৃত্য়ু হোৱাৰ আগতে ৰন্ধা ভাত খোৱা। |
আকাংক্ষা- ইচ্ছা। |
আঁচ মাৰ- আঁক টান। |
আগুচ্চা- দেউৰী পূৰুষ। |
আত্মাধীন- পৰাধীন নোহোৱা। |
আদব-কায়দা- কৰ্মৰ নীতি-নিয়ম। |
আঘ্ৰাণ্- গন্ধ। |
আজ্ঞানুসৰি- নিৰ্দেশ ক্ৰমে। |
আড়িয়া- ষাড়। |
আতুৰণি- কাতৰ পৰিস্থিতি। |
আত্মদৰ- নিজকে লোৱা যত্ন আৰু আদৰ। |
আধাপইতা- আধা সিজা। |
আত্মবলি- নিজকে উৎসৰ্গা কৰা। |
আণৰ- দেউৰী সমাজখনৰ ভনীয়েকৰ গীৰিয়েক। |
আৰৈয়া- শুকান। |
আলোচনা-বিবেচনা। |
আস্কায়- হঠাত। |
আহি- নেত্ৰ। |
আপ্তপোচা- সৰু। |
আত্মা- জীৱ। |
আত্মাশ্ৰয়ী- নিজকে নিজে পালন কৰা। |
আতিথ্য- আলহীক আদৰ-সাদৰ কৰা। |
আচ্ছা- ভাল। |
আজ্নি- আচিনা। |
আলাট- ৰাস্তা নিৰ্মাণ কৰোতে শিলগুটিৰ লগত অনা এবিধ খনিজ পদাৰ্থ। |
আঙুলিৰ মূৰত দিন লেখ- ধৈৰ্য হেৰুৱাই অপেক্ষা কৰি থকা। |
আগ্ৰহ্- উৎসুক। |
আজি- জোঁৱাই। |
আতা-দেউতা- ককা। |
আখাজি- শত্ৰুতা। |
আঁকা- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে মৃতকৰ অন্তিম সংস্কাৰ কৰিবলৈ প্ৰস্তুত কৰা চিতা। |
আদৰ্শস্থানীয়- আদৰ্শৰ উপযোগী। |
আদিজ- প্ৰথমে উৎপত্তি হোৱা। |
আনাজী- আয়ৰণ মিহলি হৈ থকা ঔষধি কল। |
আভজনী- কৃতজ্ঞ নোহোৱা। |
আয়স- লোহাৰ ধৰ্ম। |
আৰিবা- ওলোমাই। |
আশয়্- মন। |
আহিণ্ডিক- বৰ্ণসংকৰ। |
আপ্তগ্ৰাসী- কেৱল নিজৰ কথা ভৱা লোক। |
আধক- আধা সংখ্যক। |
আথাউনি- থাউনী নোপোৱা। |
আঠা- কামোৰ খাই ধৰা বস্তু। |
আজৰ্- জৰৰ অভাৱ হোৱা। |
আগাৰি- পূৰণি দিনত। |
আগ্-ভাগ্- সহায় কৰা। |
আংশিক- অংশ সম্পৰ্কীয়। |
আকলিত- গণিত। |
আগোদদিগিৰ- সন্মুখৰ ফালে। |
আজ্ঞাপিত- আদিষ্ট। |
আত্মতুষ্টি- নিজৰ কৰ্মত নিজে সুখী লাভ কৰা। |
আপ্তি- উপযোগিতা। |
আমা-ডিমা- কেঁচুৱা। |
আৰক্ষকবল- আৰক্ষী বাহিনী। |
আলেখ্য- চিত্ৰপত্ৰ। |
আহ্-পাহ্- শৰীৰৰ গঠন। |
আৰম্ভণ- আৰম্ভণি কাম। |
আলেখী- গ্ৰাফ সম্পৰ্কীয়। |
আস্বাদন- সোৱাদ চোৱা। |
আঁঠুৱনীয়া- আঁঠু তল যোৱা। |
আইধা কাইধা খা- বিপদত পৰা। |
আগ্-চাং- চাং ঘৰৰ মুকলি অংশ। |
আত্মজ্ঞ- সকলো জনা লোক। |
আদিৰাজ- পৃথুৰাজ। |
আনু- মা। |
আপাল্ মাৰ্- আছাৰ মাৰ। |
আমলক- আওলা। |
আশ্চৰ্যকৰ- আচৰিতজনক। |
আলবেঙেৰা- কথা সজাই-পৰাই ক'ব নজনা মানুহ। |
আপচু- আগঢ়ী। |
আধেইলা- চালত পানী জমা হোৱাৰ স্থান। |
আথুৰনেকে- দৌৰা-দৌৰিকৈ। |
আড্ডা- ৰে'ল আদি ৰখা স্থান। |
আগচুলি- তালুৰ চুলি। |
আঢেলীয়া- পানীপচা। |
আভালভাল- মৃত্য়ু হোৱা। |
আৱৰী জাতি- বশ মনাব নোৱাৰা জাতি। |
আহুনীয়া- আসনৰ দৰে। |
আউঠি- কাপোৰৰ দাঁতি। |
আইচু-দেউতা- আহোম ডাঙৰীয়া লোকসকলৰ পত্নীৰ উপাধি। |
আংছুং- ওপৰ। |
আকাজী- বব কাটিব নজনা। |
আগা-গুৰা- প্ৰথমৰ পৰা একেবাৰে শেষৰলৈকে। |
আগ্নেয়গিৰি- একপ্ৰকাৰৰ পৰ্বতৰ য'ৰ পৰা শিল, ছাই আৰু গেছ ওলাই আহিব পাৰে। |
আজ্ঞানুৰূপ- নিৰ্দেশ অনুযায়ী। |
আতচ্- অনল। |
আৰণ্য়ক- অৰণ্য়ত হোৱা। |
আল-জাল- কামৰ বিষয় একোকে নজনা। |
আৱশ্য়কীয়- প্ৰয়োজনীয়। |
আসৈ মাতন- স্বীকাৰ নকৰা। |
আতৌ-পুতৌ- মৰম- চেনেহ। |
আকৃতি-প্ৰকৃতি- চালচলন। |
আগেভাগে- বেলেগতকৈ প্ৰথমতে। |
আচতি- এলাহ। |
আজ্ঞানুৱৰ্তী- আদেশ অনুসৰি কাম কৰা। |
আত্মতত্ত্ব- আত্মা কি তাৰ বিষয়ে জনা। |
আদি-কবি- প্ৰথমজন কবি। |
আধাৰ-বঁটিয়া- চৰাই মাকে পোৱালিক আহাৰ খুৱাই দিয়া দৃশ্য়। |
আষাৰ্- এটা শব্দ। |
আৰবী- আৰব দেশখনৰ ভাষা। |
আদীপন- আগ্ৰহী। |
আতোলতোল দৈয়ন- অদিক মৰম কৰা দেখুওৱা। |
আজ্ঞা পত্ৰ- আদেশ লিখি দিয়া কাকতখন। |
আত্মবিশ্বাস- নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস থকা। |
আজোখ্- জোখ নোহোৱা। |
আঘ্ৰাণ কৰ- গোন্ধ ল। |
আগ- বহ্নি। |
আউটডেটেড- পূৰণিকালৰ। |
আঁঠুৱা তলৰ মহ- বেলেগৰ তলত থকা। |
আউলী-বাউলী- বলিয়াৰ নিচিনা হৈ কাপোৰ-কানি পিন্ধা। |
আইতা- বুঢ়ী আই। |
আচ্কাই- হঠাত। |
আত্মতৃপ্তি- নিজে পোৱা আনন্দ। |
আগ বাৰিষা- সোনকালে অহা বাৰিষাঋতু। |
আউল লগা- খেলিমেলি লগা। |
আঁট্কাল্- গম। |
আগডাল্- মিছা তৰ্ক কৰা। |
আচৰা ফেলা- মাটি বোকা দিয়াৰ পিছত ধান ছটিয়াই দিয়া। |
আডা- প্ৰথম স্থানত ব্যৱহৃত অতি উচ্চ-স্তৰৰ কম্পিউটাৰ এটাৰ ভাষা। |
আদুআদুকৈ থাক- অধিক মৰম কৰি থকা। |
আতুৰুপীয়া- সংক্ষিপ্ত। |
আধাবঙীয়া- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা। |
আপৱ- বশিষ্ঠ ঋষি। |
আবো- বাইদেউ। |
আলবাঢ়া- জোখতকৈ বহুত বেছি দুষ্টামি কৰা। |
আৰব্য় উপন্য়াস- চতুৰ্দশ আৰু ষোড়ি শতিকাৰ মাজত লিখা আৰবী ভাষাৰ সাধুসকলৰ এক সংকলন। |
আবনুৱা- নিবনুৱা। |
আপালি- ঘৰত জ্বৰৰ পৰা হোৱা বিপদ। |
আয়ছট'প- সমান সংখ্যক প্ৰটন। |
আলভূলা- বেঙা-বেঙি কৰি থকা। |
আৰ্যক- ককা। |
আলা-মালাকে- পালমাৰা নিচিনা। |
আৰাও- চিঞৰ। |
আৱা পিঠাগুৰি- ভাজি নোথোৱা পিঠাগুৰি। |
আস্ফালন- আছাৰ মৰা। |
আৰক্ষী অধিক্ষক- এজন শীৰ্ষ আৰক্ষী বিষয়া। |
আফাৎ- এনে এক ঠাই য'ত বড়ো আৰু কছাৰীসকলৰ সমাজ বহে। |
আওভাও- কাম কৰিবৰ বাবে পৰামৰ্শ। |
আমনিয়া- ভাগৰ লগা। |
আৰ্জনীয়া- ধন ঘটি অনা। |
আলৌ লৌ আপচু- দেখিবলৈ বেয়া। |
আলোেককণা- এক নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণৰ শক্তিথকা পোহৰৰ কণা। |
আহাৱ- জন্তয়ে পানী খাবলৈ কুঁৱাৰ ওচৰত থোৱা পাত্ৰ। |
আপোনে ছপোন ভৰুৱা- নিজৰ সম্পৰ্কীয় মানুহে অপকাৰ সাধন কৰা। |
আদিতেয়- অদিতিৰ পুত্ৰ সন্তান। |
আতাম- বিশেষ মন্ত্ৰ। |
আত্মগত- স্বগত। |
আঙঠা- জুইয়ে পুৰা চাই। |
আত্মজ্ঞান- নিজকে নিজকে জনা। |
আদি-দেৱ- ব্ৰহ্মা, বিষ্ণু আৰু মহেশ্বৰ এই তিনিজনৰ ভিতৰত এজন। |
