Type Here to Get Search Results !

অসমীয়া অভিধান আ আখৰ তালিকা

অসমীয়া অভিধান আ আখৰ তালিকা

অসমীয়া অভিধান আ আখৰ তালিকা,Assamese word meaning
অসমীয়া অভিধান



অসমীয়া শব্দ অৰ্থ (Assamese Word Meaning)

আঁজলি - অঞ্জলি।
 আচাৰ - নীতি - নিয়ম।
 আজলী - একেবাৰে সাধাৰম ছোৱালী।
আখ্যা - নাম, উপাধি, সংজ্ঞা, খিতাপ।
 আদম - আদি মানৱ, আল্লাৰ সৃষ্ট প্ৰথম মানুহ।
আগচি - আগভেটি ধৰি, যোৱাত বাধা দি, আগুৰি   ধৰি।
 আগলি - আগ।
 আঘাত - প্ৰহাৰ, কোব, মাৰ।
আদেশ - হুকুম, আজ্ঞা। 
আসোঁৱাহ - আঘাট।
 আইটি - বয়স্কজনে ছোৱালী - বোৱাৰীক সম্বোধন কৰা   ব্যৱহাৰ।
 আউসী - পূৰ্ণিমাৰ বীপৰীত।
আকস্মিক - হঠাতে হোৱা।
 আঁটি - টানকৈ বন্ধা।
 আকুল - কিবা বস্তুৰফালে মন ঢাল খোৱা।
আন্তঃপুৰিক- অন্তেষপুৰৰ অধ্যক্ষ।
 আদাকেচ্ৰা- দুষ্ট।
আটায়েমিলি- সকলোবোৰ লগ হৈ।
 ৰিচয় দিয়া।
 আধ্য়াত্মিক- আত্মাত আশ্ৰয় কৰা।
আদাৰ- চৰাই-চিৰিকতিৰ খাদ্য়।
আতিগুয়-গিমে- দেউৰী জনগোষ্ঠী লোকসকলৰ   গাওঁবুঢ়া।
আদৰাঙী- মিহলি জাত।
 আনন্দকৃষ্ণ- আনন্দৰ আধাৰ কৃষ্ণ।
 আপন্- আপোন।
 আওকাঠী - নিম্মকাঠ কাঠী।
 আউঠানি - মুখ ঠেকেচা খাই পৰা।
 আঁণপইতা - পূৰঠ নোহোৱা অৱস্থা।
 আকূতি - মনৰ বাঞ্ছা।
আকাংক্ষা - মোহ যোৱা।
 আুউনিআটি - মাজুলীৰ সত্ৰসমূহৰভিতৰত এখন প্ৰধান   সত্ৰ।
আইদেও - মহিলাক কৰা সম্বোধন।
আচনি - চৰকাৰ বা নানান মানুহে লগলাগি কৰা   এক পৰিকল্পনা।
 আন্দোলন - কোনো সমূহীয়া দাবী পূৰণৰ বাবে   ঐক্যবদ্ধ হৈ কৰা বিক্ষোভ।
 আমুৱা - হেঁপাহ নাইকিয়া, ভোগ কৰিবলৈ অনিচ্ছা।
 আৱৰণ - গছৰ ছাল, ফল আদিৰ ভিতৰত থকা অতি মিহি   সূতাৰ নিচিনা বস্তু।
 আপুৰুগীয়া- দুৰ্লভ, আটকীয়া।
 আকাৰ- আকৃতি, গঢ়, গঠন।
 আমোলমোল- মলমলীয়া গোন্ধযুক্ত, সুৱাসিত।
আখ্যান- কাহিনী, উপাখ্যান, সাধুকথা।
 আবদাৰ- গভীৰ আৰু পৰিপূৰ্ণ মৰম, মৰম লগোৱা কাম,   অসংগত দাবী।
 আউল-বাউল - বিশৃংখল, সানমিহলি
আওৰা  - মনত ৰাখিবৰ কাৰণে ঘনে ঘনে   মাত।
 আওলা - আগচালি ।
 আঁচু - কাপোৰৰ আঁচলত ফুল তুলিবলৈ বোলোৱা সুতা।
 আত্মজীৱনী - নিজৰ জীৱনৰ বৃত্তান বণনা কৰা   পুথি।
 আত্মবিশ্বাস - নিজৰ ওপৰত প্ৰত্যয়।
 আপ্ৰাণ - প্ৰাণ টাকি কৰা, প্ৰাণ থকা   পযন্ত,দেহে কেহে।
 আবদ্ধ - আটক কৰা, বদ্ধ।
আমোল - কোনো অধিপতিয়ে শাসন কৰা কাল।
 আয়ত্ত - বশীভুত, অধীন।
 আতনাদ - শোক বা ভয়তে মৰা চিঞৰ ।
 আন্তজাতিক - বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰ সম্বন্ধীয়,   একাধিক ৰাষ্ট্ৰৰ মাজৰ।
 আকাশচুম্বী - অধিক ওখ।
 আঁকোৰগোজ - নিজৰ মতে সকলো কাম হোৱা স্বভাৱৰ।
আকুলতা - ব্যাকুলতা।
আঁকল - সাৱতি ধৰা।
 আজজজোঁৰ - বলেৰে মৰা টান।
 অজলা - যাৰ বুদ্ধি নাই।
 আত্মহত্যা - নিজকে নিজে হত্যা কৰা।
আত্মসাত - অন্যায়ভাৱে নিজৰ হাতলৈ অনা কাম।
 আঢ্যৱন্ত - ধন - সম্পদ থকা লোক।
 আঁঠুৱা - ৰাতি ম'হৰ কামোৰৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা   কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এবিধ কাপোৰৰ আৱৰণ।
আঙুলি - হাত বা ভৰিৰ কিছু অংগ।
 আচবাব - ঘৰৰ কিছুমান সামগ্ৰী।
 আচাৰ্য - যাৰ পৰা শীক্ষা প্ৰাপ্ত কৰা হয়।
 আঘোণ - অসমীয়াৰ এটা মাহ।
 আচামী - যাৰ বিপক্ষে গোচৰ দিয়া হয়।
আছাৰেকণী - বৰষুণৰ পৰা অহা ছিটিকনী।
আতলচ -  এক বিশেষ ফল।
আজব - আগতে নোহোৱা।
আছুতীয়া - বেলেগকৈ ৰখা।
আছাৰি - পিতন দিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এডাল সৰু   মাৰি।
আঙুৰ - এবিধ মিঠা ফল।
 আদ্যোপান্ত - আৰম্ভনিৰ পৰা অন্তলৈকে সকলোখিনি।
 আঁকোৱাল - দুহাতেৰেআকোৱালি লোৱা।
 আগীয়াঠুঁটি - ডাঙৰ নৈ।
 আঁকোৰা - ঘোৰ খোৱা।
 আতোলতোল - বৰ মৰমেৰে ৰখা।
 আঘাট - কষ্ট পোৱা।
আজিনাই - চকুত হোৱা এবিধ ফোঁহা।
 আৱিষ্কাৰ - বিচাৰি  উলিওৱা , প্ৰকাশ বা   ব্য়ক্ত কৰি উলিওৱা।
 আঁটকাল - উমান পোৱা, গম পোৱা।
আওলা - ঘৰৰ পানি পাছৰ খুটাৰ বাহিৰে ওলমি বা   ওলাই থকা চাল।
 আঁওজা - পিঠিৰে বেৰৰ সহায়ত থিয় হোৱা।
 আঁচিনাই - চকুত হোৱা ৰোগ।
 আঁচুৱা - খোৱাৰ পাছত মুখ ধোৱা।
 আচোৰ - কিবা জোঙা বস্তুৱে লাগি ঘা লগোৱা   কাৰ্য।
 আকোৱাল - দুটা বাহুৰ মেৰ খোৱা।
 আকলুৱা - খাৱলৈ যোনো পোৱা নাই।
আকৰ্ষক - কোনো এটা বস্তু বহুত ভাল দেশা।
 আঁকোচা - যিয়ে লাজ অপমানলৈ ভয় নকৰে।
 আখি - কাঠ বা বাহৰ গাঠি।
আখৈ - ধান ভাজিলে ফুটি উঠা।
 আগ   - সন্মুখৰ ফাল।
 আকিঞ্চন - দুখীয়া।
 আগলৈ - আগ ফাললৈ অহা।
 আগ্ৰহ - খোনো এটা বস্তু পাবলৈ কৰা হেপাহ।
 আগতে - সন্মুখতে।
 আঙঠি - ঙাতৰ আঙলিত পিন্ধা অলঙ্কাৰ।
আগে - আগতে হয় যোৱা।
 আগুন - জুই, অগ্নি।
 আগে-পিছে - আগতো আৰু পিছতো।
আঙঠা - পোৰাৰ পিছত কাঠ ডাল।
 আজৰ - জোন জন মানুহৰ জ্বৰ নাই।
 আজৰীয়া - বন নতকা।
 আজ্ঞা - ঢাঙৰে খৰুক দিয়া উপদেশ।
আজনি - তামুলৰ লগত খোৱা সুগন্ধি গুটি।
 আউস- মন দি নথকা।
 আখৰ্- বৰ্ণ।
আক্ৰ- আখেজ।
 আক্য়াত- উল্লেখ থকা।
 আগ্ৰন্থন- বন্ধন।
আগ্-হাতে- সোহাতেৰে।
 আই-ঐ- দয়া কৰি মতা মাত।
 আইল- আহিল।
 আকাংক্ষা- ইচ্ছা।
 আকৰ্ষক- চমুম্বূকৰ পাথৰ।
 আগ   ভৰি- সোঁভৰি।
 আগ   দুৱাৰ- সন্মুখত থকা দুৱাৰ।
আগু- সমুখ।
 আগাৰা- এবিধ শাক।
 আচাৰ-বিৰুদ্ধ- সমাজ প্ৰচলিত হৈ থকা নিয়মৰ   বিপক্ষে।
আচৰ- মুক্ত মঞ্চ।
 আকায়- হস্ত।
 আগকথা- ভূমিকা।
  আগমূৰা- আগহীন।
 আজাব- দণ্ড।
 আৰোহণী- পদযাত্ৰা।
আঁলং- কাইট।
আলতোৱা- কঠিন নোহোৱাকৈ।
 আলানি কৰ- ধ্বংস কৰা।
 আৱৰ- পুনৰ।
আস্পদ- পাত্ৰ।
 আসৰিশী- কাৰো লগত তুলনা কৰিব নোৱাৰা।
 আহুভোল- অলগদ্ধ।
 আলাপ পৰিচয়- আত্মীয়তা।
আৱৰ্ত- নদীৰ ঢৌৰ পাক।
আৱাজ- শব্দ।
আৰেক্-চন্দ-ন বিশেষ ঔষধ।
আউগুনিয়া- মাৰিটানিয়া নামৰ দেশখনত চলি থকা   এটা মুদ্ৰা।
 আউট- প্ৰকাশ নকৰি মনতে ভাৱি থকা কথাবোৰ।
 আইজং- এবিধ ধানৰ প্ৰজাতি আৰু চাউল।
আউল্ লাগ্- নৈৰাজ্য়িক।
 আউৰ্- আৰু।
  আইনা- প্ৰতিবিম্ব দেখা পোৱা এবিধ   বস্তু।
 াইংক্য়া- লালসা।
 আওতা- পৰিস্কাৰ কৰা।
 আঁছু লৈ ফুৰা-  নিজৰ স্বাৰ্থ পূৰণ কৰিবলৈ   আনৰ অধীনত দৌৰা।
 আকাট- সঠিক।
আগ্ বঢ়াই আন্-   অলপ দূৰলৈ গৈ   লগ পোৱা আৰু স্বাগতম কৰি অনা।
 আচাৰদীপ- আৰতি কৰোতে জ্বলোৱা চাকি।
 আড়- হাড়।
আঠ- এটা সংখ্যা।
 আদব- নমস্কাৰ।
 আত্মবিদ্য়া- ব্ৰহ্মবিদ্য়া।
 আধি দি- উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ সমান অংশ আনক মাটি   বা জন্তু দি দি।
 আপৰাহ্নিক- সন্ধিয়া ঘটা।
 আন্দোন- ৰান্ধি থকা কাম।
 আফাল্ খা- ভৰি পিছল খাই পৰা।
আপ্তবাক্য়- প্ৰমাণ পোৱা কথা।
 আমহী-গুড়ি- শকাই যোৱা আমবোৰৰ গুড়ি।
 আয়নিত- আয়নলৈ ৰূপান্তৰ হোৱা।
আৰ্নাম- ভগৱান।
 আলবিদা- বিদায় দিয়া।
 আৱিৰ্ভাৱ- প্ৰকট হোৱা।
 আষিয়া- আশিবোৰ কাটি পৃথক কৰি দিয়া।
 আহম পোঁহা- শৰীৰ কিছু অংগত হোৱা এবিধ মাৰাত্মক   বেমাৰ।
আকৰ্টিক-  উত্তৰ মেৰুৰ অঞ্চল।
আলফা-আলফা- বিশেষ গৰু-ঘোঁৰাৰ খাদ্য।
আৱাৰ গ্লাছ-  সময় জোখিবৰ বাবে   ব্য়ৱহৃত এটা সঁজুলি।
আষা-   উভালি লৈ যোৱাৰ সময়ত   কঠিয়া মুঠি বান্ধি থোৱা। 
আন-চুলকৈ - আন লোকে নোচোৱাকৈ।
আষাৰ-চেৰেক- দুৱাষাৰ কথা।
 আলবেনিয়া- ইউৰোপ মহাদেশত অৱস্থিত এখন দেশ।
 আলোকচ্ছটা- পাতল  পোহৰ।
 আক্ষাক- আনন্দ।
 আলুলায়িত- চুলি বান্ধি নথকা।
 আপচোচ্- অনুতাপ।
 আফলা পৰ- নদীৰ ঢৌ অধিক হোৱা।
আদাৰ্- কাৰোবাৰ ওপৰত কোনো বস্তু থকা।
 আত্য়য়িক- অশুভ।
 আঠ্কোণীয়া- আঠটা কোণ থকা।
আদত- অভ্য়াস।
 আত্মপৰীক্ষা- নিজকে পৰীক্ষা কৰি চোৱা।
 আপদাহ্ সাৰ্- দায়িত্ব পৰিহাৰ কৰক।
 আফা- দেউতা।
 আৰ্ট- কলা।
 আলেং-আথেং- অ'ত ত'ত বস্তু পেলাই থয় দিয়া।
 আশ্বাস্- শান্তনা।
আহেৰ্- ইয়াৰ।
 আ-   অসমীয়া স্বৰৰ দ্বিতীয় আখৰটো।
 আউল্- জোট-পোট।
আইপিএছ- ভাৰতীয় আৰক্ষী বিভাগ।
 আঁঠুৱা চাই ঠেং মেলা- ক্ষমতা অনুসৰি কাম   কৰা। 
 আগ্নেয় গুলি-  আগ্নেয়গিৰিৰ মুখৰ পৰা   ওলোৱা ঘূৰণীয়া লাভা।
 আড়াইত- হাত বঢ়োৱা অৰ্থাৎ সহায় কৰা।
 আদ্-বয়সীয়া- আধা বয়সৰ ।
 আনুবংশিক বিদ্য়া- আউটজীৱবিজ্ঞানৰ এজন   বিশেষ  বিদ্য়া।
 আফৰী- এটা সৰু খালেৰে সজোৱা এটা ছাঁচ।
আৰ্তম্বৰ- হেলনীয়া শব্দ।
 আপ্ত- উপকাৰ কৰোতা।
 আণত-লতা- আম পাতৰ নিচিনা পাত থকা এবিধ লতা।
আৰ্তনাদ-  দুখৰ মাত।
 আৱহন- উৎপাদন।
 আষাঢ়া- উত্তৰষাড়া নক্ষত্ৰ।
 আহ্বায়ক- নিমন্ত্ৰণ কৰা।
 আশ্লেষ- আকোঁৱালি।
 আনম্য়- মানি নোলোৱা।
 আপত্তভঞ্জন- বিপদজনক।
আউটপুত- প্ৰস্তুত কৰি ওলোৱা বস্তু।
 আকৰজ- খনিজ।
 আগ্য়াচিত- এজোপা বনৌষদি উদ্ভিদ।
আজোব- আচৰিত হোৱা।
 আড়াল- বস্তু ঢাকি থোৱা এবিধ সঁজুলি।
 আথিয়া- নৰ্মদা।
 আনুৰক্তি- ভালপোৱা।
 আফত- সংকট।
 আবোনন- মিলা-প্ৰীতি নথকা।
 আবশ্য়ক- দৰকাৰ।
আয়নীয়- আয়নৰ লগত সম্পৰ্ক থকা।
 আৰ্কাইভ- প্ৰাচীন কিছুমান তথ্যপাতি।
 আলপ্তি-  ৰাগৰ কথোপকথন।
আলাসতে- মৰমতে।
 আশ্বমেধিক- আচৰিত উচ্চ।
 আহুন- তেওঁলোক।
 আলু- দাঁতৰ এক বিশেষ অংশ।
 আনৰ্থক্য- ব্যৰ্থতা।
 আন- আন্ধ।
 আত্মাশ্ৰী- মৎস্য়।
আপনা- নিজৰ।
 আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয়- বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰৰ লগত সম্পৰ্ক   থকা।
 আয়ত্ত- প্ৰভুত্ব কৰা।
আৰ্জা- আকাৰ।
 আলজেৰিয়া- আফ্ৰিকা মহাদেশত অন্তৰ্ভুক্ত এখন   দেশ।
আলৱা- তাৰোপৰি।
 আল্টু-ফাল্টু- প্ৰত্য়েক সময়তে ধেমালি কৰি থাকি   সময় নষ্ট কৰা।
 আহমক- একোৱে নজনা লোক।
আৰোহী- উঠোতা।
আজ্ঝাকৰক্- আদেশ কৰক।
আছি- আঙুলি।
 আত্মজ- ল'ৰা সন্তান।
 আত্মজীৱনী- নিজে নিজৰ বাবে লিখা কাহিনী।
আদি মূল- প্ৰকৃত কাৰণ।
 আঠে- এওঁলোক।
 আতুষ্টি- সন্তোষ নোপোৱা বা সন্তোষ নোহোৱা।
 আদি ৰাগ- ভৈৰৱ।
আধুলি ছাব্বা-  মুদ্ৰাৰ মালাত   ওলমি থকা।
 আপনিক- হীৰা।
 আভাণক- লোকপ্ৰিয় উদ্ধৃতি।
আম্লিকা- তেঁতেলী।
 আৰ্ট স্কুল- ছবি অংকণ কৰাৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া   বিদ্য়ালয়।
 আৱলখ্- ক'লা ৰঙৰ কাঠ।
 আশ্ৰয়হীন- যাৰ বাসস্থান নাই।
 আহুৱৈ- এবিধ বনৰীয়া ঔষধি উদ্ভিদ।
 আৰ্ছেনিক- এবিধ মৌল।
 আনলিমিটেড- সীমা নথকা।
আপ্তনা- নিজৰ সম্বন্ধৰ।
 আম-সাৰ- বিবাহত কৰা মংগলদায়ক কাম।
 আৰমান- কামনা।
আলফুলকৈ- কষ্ট নাপাই অতি মৰমেৰে।
 আৱহ মণ্ডল- বায়ুমণ্ডল।
 আহম্মক- মুৰ্খ।
 আহ্বয়- নাম।
 অনুভৱনীয়- অনভিজ্ঞ।
 আপণিক- দোকান সম্পৰ্কীয়।
আব্ৰা- একো নজনা।
আয়মাদাৰ-  মৌলবীসকলে এনে মাটি   উপভোগ কৰা।
আৱিষ্কাৰ- উদ্ভাৱন কৰা।
আশ্বিন- আহিন মাহ।
আৰ্থিক- অৰ্থৰ লগত জড়িত।
আৱন্ধ-  আটক কৰা।
 আহৰণ- গ্ৰহণ।
 আপোনাৰ মঙহ আপুনি খোৱা- খঙত জ্বলি পুৰি নিজৰ   ধ্বংস নিজেই কৰা অৱস্থা।
 আতোদ্য়- চাৰিটা বাদ্য়যন্ত্ৰক একে সমানে বজোৱা।
 আথলইতা- আলতীয়া।
 আঠ্ধতুৱা- আঠটা প্ৰধান ধাতুৰ দ্বাৰা সজ্জ্বিত।
 আগতীয়া- আগতে হোৱা।
আউল্-বাউল্- বিশৃংখল।
 আওলা- আমলখি।
 আক্- ইয়াক।
আইখৰ- ছবি।
 আউট- ক্ৰিকেট খেলুৱৈ ক্ৰিকেট খেলখনৰ পৰা বাহিৰ   হোৱা।
 আকৰিক- খনি দৰ্শক।
 আচৰা- মাছ মাৰিবলৈ ব্য়ৱহাৰ কৰা শেৱালী জাল।
 আঠৈ- জীৱ-জন্তুৰ গাত থকা এবিধ পোক।
 আদচাৰি- তিনি আৰু আধা।
 আদেশ- নিৰ্দেশ।
আয়নয়- বক্ৰ কৰা।
 আপোনাকে নাটে কুৰ্মাক বাটে- আতিথ্যশীল।
 আমলা- টেঙা হ'ব ধৰা।
আলম- ব্ৰহ্মাণ্ড।
 আৱা- পিতা।
 আহব- যুদ্ধ।
 আফোট- আফৰোট গছ আৰু  এই গছজোপাৰ   ফলবোৰ।
 আনয়- বেলেগ।
 আত্মীয়স্বজন- নিজ সম্পৰ্কীয়।
 আউবাটে যা- বিপদৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত।
আচাৰ- গা-মূৰ ধোৱা কাৰ্য।
 আঠ্-চুকীয়া- টা চোক থকা।
 আদ-কলহ-   কুমাৰে তৈয়াৰ কৰা   মাটিৰ কলহ।
আনু-নিঃতম- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ নতুন গীত।
 আফগান- আফগানিস্তানৰ বাসিন্দাসকল।
 আমন্ত্ৰণ- নিমন্ত্ৰণ।
 আৰবচৰা- পাৰ হৈ যোৱা বছৰ।
 আলপনা- দুৱাৰ মুখ।
 আৱহ- জলবায়ু।
 আশ্ৰয় ল-  ৰক্ষা পোৱা।
আধাৰ্- খাদ্য়।
 আপতন বিন্দু- পতন বিন্দু।
 আঁভজ- এলাগী।
আদাৰ বীজ- উৎপাদনত উৎপাদিত বীজৰ পৰা   উৎপাদিত বীজ।
 আপদ-সাৰ- সংকটৰ পৰা মুক্তি পোৱা।
 আৱিষ্কাৰক- উদ্ভাৱক।
 আপদ-সোঁচৰ- ভৱিষ্যতলৈ বিপদ বাঞ্ছা কৰা।
 আবিৰ- পাকুৰ গুড়ি।
আয়ক- বিধৱা নোহোৱা মহিলা।
আৰ্টিষ্ট- শিল্পী।
আধাৰ চক্ৰ- মানুহৰ দেহত থকা ছটা চক্ৰৰ   ভিতৰত একেবাৰে নীচ চক্ৰটো।
 আপন্নসত্ত্বা- গৰ্ভৱতী মহিলা।
 আবুৰ- ঢাকি ৰখা বস্তু বা বস্ত্ৰ।
আৰ্জেন্ট- একেবাৰে দৰকাৰ হোৱা।
 আলেখ- গ্ৰাফ।
 আশুব্ৰীহি- আহুধান।
 আহুদি- মন বশ কৰিব পৰা ঔষধ।
 আনা-গনা- চলাচল কৰা।
আদি পৰ্ব- মহাভাৰতৰ প্ৰথম অংশ।
আগ-জাননী- কোনো কাম বা বিপদৰ আগত পোৱা   অধিসূচনা।
আচৰিত্- আশ্চৰ্যপূৰ্ব।
 আইদেউ- সন্মান কৰি মহিলাক মতা মাত।
 আউট্য়াল- কাজিয়া।
আঁচোৰণ- আঁচোৰা কাম।
 আ-   যদি কিবা অসমীয়া শব্দৰ পূৰ্বত না-পদৰ অৰ্থ বুজোৱা হয়।
 আওৰত- মহিলা।
 আঁজনি- আচিনাই।
 আগলি- কোনো বস্তুৰ সন্মুখৰ অংশ।
আচয়- পোৱা।
আড়ত- গুদাম।
আত্মতুল্য়- নিজৰ সৈতে তুলনা কৰা।
 আদম-চুমাৰি- পিয়ল।
 আদি ৰূপ- সাধুকথা।
আদিব্য়াধি- শাৰীৰিক আৰু   মানসিক  কষ্ট।
 আপৰুচি- নিজৰ ইচ্ছা মতে।
 আফিং- কানি।
 আলু তোল- সমূলি ধ্বংস কৰা।
 আপ্তকাম- পূৰ্ণ মনোৰথ।
 আপ-টু-  এতিয়ালৈকে।
 আবিৰ্ভূত- প্ৰকাশ কৰা।
আয়-ব্য়য়- উপাৰ্জন আৰু খৰছ কৰা।
 আল-জাল- বিশৃংখল হোৱা।
 আৰ্নান- কাৰ্বি জনগোষ্টীৰ মহালিসাকলে পিন্ধা   আঙুঠি।
আম্ৰাত- অমৰা বৃক্ষ আৰু ইয়াৰ ফল।
  আৰ্তবন্ধু- দুখৰ বান্ধৱ।
 আলুৱে-পুলিৱে খন্দা- ছিন্নমূল কৰা।
 আষুধি- প্ৰতিকাৰ।
 আশংসা- বাঞ্ছা।
 আহ্লাদিত- সুখী।
 আশোৱাৰী- গানৰ ৰাগ।
আৰ্জন- উপাৰ্জন।
 আলি-আই-লিগাং- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ এটা উৎসৱ।
 আষি- কলৰ থোপা।
আলিংগন- আকোঁৱালী লোৱা উচিত।
 আৱাসিক- থাকিবৰ বাবে  সুবিধা থকা।
  আত্ৰাণি-  আতুৰ   স্থিতি।
 আগো- হেৰা।
 আজ্ঝপ্ত- অনুমতি পোৱা।
আইডিয়া- ধাৰণা।
আইলা- তিফাই।
আংলা- আঙুলি।
আওকাঠী-নৰম।
আকাংক্ষণীয়- আশা কৰিব লগীয়া।
আগভাত- মৃতকৰ মৃত্য়ু হোৱাৰ আগত খোৱা ভাত।
 আচাৰবেদী- পৱিত্ৰ স্থান।
 আইতাল- ঢাৰি-পাতি।
 আচ্কা- প্ৰায়।
 আদায়- ডিমাচা জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে আইতাকক   সম্বোধন কৰি মতা নাম।
 আন্দোলন- সঁজুলিৰ তাঁৰত কম্পন।
 আবিষ্কৃত- উলিওৱা।
আমনি লগা-  এলাহ বা ভাগৰ লগা।
 আৰক্-  কিছুমান ঘূৰ্ণনশীল বস্তুৰ   পৰা উতলা ৰস।
 আলং- উখ স্থান।
আলুৱে-পোখাই- আলু আৰু পোখাৰল লগত।
 আস্য়- মুখ।
 আহুতলী-  আহু খেতিৰ পআমোদিত- আথাৰ।
 আহাৰি- স্বভাৱ-চৰিত্ৰ।
 আঁঠৈ- গৰু-ছাগলী আদিৰ নিচিনা জন্তুৰ গাত থকা   এটা পোক।
 আচৰণ- ব্য়ৱহাৰ।
 আঘাতিয়া- আঘাতকাৰী।
আটি-  মুঠা।
 আঠাইশ- বিশৰ লগত আঠ যোগ হৈ মুঠ।
 আটিপতি- ভালযত্ন।
আত্তি- ঐৰাৱত।
 আদায় দে- পৰিশোধ কৰা।
 আনুমা- মাহীমাক।
 আপ্তশ্ৰুতি- বেদ।
 আৰ- ইয়াৰ।
 আলতি- আৰু।
 আৱাস- বাসস্থান।
 আস্বাদিত- যি খাদ্য়ৰ জ্য়োতি লোৱা হৈছে।
আহেলী- প্ৰকৃত।
 আঘোণা- আঘোন মাহত জন্ম হোৱা।
 আজাৰ- ৰং।
আন্ঠু- শৰীৰৰ এটা অংগ; আঠু।
 আদেশ-পত্ৰ- নিৰ্দেশ বিচাৰি দিয়া দৰ্শাস্ত।
 আপণ- বজাৰ।
 আফলোদয়- ইচ্ছা পূৰণ নোহোৱালৈকে।
 আময়- অসুখ।
  আমোদিত- আনন্দ পোৱা।
 আৰট- অভিনয়কাৰী।
আপাতী- দৰকাৰী।
 আধাৰু- ভেটি।
 আন্তৰ- সৎ।
আলাপন- কথা-বতৰা।
 আৰাল- বস্তু ঢাকি ৰাখিবৰ বাবে ব্য়ৱহাৰ কৰা এটা   বস্তু।
 আপোচ কৰ- নিষ্পত্তি কৰ। 
 আমোদ- আনন্দ।
 আৰি- এবিধ মাছ।
 আলোকীয় পথ- পোহৰ পথৰ মাজেৰে আগবঢ়া।
 আশাবাদী- আসা কৰি থকা।
আহাল- যাজক।
 আলোকন- চোৱা।
 আৰামী চকী- আৰাম কৰি বহি থাকিব পৰা চকী।
আইপিচি- ইণ্ডিয়ান পেনেল ক'ড।
 আইতা-  মা বা দেউতাৰ মাক।
 আওখৰিয়া- ভূল পথে যোৱা।
 আঁট- যিমান লাগে।
 আগৰ্-কাঠ্- এবিধ গোন্ধযুক্ত কাঠ।
 আজমীড়- যদু ৰাজবংশৰ এজন ৰজা।
 আথৰ্- অধিক বুঢ়া হোৱা।
আনামতে- কোনো কাৰণ নথকাকৈ।
 আপেক্ষিকতা- এটাৰ লগত আনটোৰ সমপৰ্ক থকা   মনোভাৱ।
 আধ- অৰ্ধ।
আপিনলেইতা- অপূৰঠ।
  আয়ং- তিৱা জনগোষ্ঠীৰ লোসকলৰ বৰ্মাক।
 আৰকত- ৰঙচুৱা।
 আৰুৱা চাউল- আৰৈ চাউল।
 আলসুৱাকৈ- অক্ষত।
আপোনযহী- নিজৰ প্ৰসংশা কৈ ফুৰা।
আধাপেটী ভাত- আধৰুৱা আকাংক্ষা।
  আত্মনিষ্ঠা- কেৱল নিজৰ কথা আৱা।
 আগ   দাঁত- ওপৰ পাৰি দাঁতৰ প্ৰথম দাঁত দুটা।
 আঁৰ্- ঢাকনী।
আঁৰ দি- বেৰ দিয়া।
 আকায়- বাসস্থান নথকা।
 আওলাদ- সন্তান।
 আকস্মিক- হঠাত।
 আগনি- প্ৰথমবাৰ টানি উলিয়াই অনা।
 আচ- আশা।
 আত- হাত।
আত্মগ্ৰাহী- নিজে ল'ব বিচৰা।
 আদি- মনত পোৱা মনত লগা দুঃখ।
 আনাড়ি- জ্ঞান নথকা।
আফচোচ- অনুতাপ ।
 আমতি- অম্বুবাচী।
 আৰণ্য়- হাবিত থকা।
 আমিৰা- আমি।
 আৰ্যপুত্ৰ- পূৰণি দিনত পত্নীসকলে স্বামীক   সন্মান কৰি মতা নাম।
 আশ্ৰম ধৰ্ম- চাৰি আশ্ৰমৰ প্ৰতি সকলোৰে উচিত   কৰ্তব্য়।
 আহু-বৰা- এবিধ ধানৰ প্ৰজাতি।
আইধা- পাঠ।
 আউঠা- বাহী বস্তু।
 আকোঁ- হাকুটীৰে টনা।
আকল- বুদ্ধি।
 আইলান- আল্পনা।
 আজোঁৰ মাৰ- টানি অনা।
 আকটিমুৰ্খ-  একো নজনা অলগদ্ধ।
 আড়ী- বাৰী।
আনুমানি- সঠিক নোহোৱা।
আম্- এবিধ টেঙা ফল।
আৰণ- শিক্ষক।
আল্লি- বন।
আশাপূৰ্ণ- যাৰ মনোকামনা পূৰণ হৈছে।
আহম-সালিী- দ মাটিত কেতি কৰা এবিধ ধান।
 আৰু বেলি- পাৰ হৈ যোৱা বছৰ।
 আহ্-যাহ্- চলাটল কৰা।
 আহল-বহল- দীঘল-পুতল।
 আৰোগ্য়- সুস্থ হোৱা।
 আল্দা- বেলেগ।
 আবৰণ শক্তি- মায়া।
আহনা- এওলোক।
 আৰ্গন- এবিধ গেছীয় মৌল।
 আনৰ্ত- গুজৰাটৰ এখন ঠাই।
আনুবংশিক- বংশৰ একাদিক্ৰমে।
 আত্মোপন- নিজৰ সমান।
 আজি- এই দিন।
 আত্মদমন- নিজকে দমন কৰি ৰখাই থোৱা।
 আদিবৰাহ- বিষ্ণু।
 আধুনিক- নতুন।
 আনুলোমিক- বৈধ।
আত্মসিদ্ধি- মুক্তি।
 আনমন- মনটো বেলেগত থকা।
 আফাল্- খুন্দা মাৰা।
আবৈ- আইতা।
 আমাই- মা।
 আৰ্থনীতিক- অৰ্থনীতিৰ লগত জড়িত।
 আলিবাট- পথ।
 আশ্লিষ্ট- যোগ হৈ থকা।
 আহব- যজ্ঞ।
 আলাকী- সুখী নোহোৱা।
আদিষ্ট- নিৰ্দেশ পোৱা।
 আফিৰ- পুনৰ।
 আভাষিত- কথিত।
আমাঠেৰ- আমাৰ।
 আৰম্ভণি- কোনো কাম বা কোনো কিতাপৰ প্ৰথমচোৱা।
 আৰ্তি- সংকত।
 আলিমুলি- খেলিমেলি লগা।
 আস্- দুখ বুজোৱা মাত।
 আস্বাদ- সোৱাদ।
 আৰ্তৰাৱ- চিঞৰ।
আলিঞ্জৰ-  মাটিৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা   পানীৰ পাত্ৰ।