আচৰ্- ব্য়ৱহৃত। |
আউলা-ঝাউলা- বৃশিংখল হৈ থকা। |
আংচাং- সম্পূৰ্ণৰূপে বিস্মিত। |
আচলা- চাদৰৰ আঁচল। |
আঠ-ত্ৰিশ- ত্ৰিশৰ লগত আঠ যোগ হোৱা, । |
আই-হুক- হাকোটা। |
আদেশ-পালক- অনুমতি পালন কৰা। |
আবিৰ্ভাৱ- অৱতাৰ। |
আমৰস- বদহজম। |
আযোধন- যুদ্ধ। |
আলচ-বিলচ- আলোচনা কৰা। |
আহুতি- হোমত ঢালি দিয়া ঘিউ। |
আস্থা-ভোজন- আস্থাৰ বাবে উপযোগী। |
আলৌ-অথৌ- আথ-বেথ। |
আৰ্জিত- অৰ্জন কৰা। |
আলাহ্- আমণি। |
আউৰণি- গোজৰণি। |
আইটিআই- ঔদ্য়োগিক প্ৰশিক্ষণ প্ৰতিষ্ঠান। |
আউল- বিশেষ ধৰ্ম-সম্প্ৰদায়। |
আঁচোৰপিচোঁৰ- আঁচোৰ খোৱা। |
আউনী-আটি- অসমৰ চাৰিখন প্ৰধান সত্ৰৰ ভিতৰত প্ৰথমখন সত্ৰ। |
আঁঠু পাৰ- সন্মান দেখুৱাবৰ কাৰণে আঁঠু দুটা পাৰি বহা। |
আগ বঢ়াই থ- কোনোবা কৰবালৈ যাওঁতে তেওঁলোকৰ লগত অলপ দূৰত গৈ তেওঁলোকক বিদায় দিয়া। |
আত্মঘাত- আত্মঘাত। |
আদিয়া- বেচি হোৱা। |
আধিয়াৰ-কাট- বেলেগৰ কাম-তকাজ কৰি দি পৰিয়াল পুহি থকা। |
আপদাহ দি- দোষ কৰা। |
আমৰুল- টেঙাযুক্ত শাক। |
আয়তি- বিস্তৃতি। |
আৰতি- ভক্তি। |
আলচ্- দিহা কৰ। |
আলু- এবিধ পাচলি। |
আষাড়িকা- আহাৰ মাহত জন্ম গ্ৰহণ কৰা লোক। |
আশ্ৰম্- ধৰমী লোক থকা স্থান। |
আলপিন্- গাঁতি শিলা। |
আলৌলৌৱাকৈ- আলসোৱাকৈ। |
আস্থায়ী- গানৰ প্ৰথম চৰণ। |
আহাৰীয়া- খোৱাৰ উপযোগী। |
আলোন- গাত লোৱা কাপোৰ। |
আৰ্ত- কষ্ট পোৱা। |
আৰক্ত- অলপ ৰঙচুৱা। |
আধাৰ বাঁট- এজনৰ মুখত এজনে আহাৰ কৰা। |
আগপিনে মাৰিছে ডাং, পিচফালে ধোবাং বাং- নিজৰ একো নথকা স্বত্তেই ফিতাহি মাৰি থকা। |
আজাই- দেউৰী সমাজখনৰ আজোককা। |
আঠি- ফল-মুলৰ টান শাহ। |
আংবাং- অলগদ্ধ। |
আওঢলীয়াকৈ- একতীয়াকৈ। |
অস্মিতা- ভেম। |
আই-দেও- ৰজা বা আহোম পৰিয়ালৰ বিবাহিত বা অবিবাহিত মহিলাৰ উপাধি। |
আওবাটে- ভূল পথে। |
আকলন- ধাৰ। |
আগ চামিলে- সন্মুখত। |
আইগন্য়া- চোতাল। |
আগত্- আগত মাহত পৰীক্ষা হ'ব। |
আঁড়কাঠিয়া- চাহ বাগিচাত চাহপাত চিঙা শ্ৰমিকসকলক ব্ৰিটিছসকলে অনা এটা প্ৰক্ৰিয়া। |
আইচিক- ঘৃণাৰ বাৱত। |
আংগিনা- নাৰী। |
আকস্মিক ছুটী- নিজৰ কৰ্তব্য়ৰ পৰা লোৱা অৱসৰ। |
আজৰি- অৱকাশ। |
আঠ-চল্লিশ- চল্লিশৰ লগত আঠ যোগ হোৱা। |
আধিকৰণিক- বিচাৰ কৰোতা। |
আপন্ন- সংকটে হেঁচা মাৰি ধৰা। |
আমৰপুই- গছৰ ওপৰত গজা এবিধ সৰু গছ। |
আৰটিআৰ- তথ্য় জনাৰ অধিকাৰ। |
আলফা কণা- হিলিয়াম উপাদানৰ পাৰমাণৱিক কেন্দ্ৰ। |
আহ্নিক গতি- দৈনিক গতি। |
আলোলা- কোমল। |
আহাৰ্- মাহৰ তৃতীয় মাহটো। |
আলাস- গগন। |
আধা ধুন- অধিক পিটন দিয়া। |
আৰদ্ধ- আৰম্ভ কৰা। |
আল্চা- আচোৰ। |
আৱহ চিত্ৰ- বতৰ সম্পৰ্কীয় চিত্ৰ। |
আলী- মহান। |
আৰব- আৰব দেশ। |
আৱৰেখা- পানী খাবৰ কাৰণে ব্য়ৱহৃত এটা পাত্ৰ। |
আমপাখি- এবিধ লাহী ধান। |
আহাল- অনাটন। |
আধুনিকীকৰণ- বৰ্তমান যুগৰ লগত মিলাকৈ উপযোগী কৰা কাম। |
আতু- ভুৰ। |
আনৱহ বিজ্ঞান- বায়ুমণ্ডলীয় সংক্ৰমিত বিজ্ঞান। |
আহো্ন- হাতীৰ ডিঙিত মাউত বহি থকা ঠাই। |
আৰনি কাংছাম- সন্ধিয়া সময়। |
আলচা-কথা- মনতে পাঙ। |
আলেখী কথা- অংকন কলা য'ত গাণিতিক সূত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। |
আহনি-যাহনি- চলাচল কৰা। |
আলুক- ফেঁচা। |
আৰবিআই- ভাৰতীয় ৰিজাৰ্ভ বেংক। |
আলছাৰ- শৰীৰৰ অংগত হোৱা অৱক্ষয়। |
আশ্ৰিত্- বেলেগৰ তলতীয়া হৈ থকা। |
আহম্-আঠা- এবিধ গছৰ আঠা। |
আৰৈ-চাউল- সিজাই নোথোৱাকৈ ৰ'দত শুকুৱাই থোৱা চাউল। |
আৱাহনী- অ-উত্তল সংগীত। |
আতোলতোল্- মাটিত পৰিব নিদিয়া। |
আগুহাৰি- বাট আগচি ধৰা। |
আঁজোৰ্-চোঁটকৰে মৰা টান। |
আউট- ধাতু জালত দি বিশুদ্ধ বা চাফা কৰা। |
আকলুৱা- সকলোৰে পৰা ভুগি আছে। |
আগাৰি- গৰু গাড়ীৰ আগ অংশ। |
আকয়েৰ- ইয়াৰে। |
আইদাগ- দেহত বসন্তৰ ৰোগৰ ফলত হোৱা দাগ। |
আকস্মিকতা নিধি- ব্যয়ত খৰচ কৰাৰ বাবে সঞ্চয় কৰা ধন। |
আখটি- ন্য়ায় নকৰা বা ন্য়ায় নোহোৱা। |
আচাৰবিহীন- সদাচাৰ পৰিহাৰ কৰা। |
আতুৰত পৰ- সংকটত পৰ। |
আং- মই। |
আইডিয়েট- ধৰি ল। |
আংখ- তাপ নিদিয়া। |
আগ ভৰা- আগফালে অধিক বোজাই হোৱা। |
আঁচু-কাঠ্- আঁচুকৰী। |
আখ- কোৰ। |
আজ্ঞপ্তি- নিৰ্দেশ। |
আটামিঠা- আঠাৰ দৰে। |
আথানো- চতুৰ্দিশ। |
আদিশক্তি- আদ্য়াশক্তি মহামায়া। |
আজাদ- স্বাধীনতা। |
আণ্ড- অণ্ডকোষ। |
আদিমা- ধৰিত্ৰী। |
আনাট- দুষ্টালি। |
আপোন হুৰে- নিজে নিজে। |
আপোন নামা- নিজৰ ওপৰত ভৰষা কৰা। |
আয়নীয় বিক্ৰিয়া- আয়নীয় প্ৰতিক্ৰিয়া। |
আলেখ্-লেখ্- গোপনে ছল চোৱা। |
আশ্বিনেয়- স্বৰ্গৰ বেজ। |
আৰচ্- সিংহাসন। |
আলনি- ফঁই। |
আতৰ্ৱ- মলিনী। |
আপত্তিকৰ- আপত্তি কৰিবলগীয়া। |
আলকতৰা- কয়লাৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত হোৱা ডাঠ ক'লা ৰঙৰ তেল। |
আশ্বিক- ঘোঁৰাৰ গৰাকী। |
আহু- সোনকালে পকি যোৱা এটা প্ৰজাতিৰ ধান। |
আৰ্জেন্টিনা- দক্ষিণ আমেৰিকা মহাদেশৰ অন্তৰ্ভুক্ত এখন দেশ। |
আত্মঘাতকাৰী- আত্মহত্য়া কৰা লোক। |
আদিল- মাছ ধৰিবৰ বাবে ব্য়ৱহাৰ কৰা এবিধ সঁজুলি। |
আপদ- চোচৰা- নিজে সংকট মাতি অনা। |
আমৰা- এবিধ ফল। |
আজ্ঞা- নিৰ্দেশ। |
আকস্মিকতাবাদ- হঠাতে সংঘটিত হোৱা অৱস্থা। |
আইএএছ- ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱা। |
আং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে দেহত পৰিধান কৰা উল্কি। |
আগগুৰি নোহোৱা বন- বিশৃংখল কৰ্ম। |
আকৰা- লাগি থকা। |
আওপুৰণি- অধিক পুৰণা। |
আকল্- চকুৰে মন। |
আউ- ঠাট্টা কৰি কথা কোৱা সময়ত ব্য়ৱহাৰ কৰা শব্দ। |