 আভোগ- ফেঁটী সাপ।
 আৱৰণ- সাঁফৰ।
আহালা- আওখাল।
 আলিপ্ত- চৰ্চা কৰা।
 আৰ্ঘা- মৌমাখি।
 আপী- ছোৱালী।
 আধৰুৱা- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
 আতৈ ফল - আপেল।
 আদিদেৱী- দুৰ্গা দেৱীৰ এটা নাম।
আপতন- ধ্বংস।
 আত্মীয়- নিজৰ সম্বন্ধীয়।
 আত্মজা- কন্য়া সন্তান।
আবাগ্ৰা- ডিমাচা জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে   ককাদেউতাকক সম্বোধন কৰি মতা নাম।
 আস্মান- গগন।
 আক্ষেপ্- দোষ।
 আলটুৱা- কঠিন নোহোৱা।
 অক্ষতা- ক্ষত নোহোৱা।
 আইটি- তথ্য প্ৰযুক্তি।
 আংলা- আমলখি।
আকান্দেৰী- জড়।
 আচৰ- বৈঠক।
 আগচি ধৰ্- যোৱাত বাধা প্ৰদান কৰা।
আজে-বাজে- মূল্য় নথকা।
 আড়ষ্ট- অস্থিৰ হৈ নথকা।
 আধুনিকতা- বৰ্তমানত চলি থকা   নিয়ম-কাজ।
 আপৰ্- সময় নথকা।
 আপেসি- প্ৰতীা কৰি থকা।
আবদ্ধ- এটা কোঠাত বন্ধ হৈ থকা।
আমদ- শ্লিপীসকলে মঞ্চত প্ৰৱেশ কৰা।
আৰ- পাহাৰত কৰা ঝুমখেতি।
 আলকোৰাণ- ইছলাম ধৰ্মৰ এখন ধৰ্মগ্ৰন্থ।
 আসৱ- সুৰা।
আক্ষৰিক- আখৰৰ লগত সম্পৰ্কীয়।
 আনাজ্- কৃষি।
 আধা-ফুটা-মাত- জন্ম হোৱাৰ পিছত সন্তানবিলাকৰ   মাত ভালকৈ নহা।
 আপকৰ্-  অনিষ্ট কৰা।
 আধান- গ্ৰহণ।
 আত্মবল- দিব্ব শক্তি।
 আণ্ট- আট।
আছকইত- এলাহ লগা।
 আখুটি- আমনি লগা।
 আঁৰ কাতি মাৰ-  কাম কৰাৰ ভয়ত পলাই ফুৰা   কাৰ্য।
আওকাত- সময়।
 আইট- কোনো কাম কৰিবৰ বাবে দৰকাৰ হোৱা সুবিধা।
 আঁচলত জীউ বান্ধ- অধিক ভয় খোৱা।
 আকণা- কাণ তাল মাৰি যোৱা।
 আও   বুঢ়া- অধিক বুঢ়া হোৱা।'
 আঁতৰ হ- দূৰলৈ যোৱা।
 আখ্য়ান বস্তু- কাহিনীৰ বিষয়ে।
আঙুৰলতা- আঙুৰ গছৰ দৰে লতা।
 আটাইটাই- দৌৰা-দৌৰিকৈ।
 আদ্য়া- মা দুৰ্গা।
আন্দু-  হাতীৰ ভৰিত পিন্ধা শৃংখলা।
 আবৰী জেঙা- সমস্য়া।
 আমঠি- পকি যোৱা আমৰ বীজ ।
 আয়ুক্ত-  চৰকাৰী পৰিক্ৰমা বিভাগৰ   মুৰব্বী।
 আলয়্- বাসস্থান।
আলোক ৰশ্মি-  পোহৰ ৰেখা।
আহিত লক্ষণ- নিজৰ গুণৰ পৰাই খ্য়াতি অৰ্জন   কৰিব পৰা।
আধামূৰীয়া- মূৰৰ এফাল অংশ।
আদৰ-লাদৰ- মৰম-চেনেহ।
আনন্-লোক- স্বৰ্গ।
আবই- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে আইতাককক মতা   নাম।
 আমাসাৰ- আমাৰ।
 আৰুণাম কেথে- কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে পূজা   কৰা এজন দেৱতা।
 আলাট- দুষ্টামি।
 আসন্ন মৃত্য়ু- মৃত্য়ুৰ দিন কাষ চাপি অহা।
 আহোম কুহুম-  বিশ্বাস কৰিব পৰা।
 আমেক-  ঘা।
আলম্ব- বাসস্থান।
 আসা ছেদ কৰ- আশা পূৰণ কৰিব নোৱাৰা।
 আৰোহ- ওপৰলৈ উঠি অহা।
আনন্- মুখ।
 আপুনো- নিজেও।
  আয়ত্- তলতীয়া।
 আলা-পেচা- সাধাৰণ।
  আশিৰ- অগ্নি।
 আদৰি- সামান্য় কথাতে কান্দি পেলোৱা ছোৱালী।
 আণ্টি- টানকৈ।
  আখি- বাঁহৰ গাঠি।
 আগপাত- বিশেষ সন্মান।
 আঁহুৰা- গাখীৰ খিৰাব নিদিয়া গাই।
আওকৰ- ইটাৰ সৰু টুকুৰা।
 আওপাকে- বিপৰীত পাকে।
 আকাশ লংঘা- অধিক ওখ।
 আছা- বিছা।
 আদালত্- শুদ্ধ-ভূল বিচাৰ কৰা স্থান।
  আনন্দভৈৰৱ- মহাদেৱৰ এটা ৰূপ।
 আবা- বাইদেউ।
আমোদী- ৰঙিয়াল।
 আলখনী- পিশাচিনী।
 আসী- সাঁপৰ বিষ থকা দাঁত।
আহুজ- সন্তান জন্ম দিয়াৰ পিছত লালন-পালন   কৰা কাৰ্য।
 আলোকচিত্ৰ- পোহৰৰ সহায় লৈ যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা অংকণ   কৰা ছবি।
 আলোকাৰী- কদম গছ।
 আদি-পুৰাণ- ব্ৰহ্মপুৰাণ।
 আত্মংশ্লাঘা- নিজকে কৰা প্ৰশংসা।
 আকৰ্ণন- শুনা।
 আগলৈ- ভৱিষ্য়তলৈ।
আড়াঠেকা- সংগীতৰ তাল।
 আদিত্য়প্ৰাণ- সূৰ্যৰ নিচিনা জীৱ।
 আনন্দ-মূৰ্তি- আচ্চা- বাটি।
আদ্য়প্ৰাণী- প্ৰাণী সাম্ৰাজ্যৰ আটাইতকৈ সৰল   এককোষী প্ৰাণী।
 আন্দোন- প্ৰত্য়েকবাৰে মাত্ৰ এটা কথাকে আলোচনা   কৰি থকা।
 আণড়া- অমৰা।
 আদান-প্ৰদান- দিয়া-লোৱা।
 আনন্দময়ী- মা দুৰ্গাৰ এটা নাম।
আপূষ- ধাতু।
আণচং- তিৱা জনগোষ্ঠীৰ এটা কুলৰ নাম।
আত্মসন্মান- নিজৰ সন্মান।
আঞ্জাত- অনুমান।
আগ বাঢ়্- আগলৈ গতি কৰা।
আজ্গৱ্- শিৱ বাবৰ ধনু।
 আতপোদক- মৰিচীকা।
 আদিত্য়সুনু- সূৰ্যদেৱতাৰ পুত্ৰ।
 আচমান- অম্বৰ।
 আটকীয়া- দুৰ্লভ।
আদি পালি- কঠিয়া সিচাৰ পূৰ্বে মাটিত    ব্য়ৱহৃত সাৰ।
আপত্তি- বাধা।
আৰণি- ঘূৰ্ণীবতাহ।
আস্বাদক- সোৱাদ লয়।
আন্- অন্য় এটা।
আদমী্- মানুহ।
 আনুষংগিক- লগত থকা।
 আচল- বিজুতি।   
 আপা- ল'ৰা।
 আৰক্ষী- পুলিচ।
আসংগ-প্ৰসংগ- হলিগলি।
আত্মহনন- নিজৰকে হত্য়া কৰা।
আনুপদিক- পশ্চাদগামী।
 আত্মপ্ৰতাৰণা- নিজকে ঠগোৱা।
 আঙিনা- চোতাল।
আকৰ্ণিত- শ্ৰুত।
 আওঢলীয়া- এটা ফালে ঠাল খাই যোৱা।
 আউলীয়া- ধৰ্মীয় লোক।
 আকস্মিক বান- হঠাতে অহা বানপানী।
  আজা- ককাদেউতাক।
আঠ্-ষষ্ঠি- ষাঠিৰ লগত আঠ যোগ হোৱা।
আতা- দেউতা।
আনন্দমোহন- ঈশ্বৰ।
আপ- বোপাই।
আপ্তকাৰী- গৰাকী।
আৰল'ছ- ছোৱালী।
 আৱিষ্কৃত- আৱিষ্কাৰ কৰা।
 আৰ   খেতি- ঝুম খেতি।
  আপালি-  ওকণী।
 আনন্দাশ্ৰু- অধিক আনন্দত চকুপানী উলোৱা।
আধাৰ-ভূমি- মূল।
আত্মবিনাশ- নিজকে ধ্বংস বা হত্যা কৰা।
আচান- কঠিন নোহোৱা।
আকচেল্ঙা- এচেৰেঙা।
অষ্টসপ্ততি- আঠসত্তৰ, ।
আওন্ধ্- আন্ধ।
 আঁটন- যিমান বিচাৰে সিমানে হোৱা।
 আঁচলৰ ধন- মৰমৰ সম্পত্তি।
 আগধৰি- আগতে।
 অসিতোৎপল- পদ্ম।
অৱদাহ- গৰম।
আওখতিকৰ্- আমণি কৰ্।
আকৰ্ষি- চুম্বকৰ নিচিনা আকৰ্ষণ কৰা।
আচাৰ্- আচৰণ্।
আতেসে- ইয়াৰ কাৰণে।
আদুটি- সমান এক অংশ।
 আবৃত্- ঢাকি ৰখা।
 আৱৰ- বেৰি ৰখা।
 আস্তানা- ইটাগুড়ি।
 আবিষ্ট- কৃদ।
 আই-কণ- সৰু ছোৱালীক মৰমত মতা নাম।
 আঁজুৰি- টানি অনা কাৰ্য।
আগঢ়- বেয়া আকৃতি।
 আগুন- অগ্নি।
 আচাৰ পা- চুব নোৱাৰা হ।
 আঁঠুৱা- ম'হ সুমাব নোৱাৰাকৈ ৰাতি বিচনাৰ   চাৰিওদিশে পাৰি লোৱা কাপোৰৰ আৱৰণ।
 আউলা- আৰৈ চাউল।
 আউতি- ভাউতি- হাত বা মুখেৰে দেখুৱাই দিয়া অংগী   ভংগী।
 আংবাই চাই যোৱা- পৰিহাৰ কৰা।
 আকোপথথে- অধিক সময়ৰ পিছত।
 আগু- শৰীৰৰ অংগ আঠু।
আচৰি- ব্য়ৱহাৰ কৰি।
 আঙুলিৰ মুৰত লিখিব পৰা- বেছি সংখ্যা নোহোৱা।
 আওহতীয়া- সোহাতৰ বীপৰীত ফালে থকা।
আকৰবি- চুম্বকৰ নিচিনা টানি ্না।
 আচাৰ-বৰ্জিত- নিয়ম বৰ্জন কৰা।
 আপগা- তটিনী।
 আমাগিলা- আমি।
 আগ্-পিচ্ কৰ- কামত হাত বঢ়াই দিয়া।
 আছৰা- আশা।
 আঘ্ৰাত- গোন্ধ পোৱা।
আগাৰি- নদী।
 আওমৰণ- বেয়া মৃত্য়ু।
 আকাশী পথ- বিমান চলাচল কৰা পথটো।
আদদাং- মুৰ্খ।
আপ্মান্- কোনো লোকে অপমান কৰিলে অন্তৰত   পোৱা আঘাত।
 আৰণি-পূৰণি- অধিক পূৰণি।
 আলম্গীৰ- পৃথিৱীৰ মহান লোক।
 আশ্ৰুতি- প্ৰতিজ্ঞা।
 আহুৰি- অধিক হুলস্থুল হৈ থকা পৰিৱেশ।
 আপ্তবন্ধু- আপোন লোক।
আন্তঃস্বৰ- দুটাকৈ স্বৰধ্বনিৰ মাজত থকা।
 আথ্-বেথ্- সমাদৰ।
 আজিকা- আজিৰ দিনটো।
আগুকোবা- প্ৰাৰ্থনা।
 আঁঠুৰ মূৰত সোণ বিচাৰে- বিনা কষ্টৰ দ্বাৰা আশা   পূৰণ কৰিব বিচৰা।
 আখৰুৱা- লিখি থোৱা।
 আক্ৰমণ- অপকাৰ কৰিব বিচৰা।
 আগালি- নাওঁখেল প্ৰতিযোগিতাখনত অংশগ্ৰহণ   কৰা এজন অগ্ৰগামী।
 আজাৰ- মৃতকক দেহটো অন্তিম সংস্কাৰ কাৰা।
 আগধন্- মূল্য়ৰ অংশ।
আইজনী- ছোৱালীক মৰমত মতা নাম।
 আকলি- লক্ষ্য় কৰি।
 আখেজ্- হিংসা।
আচানক্- ঘপককৈ।
 আজ্ঞাপন- নিৰ্দেশ দিয়া।
 আত্ম- নিজৰ।
 আথবৰ্ণ- অৰ্থবেদৰ বিষয়ে জনা মানুহ।
 আধুৰা- আধাতেই শেষ হোৱা।
 আনাইজ ছিম- উৰহী।
 আপদীয়া- বিপদ অনা।
আভা- পোহৰ।
 আলতা- লাৰ ৰস।
 আসংগ- বন্ধু।
আস্তে-আস্তে- অধিক ধীৰে-ধীৰে।
 আমনিকৰ্- এলৱাহ লাগি যোৱা।
 আধাৰসা- আধা বয়স যোৱা।
 আধতুৱা- আঠবিধ ধাতুৰ পৰা নিৰ্মাণ কৰা হোৱা।
 আপতিক- অকস্মাতে আহি যোৱা।
আধি ধান- আধি কৃষিত লাভ অৰ্জন কৰিব পৰা   ধানৰ ভাগ।
আঙুলিয়া- দেখাই দিয়া।
আখৈ- ধান ভাজি প্ৰস্তুত কৰা  বগা ৰঙৰ   এবিধ সৰু খাদ্য়।
 আঁত- পেটৰ নাড়ী।
 আগিয়াথুৰি- ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ প্ৰান্তত   অৱস্থিত কামৰূপ জিলাৰ এটা পাহাৰ।
আক্কিল- অপমান কৰা আৰু নিজৰ সন্মান।
 আকৰ্ষিত- যাক টনা যায়।
 আগঢ়ী- দেখিবলৈ অশুৱনি।
 আজাদী- বেলেগৰ তলতীয়া হৈ নথকা।
 আতোলা- এটকাৰ আধা।
 আদেয়- স্বীকাৰ্য ।
 আতৈ- সত্ৰৰ ভকত।
আফগানি- আফগানিস্তান দেশত চলি থকা মুদ্ৰা।
 আয়ম্- খোৱা থকাত বেলেগৰ দৰে ব্য়ৱহাৰ কৰা।
 আৱহ- বহন কৰা।
আশী- সংখ্যা।
 আহ্ত- আমন্ত্ৰণ দিয়া।
 আৰোহণীয়- আৰোহণযোগ্য়।
 আলফুল- আনন্দ মনেৰে।
 আলোচনী-মুখপত্ৰ।
 আৰ্ট ফিল্ম- কলাত্মক চলচ্চিত্ৰ।
 আপোইদা- বিপদ কৰা।
আধাসিথা- সম্পূৰ্ণভাৱে নিভিজা।
 আত্য়ন্তিক- অধিক বেছি।
 আটি্ল- টিলা নোহোৱা।
আগ্নেয়াস্ত্ৰ- যি অস্ত্ৰ জুইৰ সহায়ত   ব্য়ৱহাৰ কৰা হয়।
 আঁঠুৰ ছাল ছিগ- বৰকৈ মিনতি কৰা।
 আঁ   কৰ- মুখ মেলা।
 আউতেজা- পাৰ হৈ যোৱা বছৰটোৰ আগৰ বছৰ।
 অহংকৰ্তা- কোনো কাম কৰা বুলি ভাৱি গৰ্ব কৰি   ফুৰা।
আকাংক্ষী- আশাটো এৰি দিব নোৱৰা।
আগ্-ভাগ্ ল- কোনো কাম কৰিবৰ বাবে হেপাহ   জন্মা।
আচাৰ-ব্য়ৱহাৰ- নিয়ম-নীতি।
আঁজোৰপিজোঁৰ- টনা আজোৰা কৰা কাৰ্য।
আউলু-আপচু- বিপদ-বিঘিনি।
আকৰা- হাঁকোটা।
 আগ্নেয়- জুই সম্পৰ্কীয়।
 আজিকালি কৰি- ধীৰে ধীৰে।
 আনা-বাৱে- বতাহ নোপোৱাকৈ।
 আফগানিস্তান- এছিয়া মবাদেশৰ অন্তৰ্গত এখন দেশ।
 আমলেট- অণলেট।
 আলতীয়া- লাগি ধৰা।
আহম বগৰী-  বগৰীৰ এটা প্ৰজাতি।
 আধাসাৰি- অধিক শ্ৰম কৰা।
 আজ্ঞাকাৰী-  আদেশ পাই কাম কৰা।
আধৃতি- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
 আনুভূতিক- আৱেগিক।
 আদ্-মহীয়া- দুই অনা জোখৰ।
 আগুৰ্- বেৰি ধৰা।
 আংগুল- আছি।
 আউৰ বেলি- আৰু সময়।
 আঁচুৱা- খাই হোৱাৰ পাছত মুখ ধোৱা কাৰ্য।
আখজা- অভ্য়াস নোহোৱাৰ বিনিময়ত কাম কৰিব   নোখোজা।
 আচামী- জগৰ কৰা লোক।
 আউ-ছাউ- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে খুড়াকক   সন্মান কৰি মতা নাম।
আঁজলি- দুয়োখন হাত একেসমানে পতা কাৰ্য।
  আট্-মঙলা- বিয়াৰ আঠ দিনৰ মূৰত কইনাৰ   ঘৰত দৰাক খাবলৈ মতা ভোজ।
 আগ   ছে- খামতি জনজাতিৰ লোকসকলে পেহীয়ক সম্বোধন কৰি মতা নাম।
 আইদ্খান- আধাখিনি।
 আ-অলংকাৰ- কাপোৰ আৰু গা-গহনা।
 আওৰা- আবৃত্তি কৰা।
 আধাৰি- চৰু বা মাটিৰ কলহৰ ঘূৰ্ণন ক্ষাৰ।
আচান্ত- মুখ ধোৱা কাৰ্য।
 আগপাৰেবা- উন্নত।
 আচ্মানী- মৃত্য়ু হোৱা।
আঁচড়া- ফণিয়া।
 আগবিয়া- ধৰম বিবাহ।
 আউৰ আউৰে- ইজনে সিজনক।
 আঐইচ হকী- বৰফৰ ওপৰত খেলা হকী খেল।
 আজাৰবাইজান- ইউৰোপ মহাদেশত অন্তৰ্ভুক্ত এখন   দেশ।
 আতায় সাগৰ- ভয়ংকৰ বিপদ।
 আদি-  খেতিৰ বাবে বেলেগ লোকক খেতি   কৰিব দিয়াৰ পাছত   দিয়া মাটিৰ শস্যৰ সমান অংশ।
আপং- মিচিং জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ঘৰতে বনোৱা   মদ।
 আভজনি কৰ- অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে ধ্বংস হৈছে।
 আয়না- দাপোণ।
আমোলন-টেঙা- অম্লান।
 আৰ্কিটেক্সাৰ- স্থপতিবিদ্য়া।
 আলছা- েলেহুৱা।
 আৱাসভূমি- বাসভূমি।
 আহমদ- হজৰদ মহম্মদৰ এটা নাম।
 আক্ষেপক- তিৰষ্কাৰক।আৰ্টিকা- চাউল-পানীসহ   চৰুটো।
 আচম্বিতে- হঠাতে।
আখ্য়ান- উপাখ্যান।
 আঁকোৱাল মাৰি ধৰ- সাবতি ধৰা।
 আঁকন- আঁক টানন।
আঁকোৰা- বেঁকা।
 আকবাৰ- আগবাঢ়>
 আগতে- সমুখতে।
 আঁৰ দিয়া- নেদেখা হোৱা।
 আঁঠুৱে-আঁঠুৱে সাতোৰ- হাবাথুৰি খাই ফুৰা।
 আই   লেভেল-  চকুত পোনপটীয়াকৈ পৰা  দৃশ্যমান দৃশ্যৰ বাবে লোৱা   দৃশ্যগ্ৰহণ।              
 আগৰ- অগৰু।
আচবাব- সামগ্ৰী।
 আঁঠুত মুৰ লগা- বুঢ়া আৰু কুজা।
 আউ- কোনো এখন স্থানৰ বিশেষ অংশ।
আওৰাও- ভাল খবৰটো বাৰে বাৰে পুনৰাবৃত্তি   কৰি থকা।
 আঁঠুৱা চাই ঠেং মেলা- ক্ষমতা অনুসৰি কাৰ্য   কৰা।
 আইন প্ৰণয়ম- নিয়ম ।
 আকৰ্ণ- কাণলৈকে।
 আগভাত খোৱা-  মৃতকৰ মৃত্য়ু হোৱাৰ   আগতে ৰন্ধা ভাত খোৱা।
আকাংক্ষা- ইচ্ছা।
আঁচ মাৰ- আঁক টান।
আগুচ্চা- দেউৰী পূৰুষ।
 আত্মাধীন- পৰাধীন নোহোৱা।
 আদব-কায়দা- কৰ্মৰ নীতি-নিয়ম।
আঘ্ৰাণ্- গন্ধ।
 আজ্ঞানুসৰি- নিৰ্দেশ ক্ৰমে।
 আড়িয়া- ষাড়।
 আতুৰণি- কাতৰ পৰিস্থিতি।
 আত্মদৰ- নিজকে লোৱা যত্ন আৰু আদৰ।
 আধাপইতা- আধা সিজা।
 আত্মবলি- নিজকে উৎসৰ্গা কৰা।
আণৰ- দেউৰী সমাজখনৰ ভনীয়েকৰ গীৰিয়েক।
 আৰৈয়া- শুকান।
 আলোচনা-বিবেচনা।
  আস্কায়- হঠাত।
 আহি- নেত্ৰ।
 আপ্তপোচা- সৰু।
 আত্মা- জীৱ।
 আত্মাশ্ৰয়ী- নিজকে নিজে পালন কৰা।
 আতিথ্য- আলহীক আদৰ-সাদৰ কৰা।
 আচ্ছা- ভাল।
আজ্নি- আচিনা।
 আলাট- ৰাস্তা নিৰ্মাণ কৰোতে শিলগুটিৰ লগত অনা   এবিধ খনিজ পদাৰ্থ।
 আঙুলিৰ মূৰত দিন লেখ- ধৈৰ্য হেৰুৱাই অপেক্ষা   কৰি থকা।
আগ্ৰহ্- উৎসুক।
 আজি- জোঁৱাই।
 আতা-দেউতা- ককা।
 আখাজি- শত্ৰুতা।
 আঁকা- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে মৃতকৰ অন্তিম   সংস্কাৰ কৰিবলৈ প্ৰস্তুত কৰা চিতা।
আদৰ্শস্থানীয়- আদৰ্শৰ উপযোগী।
আদিজ- প্ৰথমে উৎপত্তি হোৱা।
আনাজী- আয়ৰণ মিহলি হৈ থকা ঔষধি কল।
আভজনী- কৃতজ্ঞ নোহোৱা।
আয়স- লোহাৰ ধৰ্ম।
আৰিবা- ওলোমাই।
 আশয়্- মন।
 আহিণ্ডিক- বৰ্ণসংকৰ।
 আপ্তগ্ৰাসী- কেৱল নিজৰ কথা ভৱা লোক।
 আধক- আধা সংখ্যক।
 আথাউনি- থাউনী নোপোৱা।
 আঠা- কামোৰ খাই ধৰা বস্তু।
আজৰ্- জৰৰ অভাৱ হোৱা।
 আগাৰি- পূৰণি দিনত।
 আগ্-ভাগ্- সহায় কৰা।
  আংশিক- অংশ সম্পৰ্কীয়।
 আকলিত- গণিত।
 আগোদদিগিৰ- সন্মুখৰ ফালে।
 আজ্ঞাপিত- আদিষ্ট।
 আত্মতুষ্টি- নিজৰ কৰ্মত নিজে সুখী লাভ কৰা।
 আপ্তি- উপযোগিতা।
 আমা-ডিমা- কেঁচুৱা। 
আৰক্ষকবল- আৰক্ষী বাহিনী।
 আলেখ্য- চিত্ৰপত্ৰ।
 আহ্-পাহ্- শৰীৰৰ গঠন।
আৰম্ভণ- আৰম্ভণি কাম।
 আলেখী- গ্ৰাফ সম্পৰ্কীয়।
 আস্বাদন- সোৱাদ চোৱা।
 আঁঠুৱনীয়া- আঁঠু তল যোৱা।
 আইধা কাইধা খা- বিপদত পৰা।
 আগ্-চাং- চাং ঘৰৰ মুকলি অংশ।
 আত্মজ্ঞ- সকলো জনা লোক।
 আদিৰাজ- পৃথুৰাজ।
 আনু- মা।
আপাল্ মাৰ্- আছাৰ মাৰ।
 আমলক- আওলা।
 আশ্চৰ্যকৰ- আচৰিতজনক।
  আলবেঙেৰা- কথা সজাই-পৰাই ক'ব নজনা   মানুহ।
 আপচু- আগঢ়ী।
 আধেইলা- চালত পানী জমা হোৱাৰ স্থান।
 আথুৰনেকে- দৌৰা-দৌৰিকৈ।
আড্ডা- ৰে'ল আদি ৰখা স্থান।
 আগচুলি- তালুৰ চুলি।
 আঢেলীয়া- পানীপচা।
আভালভাল- মৃত্য়ু হোৱা।
 আৱৰী জাতি- বশ মনাব নোৱাৰা জাতি।
 আহুনীয়া- আসনৰ দৰে।
 আউঠি- কাপোৰৰ দাঁতি।
 আইচু-দেউতা- আহোম ডাঙৰীয়া লোকসকলৰ পত্নীৰ   উপাধি।
 আংছুং- ওপৰ।
 আকাজী- বব কাটিব নজনা।
আগা-গুৰা- প্ৰথমৰ পৰা একেবাৰে শেষৰলৈকে।
আগ্নেয়গিৰি- একপ্ৰকাৰৰ পৰ্বতৰ য'ৰ পৰা শিল,   ছাই আৰু গেছ ওলাই আহিব পাৰে। 
 আজ্ঞানুৰূপ- নিৰ্দেশ অনুযায়ী।
আতচ্- অনল।
 আৰণ্য়ক- অৰণ্য়ত হোৱা।
 আল-জাল- কামৰ বিষয় একোকে নজনা।
 আৱশ্য়কীয়- প্ৰয়োজনীয়।
 আসৈ মাতন- স্বীকাৰ নকৰা।
 আতৌ-পুতৌ- মৰম- চেনেহ।
 আকৃতি-প্ৰকৃতি- চালচলন।
আগেভাগে- বেলেগতকৈ প্ৰথমতে।
 আচতি- এলাহ।
 আজ্ঞানুৱৰ্তী- আদেশ অনুসৰি কাম কৰা।
আত্মতত্ত্ব- আত্মা কি তাৰ বিষয়ে জনা।
 আদি-কবি- প্ৰথমজন কবি।
 আধাৰ-বঁটিয়া- চৰাই মাকে পোৱালিক আহাৰ খুৱাই   দিয়া দৃশ্য়।
 আষাৰ্- এটা শব্দ।
 আৰবী- আৰব দেশখনৰ ভাষা।
আদীপন- আগ্ৰহী।
আতোলতোল দৈয়ন- অদিক মৰম কৰা দেখুওৱা।
আজ্ঞা পত্ৰ- আদেশ লিখি দিয়া কাকতখন।
 আত্মবিশ্বাস- নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস থকা।
 আজোখ্- জোখ নোহোৱা।
আঘ্ৰাণ কৰ- গোন্ধ ল।
 আগ- বহ্নি।
 আউটডেটেড- পূৰণিকালৰ।
 আঁঠুৱা তলৰ মহ- বেলেগৰ তলত থকা।
 আউলী-বাউলী- বলিয়াৰ নিচিনা হৈ কাপোৰ-কানি   পিন্ধা।
 আইতা- বুঢ়ী আই।
 আচ্কাই- হঠাত।
আত্মতৃপ্তি- নিজে পোৱা আনন্দ।
 আগ   বাৰিষা- সোনকালে অহা বাৰিষাঋতু।
 আউল লগা- খেলিমেলি লগা।
আঁট্কাল্- গম।
 আগডাল্- মিছা তৰ্ক কৰা।
 আচৰা ফেলা- মাটি বোকা দিয়াৰ পিছত ধান ছটিয়াই   দিয়া।
 আডা- প্ৰথম স্থানত ব্যৱহৃত অতি উচ্চ-স্তৰৰ   কম্পিউটাৰ এটাৰ ভাষা।
 আদুআদুকৈ থাক- অধিক মৰম কৰি থকা।
 আতুৰুপীয়া- সংক্ষিপ্ত।
 আধাবঙীয়া- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
আপৱ- বশিষ্ঠ ঋষি।
 আবো- বাইদেউ।
 আলবাঢ়া- জোখতকৈ বহুত বেছি দুষ্টামি কৰা।
আৰব্য় উপন্য়াস-  চতুৰ্দশ আৰু   ষোড়ি শতিকাৰ মাজত লিখা আৰবী ভাষাৰ সাধুসকলৰ এক সংকলন।
 আবনুৱা- নিবনুৱা।
 আপালি- ঘৰত জ্বৰৰ পৰা হোৱা বিপদ।
 আয়ছট'প- সমান সংখ্যক প্ৰটন।
 আলভূলা- বেঙা-বেঙি কৰি থকা।
আৰ্যক- ককা।
আলা-মালাকে- পালমাৰা নিচিনা।
আৰাও- চিঞৰ।
আৱা পিঠাগুৰি- ভাজি নোথোৱা পিঠাগুৰি।
আস্ফালন- আছাৰ মৰা।
আৰক্ষী অধিক্ষক-  এজন শীৰ্ষ আৰক্ষী   বিষয়া।
 আফাৎ-   এনে এক ঠাই য'ত বড়ো আৰু   কছাৰীসকলৰ সমাজ বহে।
 আওভাও- কাম কৰিবৰ বাবে পৰামৰ্শ।
 আমনিয়া- ভাগৰ লগা।
 আৰ্জনীয়া- ধন ঘটি অনা।
 আলৌ লৌ আপচু- দেখিবলৈ বেয়া।
 আলোেককণা- এক নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণৰ শক্তিথকা   পোহৰৰ কণা।
আহাৱ-   জন্তয়ে  পানী খাবলৈ   কুঁৱাৰ ওচৰত থোৱা পাত্ৰ।
 আপোনে ছপোন ভৰুৱা- নিজৰ সম্পৰ্কীয় মানুহে   অপকাৰ সাধন কৰা।
 আদিতেয়- অদিতিৰ পুত্ৰ সন্তান।
আতাম- বিশেষ মন্ত্ৰ।
 আত্মগত- স্বগত।
 আঙঠা- জুইয়ে পুৰা চাই।
 আত্মজ্ঞান- নিজকে নিজকে জনা।
 আদি-দেৱ- ব্ৰহ্মা, বিষ্ণু আৰু মহেশ্বৰ এই   তিনিজনৰ ভিতৰত এজন।
 আচৰ্- ব্য়ৱহৃত।
 আউলা-ঝাউলা- বৃশিংখল হৈ থকা।
আংচাং- সম্পূৰ্ণৰূপে বিস্মিত।
 আচলা- চাদৰৰ আঁচল।
 আঠ-ত্ৰিশ- ত্ৰিশৰ লগত আঠ যোগ হোৱা, ।
আই-হুক- হাকোটা।
 আদেশ-পালক- অনুমতি পালন কৰা।
  আবিৰ্ভাৱ- অৱতাৰ।
 আমৰস- বদহজম।
 আযোধন- যুদ্ধ।
 আলচ-বিলচ- আলোচনা কৰা।
 আহুতি- হোমত ঢালি দিয়া ঘিউ।
আস্থা-ভোজন- আস্থাৰ বাবে উপযোগী।
 আলৌ-অথৌ- আথ-বেথ।
 আৰ্জিত- অৰ্জন কৰা।
আলাহ্- আমণি।
 আউৰণি- গোজৰণি।
 আইটিআই- ঔদ্য়োগিক প্ৰশিক্ষণ প্ৰতিষ্ঠান।
 আউল- বিশেষ ধৰ্ম-সম্প্ৰদায়।
আঁচোৰপিচোঁৰ- আঁচোৰ খোৱা।
 আউনী-আটি- অসমৰ চাৰিখন প্ৰধান সত্ৰৰ ভিতৰত   প্ৰথমখন সত্ৰ।
 আঁঠু পাৰ- সন্মান দেখুৱাবৰ কাৰণে আঁঠু দুটা   পাৰি বহা।
𝅹আগ বঢ়াই থ- কোনোবা কৰবালৈ যাওঁতে   তেওঁলোকৰ লগত অলপ দূৰত গৈ তেওঁলোকক বিদায় দিয়া।
 আত্মঘাত- আত্মঘাত।
 আদিয়া- বেচি হোৱা।
আধিয়াৰ-কাট- বেলেগৰ কাম-তকাজ কৰি দি পৰিয়াল   পুহি থকা।
 আপদাহ দি- দোষ কৰা।
 আমৰুল- টেঙাযুক্ত শাক।
 আয়তি- বিস্তৃতি।
 আৰতি- ভক্তি।
 আলচ্- দিহা কৰ।
 আলু- এবিধ পাচলি।
আষাড়িকা- আহাৰ মাহত জন্ম গ্ৰহণ কৰা লোক।
 আশ্ৰম্- ধৰমী লোক থকা স্থান।
 আলপিন্- গাঁতি শিলা।
আলৌলৌৱাকৈ- আলসোৱাকৈ।
 আস্থায়ী- গানৰ প্ৰথম চৰণ।
 আহাৰীয়া-  খোৱাৰ উপযোগী।
 আলোন- গাত লোৱা কাপোৰ।