আক্ৰমণ কৰ- অপকাৰ কৰাৰ আকাংক্ষাৰে খেদি ফুৰা কাৰ্য। |
আইজং পৰিমল- এবিধ বৰ্ণসংকৰ শালি ধান। |
আঁঠু-মূৰ- আঁঠুৰ ঘিলাটোৰ বাহিৰৰ অংশ। |
আগভাৰ- বিয়াৰ আগতে কইনাৰ ঘৰলৈ পঠিওৱা আ-অলংকৰা আৰু কাপোৰ কানি। |
আজীৱিকা- ব্য়ৱসায়। |
আদ্কপলীয়া- হতভগীয়া। |
আনুশাসনিক- অধ্য়াদেশ সংক্ৰামণীয়। |
আভাষ- কথোপকথন। |
আৰ্থ সামাজিক- আৰ্থিক আৰু সামাজিক দুয়ো নীতি বিজড়িত। |
আলৱেকৰ পালেক- কোনো সম্পৰ্ক নথকা। |
আহম্ভিৰি- লেপেটা খাই বহা। |
আহাৰান্তে- খাদ্য় খোৱাৰ পিছত। |
আলি-কেঁকুৰি- আলিবাটৰ ভাঁজ। |
আশ্চৰ্যন্বানিত- আচৰিত হোৱা কাৰ্য। |
আৱেদন-পত্ৰ- দৰ্খাস্ত। |
আলাসত উঠ- চাং আদিত উঠ। |
আষ্ঠিত- প্ৰাপ্ত। |
আজান্- মাছ খোৱা এবিধ চৰাই। |
আঠ্-শাৰী- আঠটা খাৰ গোটাই প্ৰস্তুত কৰা দৰৱ। |
আচাভুৱা- অতি আচৰিত। |
আকড়াই ধৰা- সাবতি ধৰা। |
আঁ- কৰা- মুখ মেলা। |
আওহ্- পিঠিত ভৰ দি বহ। |
আকুলি- নিৰপেক্ষতাৰ স্থিতিত। |
আইস্য়া- নখ। |
আকাংক্ষিত- যিটো ইচ্ছা কৰা হৈছে। |
আগ্নেয়গিৰিজ্ঞান- আগ্নেয়গিৰিৰ ওপৰত বৈজ্ঞানিক অধ্যয়ন। |
আত্মীকৰণ- নিজৰ কৰি লোৱা। |
আনলি- খেলিমেলি। |
আপ্ডাল- ৰক্ষা। |
আঁভজুৱা- ভাঁজ নথকা। |
আয়তী- স্বামী থকা। |
আৰ্গ'মিটাৰ- মানুহৰ মাংসপেশীৰ শক্তি জোখাৰ বাবে ব্যৱহৃত সঁজুলি। |
আস্বাদন কৰ- সোৱাদ চোৱা। |
আলোচনীয়- আলোচনা কৰিব লগীয়া। |
আপোচযোগ্য়- মিলাব পাৰি। |
আমবাত- কচা পায়খানা। |
আহত্- আঘাতৰ ফলত পোৱা কষ্ট। |
আহ্নিক- দৈনিক। |
আপোনভোলা- সহজ-সৰল। |
আবেদ্য়- আৱেদনীয়। |
আবাদ কৰ্- চহ কৰ। |
আধিক্লিষ্ট- মনোকাল। |
আত্মতত্তোপদেশ- আত্মাৰ সঠিক ৰূপৰ ওপৰত পৰামৰ্শ। |
আত্মাভিমানী- অহংকাৰী। |
আদেৰী- আদৰুৱা। |
আনুবীক্ষণিক- যাক অনুবীক্ষণ যন্ত্ৰৰ দ্বাৰাহে চাব পৰা যায়। |
আবেলি- সন্ধিয়া। |
আমোল-মোল- অতি গোন্ধযুক্ত। |
আলম্- আশ্ৰয়। |
আয়্- উপাৰ্জন কৰা। |
আনি ছি- এদিন। |
আমনি- বিৰক্তি। |
আৰম্ভ- সুত্ৰপাত। |
আলুৱে-কলাপুলিয়ে খান- আলুৱে পোখাই উঘাল। |
আশ্ৰয়দাতা- আশ্ৰয় দিউতা। |
আয়নীকৰণ- আয়নলৈ সলনি হোৱা পদ্ধতি। |
আনৰিয়া- সম্পূৰ্ণভাৱে সুস্থ হোৱা অৱস্থা। |
আথান-বেয়া। |
আঠ্-কুণীয়া- আঠটা চোক থকা। |
আখনিক- খনিকৰ। |
আইটাল- জন্তুৰ গাত থকা পোক। |
আক্ৰুষ্ট- নিন্দিত। |
আধিৰথি - কৰ্ণবীৰ। |
আপদকালীন- সংকটৰ সময়ৰ। |
আবুধি- দুৰ্বল। |
আবি-আইতা। |
আধামূলী- আধা দামৰ। |
আপোনা-আপোনি- স্বয়ং। |
আহাৰ মাহত হোৱা- আহাৰুৱা। |
আতাফল- আতলচ। |
আণৱিক যুদ্ধ- পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা ৰণ। |
আদায় কৰ- শেষ কৰ। |
আকা-বিকা- শুনিবলৈ বেয়া লগা। |
আগালমাতা- আগধৰি কথা কোৱা স্বভাৱৰ। |
আজব্- আচৰিতজনক। |
আদৰীয়া- সীমা। |
আনৰ্ত-পুৰ- দ্বাৰকা নগৰ। |
আপ্তবচন- যুক্তি বাক্য়। |
আমিৰী- ৰাজসিক। |
আৰ্য- ঋষি সম্বন্ধীয়। |
আলোকপাত- আলোক নিক্ষেপ। |
আস্ফাল্- কোব। |
আদ্য়নাথ- পৰমব্ৰহ্ম। |
আত্লচ্- এবিধ ফল। |
আথেবেতে- অধিক সমাদৰ কৰি। |
আতকুত্- অধিক লোভ কৰা। |
আচহুৱা- নিচিনা। |
আতাইতাই- অধিক বেগেৰে। |
আনুপুৰ্বিক- প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে থকা। |
আদহ- মাজ। |
আতপ- ৰবিৰ কিৰণ। |
আজ্- হোজা। |
আগদিয়া- বিয়াৰ শেষত কৰা বিশেষ ধৰ্মনুষ্ঠান। |
আঁচনি- নীতি। |
আকৌ- পুনৰাবৃত্তি। |
আঙঠি- আঙুলিত পিন্ধা এবিধ অলংকাৰ। |
আটোপে- বলৰ দৰ্পেৰে। |
আদিকৰ্তা- প্ৰথমে নিৰ্মাণ কৰা জন। |
আনন্দ পদ- সুখেৰে ভৰি থকা অৱস্থা। |
আবাদী- য'ত কৃষিকাৰ্য কৰা হয়। |
আ-ৰ- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে জেশাহুৱেক সন্মান কৰি মতা নাম। |
আলু উঠ্- পিৰি উঠ। |
আশ্- আকাংক্ষা। |
আহা- আনন্দ প্ৰকাশ কৰি মতা মাত। |
আধাপৰলীয়া- আধা কৰা। |
আঘ্ৰায়ক- গন্ধ লোৱা জন। |
আন্ঠুতে- আঠুলৈকে। |
আতপ-বাৰণ- ছাতি। |
আপান- মদৰ দোকান। |
আভুকীয়া- ভোক নথকা। |
আয়ুষ্টোধ- দীঘল সময়লৈকে কামনা কৰি যজ্ঞ কৰা। |
আবাং- ভিত্তিহীন। |
আখন- কাল। |
আপ্তি- যোগ্য়তা থকা। |
আভোং- অক্ষত। |
ওআলিবাটত চালি ধৰ- ৰেহ-ৰূপ প্ৰকাশ কৰি দেখুওৱা কাৰ্য। |
আস্তৰ্- কোনো এখন কাপোৰৰ ভিতৰৰ অংশত লগাই দিয়া কাপোৰ। |
আহুকাল্- বিপদ। |
আশক্য়- সাধ্য় নোহোৱা। |
আহাৰ্যাভিনয়- সাজসজ্জা। |
আলোকনতা- ৰঘুমলা। |
আলফা- গ্ৰীক বৰ্ণমালাৰ আদ্য়ক্ষৰ। |
আৰণা-ধৰা- আৰ দিয়া। |
আমঠু কলা পৰ- অবাঞ্চিত কথা শুনি অন্তৰত আগাত পোৱা। |
আৰণি- কেঁচুলা ল'ৰা-োৱালীৰ মাতৃৰ জ্বৰ হ'লে গাখীৰ য়কাবলৈ নাপায় খীণোৱা ৰোগ। |
আলধৰ- শুশ্রূষা কৰ। |
আলংকাৰিক- অলংকাৰ শাস্ত্ৰজ্ঞ। |
আয়ুষ্মান- আয়ুস্বান। |
আলগ্ কৰ- বেলেগ কৰ। |
আৱৰ্জনা- জাবৰ-জোথৰ। |
আসোঁৱাহ ধৰ- ভূল ধৰ। |
আহাৰ-বিহাৰ- খাদ্য় গ্ৰহণ কৰা আৰু ঘূৰি থকা। |
আলোকজিৎ- পোহৰ জয় কৰা। |
আসোঁৱাহ- ভূল। |
আস্তে-সুস্থে- লাহে-লাহে। |
আহিলা- অতিথি। |
আলোৱান- জন্তুৰ নোমৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰিব পৰা চাদৰ। |
আস্ফোট্- যুঁজাৰ সময়ত মালে বাহুত মাৰা চাপৰ। |
আৰাধনীয়- পূজনীয়। |
আনন্দবিহুল- আনন্দত নিজকে ভূল যোৱা।0 |
আপেক্ষিক ঘনত্ব- আপেক্ষিক গুৰুত্ব। |
আয়োটা- গ্ৰীক বৰ্ণমালাৰ ন নম্বৰৰ আখৰটো। |
আৰ্দ্ৰা- নম্বৰৰ নক্ষত্ৰ। |
আৰে- আচৰিত ভয়াৱহক শব্দ। |
আলাভুচ- আচৰিত। |
আশা নকৰা- ভাৱি নথকা। |
আসীন- অৱস্থিত। |
আপুতৰ পুত- বহুত বছৰ সন্তান জন্ম নহৈ হঠাতে সন্তান জন্ম হোৱা। |
আমঠু- আমৰ ডিলাৰ ভিতৰত থকা শাহ। |
আম্ৰ- এবিধ ফল। |
আনাৰস- মাঁটিকঠাল। |
আপীল- প্ৰাৰ্থনা বিচাৰি দিয়া পত্ৰ। |