 আৰ্ত- কষ্ট পোৱা।
 আৰক্ত- অলপ ৰঙচুৱা।
 আধাৰ বাঁট- এজনৰ মুখত এজনে আহাৰ কৰা।
আগপিনে মাৰিছে ডাং, পিচফালে ধোবাং বাং-   নিজৰ একো নথকা স্বত্তেই ফিতাহি মাৰি থকা।
 আজাই- দেউৰী সমাজখনৰ আজোককা।
 আঠি- ফল-মুলৰ টান শাহ।
আংবাং- অলগদ্ধ।
 আওঢলীয়াকৈ- একতীয়াকৈ।
 অস্মিতা- ভেম।
 আই-দেও- ৰজা বা আহোম পৰিয়ালৰ বিবাহিত বা   অবিবাহিত মহিলাৰ উপাধি।
 আওবাটে- ভূল পথে।
আকলন- ধাৰ।
আগ চামিলে- সন্মুখত।
আইগন্য়া- চোতাল।
 আগত্- আগত মাহত পৰীক্ষা হ'ব।
 আঁড়কাঠিয়া- চাহ বাগিচাত চাহপাত চিঙা   শ্ৰমিকসকলক ব্ৰিটিছসকলে অনা এটা প্ৰক্ৰিয়া।
আইচিক- ঘৃণাৰ বাৱত।
 আংগিনা- নাৰী।
 আকস্মিক ছুটী- নিজৰ কৰ্তব্য়ৰ পৰা লোৱা অৱসৰ।
 আজৰি- অৱকাশ।
 আঠ-চল্লিশ- চল্লিশৰ লগত আঠ যোগ হোৱা।
 আধিকৰণিক- বিচাৰ কৰোতা।
 আপন্ন- সংকটে হেঁচা মাৰি ধৰা।
আমৰপুই- গছৰ ওপৰত গজা এবিধ সৰু গছ।
 আৰটিআৰ- তথ্য় জনাৰ অধিকাৰ।
 আলফা কণা- হিলিয়াম উপাদানৰ পাৰমাণৱিক   কেন্দ্ৰ।
আহ্নিক গতি- দৈনিক গতি।
 আলোলা- কোমল।
 আহাৰ্-    মাহৰ তৃতীয় মাহটো।
 আলাস- গগন।
 আধা ধুন- অধিক পিটন দিয়া।
 আৰদ্ধ- আৰম্ভ কৰা।
 আল্চা- আচোৰ।
  আৱহ চিত্ৰ- বতৰ সম্পৰ্কীয় চিত্ৰ।
 আলী- মহান।
 আৰব- আৰব দেশ।
আৱৰেখা- পানী খাবৰ কাৰণে ব্য়ৱহৃত এটা   পাত্ৰ।
 আমপাখি- এবিধ লাহী ধান।
আহাল- অনাটন।
 আধুনিকীকৰণ- বৰ্তমান যুগৰ লগত মিলাকৈ উপযোগী   কৰা কাম।
 আতু- ভুৰ।
আনৱহ বিজ্ঞান- বায়ুমণ্ডলীয় সংক্ৰমিত   বিজ্ঞান।
আহো্ন-  হাতীৰ ডিঙিত মাউত বহি   থকা ঠাই।
আৰনি কাংছাম- সন্ধিয়া সময়।
আলচা-কথা- মনতে পাঙ।
আলেখী কথা- অংকন কলা য'ত গাণিতিক সূত্ৰ   ব্যৱহাৰ কৰা হয়। 
আহনি-যাহনি- চলাচল কৰা।
 আলুক- ফেঁচা।
 আৰবিআই- ভাৰতীয় ৰিজাৰ্ভ বেংক।
 আলছাৰ- শৰীৰৰ অংগত হোৱা অৱক্ষয়।
 আশ্ৰিত্- বেলেগৰ তলতীয়া হৈ থকা।
 আহম্-আঠা- এবিধ গছৰ আঠা।
 আৰৈ-চাউল- সিজাই নোথোৱাকৈ ৰ'দত শুকুৱাই থোৱা   চাউল।
আৱাহনী- অ-উত্তল সংগীত।
 আতোলতোল্- মাটিত পৰিব নিদিয়া।
  আগুহাৰি- বাট আগচি ধৰা।
আঁজোৰ্-চোঁটকৰে মৰা টান।
আউট- ধাতু জালত দি বিশুদ্ধ বা চাফা কৰা।
 আকলুৱা- সকলোৰে পৰা ভুগি আছে।
 আগাৰি- গৰু গাড়ীৰ আগ অংশ।
 আকয়েৰ- ইয়াৰে।
 আইদাগ- দেহত বসন্তৰ ৰোগৰ ফলত হোৱা দাগ।
 আকস্মিকতা নিধি- ব্যয়ত খৰচ কৰাৰ বাবে সঞ্চয়   কৰা ধন।
আখটি- ন্য়ায় নকৰা বা ন্য়ায় নোহোৱা।
 আচাৰবিহীন- সদাচাৰ পৰিহাৰ কৰা।
 আতুৰত পৰ- সংকটত পৰ।
আং- মই।
 আইডিয়েট- ধৰি ল।
 আংখ- তাপ নিদিয়া।
 আগ   ভৰা- আগফালে অধিক বোজাই হোৱা।
 আঁচু-কাঠ্- আঁচুকৰী।
 আখ- কোৰ।
 আজ্ঞপ্তি- নিৰ্দেশ।
আটামিঠা- আঠাৰ দৰে।
 আথানো- চতুৰ্দিশ।
 আদিশক্তি- আদ্য়াশক্তি মহামায়া।
আজাদ- স্বাধীনতা।
 আণ্ড-  অণ্ডকোষ।
 আদিমা- ধৰিত্ৰী।
 আনাট- দুষ্টালি।
 আপোন হুৰে- নিজে নিজে।
 আপোন নামা- নিজৰ ওপৰত ভৰষা কৰা।
 আয়নীয় বিক্ৰিয়া- আয়নীয় প্ৰতিক্ৰিয়া।
আলেখ্-লেখ্- গোপনে ছল চোৱা।
 আশ্বিনেয়- স্বৰ্গৰ বেজ।
 আৰচ্- সিংহাসন।
আলনি- ফঁই।
 আতৰ্ৱ- মলিনী।
 আপত্তিকৰ- আপত্তি কৰিবলগীয়া।
 আলকতৰা- কয়লাৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত   হোৱা ডাঠ ক'লা ৰঙৰ তেল।
 আশ্বিক- ঘোঁৰাৰ গৰাকী।
 আহু- সোনকালে পকি যোৱা এটা   প্ৰজাতিৰ ধান।
 আৰ্জেন্টিনা- দক্ষিণ আমেৰিকা   মহাদেশৰ অন্তৰ্ভুক্ত এখন দেশ।
 আত্মঘাতকাৰী- আত্মহত্য়া কৰা   লোক।
 আদিল- মাছ ধৰিবৰ বাবে ব্য়ৱহাৰ   কৰা এবিধ সঁজুলি।
 আপদ- চোচৰা- নিজে সংকট   মাতি অনা।
 আমৰা- এবিধ ফল।
 আজ্ঞা- নিৰ্দেশ।
 আকস্মিকতাবাদ- হঠাতে সংঘটিত   হোৱা অৱস্থা।
 আইএএছ- ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱা।
আং- খামতি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে দেহত   পৰিধান কৰা উল্কি।
 আগগুৰি নোহোৱা বন- বিশৃংখল   কৰ্ম।
 আকৰা- লাগি থকা।
 আওপুৰণি- অধিক পুৰণা।
 আকল্- চকুৰে মন।
 আউ- ঠাট্টা কৰি কথা কোৱা সময়ত   ব্য়ৱহাৰ কৰা শব্দ।
 আক্ৰমণ কৰ- অপকাৰ কৰাৰ   আকাংক্ষাৰে খেদি ফুৰা কাৰ্য।
 আইজং পৰিমল- এবিধ বৰ্ণসংকৰ শালি   ধান।
 আঁঠু-মূৰ- আঁঠুৰ ঘিলাটোৰ বাহিৰৰ   অংশ।
 আগভাৰ- বিয়াৰ আগতে কইনাৰ ঘৰলৈ   পঠিওৱা আ-অলংকৰা আৰু কাপোৰ কানি।
 আজীৱিকা- ব্য়ৱসায়।
 আদ্কপলীয়া- হতভগীয়া।
 আনুশাসনিক- অধ্য়াদেশ   সংক্ৰামণীয়।
 আভাষ- কথোপকথন।
 আৰ্থ সামাজিক- আৰ্থিক আৰু   সামাজিক দুয়ো নীতি বিজড়িত।
 আলৱেকৰ পালেক- কোনো সম্পৰ্ক   নথকা।
 আহম্ভিৰি- লেপেটা খাই বহা।
 আহাৰান্তে- খাদ্য় খোৱাৰ পিছত।
 আলি-কেঁকুৰি- আলিবাটৰ ভাঁজ।
 আশ্চৰ্যন্বানিত- আচৰিত হোৱা   কাৰ্য।
 আৱেদন-পত্ৰ- দৰ্খাস্ত।
 আলাসত উঠ- চাং আদিত উঠ।
 আষ্ঠিত- প্ৰাপ্ত।
 আজান্- মাছ খোৱা এবিধ চৰাই।
 আঠ্-শাৰী- আঠটা খাৰ গোটাই   প্ৰস্তুত কৰা দৰৱ।
 আচাভুৱা- অতি আচৰিত।
 আকড়াই ধৰা- সাবতি ধৰা।
 আঁ- কৰা- মুখ মেলা।
 আওহ্- পিঠিত ভৰ দি বহ।
 আকুলি- নিৰপেক্ষতাৰ স্থিতিত।
 আইস্য়া- নখ।
 আকাংক্ষিত- যিটো ইচ্ছা কৰা   হৈছে।
 আগ্নেয়গিৰিজ্ঞান- আগ্নেয়গিৰিৰ   ওপৰত বৈজ্ঞানিক অধ্যয়ন।
 আত্মীকৰণ- নিজৰ কৰি লোৱা।
 আনলি- খেলিমেলি।
 আপ্ডাল- ৰক্ষা।
 আঁভজুৱা- ভাঁজ নথকা।
 আয়তী- স্বামী থকা।
 আৰ্গ'মিটাৰ- মানুহৰ মাংসপেশীৰ   শক্তি জোখাৰ বাবে ব্যৱহৃত সঁজুলি।
 আস্বাদন কৰ- সোৱাদ চোৱা।
 আলোচনীয়- আলোচনা কৰিব লগীয়া।
 আপোচযোগ্য়- মিলাব পাৰি।
 আমবাত- কচা পায়খানা।
 আহত্- আঘাতৰ ফলত পোৱা কষ্ট।
 আহ্নিক- দৈনিক।
 আপোনভোলা- সহজ-সৰল।
 আবেদ্য়- আৱেদনীয়।
 আবাদ কৰ্- চহ কৰ।
 আধিক্লিষ্ট- মনোকাল।
 আত্মতত্তোপদেশ-  আত্মাৰ   সঠিক ৰূপৰ ওপৰত পৰামৰ্শ।
 আত্মাভিমানী- অহংকাৰী।
 আদেৰী- আদৰুৱা।
 আনুবীক্ষণিক- যাক অনুবীক্ষণ   যন্ত্ৰৰ দ্বাৰাহে চাব পৰা যায়।
 আবেলি- সন্ধিয়া।
 আমোল-মোল- অতি গোন্ধযুক্ত।
 আলম্- আশ্ৰয়।
  আয়্- উপাৰ্জন কৰা।
 আনি ছি- এদিন।
 আমনি- বিৰক্তি।
 আৰম্ভ- সুত্ৰপাত।
 আলুৱে-কলাপুলিয়ে খান- আলুৱে   পোখাই উঘাল।
 আশ্ৰয়দাতা- আশ্ৰয় দিউতা।
 আয়নীকৰণ- আয়নলৈ সলনি হোৱা   পদ্ধতি।
 আনৰিয়া- সম্পূৰ্ণভাৱে সুস্থ   হোৱা অৱস্থা।
 আথান-বেয়া।
 আঠ্-কুণীয়া- আঠটা চোক থকা।
 আখনিক- খনিকৰ।
 আইটাল- জন্তুৰ গাত থকা পোক।
 আক্ৰুষ্ট- নিন্দিত।
আধিৰথি - কৰ্ণবীৰ।
 আপদকালীন- সংকটৰ সময়ৰ।
 আবুধি- দুৰ্বল।
 আবি-আইতা।
 আধামূলী- আধা দামৰ।
 আপোনা-আপোনি- স্বয়ং।
 আহাৰ মাহত হোৱা- আহাৰুৱা।
আতাফল- আতলচ।
 আণৱিক যুদ্ধ- পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ   কৰা ৰণ।
 আদায় কৰ- শেষ কৰ।
 আকা-বিকা- শুনিবলৈ বেয়া লগা।
 আগালমাতা- আগধৰি কথা কোৱা স্বভাৱৰ।
 আজব্- আচৰিতজনক।
 আদৰীয়া- সীমা।
আনৰ্ত-পুৰ- দ্বাৰকা নগৰ।
 আপ্তবচন- যুক্তি বাক্য়।
 আমিৰী- ৰাজসিক।
আৰ্য- ঋষি সম্বন্ধীয়।
 আলোকপাত- আলোক নিক্ষেপ।
 আস্ফাল্- কোব।
 আদ্য়নাথ- পৰমব্ৰহ্ম।
 আত্লচ্- এবিধ ফল।
 আথেবেতে- অধিক সমাদৰ কৰি।
 আতকুত্- অধিক লোভ কৰা।
আচহুৱা- নিচিনা।
 আতাইতাই- অধিক বেগেৰে।
 আনুপুৰ্বিক- প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে থকা।
আদহ- মাজ।
 আতপ- ৰবিৰ কিৰণ।
 আজ্- হোজা।
 আগদিয়া- বিয়াৰ শেষত কৰা বিশেষ ধৰ্মনুষ্ঠান।
 আঁচনি- নীতি।
 আকৌ- পুনৰাবৃত্তি।
 আঙঠি- আঙুলিত পিন্ধা এবিধ অলংকাৰ।
আটোপে- বলৰ দৰ্পেৰে।
 আদিকৰ্তা- প্ৰথমে নিৰ্মাণ কৰা জন।
 আনন্দ পদ- সুখেৰে ভৰি থকা অৱস্থা।
আবাদী- য'ত কৃষিকাৰ্য কৰা হয়।
 আ-ৰ- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে জেশাহুৱেক   সন্মান কৰি মতা নাম।
 আলু উঠ্- পিৰি উঠ।
 আশ্- আকাংক্ষা।
 আহা- আনন্দ প্ৰকাশ কৰি মতা মাত।
আধাপৰলীয়া- আধা কৰা।
আঘ্ৰায়ক- গন্ধ লোৱা জন।
 আন্ঠুতে- আঠুলৈকে।
 আতপ-বাৰণ- ছাতি।
আপান- মদৰ দোকান।
 আভুকীয়া- ভোক নথকা।
 আয়ুষ্টোধ- দীঘল সময়লৈকে কামনা কৰি যজ্ঞ কৰা।
 আবাং- ভিত্তিহীন।
 আখন- কাল।
 আপ্তি- যোগ্য়তা থকা।
 আভোং- অক্ষত।
ওআলিবাটত চালি ধৰ- ৰেহ-ৰূপ প্ৰকাশ কৰি   দেখুওৱা কাৰ্য।
 আস্তৰ্- কোনো এখন কাপোৰৰ ভিতৰৰ অংশত লগাই দিয়া   কাপোৰ।
 আহুকাল্- বিপদ।
আশক্য়- সাধ্য় নোহোৱা।
 আহাৰ্যাভিনয়- সাজসজ্জা।
 আলোকনতা- ৰঘুমলা।
 আলফা- গ্ৰীক বৰ্ণমালাৰ আদ্য়ক্ষৰ।
 আৰণা-ধৰা- আৰ দিয়া।
 আমঠু কলা পৰ- অবাঞ্চিত কথা শুনি অন্তৰত আগাত   পোৱা।
 আৰণি- কেঁচুলা ল'ৰা-োৱালীৰ মাতৃৰ জ্বৰ হ'লে   গাখীৰ য়কাবলৈ নাপায় খীণোৱা ৰোগ।
আলধৰ- শুশ্রূষা কৰ।
 আলংকাৰিক- অলংকাৰ শাস্ত্ৰজ্ঞ।
 আয়ুষ্মান- আয়ুস্বান।
  আলগ্ কৰ- বেলেগ কৰ।
 আৱৰ্জনা- জাবৰ-জোথৰ।
 আসোঁৱাহ ধৰ- ভূল ধৰ।
 আহাৰ-বিহাৰ- খাদ্য় গ্ৰহণ কৰা আৰু ঘূৰি থকা।
 আলোকজিৎ- পোহৰ জয় কৰা।
আসোঁৱাহ- ভূল।
আস্তে-সুস্থে- লাহে-লাহে।
আহিলা- অতিথি।
আলোৱান- জন্তুৰ নোমৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰিব   পৰা চাদৰ।
আস্ফোট্- যুঁজাৰ সময়ত মালে বাহুত মাৰা   চাপৰ।
আৰাধনীয়- পূজনীয়।
 আনন্দবিহুল- আনন্দত নিজকে ভূল যোৱা।0 
 আপেক্ষিক ঘনত্ব- আপেক্ষিক গুৰুত্ব।
 আয়োটা- গ্ৰীক বৰ্ণমালাৰ ন নম্বৰৰ আখৰটো।