আধাখইল্লা- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা। |
আদান- গ্ৰহণ কৰা। |
আদৰোঁতা- আদৰি লোৱা। |
আদিগন্ত- দিগন্ত লৈকে। |
আনন্দদায়তক- ৰং লগাই দিয়া। |
আপাততঃ- বৰ্তমান। |
আমথালী ল- বিধৱা হ। |
আৰু-বেলিকৈ- আহি থকা বছৰত। |
আলান্ধুৱা- মলিন। |
আৰাতি- বৈৰী। |
আলোকিত- উজ্জ্বল। |
আহোম- অসমত বাস কৰা ডাঙৰ টাই জনগোষ্ঠীৰ অন্তৰ্ভুক্ত সকলোতকৈ ডাঙৰ জনগোষ্ঠী। |
আলাপনীয়- কথোপকথনৰ উপযোগী। |
আৰ্যবৃত্ত- সৎ চৰিত্ৰৰ। |
আলক্ষণী- কুলক্ষণী। |
আলোগ-আলোগ- আনন্দোল্লাস কৰা। |
আসোৱাদ্- জ্য়োতি নথকা। |
আসুৰ- অসুৰৰ। |
আহুদি খুওৱা- যিকোনো প্ৰকাৰে মানুহক নিজৰ মতলৈ অনা। |
আৱেদক- প্ৰাৰ্থক। |
আশয় দে- লাই দে। |
আয়া- দেউৰী সমাজৰ বোৱাৰী। |
আমি- মই শব্দটোৰ বহুবচন। |
আপাদিত- সম্পাদিত। |
আনন্দিত্- ৰং পোৱা। |
আদৰ্শনীয়- আৰ্হি হিচাপে ল'বৰ উপযোগী। |
আনন্দ-বৰ্ধন- আনন্দ বাঢ়ি যোৱা। |
আপতিত- হঠাতে সংঘতিত হোৱা। |
আবিষ্কাৰ- উলিওৱা। |
আৰকা- বিশেষ ফটিকা। |
আগলে-আলগে- ভিতৰতক নোযোৱাকৈ। |
আলোকচটা- কথা চহকী। |
আলেজাবৰা- অজ্ঞ। |
আৰাংপা- দুৱৰী। |
আয়ুৰ্বেদিক- আয়ুৰ্বেদ সম্পৰ্কীয়। |
আৰোহণ- ওপৰলৈ উঠা। |
আলৈ-বিলৈ- দুখ-কষ্ট। |
আইলৈ যিহাট বাইলৈও সেইহাট- সমানে দিয়া গুৰুত্ব। |
আছু- সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা। |
আত্খ্য়ান- অৰ্ধ। |
আদানী- দান নথকা। |
আনামাতা- অনিমন্ত্ৰিত। |
আপোন্- নিজ। |
আয়'ডিক এছি- বিক্ৰিয়াৰ ঘটক হিচাপে কাম কৰা। |
আৰি-কাটি- কুলী গুটোৱা ঠিকাদাৰ। |
আলসিয়ামী- এলাহ। |
আশংকা- সন্দেহ। |
আৰামী- আৰামযপুক্ত। |
আলঝেইমাৰ- স্মৃতি-বিব্ৰম। |
আৰ্বান- মাৰ মহিলাই হহাতত পিন্ধা গহনা। |
আপোনালোক- আপুনি শব্দটোৰ বহুবচন। |
আনুগত্য়- অনুহগতৰ ভাৱ। |
আদা বেপাৰী- আদা বিক্ৰী কৰা বেপাৰী। |
আচ্ছাদিত- ঢাকি ৰখা। |
আদ্য়ঋতু- প্ৰথম কন্য়াকাল হোৱা। |
আন্ধুৱাল- টকুৱে ধুৱা-ধুৱা দেখা। |
আমুৱা- হেঁপাহ পলুৱা। |
আলনি- সঠুিকমত জোখ নোহোৱা। |
আঢ়া- আজ্ঞা। |
আনন্দধাম- স্বৰ্গ। |
আববা- দেউতা। |
আদৰুৱা- অতি আদৰৰ। |
আন্তৰ্- দূৰৰ। |
আবন্টন- ভাগ কৰা কাৰ্য। |
আমাম- সিজাই নোথোৱা চাউল। |
আৰ্মেনিয়া- ইউৰোপ মহাদেশৰ অন্তৰ্গত এখন দেশ। |
আলৈ- দুৰ্গতি। |
আলগতীয়া- বেলেগ নোহোৱা। |
আহাৰ্- খাদ্য়। |
আমনা- ৰঙা ৰঙৰ এক প্ৰজাতিৰ ধান। |
আপামৰ- উচ্চ-নীচ সকলোকে সাঙুৰি লোৱা। |
আয়াসী- পৰিশ্ৰমকাৰী। |
আলান্- কাণ বা ডিঙিত ওলোমাই দিয়া দৰব। |
আহিন্- এটা মাহ। |
আৰ্দ্ৰ- পানীৰে তিতা। |
আনৃণ্য- ঋণ পৰিশোধ কৰা। |
আদৰণীয়- স্নামৰ যোগ্য়। |
আচাড়- আহাৰ মাহ। |
আতা-পুৰূষ- মহাপূৰুষসকলে সত্ৰৰ মান্য়লোকক মতা নাম। |
আমাৰি- পানীৰ মৃ্ত্য়ু নোহোৱা এবিধ বৃহৎ গছ। |
আৰাধিত- পূজিত |
আলাগা- প্ৰয়োজনত যিমান লাগে তাতকৈ অধিক থকা। |
আৱেদিত- বিজ্ঞাপিত। |
আলৈ-আথৈ- আশ্ৰয় নথকা বা আশ্ৰয় নিদিয়া। |
আৰ্থিক ক্ষেত্ৰাধিকাৰ- আৰ্থিক অঞ্চল। |
আমলখী- এবিধ টেঙা ফল। |
আজু-আইতা। |
আখুবাহণ- গনেশ। |
আজলা- চালাক-চতুৰ নোহোৱা। |
আকুত- মনোকামনা |
আঁউজ- গাৰুত আঁউজা। |
আই- শৰীৰত হোৱা এবিধ ৰোগ। |
আওটা- খাৰ দি ৰন্ধা তৰকাৰী। |
আকপিল- ঈষৎ কপিলবৰ্ণ। |
আঁঠু- তপিনা আৰু হাড়ৰ মাজৰ জোৰা। |
আখৈয়া- আখৈৰ দৰে। |
আগাৰ- ঘৰ। |
আচৰণবাদ- মনোবিজ্ঞানৰ এটা ধাৰা য'ত পৰীক্ষামূলক আৰু নৈৰ্ব্যক্তিক নিৰীক্ষণ পদ্ধতিবোৰ কেন্দ্ৰীভূত কৰা হয়। |
আঞ্জাম্- প্ৰস্তুতি। |
আটা- ঘেঁহুৰ গুড়ি। |
আত্মপুজা- কেৱল নিজৰ কথা ভৱা। |
আদৰ- অলপ দৰ। |
আন আন- অন্য়ান্য়। |
আত্মনিৱিষ্ট-নিজৰ চিন্তাত গভীৰ হৈ থকা। |
আনন্ত্য়- অসীমলৈ বিস্তৃত। |
আবৰা- অঁকৰা। |
আমোদপ্ৰিয়- ধেমেলীয়া স্বভাৱৰ। |
আৰা- গাড়ীৰ চকাৰ ধুৰা। |
আলোক সজ্জা- কোনো এক উৎসৱত চাকি জ্বলাই মণ্ডপ জিলিকাই ৰখা। |
আৱে-বাৱে- এই সময়ত। |
আলাই-বালাই- সংকট। |
আয়'ডিন- এবিধ মৌল। |
আবৰ্- কাৰো বশ নোহোৱা। |
আন্দাজ- কথক নৃত্য়ৰল এটা ভংগিমা। |
আদাই- আইতা। |
আদাবৰীয়া সন্দিকৈ- আদবাৰীত বাস কৰা সাতঘৰীয়া আহোমৰ এটা বংশ। |
আন্ধা- দুটা চকুৰে দেখা নোপোৱা লোক। |
আবৰু- সন্মান। |
আপা- পিতৃ। |
আণকলি- পুৰঠ নোহোৱা আম। |
আয়াৰলেণ্ড- ইউৰোপ মহাদেশৰ অন্তৰ্ভুক্ত এখন দেশ। |
আপুৰুগীয়া- দুৰ্লভ। |
আদৰণ- অভ্য়ৰ্থনা। |
আত্মগুণ- চৈধ্যটা গুণ। |
আছাৰ্ মাৰ্- বলেৰে দূৰলৈ পঠিয়াই দিয়া। |
আতাল- বৰ-চাং। |
আগলি- নাওঁখেলৰ আগফালে থকা খেলুৱৈ। |
আগম- কথা। |
আগষ্ট- এটা ইংৰাজী মাহ। |
আঠাইশ- মৃত্য়ুৰ পিছত পাপীজনক শাস্তি দিয়া খন স্থান। |
আদেশী- উপদেশক। |
আনজ- কৃষি। |
আৱহমান- ক্ৰমাগত। |
আতিশয্য- বহুত। |
আদিম- আদ্য়। |
আপদৰ মাত- সংকটৰ সময়ত মাত বন্ধুত্ব হোৱা। |
আবিয়ৈ- বিয়া নমকৰা। |
আৰকাল- হা-হুতাহ। |
আৰ্যব্ৰত- আৰ্যৰ কৰ্তব্য়। |
আয়তন্- প্ৰস্থ। |
আলগা- নলগা। |
আহ্- দুখ বুজোৱা মাত। |
আৰতি- সন্ধ্যা-সেৱা। |
আবাদী-মাটি- কৃষিৰ বাবে যি মাটি উপযোগী। |
আদিকলা- জীৱদেহৰ মৌলিক কোষ। |
আতাৰ-পাতাৰ- প্ৰস্বাৱ-পায়খানা আদি কৰা কাৰ্য। |
আগীয়াঠুঁটি- ঠোঁটৰ নিচিনা আগলৈ ঠেক। |
আঁচো- ভূজন কৰাৰ শেষত মুখ ধোৱা। |
আবোল-তাবোল- প্ৰলাপ। |
আকাশ পথ- শূন্য়পথ। |
আগাত- নষ্ট। |
আজল্মঠ- জনাৰ পিছতো নজনাৰ দৰে ভাওঁ জুৰি থকা। |
আতুৰ্-বিতুৰ্- আতুৰত পৰি বিতুৰ হোৱা। |
আখণ্ডল- দেৱৰাজ ইন্দ্ৰৰ এটা নাম। |
আঁচু- কাপোৰৰ আঁচল। |
আঠালি- কুমাৰে মাটিৰ চৰু। |
আদ্-খনীয়া- আধা ভাগ থকা। |
আদিমতা- প্ৰাচীনত্ব। |
আনন্দী- আনন্দিত। |
আবাস- আৱাস। |