 আৰ্দ্ৰা- নম্বৰৰ নক্ষত্ৰ।
 আৰে- আচৰিত ভয়াৱহক শব্দ।
 আলাভুচ- আচৰিত।
আশা নকৰা- ভাৱি নথকা।
 আসীন- অৱস্থিত।
 আপুতৰ পুত- বহুত বছৰ সন্তান জন্ম নহৈ হঠাতে   সন্তান জন্ম হোৱা।
আমঠু- আমৰ ডিলাৰ ভিতৰত থকা শাহ।
 আম্ৰ- এবিধ ফল।
 আনাৰস- মাঁটিকঠাল।
 আপীল- প্ৰাৰ্থনা বিচাৰি দিয়া পত্ৰ।
 আধাখইল্লা- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
 আদান- গ্ৰহণ কৰা।
 আদৰোঁতা- আদৰি লোৱা।
আদিগন্ত- দিগন্ত লৈকে।
 আনন্দদায়তক- ৰং লগাই দিয়া।
 আপাততঃ- বৰ্তমান।
আমথালী ল- বিধৱা হ।
 আৰু-বেলিকৈ- আহি থকা বছৰত।
 আলান্ধুৱা- মলিন।
 আৰাতি- বৈৰী।
 আলোকিত- উজ্জ্বল।
 আহোম- অসমত বাস কৰা ডাঙৰ টাই জনগোষ্ঠীৰ   অন্তৰ্ভুক্ত সকলোতকৈ ডাঙৰ জনগোষ্ঠী।
 আলাপনীয়- কথোপকথনৰ উপযোগী।
আৰ্যবৃত্ত- সৎ চৰিত্ৰৰ।
 আলক্ষণী- কুলক্ষণী।
 আলোগ-আলোগ- আনন্দোল্লাস কৰা।
আসোৱাদ্- জ্য়োতি নথকা।
 আসুৰ- অসুৰৰ।
 আহুদি খুওৱা- যিকোনো প্ৰকাৰে মানুহক নিজৰ মতলৈ   অনা।
 আৱেদক- প্ৰাৰ্থক।
 আশয় দে- লাই দে।
 আয়া- দেউৰী সমাজৰ বোৱাৰী।
 আমি- মই শব্দটোৰ বহুবচন।
আপাদিত- সম্পাদিত।
 আনন্দিত্- ৰং পোৱা।
 আদৰ্শনীয়- আৰ্হি হিচাপে ল'বৰ উপযোগী।
আনন্দ-বৰ্ধন- আনন্দ বাঢ়ি যোৱা।
 আপতিত- হঠাতে সংঘতিত হোৱা।
 আবিষ্কাৰ- উলিওৱা।
 আৰকা- বিশেষ ফটিকা।
 আগলে-আলগে- ভিতৰতক নোযোৱাকৈ।
আলোকচটা- কথা চহকী।
আলেজাবৰা- অজ্ঞ।
আৰাংপা- দুৱৰী।
 আয়ুৰ্বেদিক- আয়ুৰ্বেদ সম্পৰ্কীয়।
 আৰোহণ- ওপৰলৈ উঠা।
আলৈ-বিলৈ- দুখ-কষ্ট।
 আইলৈ যিহাট বাইলৈও সেইহাট- সমানে দিয়া   গুৰুত্ব।
 আছু- সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা।
 আত্খ্য়ান- অৰ্ধ।
 আদানী- দান নথকা।
আনামাতা- অনিমন্ত্ৰিত।
আপোন্- নিজ।
আয়'ডিক এছি- বিক্ৰিয়াৰ ঘটক হিচাপে কাম কৰা।
 আৰি-কাটি- কুলী গুটোৱা ঠিকাদাৰ।
 আলসিয়ামী- এলাহ।
আশংকা- সন্দেহ।
 আৰামী- আৰামযপুক্ত।
 আলঝেইমাৰ- স্মৃতি-বিব্ৰম।
 আৰ্বান- মাৰ মহিলাই হহাতত পিন্ধা গহনা।
আপোনালোক- আপুনি শব্দটোৰ বহুবচন।
আনুগত্য়- অনুহগতৰ ভাৱ।
আদা বেপাৰী- আদা বিক্ৰী কৰা বেপাৰী।
 আচ্ছাদিত- ঢাকি ৰখা।
 আদ্য়ঋতু- প্ৰথম কন্য়াকাল হোৱা।
আন্ধুৱাল- টকুৱে ধুৱা-ধুৱা দেখা।
 আমুৱা- হেঁপাহ পলুৱা।
 আলনি- সঠুিকমত জোখ নোহোৱা।
 আঢ়া- আজ্ঞা।
আনন্দধাম- স্বৰ্গ।
 আববা- দেউতা।
 আদৰুৱা- অতি আদৰৰ।
আন্তৰ্- দূৰৰ।
 আবন্টন- ভাগ কৰা কাৰ্য।
 আমাম- সিজাই নোথোৱা চাউল।
আৰ্মেনিয়া- ইউৰোপ মহাদেশৰ অন্তৰ্গত এখন   দেশ।
 আলৈ- দুৰ্গতি।
 আলগতীয়া- বেলেগ নোহোৱা।
 আহাৰ্- খাদ্য়।
 আমনা- ৰঙা ৰঙৰ এক প্ৰজাতিৰ ধান।
 আপামৰ- উচ্চ-নীচ সকলোকে সাঙুৰি লোৱা।
 আয়াসী- পৰিশ্ৰমকাৰী।
আলান্- কাণ বা ডিঙিত ওলোমাই দিয়া দৰব।
 আহিন্- এটা মাহ।
 আৰ্দ্ৰ- পানীৰে তিতা।
আনৃণ্য- ঋণ পৰিশোধ কৰা।
 আদৰণীয়- স্নামৰ যোগ্য়।
 আচাড়- আহাৰ মাহ।
 আতা-পুৰূষ- মহাপূৰুষসকলে সত্ৰৰ মান্য়লোকক মতা   নাম।
  আমাৰি- পানীৰ মৃ্ত্য়ু নোহোৱা এবিধ   বৃহৎ গছ।
আৰাধিত- পূজিত
আলাগা- প্ৰয়োজনত যিমান লাগে তাতকৈ অধিক   থকা।
আৱেদিত- বিজ্ঞাপিত।
আলৈ-আথৈ- আশ্ৰয় নথকা বা আশ্ৰয় নিদিয়া।
আৰ্থিক ক্ষেত্ৰাধিকাৰ- আৰ্থিক অঞ্চল।
 আমলখী- এবিধ টেঙা ফল।
 আজু-আইতা।
 আখুবাহণ- গনেশ।
 আজলা- চালাক-চতুৰ নোহোৱা।
 আকুত- মনোকামনা
 আঁউজ- গাৰুত আঁউজা।
আই- শৰীৰত হোৱা এবিধ ৰোগ।
 আওটা- খাৰ দি ৰন্ধা তৰকাৰী।
 আকপিল- ঈষৎ কপিলবৰ্ণ।
আঁঠু- তপিনা আৰু হাড়ৰ মাজৰ জোৰা।
 আখৈয়া- আখৈৰ দৰে।
 আগাৰ- ঘৰ।
 আচৰণবাদ-  মনোবিজ্ঞানৰ এটা ধাৰা য'ত   পৰীক্ষামূলক আৰু নৈৰ্ব্যক্তিক নিৰীক্ষণ পদ্ধতিবোৰ কেন্দ্ৰীভূত কৰা হয়।
 আঞ্জাম্- প্ৰস্তুতি।
 আটা- ঘেঁহুৰ গুড়ি।
 আত্মপুজা- কেৱল নিজৰ কথা ভৱা।
আদৰ- অলপ দৰ।
 আন   আন- অন্য়ান্য়।
 আত্মনিৱিষ্ট-নিজৰ চিন্তাত গভীৰ হৈ থকা।
আনন্ত্য়- অসীমলৈ বিস্তৃত।
 আবৰা- অঁকৰা।
 আমোদপ্ৰিয়- ধেমেলীয়া স্বভাৱৰ।
 আৰা- গাড়ীৰ চকাৰ ধুৰা।
 আলোক সজ্জা- কোনো এক উৎসৱত চাকি জ্বলাই মণ্ডপ   জিলিকাই ৰখা।
 আৱে-বাৱে- এই সময়ত।
 আলাই-বালাই- সংকট।
আয়'ডিন- এবিধ মৌল।
 আবৰ্- কাৰো বশ নোহোৱা।
 আন্দাজ- কথক নৃত্য়ৰল এটা ভংগিমা।
আদাই- আইতা।
 আদাবৰীয়া সন্দিকৈ- আদবাৰীত বাস কৰা সাতঘৰীয়া   আহোমৰ এটা বংশ।
 আন্ধা- দুটা চকুৰে দেখা নোপোৱা লোক।
 আবৰু- সন্মান।
 আপা- পিতৃ।
 আণকলি- পুৰঠ নোহোৱা আম।
 আয়াৰলেণ্ড- ইউৰোপ মহাদেশৰ অন্তৰ্ভুক্ত এখন   দেশ।
আপুৰুগীয়া- দুৰ্লভ।
 আদৰণ- অভ্য়ৰ্থনা।
 আত্মগুণ- চৈধ্যটা গুণ।
আছাৰ্ মাৰ্- বলেৰে দূৰলৈ পঠিয়াই দিয়া।
 আতাল- বৰ-চাং।
 আগলি- নাওঁখেলৰ আগফালে থকা খেলুৱৈ।
 আগম- কথা।
 আগষ্ট- এটা ইংৰাজী মাহ।
 আঠাইশ- মৃত্য়ুৰ পিছত পাপীজনক শাস্তি দিয়া  খন স্থান।
 আদেশী- উপদেশক।
আনজ- কৃষি।
  আৱহমান- ক্ৰমাগত।
 আতিশয্য- বহুত।
আদিম- আদ্য়।
 আপদৰ মাত- সংকটৰ সময়ত মাত বন্ধুত্ব হোৱা।
 আবিয়ৈ- বিয়া নমকৰা।
 আৰকাল- হা-হুতাহ।
 আৰ্যব্ৰত- আৰ্যৰ কৰ্তব্য়।
আয়তন্- প্ৰস্থ।
আলগা- নলগা।
আহ্- দুখ বুজোৱা মাত।
 আৰতি- সন্ধ্যা-সেৱা।
 আবাদী-মাটি- কৃষিৰ বাবে যি মাটি উপযোগী।
আদিকলা- জীৱদেহৰ মৌলিক কোষ।
 আতাৰ-পাতাৰ- প্ৰস্বাৱ-পায়খানা আদি কৰা কাৰ্য।
আগীয়াঠুঁটি- ঠোঁটৰ নিচিনা আগলৈ ঠেক।
আঁচো- ভূজন কৰাৰ শেষত মুখ ধোৱা।
 আবোল-তাবোল- প্ৰলাপ।
আকাশ পথ- শূন্য়পথ।
আগাত- নষ্ট।
আজল্মঠ- জনাৰ পিছতো নজনাৰ দৰে ভাওঁ জুৰি   থকা।
 আতুৰ্-বিতুৰ্- আতুৰত পৰি বিতুৰ হোৱা।
 আখণ্ডল- দেৱৰাজ ইন্দ্ৰৰ এটা নাম।
আঁচু- কাপোৰৰ আঁচল।
 আঠালি- কুমাৰে মাটিৰ চৰু।
 আদ্-খনীয়া- আধা ভাগ থকা।
 আদিমতা- প্ৰাচীনত্ব।
 আনন্দী- আনন্দিত। 
 আবাস- আৱাস।
 আয়কৰ গাণনিক- আয়কৰ বিভাগৰ হিচাপৰক্ষক।
আল্-পৈচান- লগুৱালি।
 আৰক্তিম- ঈষৎ ৰঙাৰঙৰ।
 আল্না- খুৰা লগোৱা কাঁপোৰৰ ডাৰ।
আপ্দাহ্- দায়।
 আদিত্য়কমল- ৰঙা ৰঙৰ পদুমফুল।
 আপৰহ্- শৰীৰত বিহ্-ফুহা আদি ওলোৱা।
 আচমনীয়- আচমন কৰাৰ উপযোগী।
 আকৃষ্ট- টানি অনা।
 আগে- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে ভৰিৰ দ্বাৰা মৰা   ধানৰ মুঠি।
 আইত্খেইনা- আদখনীয়া।
আঁচোৰ- জোঙা বস্তুৱে শৰীৰৰত আঘত কৰা।
 আগিয়াচিত- এবিধ মূল্য়ৱান বনৌষধি।
 আওহাতে- বাওণহাতেৰে।
আকৃতিবিশিষ্ট- গঢযুক্ত।
 আচাৰ- অনুষ্ঠান- প্ৰথা।
 আত্মগোপন- নিজকে লুকুৱাই ৰখা কাৰ্য।
 আৰনাম- কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলে পৰিধান কৰা   ৰূপ আৰু পিতলৰ আঙঠি।
 আলোৱা- আৰৈ।
আবেশ্- আৱেস।
আৰকাতি- ঢুলীয়াই দেখুওৱা এক প্ৰকাৰৰ খৰ।
আলম্-বিল্ম- গহৰি।
আস্থান- অৱস্থিতি।
আভংগ- নৃত্য প্ৰদৰ্শনত, এখন ভৰিৰ ওজন আৰু   আনখন ভৰিত অলস স্থিতি লোৱাটো ভঙা বুলি কোৱা হয়
আৰদলী- ডাঙৰ বিষয়াসকলৰ লগত থকা লগুৱা।
 আনালী- আশ্ৰয় নথকা বা আশ্ৰয় নিদিয়া।
 আত্ৰেণী- আত্ৰাণি।
 আধামূলীয়াকৈ- কিনি দামতকৈ কম দামত।
 আয়তন কোণ- যি কোণত অন্য় কোনো কোণ বা পোহৰৰৰ   ৰশ্মি আপতিত হয়।
 আবো- আবু।
 আশ্বস্ত- সান্ত্বনা পোৱা।
আস্থা- শ্ৰদ্ধা।
 আগ্নেয় প্ৰস্তৰ- আগ্নেয়গিৰি পৰা গলিত অৱস্থাত   ওলোৱা গোট মৰা শিল।
আচাৰবেদী- আৰ্যৱৰ্তৰ এটা নাম।
 আজোে- ই সম্বন্ধ বুজোৱা শব্দৰ আগত থাকে।
 আদি টান গাম- অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এটা স্বল্পজ্ঞাত   জনগোষ্ঠী।
  আগুৱা- আগবাঢি় যা।
 আকল্প- কল্পন।
 আঁঠুৰ মাজত মূৰ সোমা- অসলবাৱে কৰ্ম কৰা।
 আক্ল- শুভ কাৰ্যৰ বাবে নিজে বৈ ওলোৱা কাপোৰ।
আজীৱ্য়- সহায়।
 আজাৰ্- বেদনা।
 আদ্-বয়স্- আদা বয়স্।
আন্হ- কাম।
 আণৰ চগাপোক- আম গছৰ ফুল।
 আৰক্ষণ- অধিকাৰ।
 আশ্ৰয়প্ৰাৰ্থী- ভূলতে বিচাৰে।
আহিতুণ্ডিত- সৰ্পবিদ্য়াত পাৰ্গত।
 আপ্তদূতী-  প্ৰিয় স্বৰ্গদূত।
 আলৌ- আপচু- ঘিণ বুজোৱা মাত বা শব্দ।
য়তলোচন- বহল চকু।
 আমনা বাও- এবিধ বাও ধান।
আৰকাটি- ওজা ঢুলীয়াই ঢুল বজোৱা এটা কৌশল।
 আলিয়্য়া- পানীৰ কলহ ৰাখিবৰ বাবে ব্য়ৱহাৰ কৰা   মাটিৰে সজা সোঁমাজত ঘূৰণীয়া গাঁত থকা টুঁলসদৃশ যতন।
 আশ্ৰয় শিৱিৰ- আশ্ৰয় ল'বৰ বাবে অস্থায়ী   ব্য়ৱস্থা।
 আ্য়াবষ্ট্ৰাকশ্বনিজম- ধ্য়ান-ধাৰণাই প্ৰাধান্য়   লাভ কৰা।
 আপোহমাৰ্গ- কাৰ্যৰপৰা কাৰণৰ পৰম্পৰাগত অনুমান।
 আনুবংশিক বিজ্ঞান- সদৃশ বা বিসদৃশ দুটা জীৱৰ   বংশগতি সম্পৰ্কে পঢ়া বিজ্ঞানৰ শাখা।
 আবিষ্ট বিক্ৰিয়া- বাহ্য় কাৰকৰ ফলত সংঘটিত হোৱা   বিক্ৰিয়া।
আয়ুসত চাউল থকা- মৰিবৰ নোহোৱা।
 আলুগুটি- বছেৰেকীয়া খেতিত হোৱা লতা চাণেকীয়া   গছৰ ঘূৰণীয়া আ়্জা খুৱা মূল।
 আস্পতাল- চিকিৎসালয়।
আৰম্ভণি মজুত সামগ্ৰী- যোৱা বিত্তীয় বছৰৰ   শেষত বেচিব নোৱাৰা বস্তুৰ পৰিমাণ।
 আলফানিউমাৰিক- ৱৰোমান আথৰ আৰু দখমিক সংখ্যা   দুয়োটা উভয়েই কৰা।
 আৱাদ- আবাদ।
 আস্ত্ত- বিস্তৃত।
 আপোন্-পেটালি- আপোন-পৰ স্বভাৱৰ।
 আয়   কৰ- ব্য়ক্তি বা সংস্থাৰ আয়ৰ ওপৰত আৰোপিত শুল্ক।
 আৰনাম কেথে- কাৰ্বিসকলে উপাসনা কৰা   এজন দেৱতা।
আলপকা- এটা প্ৰজাতিৰ ছাগলী।
 আৱল্য়- আবল্য়।
 আহাৰ্য- অভিনয় কৰিবৰ বাবে কৰা মঞ্চত অলংকৰণ   আৰু ভাৱৰীয়া সকলে পিন্ধা- কাপোৰ।
আপোন-পেটা- নিজৰ পেটলৈ চিন্তা কৰা।
 আণৰণ- মৃত্য়ুৰ সময়লৈকে।
আৰথ্ৰাইটিছ- দেহৰ গাঁতিবোৰ উফন্দি উঠা এটা   অৱস্থা।
 আল্জিভা- লজিভাৰ গোৰালি অংশ।
 আৱৰ্তন- ঘুৰি থকা কাৰ্য।
 আহুকলীয়া- বিপদযুক্ত।
 আৰকাটি- নৈ, সাগৰ আদিত জাহাজ চলাওতে কোনো বিপদ   নঘটোৱাকৈ পথ দেখুওৱা চৰ্দাৰ।
আৱদ্ধ স্থানাতংক- গুহা।
 আয়ৰক- আয়ক।
 আম   মোক্তাবনামা- প্ৰতিনিধি যুক্তিৰ দলিল।
আহঙীয়া- মৰমিয়াল।
 আবতৰীয়া- অনপযুক্ত সময়ত হোৱা।
 আয়-ব্য়য়ক- বাজেট।
 আলগীয়া- চুব নোৱাৰা হ।
 আহাৰ তালিকা- খাদ্য়ৰ তালিকা।
আত্মপৰায়ণ- নিজৰ কথা ভৱা লোক।
আমোলা- চৰকাৰী কৰ্মচাৰী।
আলোচনাচক্ৰ- কোনো বিষয়ৰ সামূভিমভাৱে কৰা   আলোচনা।
 আসমুদ্ৰ পৰ্যন্ত- সাগৰলৈকে।
 আৰাৱ- চিঞৰ।
আবাহন্- নিমন্ত্ৰণ।
 আ   কাললৈ- ভৱিষ্যতলৈ।
 আথান- গুপ্তাংগ।
 আড়ম্বৰ- জাকজমক।
 আগোৱাল্- আগেলি।
 আগালমাকা- গাৰো জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ মাজত চলি   থকা এক কষিভিত্তিক অনুষ্ঠান।
 আত্মমৰ্যাদা- আত্মসন্মান।
আধিয়াৰ্- উৎপন্নৰ আধা দিবৰ কাৰণে মাটি খোৱা   মানুহ।
 আত্মকথা- নিজৰ বিষয়ে কোৱা কথা।
 আদিভূতা- মা দুৰ্গাৰ এটা নাম।
আনয়- উপনয়ন।
 আপাদভস্তক- মূৰৰ পৰা ভৰিলৈকে।
 আম্শূল- বিন্ধনি।
 আয়কৰ নিৰ্ধাৰণ- আয়কৰ মূল্য়ায়ন।
 আলেকুম- আপোনাৰ ওচৰত খোদাৰ দয়া বৰষক।
 আলোড়ন- সঞ্চালন।
 আহীৰ- গোৱাল।
আম্পায়ৰ- ক্ৰিকেট খেলত নিয়ম অনুসৰি খেলখন   পৰিচালনা কৰা লোক।
 আলি- পথাৰত পানী ৰাখিবৰ বাবে বন্ধা ঢাপ।
 আস্তীৰ্ণ- বিস্তৃৰ্ণ।
আনা-লেখা- অনা-লিয়া।
 আগাভেৱা- আগৰ পৰা পিচলৈ আৰু পিচৰ পৰা আগলৈ   যোৱা।
 আধুনিকতাবাদ- সাহিত্য় সনালোচনাৰ বিশেষ মতবাদ।
 আফলা ভাগ- বেগেৰে পানী ওপুৰলৈ উঠি অহা।
 আজান- মুছলমান লোকসকলক মছজিদলৈ নামাজ পঢ়িবৰ   বাবে উচ্চস্বৰৰে জনোৱা আহ্বান।
আতাংগৰীয়া- দুৰ্বল।
আগেত- আগলৈ যা।
আখতাম- বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে পিন্ধা   বিশেষ আঙঠি।
আচন্দ্ৰাই- দুৰ্বলতাৰ কাৰণে হোৱা   মূৰ-ঘূৰণি।
আঠ্-পৰীয়া- দিন আৰু ৰাতিৰ আঠ ভাগৰ এভাগ   দেৱালয়ত খটা মানুহ।
আধাৰ্-কটীয়া- খাব নোপোৱা কাৰণে ডাঙৰ হ'ব   নোৱাৰা।
 আথাও- ককাৰ দেউতাক।
 আধা-পোৰা- সমানে এভাগ দগ্ধ কৰা।
 আদ্-খৰিীয়া- অলপ খাৰ দি ৰন্ধা তৰকাৰী।
 আপ-দেও- বোপাই।
 আয়ুষ্মান যোগ- ৰাশিচক্ৰৰ তৃতীয় নক্ষত্ৰ।
আনু- দেউৰী জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে জেঠেৰিয়েকক   সন্মান কৰি মতা নাম।
 আজ্ঞা-চক্ৰ- ভাৰতীয় তন্ত্ৰশাস্ত্ৰমতে দেহৰ   ভিতৰুৱা নম্বৰৰ চক্ৰ।
 আচল্- প্ৰকৃত।
আঁকোতা- আঁক।
 আঁতুিলি- ওকালি।
 আওনগা- নগা জাতিৰ বিশেষ ঠাল।
 আকৰ্ষণ- টনা।
 আংগিকাভিনয়- দেহৰ বিভিন্ন অংগ ব্য়ৱহাৰ কৰি   অভিনয় কৰা।
 আকাণ্ডেলী- নগৰ-নাগতি হোৱা।
 আগাৰ্- আটাইতকৈ বেছি হ।
আজলালি- আজলাৰ স্বভাৱ।
 আতেৰ-মোড়- মণিবন্ধ।
 আধা খেচৰা- পৈণত নোহোৱা।
আপোচ- আলাপ-আলোচনাৰে মিট্মাট্ কৰা।
 আডিনতা- উচ্চ পৰিমাণৰ আয়ডিন সমৃদ্ধ   খাদ্য খোৱাৰ ফলত বিষক্ৰিয়া।
 আৰ্ক'গ্ৰাফ- আধা ধেনুভিৰীয়া আকাৰৰ নক্সা   আকিবলৈ ব্য়ৱহৃত এটা সঁজুলি।
 আৱহ-সংগীত- অভিনয়ৰ লগত জড়িত কিন্তু দৰ্শকসকলে   দেখা নোপোৱাকৈ বজোৱা সংগীত।
 আস্তীন- চোলাৰ হাত।
 আহলে-বহলে- দীঘে-প্ৰস্থই আটটুৰূপে।
 আলাগ- এঘৰীয়া।
আসাদন- কোনো কামৰ বাবাে সামগ্ৰী সংগ্ৰহ   কৰা।
 আনমনা্- অমনোযোগী।
 আদি-বাৰভূঞা- এক বাৰভূঋা গোষ্ঠী।
আদ্-কপালী- মাথাৰ এফালে হোৱা বিষ।
 আনি- চেমা জনগোষ্ঠীৰ মাজত বিয়াৰ আগত উদযাপন   কৰা এক উৎসৱ।
 আবাদীকৰণ- চাহ নোহোৱা মাটিত কৃষিকাৰ্য কৰা।
 আয়ত- দীঘল, বহল।
 আৰ্ছেনাইড- আৰ্ছেনিকৰ যৌগ।
 আলীন- ব্য়াপ্ত।
 আশীবিষ- সাপৰ দাঁতৰ বিষ।
আৰ্ঘা- মা দুৰ্গাৰ এটা নাম।
 আমোদ কৰ- আপোদ প্ৰমোদৰ কাৰণে আদায় দিবলগীয়া   কৰ।
 আপৌদৌ- শহুৰেক।
আত্মঘাতী- নিজকে বধ কৰা।
 আচ্কা ৰাতি- দোকমোকালি।
 আখোট- আখৰোট।
 আঠা লগা- আঠা দি।
 আত্মাৰাম- যোনে নিজৰ গুণৰ পৰা আনন্দ উপভোগ   কৰে।
আন্ধস- ভাতৰ মাড়।
আৰতদাৰ- আৰত লৈ বস্তু ৰিনি দিওঁতা।
আল্- পক্ষীৰ ঠেঙৰ কাইট্।
আৰ্যেতৰ- আৰ্যভিন্ন অন্য়।
আবান্ধা- মুৰ্খ।
আহ্- আগমন কৰ।
 আফটাৰ শ্বেভ- দাঢ়ি কটাৰ পিছত মুখম্ণলগত নিমজ   কৰি ৰাখিবৰ সনা এটা লোচন।
 আমধুম- ধুমধামকৈ।
 আমোলন-ফুল- ৰঙা ৰঙৰ এূিধ পুল।
 আলাবাদু- অপাত্ৰ।
আশুলিপিকাৰ- সংকেত লিপিৰে লিখিব জনা লোক।
আহিনীয়া- আহিনত হোৱা।
আৰোৱান্- ৰজা-মন্ত্ৰীক আঁৰ দিয়া ছত্ৰ।4
আমন্-জিমন্কৈ- বিমৰ্ষ হৈ।
আৰোপ্- লগাই দি।
আলোচ্য়- আলোচনা কৰিব লগীয়া।
 আহাৰ-ব্য়ৱহাৰ- সংসৰ্গ।
 আৰত- কোনো মহাজনক বস্তু দিয়াৰ বাবে লোৱা   মাচুল।
 আনন্দলক্ষ্মী- আনন্দৰ আদাৰস্বৰূপ দেৱী   লক্ষ্মী।
 আদিমনিবাসী- কোনো দেশৰ পূৰণি বাসিন্দা।
আপদ-বিপদ- সংকট।
আবাসিক- আৱাসিক।
আশ্ৰয়- নিৰাপত্তা।
 আয়তক্ষেত্ৰ- চাৰিটা সমকোণ আৰু মুখামুখি দুটা   সমান বাহু থকা।
 আন্ধাৰ-মুন্ধাৰ- আন্ধাৰ হৈ থকা।
আত্মকৃত- নিজে কৰা।
 আগনি খাৰণী- প্ৰথমে খাৰুৱা চোকা খাৰণী।
 আজীৱ- জৈন ভিক্ষু।
 আনন্দ সুত্ৰ- মনোবিজ্ঞানে নিশ্চিত কৰা মনৰ এক   বিক্ৰিয়া।
 আৰে- গীতৰ প্ৰসাৰণৰ বাবে আৰম্ভণিত ব্য়ৱহাৰ   হোৱা শব্দ।
আৱৰ্তন- নিজ অক্ষৰ ওপৰত প্ৰত্য়েক দিনেই   পৃথিৱীয়ে এপাক ঘুৰা।
আতলাচ- গ্ৰীক উপাখ্যানৰ এক অতিকায় দৈত্য়।
আনন্দময় কোষ- পঞ্চকোষৰ ভিতৰত পঞ্চম কোষ।
আমোল- কোনো ৰজাই শাসনকাৰ্য চলোৱা সময়।
আলামত- উদাহৰণ।
আস্তৰণ- শয্যাৰ ওপৰত পাৰি দিয়া চাদৰ।
 আয়োজন্- যা-যোগাৰ কৰা।
 আপ্লাৱন্- ঢল।
 আৰ্জী- নিৱেদন পত্ৰ।
 আল্খেল্লা- হলৌচোলা।
আস্ত-ব্য়স্ত- অধিক ব্য়স্ত হৈ থকা।
আম দেদেৰা- আমৰ আঠা শৰীৰত লাগি ধৰা।
আৰ্যা- পাৰ্বতী।
আষাঢ়-তিনি নম্বৰৰ মাহ।
আহাচেদি- আশা ছেদ হোৱা তিৰোতা।
আমিষভোজী- মাছ-মাসং খোৱা লোক।
 আদ্দাই- গাত উৰি লোৱা চাদৰ।
 আতৰ্- সুবাস।
 আজলঠালি- জানিও নজনাৰ দৰে কৰা ব্য়ৱহাৰ।
 আঘোণ্- অষ্টম মাহ।
 আখৰে-আখৰে- সম্পূৰ্ণৰূপে।
 আঁকৰা- স্পষ্টকৈ মাতিব নোৱাৰা।
আপাতমধুৰ- যিটো প্ৰথমতে ভাল যেন বোধ হয়।
 আৰোপ- লগাই দিয়া কাৰ্য।
 আৱশ্য়ক- প্ৰয়োজন।
আমৰলীয়া- ৰঙচঙীয়া।
 আৰ্ তাৰ্- এইজনৰ সেইজন।
 আল- হাল।
 আস্ৰপ- ৰাক্ষহ।
 আধা-খুন্দা- ভালকৈ গুড়ি নকৰা।
 আপ্ৰাণ- প্ৰাণটাকি কৰা।
 আল্ধৰা- গোঁসাই বা ভকতৰ পৰিচালক।
আৰাধ্- উপাস।
 আবাল-বৃদ্ধ- ল'ৰাৰ পৰা বুঢ়ালৈকে।
 আৱৰ্তভৱন- বিষয়া বা অন্য় কোনো মন্ত্ৰী, সাংসদে   চৰকাৰী কামত কোনো ঠাইলৈ যাওঁতে থকা ওখ খাপৰ অস্থায়ী নিবাস।
 আণ্ডাৰ গ্ৰাওণ্ড ভূমি- কম খৰছত বনোৱা   চলচ্চিত্ৰ।
 আন্কেছে- অনশন।
 আবেধ্য়- ছিদ্ৰকৰণীয়।
 আৰৈমুৰীয়া- ভালদৰে নিসিজা ধানৰ পৰা কৰা।
 আলোড়িত- লৰোৱা।
 আপ্লাৱিত- বাঢ়নী পানীৰ দ্বাৰা তল যোৱা।
আথানী-আবানী- অবলম্বন নোহোৱা।
 আনন্দ-সাগৰ- সাগৰৰ পানীৰ নিচিনা আনন্দ পোৱা।
 আতৰণ- বিপদ।
আগকথা- সন্তান প্ৰসৱৰ প্ৰাক্ লক্ষণ।
 আঁচুকৰী- এবিধ গছ।
 আওবাৰ্- অশুভ বাৰ।
 আইটে কলা- আঠিয়া কল।
 আঠে-পখে- আঠ দিন বা পোন্ধ দিনৰ মূৰত মাজে   মাজে।
 আদি বাসী- প্ৰথম নিবাসী।
 আনন্দময়- সন্তোষময়।
আপ্য়ান- তৃপ্তি।
 আধি-দৈৱিক- দেৱতাৰ পৰা হোৱা।
 আমন্ জিমন্- মন মাৰি থকা।
 আলাসত চাং পতা- অনেক কল্পনা কৰা।
 আম্নায়- বেদ।
 আপদ-কাল- বিপদৰ সময়।
 আবেদন্- জনোৱা কাৰ্য।
 আৰএনএ- জীৱকোষত থকা এবিধ উপাদান।
 আলিংগন- চেনেহত সাবতি ধৰা।
 আদি-ৰস্- তিৰোতা-মতাৰ প্ৰীতি।
আক্ৰোহ্ চাৰ্- মনত লাগি থকা খঙৰ বাবে   প্ৰতিশোধ লোৱা।
 আগুৱান- আগুৱাই যোৱা।
 আঠানীয়া বাটি- মজলীয়াৰ নিচিনা বাটি।
আদৰ দৰা- ইতিপূৰ্বে বিবাহিত দৰা।
 আপঁইতা- কুমলীয়া।
 আবৃত্তি- অভ্য়াস।
 আয়ুৰ্বিজ্ঞান- বেমাৰৰ কাৰণে নিৰ্ণয় আৰু   চিকিৎসা বিজ্ঞান।
 আলাৱা- আৰৈ।
 আশ্বলায়ন- বেদ-স্মৃতি প্ৰণেতা এজন ঋষি।
 আত্মাময়- আত্মাস্বৰূপ।
আধিখোৱা- আধি হিচাপে মাটি লৈ খেতি কৰা।
 আফৰ- সোণাৰিৰ শালৰ বাতিৰ মুখৰ চুঙা।
 আমমোকতাৰনামা- অধিকাৰ পাবলৈ হুকুম-পত্ৰ।
আলগ-নিলগ- আতৰা আতৰি।
 আশীষ- আশীৰ্বাদ।
 আমৰ কেৰোণপোক- আমৰ ভিতৰৰ কোমল শাহ খাই অনিষ্ট   কৰা এটা কীট।
 আথানি- থাকিবৰ বাবে ঠাই নথকা।
 আঠো পৰে- গোটেই দিন।
আদ-ধাতুৱা- দুই বা তাতকৈ অধিক ধাতু মিহলি   থকা। 
আনন্দ লহৰী- বাওঁল সংগীতৰ লগত খাপ খাই থকা   এবিধ একতাঁৰা বাদ্য়যন্ত্ৰ।
আৰূঢ়- উঠা।
 আৱৰ্তকাল- ধুমকেতুৱা সূৰ্যত এবাৰ প্ৰদক্ষিণ   কৰোঁতে লগা গড় সময়।
 আহাৰ পৰিৱেশক স্থাপনা- যোগনীয় স্থাপনা।
আম্বাহিক- দৈনিক।
 আন্ধি-কণা- স্পষ্টকৈ দেখা নোপোৱা।
 আদিকাৰণ- প্ৰথম কাৰণ।
 আঠাইশ- আঠাইশ টা ভাল বা বেয়া দিন।
 আক্ৰোহী- আসা এৰিব নোৱাৰা।
 আঁঠু কাঢ়ি বহ- দুয়োটা আঁঠু কোচাই উপৱেশন কৰি   বহ।
 আইটি-বাইটি বুলি ফুৰা-  হলি-গলিকৈ- ফুৰা।
 আজ্য়- ঘিউ।
 আদিভিৎ- দেৱৰাজ ইন্দ্ৰৰ এটা নাম।
 আন- অন্ন।
আদি ৰাম- অৰুণাল প্ৰদেশৰ এটা স্বল্পজাত   জনগোষ্ঠী।
 আচাটবিচাট্- ছটফটাই থকা।
 আঠাৱন- পঞ্চাশৰ লগত আঠ যোগ হোৱা।
 আদ্খান্- অৰ্ধ অংশ।
 আচম্বিত- আগতে বুজি নোপোৱাকৈ হোৱা।