আয়কৰ গাণনিক- আয়কৰ বিভাগৰ হিচাপৰক্ষক। |
আল্-পৈচান- লগুৱালি। |
আৰক্তিম- ঈষৎ ৰঙাৰঙৰ। |
আল্না- খুৰা লগোৱা কাঁপোৰৰ ডাৰ। |
আপ্দাহ্- দায়। |
আদিত্য়কমল- ৰঙা ৰঙৰ পদুমফুল। |
আপৰহ্- শৰীৰত বিহ্-ফুহা আদি ওলোৱা। |
আচমনীয়- আচমন কৰাৰ উপযোগী। |
আকৃষ্ট- টানি অনা। |
আগে- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ভৰিৰ দ্বাৰা মৰা ধানৰ মুঠি। |
আইত্খেইনা- আদখনীয়া। |
আঁচোৰ- জোঙা বস্তুৱে শৰীৰৰত আঘত কৰা। |
আগিয়াচিত- এবিধ মূল্য়ৱান বনৌষধি। |
আওহাতে- বাওণহাতেৰে। |
আকৃতিবিশিষ্ট- গঢযুক্ত। |
আচাৰ- অনুষ্ঠান- প্ৰথা। |
আত্মগোপন- নিজকে লুকুৱাই ৰখা কাৰ্য। |
আৰনাম- কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে পৰিধান কৰা ৰূপ আৰু পিতলৰ আঙঠি। |
আলোৱা- আৰৈ। |
আবেশ্- আৱেস। |
আৰকাতি- ঢুলীয়াই দেখুওৱা এক প্ৰকাৰৰ খৰ। |
আলম্-বিল্ম- গহৰি। |
আস্থান- অৱস্থিতি। |
আভংগ- নৃত্য প্ৰদৰ্শনত, এখন ভৰিৰ ওজন আৰু আনখন ভৰিত অলস স্থিতি লোৱাটো ভঙা বুলি কোৱা হয় |
আৰদলী- ডাঙৰ বিষয়াসকলৰ লগত থকা লগুৱা। |
আনালী- আশ্ৰয় নথকা বা আশ্ৰয় নিদিয়া। |
আত্ৰেণী- আত্ৰাণি। |
আধামূলীয়াকৈ- কিনি দামতকৈ কম দামত। |
আয়তন কোণ- যি কোণত অন্য় কোনো কোণ বা পোহৰৰৰ ৰশ্মি আপতিত হয়। |
আবো- আবু। |
আশ্বস্ত- সান্ত্বনা পোৱা। |
আস্থা- শ্ৰদ্ধা। |
আগ্নেয় প্ৰস্তৰ- আগ্নেয়গিৰি পৰা গলিত অৱস্থাত ওলোৱা গোট মৰা শিল। |
আচাৰবেদী- আৰ্যৱৰ্তৰ এটা নাম। |
আজোে- ই সম্বন্ধ বুজোৱা শব্দৰ আগত থাকে। |
আদি টান গাম- অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এটা স্বল্পজ্ঞাত জনগোষ্ঠী। |
আগুৱা- আগবাঢি় যা। |
আকল্প- কল্পন। |
আঁঠুৰ মাজত মূৰ সোমা- অসলবাৱে কৰ্ম কৰা। |
আক্ল- শুভ কাৰ্যৰ বাবে নিজে বৈ ওলোৱা কাপোৰ। |
আজীৱ্য়- সহায়। |
আজাৰ্- বেদনা। |
আদ্-বয়স্- আদা বয়স্। |
আন্হ- কাম। |
আণৰ চগাপোক- আম গছৰ ফুল। |
আৰক্ষণ- অধিকাৰ। |
আশ্ৰয়প্ৰাৰ্থী- ভূলতে বিচাৰে। |
আহিতুণ্ডিত- সৰ্পবিদ্য়াত পাৰ্গত। |
আপ্তদূতী- প্ৰিয় স্বৰ্গদূত। |
আলৌ- আপচু- ঘিণ বুজোৱা মাত বা শব্দ। |
য়তলোচন- বহল চকু। |
আমনা বাও- এবিধ বাও ধান। |
আৰকাটি- ওজা ঢুলীয়াই ঢুল বজোৱা এটা কৌশল। |
আলিয়্য়া- পানীৰ কলহ ৰাখিবৰ বাবে ব্য়ৱহাৰ কৰা মাটিৰে সজা সোঁমাজত ঘূৰণীয়া গাঁত থকা টুঁলসদৃশ যতন। |
আশ্ৰয় শিৱিৰ- আশ্ৰয় ল'বৰ বাবে অস্থায়ী ব্য়ৱস্থা। |
আ্য়াবষ্ট্ৰাকশ্বনিজম- ধ্য়ান-ধাৰণাই প্ৰাধান্য় লাভ কৰা। |
আপোহমাৰ্গ- কাৰ্যৰপৰা কাৰণৰ পৰম্পৰাগত অনুমান। |
আনুবংশিক বিজ্ঞান- সদৃশ বা বিসদৃশ দুটা জীৱৰ বংশগতি সম্পৰ্কে পঢ়া বিজ্ঞানৰ শাখা। |
আবিষ্ট বিক্ৰিয়া- বাহ্য় কাৰকৰ ফলত সংঘটিত হোৱা বিক্ৰিয়া। |
আয়ুসত চাউল থকা- মৰিবৰ নোহোৱা। |
আলুগুটি- বছেৰেকীয়া খেতিত হোৱা লতা চাণেকীয়া গছৰ ঘূৰণীয়া আ়্জা খুৱা মূল। |
আস্পতাল- চিকিৎসালয়। |
আৰম্ভণি মজুত সামগ্ৰী- যোৱা বিত্তীয় বছৰৰ শেষত বেচিব নোৱাৰা বস্তুৰ পৰিমাণ। |
আলফানিউমাৰিক- ৱৰোমান আথৰ আৰু দখমিক সংখ্যা দুয়োটা উভয়েই কৰা। |
আৱাদ- আবাদ। |
আস্ত্ত- বিস্তৃত। |
আপোন্-পেটালি- আপোন-পৰ স্বভাৱৰ। |
আয় কৰ- ব্য়ক্তি বা সংস্থাৰ আয়ৰ ওপৰত আৰোপিত শুল্ক। |
আৰনাম কেথে- কাৰ্বিসকলে উপাসনা কৰা এজন দেৱতা। |
আলপকা- এটা প্ৰজাতিৰ ছাগলী। |
আৱল্য়- আবল্য়। |
আহাৰ্য- অভিনয় কৰিবৰ বাবে কৰা মঞ্চত অলংকৰণ আৰু ভাৱৰীয়া সকলে পিন্ধা- কাপোৰ। |
আপোন-পেটা- নিজৰ পেটলৈ চিন্তা কৰা। |
আণৰণ- মৃত্য়ুৰ সময়লৈকে। |
আৰথ্ৰাইটিছ- দেহৰ গাঁতিবোৰ উফন্দি উঠা এটা অৱস্থা। |
আল্জিভা- লজিভাৰ গোৰালি অংশ। |
আৱৰ্তন- ঘুৰি থকা কাৰ্য। |
আহুকলীয়া- বিপদযুক্ত। |
আৰকাটি- নৈ, সাগৰ আদিত জাহাজ চলাওতে কোনো বিপদ নঘটোৱাকৈ পথ দেখুওৱা চৰ্দাৰ। |
আৱদ্ধ স্থানাতংক- গুহা। |
আয়ৰক- আয়ক। |
আম মোক্তাবনামা- প্ৰতিনিধি যুক্তিৰ দলিল। |
আহঙীয়া- মৰমিয়াল। |
আবতৰীয়া- অনপযুক্ত সময়ত হোৱা। |
আয়-ব্য়য়ক- বাজেট। |
আলগীয়া- চুব নোৱাৰা হ। |
আহাৰ তালিকা- খাদ্য়ৰ তালিকা। |
আত্মপৰায়ণ- নিজৰ কথা ভৱা লোক। |
আমোলা- চৰকাৰী কৰ্মচাৰী। |
আলোচনাচক্ৰ- কোনো বিষয়ৰ সামূভিমভাৱে কৰা আলোচনা। |
আসমুদ্ৰ পৰ্যন্ত- সাগৰলৈকে। |
আৰাৱ- চিঞৰ। |
আবাহন্- নিমন্ত্ৰণ। |
আ কাললৈ- ভৱিষ্যতলৈ। |
আথান- গুপ্তাংগ। |
আড়ম্বৰ- জাকজমক। |
আগোৱাল্- আগেলি। |
আগালমাকা- গাৰো জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ মাজত চলি থকা এক কষিভিত্তিক অনুষ্ঠান। |
আত্মমৰ্যাদা- আত্মসন্মান। |
আধিয়াৰ্- উৎপন্নৰ আধা দিবৰ কাৰণে মাটি খোৱা মানুহ। |
আত্মকথা- নিজৰ বিষয়ে কোৱা কথা। |
আদিভূতা- মা দুৰ্গাৰ এটা নাম। |
আনয়- উপনয়ন। |
আপাদভস্তক- মূৰৰ পৰা ভৰিলৈকে। |
আম্শূল- বিন্ধনি। |
আয়কৰ নিৰ্ধাৰণ- আয়কৰ মূল্য়ায়ন। |
আলেকুম- আপোনাৰ ওচৰত খোদাৰ দয়া বৰষক। |
আলোড়ন- সঞ্চালন। |
আহীৰ- গোৱাল। |
আম্পায়ৰ- ক্ৰিকেট খেলত নিয়ম অনুসৰি খেলখন পৰিচালনা কৰা লোক। |
আলি- পথাৰত পানী ৰাখিবৰ বাবে বন্ধা ঢাপ। |
আস্তীৰ্ণ- বিস্তৃৰ্ণ। |
আনা-লেখা- অনা-লিয়া। |
আগাভেৱা- আগৰ পৰা পিচলৈ আৰু পিচৰ পৰা আগলৈ যোৱা। |
আধুনিকতাবাদ- সাহিত্য় সনালোচনাৰ বিশেষ মতবাদ। |
আফলা ভাগ- বেগেৰে পানী ওপুৰলৈ উঠি অহা। |
আজান- মুছলমান লোকসকলক মছজিদলৈ নামাজ পঢ়িবৰ বাবে উচ্চস্বৰৰে জনোৱা আহ্বান। |
আতাংগৰীয়া- দুৰ্বল। |
আগেত- আগলৈ যা। |
আখতাম- বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে পিন্ধা বিশেষ আঙঠি। |