 আক্ৰান্তি- বৰকৈ মৰম-চেনেহ ওপজা।
 আগাগুইৰা- সমান নোহোৱা।
আদি্-মানুহ- মূল মানুহ।
আগা চাহাব- আফগানসকলক সন্মানসুচকভাৱে কৰা   সম্বোধন।
 আঁক- অংকণ কৰ।
 আইটি- মৰমেৰে মতকাত ভাল লোকৰ ছোৱালীক বুজোৱা   মাত।
 আলাপ্- কথোপকথন।
 আৰু তেওঁজ-বেলি- যোৱা বছৰ।
 আবাং- অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মন্ত্ৰ সাহিত্য়য।
আলেফ্- অংকত দিয়া চিন।
 আসুৰিক চিকিৎসা- জৰা-ফুকা কৰা।
 আনো- দীপ্তি।
আপিন্তা- পুৰঠ নোহোৱা।
 আৰ্- ওলমাই থ।
 আলা চাউল- আৰৈ চাউল।
 আশাদীপা- আশাৰ পোহৰ।
 আিআৰআৰআই- আন্তৰ্জাতিক ধান গৱেষণা   প্ৰতিষ্ঠান। 
 আকলন্- মনিব পৰা শক্তি।
 আগলুৱা- আগ লুৱা।
আছাৰ- উজুটি।
 আচাৰ্য- শিাগুৰু।
 আদাকৰি- লআদাৰ দৰে গোন্ধ ওলোৱা এবিধ উদ্ভিদ।
আপুনি- ডাঙৰ লোকক সন্মান কৰি মতা সম্বোধন।
 আমৈলতা- শগুণীলতা।
 আয়ুষ্কৰ- আয়ুসবৰ্ধক।
 আৰি- হাৰিলে কোনো বলস্তু দিম বুলি কৰা   প্ৰতিজ্ঞা।
 আলে-জালে- মন দি কাম নকৰা।
আসৈ- অসত্য়।
আগ্ৰহান্বিত- আগ্ৰহসম্পন্ন।
আকুল্- বিবশ।
আঁকোচা- নিলাজ।
আইচতি বৰকথা- দম্ভালি মাৰি কোৱা কথা।
আয়োজিত্- যুগুত কৰা।
 আলৱৰ অৱস্থা- জীৰ্ণাৰবস্থ।
 আসাতীত- আশা কৰাতকৈ বেচি।
 আক্ষৰিক অনুবাদ- কোনো ভাষাৰ পৰা কৰা তৰ্জমা।
 আন্- দূৰৰ পৰা ওচৰ চপা।
 আপুৰুগ্- নাটনি।
 আপাদেও- আহোমসকলৰ সম্বোধন- জেঠাই, বৰ আই।
আম চুৰ- আম শুকুৱাই কৰা চুৰ্ণ।
 আৰ্ষ- মনুত লিখা আঠপ্ৰকাৰ বিয়াৰ এক প্ৰকাৰ।
আলসুৱা- অতি সুখীয়া।
আসুৰি- অসুৰ প্ৰকৃতি।
 আসংজ্ঞান- চিন্তা।
 আয়েন্দা- ভনৱিষ্যতলৈ।
 আভিৰ- অভীৰ।
 আনন্দ-লোতক- অধিক আনন্দত ওলোৱা চকুপানী।
 আলোক অসহ্য় লোক- দিনতে কণা।
 আপাতদৃষ্টিত- সাধাৰণভাৱে চালে।
আভাস্মিতা- অৰ্ধ প্ৰস্ফুটিত হাস্য়ৰ প্ৰভা।
 আয়ৌ- আইঔ।
 আলাগতীয়া- প্ৰয়োজন নোহোৱা।
আৱেগিক- আলেগৰ পৰা হোৱা।
 আয়ুৰ্বেদীয়- আয়ুৰ্বেদ সম্পৰ্কীয়।
 আবৰি-বিবৰি- অৰ্থ নথকা কথা।
আধ্য়াত্মিকতা-  আধ্য়াত্মিক গুণ।
 আদৰণি মেল- আগবঢ়োৱা মেল।
আমচেলেঙা- আম গছৰ পাতৰ নিচিনা এবিধ ওখ ডাঙৰ   গছ।
 আৰাধ্য- পুজ্য়।
আলমাদাৰি- চঞ্চল।
 আভিজাতিক- কুলৰ প
 আূভূমিক- অনূভূমিক।
 আপোনঘাতী- আত্মঘাতী।
আমবাচ- অধিক মৰুম কৰাৰ বাবে এৰিব নোৱাৰা।
 আৰাম- জিৰণি।
 আশীবৰ্দীয়া ল'ৰা- অবৈধ পুত্ৰ সন্তান।
 আৰ্ছেনিক এছিড- আৰ্ছেনেটিক উৎপাদনত ব্য়ৱহৃত।
 আশ্ৰমী- আশ্ৰম থকা।
আহৰণীয়- আহৰণ কৰাৰ যোগ্য়।
আলৱোকবৰ্ষ- পোহৰে এটা বছৰত অতিক্ৰম কৰা   দূৰত্ব।
আহক বাৰিষা কাটক পাত ৰৈ যা ভিনিহি খাই যা   ভাত- অৰ্থহীনতাৰ আশা।
আলগে-নিলগে- বেলেগ বেলেগকৈ।
আমবাত- অংগৰ জোৰা উখহা আৰু বিষোৱা।
আশ্ৰমিক পৰ্ব- মহাভাৰতৰ এটা পৰ্ব।
 আৰ্কিমিডীয়- পূৰণি গ্ৰীক দাৰ্শনিক আৰ্কিমিডছৰ   মতবাদ মতে।
 আপ্ৰবাস- বিদেশৰ পৰা প্ৰবজনত আহি বাস কৰা।
 আদৰুৱা জাল- পূৰণি।
  আজৌখাকৈ- জুখি নিদিয়াকৈ।
 আথলিীয়া- বহুত ঠাই জুৰা।
 আবেয়দাংগি- খাক-পাচলি ধুবলৈ ব্য়ৱহৃত এবিধ   সঁজুলি।
আমোদজনক- সন্তোষজনক।
 আলাপন- ৰাগ-ৰাগিণীৰ স্বৰ সাধনা।
 আষল্-শলাই- ঢেঁকী আৰু কঁতৰাৰ মাজেৰে সুমুৱা   মাৰি।
আৰাধনা- উপাসনা।
 আলেপ- বিলেপন।
 আৰকাঁহা- নিজৰ কৰ্তব্য় এৰি মুকলিমুৰীয়াকৈ আঁতৰ   হোৱা।
 আনন্দ-লহৰী- শংকৰাচাৰ্যই লিখা কবিতাৰ পুথি।
 আচ্ছাদন্- ঢাকনী।
 আগৰণ- হাজং নাৰীয়ে বুকু-কান্ধ মেৰিয়াই পিন্ধা   কাপোৰ।
 আক্ৰামক- আক্ৰমণকাৰী।
আকাশত চাং পতা- ওপৰে ওপৰে কাম কৰিব বিচৰা।
 আটুট্- অট্ট্।
 আদিভূত- প্ৰথম জাত।
আপদ্- সংকট।
 আমবাইলিকেন- এক নলী।
  আলিঢ়- শৰ নিক্ষেপ কৰাৰ সময়ত   চিকাৰীয়ে লোৱা ভংগিমা।
 আস্তিক্- আদৰ।
 আমোলা- বেজাৰ বা নিৰাশাত মলিন কৰ।
 আনন্দগিৰি- শংকৰাচাৰ্যৰ এজন শিষ্য।
 আধাবশী- প্ৰৌঢ়া।
আত্মকন্দল- গৃহবিবাদ।
 আগুৰাণ- মহিলাই শৰীৰ আৱৰি লোৱা কাপোৰ।
 আকলন- বিশেষ গণনা কাৰ্য।
আউনি- আঙনি।
 আনন্দমুখৰ- আনন্দৰে ভৰপূৰে ক্ষণ।
 আবেং- টুকুৰা।
 আয়ুপাত- আয়ুস বিনাশ হোৱা।
 আল্ধুৱা- বেত-বাঁহ আদিৰ কাঠী-কামি চাচোঁতে   ওলোৱা কাবৰ।
 আসুৰি- অসুৰৰ দৰে ব্য়ৱহাৰ কৰা।
আহিত- আধানযুক্ত।
 আমৰলি টোপ- আমৰলি পৰুৱাৰ কণী।
 আধা-মুৰী- গুলৈ।
আত্মসম্বৰণ- নিজকে বিৰত কৰা কাৰ্য।
 আঙুলি ফুট- আঙুলি মুটুকাই তাৰ গাঁথিত কৰা   শব্দ।
 আক্ৰীক- ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰ।
 আঁঠু চোৱা- সন্মান দেখুৱাবৰ কাৰণে দুয়োটা আঁঠু   কোঁচাই অলপকৈ মাটিত লগা।
 আগ   চেৰুৱা- জন্তুৰ আগ ঠেঙৰ মঙহাল পীৰা।
 আঁকোৱাল- সাবট।
 আইৰিছ পাউণ্ড- আয়াৰলেণ্ডত চলি থকা মুদ্ৰা।
আঁটি- মুঠা।
 আগম-পুৰাণ- আদ্য়োপান্ত।
 আইন-সংগত- আইন দিশৰপৰা সমৰ্থনযোগ্য়।
আঁচলা- এতৰপীয়া এৰিয়া কাপোৰ।
 আচাৰ-বিচাৰ- ৰীতি-নীতি।
 আঠালতীয়া- আলতীয়া।
 আদি বকাৰ- অৰুণাচল প্ৰদেশ এটা স্বল্পজ্ঞাত   জনগোষ্ঠী।
 আতংকিত- ভয় লগা বা ভয় খোৱা।
 আপদ-কালত ঔৱে গল হেঙোৱা- বেয়া দিন হ'লে অধমেও   নামান।
 আবোধ্- অকুমাৰী।
আৰি বান্ধ- ঘাটিলে কোনো বস্তু নিবলৈ নিয়ম   কৰ।
 আলোক সংকেত- পোহৰৰ সহায়েৰে দিয়া সংকেত।
 আহৰিৎ- পাতল সেউজীয়া ৰঙৰ।
আইফুল- দোৰোণ ফুল।
 আঁকুহি- অংকুশ।
 আ   ছি- ভনী বুজোৱা সম্বন্ধবাচক শব্দ।
 আতপন- সূৰ্যৰ পৰা পোৱা বিকিৰণ।
 আদাৰ- আদব।
আধ্য়া-পাধ্যা- নিয়ম।
আপীল বিচাৰক- পুনৰাবেদন বিচাৰক।
আম-দেদেৰা খা- ঘঁহনি খাই ছাল ছিগি কষ্ট   পোৱা।
 আদি-দোমোজা- সংযোগস্থল।
 আসা পাল্- পাম্ বুলি আশা পুহি থকা।
আহিলা- যুদ্ধৰ সঁজুলি।
 আৰোগ্য় নিকেতন- চিকিৎসা নিৱাস।
 আণঠ্- ভাল কথা নুশুনা।
 আধেক- সমান এভাগ।
 আবৰি ধৰ- আবৃত কৰি ধৰ।
 আফুটা- বিন্ধা নথকা।
 আধেয়- আশ্ৰিত।
আত্মদোহ্- নিজকে কৰা অনিষ্ট।
 আধা-কটা- দুষ্ট।
 আটবিক- অৰণ্য়বাসী।
আখাত- পুখুৰী।
 আইভৰি ক'ষ্ট- আফ্ৰিকা মহাদেশত থকা এখন দেশ।
 অসিদ্ধ- অসম্পন্ন।
 আইএফএছ- ভাৰতীয় বৈদেশিক সেৱা।
 আকুহী- হাঁকুটী।
 আততায়ী- হত্য়া কৰিবলৈ।
 আনজ্- এটা ল'ৰা জন্ম হোৱাৰ পাছত আনটো হ'বলৈ   সময়।
আমৈ- তাৱৈৰ ঘৈণিয়েক।
 আধামাধা- সম্পূৰ্ণ নোহোৱা।
 আগম- উপক্ৰম।
আগদাৰ্নি- অগদাৰ্নি।
 আৱেষ্টন- পৰিৱেষ্টন।
 আয়াস্- পৰিশ্ৰম।
 আপ্ৰবাসী- প্ৰবজন কৰি আহি বসবাস কৰা মানুহ।
 আৰিমুৰি- এফালৰ পৰা আনফাললৈ গা লৰোৱা।
আলো- হেৰা।
আস্তিকমাতা- মনসা দেৱী।
আণ- আদিসকলৰ আহু খেতি।
আত্মগ্লিনা-আত্মনিন্দা।
আনাৰ- ডালিম।
আণৱিক শক্তি- পৰমাণুৰ গৰ্ভত নিহিত শক্তি।
 আউল্ ভাং- শৃংখল কৰ।
 আধ্ালি- আঠ অনাৰ মূল্য়।
 আলোকবিজ্ঞান- পোহৰ আৰু দৃষ্টি বিষয়ক বিজ্ঞান।
 আহৰণ প্ৰাধিকাৰী- পাবলগীয়া ধন।
 আৰা- এওঁ।
 আভিজাত্য়- বংশ মৰ্যাদা।
আণকুনম্ভ- কেঁচা মাটিৰ বাচন।
 আপাংগ- বিশেষ ঔষধি গছ।
 আদ্য়- প্ৰথম ভাগ।
আঙ্ৰা- এঙাৰ।
 আখটি- আওখটি।
 আইহে- আইক কৰা সম্বোধন।
 আতি- অধিকৰূপে।
 আদৰ্- সন্মানেৰে কৰা স্নেহ।
 আনডিউলেণ্ড- উঠা-নমা কৰা।
 আপুটি- বোপাই।
আপাং- হেপাং।
 আভাস দিয়া- ইঁংগিত দিয়া।
 আয়ৈ- অব্য়।
আৰ্মাডিল- দক্ষিণ আমেৰিকা মহাদেশত পোৱা   এবিধ নিশাচৰ।
 আয়া- চাকৰণী।
 আয়'ডাইদ- য়'ডিন আৰু ৰাসায়নিক পদাৰ্থৰে গঠিত   ৰাসায়নিক যৌগ।
 আলোকগৃহ- জাহাজৰ পথ নিৰ্দেশৰ সহায়ৰ কাৰণে   স্থাপিত চিকিৎসা প্ৰণালী।
 আসুধি- ঔষধ। 
 আৰু- এপৰ।
 আফটাৰ ইমেজ- উদ্দীপক আঁতৰি যোৱাৰ পিছত মানুহৰ   চকু আৰু তাৰ অন্য় ইন্দ্ৰিয়ত ৰৈ যোৱা চাপ।
আমৰক্ত- আম-মলযুক্ত তেজ হাগনি।
 আপুনি নাঙঠা হৈ জগতক বৰ দিয়া- নিজে শোচনীয়   অৱস্থাত পৰিও বেলেগৰ উপকাৰ কৰা।
 আমোতি- অম্বুবাচী।
আৰ্দাসৰু- বহুত।
 আৰু বাৰ্- পুনৰ।
 আমৰি ঘৰ- দেৱতা থোৱা আসন।
 আৰা- মুচিয়াৰৰ বেজী।
 আই   কাৰ্ড- পৰিচয় পত্ৰ।
 আওহাত্- বাওঁহাত।
 আক্-তাক্- চিনি নোপোৱা মানুহক।
আগলি খাৰনী- মুখ চোকা মানুহ প্ৰসংগত।
 আজৰা- খআলি কৰ।
 আদা- এবিধ জলা শিপা।
আপাতদৃশ্যমান- প্ৰথমতে দেখা পোৱা।
 আভুৱা- নজনা।
 আয়োগৱ- বৈশ্য তিৰোতাৰ পৰা ওপজা ক্ষুদ্ৰ জাতিৰ   সন্তান।
আলোল্য়- আলসপৱা।
 আস্ৰৱন- অৰ্ধপ্ৰৱেশ্য পৰ্দা।
 আইহা- কেচা-কেচেম গোন্ধ।
 আখ্য়া- সংজ্ঞা।
আঘূৰ্ণন- পৰিভ্ৰম।
 আটা কুটা- সান্দহ গুৰি।
 আদা বেপাৰীক জাহাজৰ খবৰ- সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ লোকে   ডাঙৰ খবৰ ৰখা।
আন্দেক- ৰন্ধা।
 আবৰ্- অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এখ আদিম জনগোষ্ঠী।
 আয়ুধ্- যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ।
 আলগীয়া- চুব নোৱাৰা হ।
 আলোচনা-বিলোচনা- বিভিন্ন ধৰণৰ চৰ্চা।
 আসন্নকাল্- মৃত্য়ুৰ সময়।
 আবোক্- ভোক নলগা।
আদ্য়োপান্ত- প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে।
 আজি বাদে কাইলৈ- নিকট ভৱিষ্যতলৈ।
 আন্ধ্- ঈহেৰে যুঁৱলি বন্ধা জৰী।
আবাল-বৃদ্ধ-বণিতা- ল'ৰা-বুঢ়া, মহিলা-পূৰুষ   সকলোবোৰ।
 আমামা- পাগুৰী।
 আমেৰি- এবিধ সুকাঠী গছ।
 আৰ্যকমল- মহান ব্য়ক্তি। 
 আস্থা-পত্ৰ- স্থাপনৰ বাবে স্থাপতীয় লিখিত   দলিল-পত্ৰ।
আলান- হাতীক বান্ধি থোেৱা খুটা।
আয়োজক- জা-যোগাৰ কৰা লোক।
আবৰ্ত- আৱৰ্ত।
 

Post a Comment

0 Comments
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.