আচন্দ্ৰাই- দুৰ্বলতাৰ কাৰণে হোৱা মূৰ-ঘূৰণি। |
আঠ্-পৰীয়া- দিন আৰু ৰাতিৰ আঠ ভাগৰ এভাগ দেৱালয়ত খটা মানুহ। |
আধাৰ্-কটীয়া- খাব নোপোৱা কাৰণে ডাঙৰ হ'ব নোৱাৰা। |
আথাও- ককাৰ দেউতাক। |
আধা-পোৰা- সমানে এভাগ দগ্ধ কৰা। |
আদ্-খৰিীয়া- অলপ খাৰ দি ৰন্ধা তৰকাৰী। |
আপ-দেও- বোপাই। |
আয়ুষ্মান যোগ- ৰাশিচক্ৰৰ তৃতীয় নক্ষত্ৰ। |
আনু- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে জেঠেৰিয়েকক সন্মান কৰি মতা নাম। |
আজ্ঞা-চক্ৰ- ভাৰতীয় তন্ত্ৰশাস্ত্ৰমতে দেহৰ ভিতৰুৱা নম্বৰৰ চক্ৰ। |
আচল্- প্ৰকৃত। |
আঁকোতা- আঁক। |
আঁতুিলি- ওকালি। |
আওনগা- নগা জাতিৰ বিশেষ ঠাল। |
আকৰ্ষণ- টনা। |
আংগিকাভিনয়- দেহৰ বিভিন্ন অংগ ব্য়ৱহাৰ কৰি অভিনয় কৰা। |
আকাণ্ডেলী- নগৰ-নাগতি হোৱা। |
আগাৰ্- আটাইতকৈ বেছি হ। |
আজলালি- আজলাৰ স্বভাৱ। |
আতেৰ-মোড়- মণিবন্ধ। |
আধা খেচৰা- পৈণত নোহোৱা। |
আপোচ- আলাপ-আলোচনাৰে মিট্মাট্ কৰা। |
আডিনতা- উচ্চ পৰিমাণৰ আয়ডিন সমৃদ্ধ খাদ্য খোৱাৰ ফলত বিষক্ৰিয়া। |
আৰ্ক'গ্ৰাফ- আধা ধেনুভিৰীয়া আকাৰৰ নক্সা আকিবলৈ ব্য়ৱহৃত এটা সঁজুলি। |
আৱহ-সংগীত- অভিনয়ৰ লগত জড়িত কিন্তু দৰ্শকসকলে দেখা নোপোৱাকৈ বজোৱা সংগীত। |
আস্তীন- চোলাৰ হাত। |
আহলে-বহলে- দীঘে-প্ৰস্থই আটটুৰূপে। |
আলাগ- এঘৰীয়া। |
আসাদন- কোনো কামৰ বাবাে সামগ্ৰী সংগ্ৰহ কৰা। |
আনমনা্- অমনোযোগী। |
আদি-বাৰভূঞা- এক বাৰভূঋা গোষ্ঠী। |
আদ্-কপালী- মাথাৰ এফালে হোৱা বিষ। |
আনি- চেমা জনগোষ্ঠীৰ মাজত বিয়াৰ আগত উদযাপন কৰা এক উৎসৱ। |
আবাদীকৰণ- চাহ নোহোৱা মাটিত কৃষিকাৰ্য কৰা। |
আয়ত- দীঘল, বহল। |
আৰ্ছেনাইড- আৰ্ছেনিকৰ যৌগ। |
আলীন- ব্য়াপ্ত। |
আশীবিষ- সাপৰ দাঁতৰ বিষ। |
আৰ্ঘা- মা দুৰ্গাৰ এটা নাম। |
আমোদ কৰ- আপোদ প্ৰমোদৰ কাৰণে আদায় দিবলগীয়া কৰ। |
আপৌদৌ- শহুৰেক। |
আত্মঘাতী- নিজকে বধ কৰা। |
আচ্কা ৰাতি- দোকমোকালি। |
আখোট- আখৰোট। |
আঠা লগা- আঠা দি। |
আত্মাৰাম- যোনে নিজৰ গুণৰ পৰা আনন্দ উপভোগ কৰে। |
আন্ধস- ভাতৰ মাড়। |
আৰতদাৰ- আৰত লৈ বস্তু ৰিনি দিওঁতা। |
আল্- পক্ষীৰ ঠেঙৰ কাইট্। |
আৰ্যেতৰ- আৰ্যভিন্ন অন্য়। |
আবান্ধা- মুৰ্খ। |
আহ্- আগমন কৰ। |
আফটাৰ শ্বেভ- দাঢ়ি কটাৰ পিছত মুখম্ণলগত নিমজ কৰি ৰাখিবৰ সনা এটা লোচন। |
আমধুম- ধুমধামকৈ। |
আমোলন-ফুল- ৰঙা ৰঙৰ এূিধ পুল। |
আলাবাদু- অপাত্ৰ। |
আশুলিপিকাৰ- সংকেত লিপিৰে লিখিব জনা লোক। |
আহিনীয়া- আহিনত হোৱা। |
আৰোৱান্- ৰজা-মন্ত্ৰীক আঁৰ দিয়া ছত্ৰ।4 |
আমন্-জিমন্কৈ- বিমৰ্ষ হৈ। |
আৰোপ্- লগাই দি। |
আলোচ্য়- আলোচনা কৰিব লগীয়া। |
আহাৰ-ব্য়ৱহাৰ- সংসৰ্গ। |
আৰত- কোনো মহাজনক বস্তু দিয়াৰ বাবে লোৱা মাচুল। |
আনন্দলক্ষ্মী- আনন্দৰ আদাৰস্বৰূপ দেৱী লক্ষ্মী। |
আদিমনিবাসী- কোনো দেশৰ পূৰণি বাসিন্দা। |
আপদ-বিপদ- সংকট। |
আবাসিক- আৱাসিক। |
আশ্ৰয়- নিৰাপত্তা। |
আয়তক্ষেত্ৰ- চাৰিটা সমকোণ আৰু মুখামুখি দুটা সমান বাহু থকা। |
আন্ধাৰ-মুন্ধাৰ- আন্ধাৰ হৈ থকা। |
আত্মকৃত- নিজে কৰা। |
আগনি খাৰণী- প্ৰথমে খাৰুৱা চোকা খাৰণী। |
আজীৱ- জৈন ভিক্ষু। |
আনন্দ সুত্ৰ- মনোবিজ্ঞানে নিশ্চিত কৰা মনৰ এক বিক্ৰিয়া। |
আৰে- গীতৰ প্ৰসাৰণৰ বাবে আৰম্ভণিত ব্য়ৱহাৰ হোৱা শব্দ। |
আৱৰ্তন- নিজ অক্ষৰ ওপৰত প্ৰত্য়েক দিনেই পৃথিৱীয়ে এপাক ঘুৰা। |
আতলাচ- গ্ৰীক উপাখ্যানৰ এক অতিকায় দৈত্য়। |
আনন্দময় কোষ- পঞ্চকোষৰ ভিতৰত পঞ্চম কোষ। |
আমোল- কোনো ৰজাই শাসনকাৰ্য চলোৱা সময়। |
আলামত- উদাহৰণ। |
আস্তৰণ- শয্যাৰ ওপৰত পাৰি দিয়া চাদৰ। |
আয়োজন্- যা-যোগাৰ কৰা। |
আপ্লাৱন্- ঢল। |
আৰ্জী- নিৱেদন পত্ৰ। |
আল্খেল্লা- হলৌচোলা। |
আস্ত-ব্য়স্ত- অধিক ব্য়স্ত হৈ থকা। |
আম দেদেৰা- আমৰ আঠা শৰীৰত লাগি ধৰা। |
আৰ্যা- পাৰ্বতী। |
আষাঢ়-তিনি নম্বৰৰ মাহ। |
আহাচেদি- আশা ছেদ হোৱা তিৰোতা। |
আমিষভোজী- মাছ-মাসং খোৱা লোক। |
আদ্দাই- গাত উৰি লোৱা চাদৰ। |
আতৰ্- সুবাস। |
আজলঠালি- জানিও নজনাৰ দৰে কৰা ব্য়ৱহাৰ। |
আঘোণ্- অষ্টম মাহ। |
আখৰে-আখৰে- সম্পূৰ্ণৰূপে। |
আঁকৰা- স্পষ্টকৈ মাতিব নোৱাৰা। |
আপাতমধুৰ- যিটো প্ৰথমতে ভাল যেন বোধ হয়। |
আৰোপ- লগাই দিয়া কাৰ্য। |
আৱশ্য়ক- প্ৰয়োজন। |
আমৰলীয়া- ৰঙচঙীয়া। |
আৰ্ তাৰ্- এইজনৰ সেইজন। |
আল- হাল। |
আস্ৰপ- ৰাক্ষহ। |
আধা-খুন্দা- ভালকৈ গুড়ি নকৰা। |
আপ্ৰাণ- প্ৰাণটাকি কৰা। |
আল্ধৰা- গোঁসাই বা ভকতৰ পৰিচালক। |
আৰাধ্- উপাস। |
আবাল-বৃদ্ধ- ল'ৰাৰ পৰা বুঢ়ালৈকে। |
আৱৰ্তভৱন- বিষয়া বা অন্য় কোনো মন্ত্ৰী, সাংসদে চৰকাৰী কামত কোনো ঠাইলৈ যাওঁতে থকা ওখ খাপৰ অস্থায়ী নিবাস। |
আণ্ডাৰ গ্ৰাওণ্ড ভূমি- কম খৰছত বনোৱা চলচ্চিত্ৰ। |
আন্কেছে- অনশন। |
আবেধ্য়- ছিদ্ৰকৰণীয়। |
আৰৈমুৰীয়া- ভালদৰে নিসিজা ধানৰ পৰা কৰা। |
আলোড়িত- লৰোৱা। |
আপ্লাৱিত- বাঢ়নী পানীৰ দ্বাৰা তল যোৱা। |
আথানী-আবানী- অবলম্বন নোহোৱা। |
আনন্দ-সাগৰ- সাগৰৰ পানীৰ নিচিনা আনন্দ পোৱা। |
আতৰণ- বিপদ। |
আগকথা- সন্তান প্ৰসৱৰ প্ৰাক্ লক্ষণ। |
আঁচুকৰী- এবিধ গছ। |
আওবাৰ্- অশুভ বাৰ। |
আইটে কলা- আঠিয়া কল। |
আঠে-পখে- আঠ দিন বা পোন্ধ দিনৰ মূৰত মাজে মাজে। |
আদি বাসী- প্ৰথম নিবাসী। |
আনন্দময়- সন্তোষময়। |
আপ্য়ান- তৃপ্তি। |
আধি-দৈৱিক- দেৱতাৰ পৰা হোৱা। |
আমন্ জিমন্- মন মাৰি থকা। |
আলাসত চাং পতা- অনেক কল্পনা কৰা। |
আম্নায়- বেদ। |
আপদ-কাল- বিপদৰ সময়। |
আবেদন্- জনোৱা কাৰ্য। |
আৰএনএ- জীৱকোষত থকা এবিধ উপাদান। |
আলিংগন- চেনেহত সাবতি ধৰা। |
আদি-ৰস্- তিৰোতা-মতাৰ প্ৰীতি। |
আক্ৰোহ্ চাৰ্- মনত লাগি থকা খঙৰ বাবে প্ৰতিশোধ লোৱা। |
আগুৱান- আগুৱাই যোৱা। |
আঠানীয়া বাটি- মজলীয়াৰ নিচিনা বাটি। |
আদৰ দৰা- ইতিপূৰ্বে বিবাহিত দৰা। |
আপঁইতা- কুমলীয়া। |
আবৃত্তি- অভ্য়াস। |
আয়ুৰ্বিজ্ঞান- বেমাৰৰ কাৰণে নিৰ্ণয় আৰু চিকিৎসা বিজ্ঞান। |
আলাৱা- আৰৈ। |
আশ্বলায়ন- বেদ-স্মৃতি প্ৰণেতা এজন ঋষি। |
আত্মাময়- আত্মাস্বৰূপ। |
আধিখোৱা- আধি হিচাপে মাটি লৈ খেতি কৰা। |
আফৰ- সোণাৰিৰ শালৰ বাতিৰ মুখৰ চুঙা। |
আমমোকতাৰনামা- অধিকাৰ পাবলৈ হুকুম-পত্ৰ। |
আলগ-নিলগ- আতৰা আতৰি। |
আশীষ- আশীৰ্বাদ। |
আমৰ কেৰোণপোক- আমৰ ভিতৰৰ কোমল শাহ খাই অনিষ্ট কৰা এটা কীট। |
আথানি- থাকিবৰ বাবে ঠাই নথকা। |
আঠো পৰে- গোটেই দিন। |
আদ-ধাতুৱা- দুই বা তাতকৈ অধিক ধাতু মিহলি থকা। |
আনন্দ লহৰী- বাওঁল সংগীতৰ লগত খাপ খাই থকা এবিধ একতাঁৰা বাদ্য়যন্ত্ৰ। |
আৰূঢ়- উঠা। |
আৱৰ্তকাল- ধুমকেতুৱা সূৰ্যত এবাৰ প্ৰদক্ষিণ কৰোঁতে লগা গড় সময়। |
আহাৰ পৰিৱেশক স্থাপনা- যোগনীয় স্থাপনা। |
আম্বাহিক- দৈনিক। |
আন্ধি-কণা- স্পষ্টকৈ দেখা নোপোৱা। |
আদিকাৰণ- প্ৰথম কাৰণ। |
আঠাইশ- আঠাইশ টা ভাল বা বেয়া দিন। |
আক্ৰোহী- আসা এৰিব নোৱাৰা। |
আঁঠু কাঢ়ি বহ- দুয়োটা আঁঠু কোচাই উপৱেশন কৰি বহ। |
আইটি-বাইটি বুলি ফুৰা- হলি-গলিকৈ- ফুৰা। |
আজ্য়- ঘিউ। |
আদিভিৎ- দেৱৰাজ ইন্দ্ৰৰ এটা নাম। |
আন- অন্ন। |
আদি ৰাম- অৰুণাল প্ৰদেশৰ এটা স্বল্পজাত জনগোষ্ঠী। |
আচাটবিচাট্- ছটফটাই থকা। |
আঠাৱন- পঞ্চাশৰ লগত আঠ যোগ হোৱা। |
আদ্খান্- অৰ্ধ অংশ। |
আচম্বিত- আগতে বুজি নোপোৱাকৈ হোৱা। |
আক্ৰান্তি- বৰকৈ মৰম-চেনেহ ওপজা। |
আগাগুইৰা- সমান নোহোৱা। |
আদি্-মানুহ- মূল মানুহ। |
আগা চাহাব- আফগানসকলক সন্মানসুচকভাৱে কৰা সম্বোধন। |
আঁক- অংকণ কৰ। |
আইটি- মৰমেৰে মতকাত ভাল লোকৰ ছোৱালীক বুজোৱা মাত। |
আলাপ্- কথোপকথন। |
আৰু তেওঁজ-বেলি- যোৱা বছৰ। |
আবাং- অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মন্ত্ৰ সাহিত্য়য। |
আলেফ্- অংকত দিয়া চিন। |
আসুৰিক চিকিৎসা- জৰা-ফুকা কৰা। |
আনো- দীপ্তি। |
আপিন্তা- পুৰঠ নোহোৱা। |
আৰ্- ওলমাই থ। |
আলা চাউল- আৰৈ চাউল। |
আশাদীপা- আশাৰ পোহৰ। |
আিআৰআৰআই- আন্তৰ্জাতিক ধান গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠান। |
আকলন্- মনিব পৰা শক্তি। |
আগলুৱা- আগ লুৱা। |
আছাৰ- উজুটি। |
আচাৰ্য- শিাগুৰু। |
আদাকৰি- লআদাৰ দৰে গোন্ধ ওলোৱা এবিধ উদ্ভিদ। |
আপুনি- ডাঙৰ লোকক সন্মান কৰি মতা সম্বোধন। |
আমৈলতা- শগুণীলতা। |
আয়ুষ্কৰ- আয়ুসবৰ্ধক। |
আৰি- হাৰিলে কোনো বলস্তু দিম বুলি কৰা প্ৰতিজ্ঞা। |
আলে-জালে- মন দি কাম নকৰা। |
আসৈ- অসত্য়। |
আগ্ৰহান্বিত- আগ্ৰহসম্পন্ন। |
আকুল্- বিবশ। |
আঁকোচা- নিলাজ। |
আইচতি বৰকথা- দম্ভালি মাৰি কোৱা কথা। |
আয়োজিত্- যুগুত কৰা। |
আলৱৰ অৱস্থা- জীৰ্ণাৰবস্থ। |
আসাতীত- আশা কৰাতকৈ বেচি। |
আক্ষৰিক অনুবাদ- কোনো ভাষাৰ পৰা কৰা তৰ্জমা। |
আন্- দূৰৰ পৰা ওচৰ চপা। |
আপুৰুগ্- নাটনি। |
আপাদেও- আহোমসকলৰ সম্বোধন- জেঠাই, বৰ আই। |
আম চুৰ- আম শুকুৱাই কৰা চুৰ্ণ। |
আৰ্ষ- মনুত লিখা আঠপ্ৰকাৰ বিয়াৰ এক প্ৰকাৰ। |
আলসুৱা- অতি সুখীয়া। |
আসুৰি- অসুৰ প্ৰকৃতি। |
আসংজ্ঞান- চিন্তা। |
আয়েন্দা- ভনৱিষ্যতলৈ। |
আভিৰ- অভীৰ। |
আনন্দ-লোতক- অধিক আনন্দত ওলোৱা চকুপানী। |
আলোক অসহ্য় লোক- দিনতে কণা। |
আপাতদৃষ্টিত- সাধাৰণভাৱে চালে। |
আভাস্মিতা- অৰ্ধ প্ৰস্ফুটিত হাস্য়ৰ প্ৰভা। |
আয়ৌ- আইঔ। |
আলাগতীয়া- প্ৰয়োজন নোহোৱা। |
আৱেগিক- আলেগৰ পৰা হোৱা। |
আয়ুৰ্বেদীয়- আয়ুৰ্বেদ সম্পৰ্কীয়। |
আবৰি-বিবৰি- অৰ্থ নথকা কথা। |
আধ্য়াত্মিকতা- আধ্য়াত্মিক গুণ। |
আদৰণি মেল- আগবঢ়োৱা মেল। |
আমচেলেঙা- আম গছৰ পাতৰ নিচিনা এবিধ ওখ ডাঙৰ গছ। |
আৰাধ্য- পুজ্য়। |
আলমাদাৰি- চঞ্চল। |
আভিজাতিক- কুলৰ প |
আূভূমিক- অনূভূমিক। |
আপোনঘাতী- আত্মঘাতী। |
আমবাচ- অধিক মৰুম কৰাৰ বাবে এৰিব নোৱাৰা। |
আৰাম- জিৰণি। |
আশীবৰ্দীয়া ল'ৰা- অবৈধ পুত্ৰ সন্তান। |
আৰ্ছেনিক এছিড- আৰ্ছেনেটিক উৎপাদনত ব্য়ৱহৃত। |
আশ্ৰমী- আশ্ৰম থকা। |
আহৰণীয়- আহৰণ কৰাৰ যোগ্য়। |
আলৱোকবৰ্ষ- পোহৰে এটা বছৰত অতিক্ৰম কৰা দূৰত্ব। |
আহক বাৰিষা কাটক পাত ৰৈ যা ভিনিহি খাই যা ভাত- অৰ্থহীনতাৰ আশা। |
আলগে-নিলগে- বেলেগ বেলেগকৈ। |
আমবাত- অংগৰ জোৰা উখহা আৰু বিষোৱা। |
আশ্ৰমিক পৰ্ব- মহাভাৰতৰ এটা পৰ্ব। |
আৰ্কিমিডীয়- পূৰণি গ্ৰীক দাৰ্শনিক আৰ্কিমিডছৰ মতবাদ মতে। |
আপ্ৰবাস- বিদেশৰ পৰা প্ৰবজনত আহি বাস কৰা। |
আদৰুৱা জাল- পূৰণি। |
আজৌখাকৈ- জুখি নিদিয়াকৈ। |
আথলিীয়া- বহুত ঠাই জুৰা। |
আবেয়দাংগি- খাক-পাচলি ধুবলৈ ব্য়ৱহৃত এবিধ সঁজুলি। |
আমোদজনক- সন্তোষজনক। |
আলাপন- ৰাগ-ৰাগিণীৰ স্বৰ সাধনা। |
আষল্-শলাই- ঢেঁকী আৰু কঁতৰাৰ মাজেৰে সুমুৱা মাৰি। |
আৰাধনা- উপাসনা। |
আলেপ- বিলেপন। |
আৰকাঁহা- নিজৰ কৰ্তব্য় এৰি মুকলিমুৰীয়াকৈ আঁতৰ হোৱা। |
আনন্দ-লহৰী- শংকৰাচাৰ্যই লিখা কবিতাৰ পুথি। |
আচ্ছাদন্- ঢাকনী। |
আগৰণ- হাজং নাৰীয়ে বুকু-কান্ধ মেৰিয়াই পিন্ধা কাপোৰ। |
আক্ৰামক- আক্ৰমণকাৰী। |
আকাশত চাং পতা- ওপৰে ওপৰে কাম কৰিব বিচৰা। |
আটুট্- অট্ট্। |
আদিভূত- প্ৰথম জাত। |
আপদ্- সংকট। |
আমবাইলিকেন- এক নলী। |
আলিঢ়- শৰ নিক্ষেপ কৰাৰ সময়ত চিকাৰীয়ে লোৱা ভংগিমা। |
আস্তিক্- আদৰ। |
আমোলা- বেজাৰ বা নিৰাশাত মলিন কৰ। |
আনন্দগিৰি- শংকৰাচাৰ্যৰ এজন শিষ্য। |
আধাবশী- প্ৰৌঢ়া। |
আত্মকন্দল- গৃহবিবাদ। |
আগুৰাণ- মহিলাই শৰীৰ আৱৰি লোৱা কাপোৰ। |
আকলন- বিশেষ গণনা কাৰ্য। |
আউনি- আঙনি। |
আনন্দমুখৰ- আনন্দৰে ভৰপূৰে ক্ষণ। |
আবেং- টুকুৰা। |
আয়ুপাত- আয়ুস বিনাশ হোৱা। |
আল্ধুৱা- বেত-বাঁহ আদিৰ কাঠী-কামি চাচোঁতে ওলোৱা কাবৰ। |
আসুৰি- অসুৰৰ দৰে ব্য়ৱহাৰ কৰা। |
আহিত- আধানযুক্ত। |
আমৰলি টোপ- আমৰলি পৰুৱাৰ কণী। |
আধা-মুৰী- গুলৈ। |
আত্মসম্বৰণ- নিজকে বিৰত কৰা কাৰ্য। |
আঙুলি ফুট- আঙুলি মুটুকাই তাৰ গাঁথিত কৰা শব্দ। |
আক্ৰীক- ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰ। |
আঁঠু চোৱা- সন্মান দেখুৱাবৰ কাৰণে দুয়োটা আঁঠু কোঁচাই অলপকৈ মাটিত লগা। |
আগ চেৰুৱা- জন্তুৰ আগ ঠেঙৰ মঙহাল পীৰা। |
আঁকোৱাল- সাবট। |
আইৰিছ পাউণ্ড- আয়াৰলেণ্ডত চলি থকা মুদ্ৰা। |
আঁটি- মুঠা। |
আগম-পুৰাণ- আদ্য়োপান্ত। |
আইন-সংগত- আইন দিশৰপৰা সমৰ্থনযোগ্য়। |
আঁচলা- এতৰপীয়া এৰিয়া কাপোৰ। |
আচাৰ-বিচাৰ- ৰীতি-নীতি। |
আঠালতীয়া- আলতীয়া। |
আদি বকাৰ- অৰুণাচল প্ৰদেশ এটা স্বল্পজ্ঞাত জনগোষ্ঠী। |
আতংকিত- ভয় লগা বা ভয় খোৱা। |
আপদ-কালত ঔৱে গল হেঙোৱা- বেয়া দিন হ'লে অধমেও নামান। |
আবোধ্- অকুমাৰী। |
আৰি বান্ধ- ঘাটিলে কোনো বস্তু নিবলৈ নিয়ম কৰ। |
আলোক সংকেত- পোহৰৰ সহায়েৰে দিয়া সংকেত। |
আহৰিৎ- পাতল সেউজীয়া ৰঙৰ। |
আইফুল- দোৰোণ ফুল। |
আঁকুহি- অংকুশ। |
আ ছি- ভনী বুজোৱা সম্বন্ধবাচক শব্দ। |
আতপন- সূৰ্যৰ পৰা পোৱা বিকিৰণ। |
আদাৰ- আদব। |
আধ্য়া-পাধ্যা- নিয়ম। |
আপীল বিচাৰক- পুনৰাবেদন বিচাৰক। |
আম-দেদেৰা খা- ঘঁহনি খাই ছাল ছিগি কষ্ট পোৱা। |
আদি-দোমোজা- সংযোগস্থল। |
আসা পাল্- পাম্ বুলি আশা পুহি থকা। |
আহিলা- যুদ্ধৰ সঁজুলি। |
আৰোগ্য় নিকেতন- চিকিৎসা নিৱাস। |
আণঠ্- ভাল কথা নুশুনা। |
আধেক- সমান এভাগ। |
আবৰি ধৰ- আবৃত কৰি ধৰ। |
আফুটা- বিন্ধা নথকা। |
আধেয়- আশ্ৰিত। |
আত্মদোহ্- নিজকে কৰা অনিষ্ট। |
আধা-কটা- দুষ্ট। |
আটবিক- অৰণ্য়বাসী। |
আখাত- পুখুৰী। |
আইভৰি ক'ষ্ট- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ। |
অসিদ্ধ- অসম্পন্ন। |
আইএফএছ- ভাৰতীয় বৈদেশিক সেৱা। |
আকুহী- হাঁকুটী। |
আততায়ী- হত্য়া কৰিবলৈ। |
আনজ্- এটা ল'ৰা জন্ম হোৱাৰ পাছত আনটো হ'বলৈ সময়। |
আমৈ- তাৱৈৰ ঘৈণিয়েক। |
আধামাধা- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা। |
আগম- উপক্ৰম। |
আগদাৰ্নি- অগদাৰ্নি। |
আৱেষ্টন- পৰিৱেষ্টন। |
আয়াস্- পৰিশ্ৰম। |
আপ্ৰবাসী- প্ৰবজন কৰি আহি বসবাস কৰা মানুহ। |
আৰিমুৰি- এফালৰ পৰা আনফাললৈ গা লৰোৱা। |
আলো- হেৰা। |
আস্তিকমাতা- মনসা দেৱী। |
আণ- আদিসকলৰ আহু খেতি। |
আত্মগ্লিনা-আত্মনিন্দা। |
আনাৰ- ডালিম। |
আণৱিক শক্তি- পৰমাণুৰ গৰ্ভত নিহিত শক্তি। |
আউল্ ভাং- শৃংখল কৰ। |
আধ্ালি- আঠ অনাৰ মূল্য়। |
আলোকবিজ্ঞান- পোহৰ আৰু দৃষ্টি বিষয়ক বিজ্ঞান। |
আহৰণ প্ৰাধিকাৰী- পাবলগীয়া ধন। |
আৰা- এওঁ। |
আভিজাত্য়- বংশ মৰ্যাদা। |
আণকুনম্ভ- কেঁচা মাটিৰ বাচন। |
আপাংগ- বিশেষ ঔষধি গছ। |
আদ্য়- প্ৰথম ভাগ। |
আঙ্ৰা- এঙাৰ। |
আখটি- আওখটি। |
আইহে- আইক কৰা সম্বোধন। |
আতি- অধিকৰূপে। |
আদৰ্- সন্মানেৰে কৰা স্নেহ। |
আনডিউলেণ্ড- উঠা-নমা কৰা। |
আপুটি- বোপাই। |
আপাং- হেপাং। |
আভাস দিয়া- ইঁংগিত দিয়া। |
আয়ৈ- অব্য়। |
আৰ্মাডিল- দক্ষিণ আমেৰিকা মহাদেশত পোৱা এবিধ নিশাচৰ। |
আয়া- চাকৰণী। |
আয়'ডাইদ- য়'ডিন আৰু ৰাসায়নিক পদাৰ্থৰে গঠিত ৰাসায়নিক যৌগ। |
আলোকগৃহ- জাহাজৰ পথ নিৰ্দেশৰ সহায়ৰ কাৰণে স্থাপিত চিকিৎসা প্ৰণালী। |
আসুধি- ঔষধ। |
আৰু- এপৰ। |
আফটাৰ ইমেজ- উদ্দীপক আঁতৰি যোৱাৰ পিছত মানুহৰ চকু আৰু তাৰ অন্য় ইন্দ্ৰিয়ত ৰৈ যোৱা চাপ। |
আমৰক্ত- আম-মলযুক্ত তেজ হাগনি। |
আপুনি নাঙঠা হৈ জগতক বৰ দিয়া- নিজে শোচনীয় অৱস্থাত পৰিও বেলেগৰ উপকাৰ কৰা। |
আমোতি- অম্বুবাচী। |
আৰ্দাসৰু- বহুত। |
আৰু বাৰ্- পুনৰ। |
আমৰি ঘৰ- দেৱতা থোৱা আসন। |
আৰা- মুচিয়াৰৰ বেজী। |
আই কাৰ্ড- পৰিচয় পত্ৰ। |
আওহাত্- বাওঁহাত। |
আক্-তাক্- চিনি নোপোৱা মানুহক। |
আগলি খাৰনী- মুখ চোকা মানুহ প্ৰসংগত। |
আজৰা- খআলি কৰ। |
আদা- এবিধ জলা শিপা। |
আপাতদৃশ্যমান- প্ৰথমতে দেখা পোৱা। |
আভুৱা- নজনা। |
আয়োগৱ- বৈশ্য তিৰোতাৰ পৰা ওপজা ক্ষুদ্ৰ জাতিৰ সন্তান। |
আলোল্য়- আলসপৱা। |
আস্ৰৱন- অৰ্ধপ্ৰৱেশ্য পৰ্দা। |
আইহা- কেচা-কেচেম গোন্ধ। |
আখ্য়া- সংজ্ঞা। |
আঘূৰ্ণন- পৰিভ্ৰম। |
আটা কুটা- সান্দহ গুৰি। |
আদা বেপাৰীক জাহাজৰ খবৰ- সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ লোকে ডাঙৰ খবৰ ৰখা। |
আন্দেক- ৰন্ধা। |
আবৰ্- অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এখ আদিম জনগোষ্ঠী। |
আয়ুধ্- যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ। |
আলগীয়া- চুব নোৱাৰা হ। |
আলোচনা-বিলোচনা- বিভিন্ন ধৰণৰ চৰ্চা। |
আসন্নকাল্- মৃত্য়ুৰ সময়। |
আবোক্- ভোক নলগা। |
আদ্য়োপান্ত- প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে। |
আজি বাদে কাইলৈ- নিকট ভৱিষ্যতলৈ। |
আন্ধ্- ঈহেৰে যুঁৱলি বন্ধা জৰী। |
আবাল-বৃদ্ধ-বণিতা- ল'ৰা-বুঢ়া, মহিলা-পূৰুষ সকলোবোৰ। |
আমামা- পাগুৰী। |
আমেৰি- এবিধ সুকাঠী গছ। |
আৰ্যকমল- মহান ব্য়ক্তি। |
আস্থা-পত্ৰ- স্থাপনৰ বাবে স্থাপতীয় লিখিত দলিল-পত্ৰ। |
আলান- হাতীক বান্ধি থোেৱা খুটা। |
আয়োজক- জা-যোগাৰ কৰা লোক। |
আবৰ্ত- আৱৰ্ত। |
|
Please do not enter any spam link in the comment box